"Uy, hi Axel." Awkward ko na bati sa kanya. I'm so shocked ba naman kasi nang makita ko siya. He's the handsome guy pala na sinasabi ni Therese.

Inabot niya sa akin yung white folder, "Pinapa-abot ni Ms. Martina." Tinalikuran niya na ako.

'Yun lang? Pa-abot lang ng folder? I feel dissapointed naman. But, napangiti nalang ako, he's so sweet parin naman. Nag-effort pa siya na puntahan ako for this lang.

"Axel, wait!" Napa-hinto naman siya, he looked to me. That's new ha, nakikinig na siya!

"Sabay tayo mag-lunch? If you want lang naman, hehe." I smiled widely, since nandito na rin naman siya.

"Okay," maikling sagot niya, at umalis na.

Omygosh! Pumayag siya? Its legit ba? Woah. Makaka-sama kong mag-lunch si Axel! Hala I'm so kinikilig! Naka-ngiti akong pumasok ng room, parang ginanahan tuloy ako na makinig kay Sir, hihi.

"Huy gurl, kanina ka pa naka-ngiti. Anong sinabi sayo ni Kuyang Pogi?" Bungad na bungad na sabi sa akin ni Therese, when we dismissed.

"Sabay kaming magla-lunch, hihi." I'm preparing na, I comb my hair, I put lip tint, and spray some perfume para I smell mabango parin.

"Wow! Lunch agad?! Ang harot!" Natatawang said sa akin ni Therese.

"Well." I laugh.

Nagpa-alam na ako sa kanya. I check my phone, wala namang chat si Axel. Paano kami magkikita? There's so many students kaya sa cafeteria,  baka hindi ko siya makita agad.

I'm shocked when I saw Axel sa exit ng hallway dito sa thirdfloor. Ako ba 'yung hinihintay niya? I smiled widely.

"Hi Axel! Ako ba yung wini-wait mo? Hihi."

"Kinda." He said, at nauna ng maglakad.

Hinintay niya ako? Napa-ngiti ako ng malaki. I didn't expect, sabi na e, may sweetness talaga sa bones niya. He's nahihiya lang. Masigla ko siyang sinabayan mag-walk, it looks so bago kaya para he's not that masungit.

"Axel, do you have a baon lunch ba?" I asked him. He just looked at me, as usual. "I don't have a baon kasi I'm bibili pa---"

He cut my words off, "Tara." Kinuha niya yung hands ko. 

Hindi ko alam sa sarili pero nagpa-hatak lang  ko nalang siya. I feel na parang bigla akong na pre-occupied sa paghawak niya sa kamay ko.

Napabalik ako sa katinuan he asked me, "What do you want?"

I want you po, hehe, char.

Huminto pala kami dito sa counter. I look sa mga ulam na meron, "Rice and Fried chicken nalang." When I'm about to give my bayad, inunahan niya na ako.

"My treat." He smiled a little.

Hala, he smiled at me! Ang handsome! Hindi na ako nakipag-talo sa kanya, its libre kaya. Atleast I save money, I'm babawi nalang sa kanya. He's mabait today e. Buti nalang even maraming students naka-hanap parin kami ng table. Nilapag ni Axel 'yung foods namin, at nagsimula ng kumain.

Its so tahimik, I'm not sanay!

"Ehem, " I faked cough. Napatingin naman siya sa akin.

"Axel, why ba hindi ka nagt-talk? You're so tahimik naman!" I said at sumubo ng rice.

Nakita ko lang siyang ngumiti ng konti, at umiling-iling. Wala talaga sa vocabulary niya yung mag-salita. He's handsome pa naman, tapos hindi siya nagt-talk.

"Huy, I looked baliw na dito. You're not going to talk parin?" He just shrugged and drink his water. Wala talaga siyang plan na kausapin ako?

He's not going to make kausap naman pala sa akin, tititigan ko nalang siya. I stare him, may kakaiba talaga sa mga mata niya. He's cold, but I can see the sadness in his eyes. I know that there's a reason behind of those sad eyes. Its so nakaka-curious. Parang ito kasi yung nagi-stop sa kanya para maging free. I feel lang na baka kaya siya cold, dahil may something. Its so kakaiba kaya na when you talked to someone, hindi ka talaga kakausapin.

I looked at his face, he's so handsome talaga. He raised his brows. "Why are staring me?" I laugh tuloy, he's handsome banda dun! "You're crazy."

"Crazy for youu! Yieeee!" I'm kinilig sa sarili kong banat. I saw him, he smiled! Napapa-dalas na yung pag-smile niya ah!

"Crazy haha." He said na parang natatawa, I looked at him. I'm so nagulat! He just laugh kahit a little bit lang!

"Omg! Kinikilig ka 'no?" I teased him.

"Why would I?" I didn't answer him. I just clapped my hands, I'm kinikilig e. He's improving kasi, nagsasalita na siya! That's an achievement 'no!

"Omg, you talked a lot!" Masigla kong sabi sa kanya. Kinuha ko yung bottle of water ko.

"Do you have a crush on me?"

I'm drinking water! Halos mabulunan ako, seriously? Tinatanong niya talaga ako? Tiningnan ko siya na parang sinabi na sigurado-ka-ba-talaga-jan-look.

"Nevermind." I'm confused. Hindi ko naman siya crush e, I want ti be friends lang naman sa kanya. He's feeling din, hmp.

"Axel, kamusta 'yung accounting mo?"

"Fine. I passed."

"Omg! Talaga?! Hala, that's great!" Masaya kong sabi sa kanya. He look at me ulit, hindi na siya nagsalita.

I told him some random stuff, I think he's listening naman kaya its okay lang kahit hindi siya magsalita. But feeling ko iniisip niya na that I'm crazy. Kanina pa kasi ako nagt-talk tapos he's staring lang.

Siguro I looked so pretty talaga! He's staring at me lang kasi while I'm talking.

"Axel you know what? Its mabigat." I said kunwari nahihirapan. Siguro I looked so weird. "Ang bigat mag-buhat ng usapan natin huhu." I literally say that 'huhu' I feel so cute kasi.

"I have nothing to say," cold na sabi niya.

"You know I want to talk to you, pero parang you don't want naman. I'm so nakaka-bother na ba?" nalulungkot na sabi ko. "Sorry, I just want to make friends lang naman sayo. But parang ayaw mo. Sorry, it bothers me a lot na kasi. " I smiled at him. "Sige Axel, thank you for the lunch! I'm mauna na ah, thanks for your time!" I didn't bother to look at him na. I do my part, parang its masakit lang a little bit. I'm nage-efort naman for him kahit na parang I look stupid.

I'm not that desperate naman para ipagsiksikan ko yung sarili ko sa kanya. Maybe, kakausapin ko parin siya. But, not now, parang naapakan yung pride ko ng a little bit. Vacant naman namin ngayong hours, I decided na pumunta sa UTMT (under the mango tree), I want some fresh air lang.

When I'm finding a seat, I saw a familiar guy.

"Ryle?"

Pinuntahan ko siya, mukha siyang malungkot today, that's so strange ha. Hindi ko pa nakitang maging malungkot si Ryle.

"Hi Ryle!" Masiglang bati ko sa kanya. Mukha siyang nagulat sa presence ko. There's something wrong talaga e.

Tumabi ako sa kanya. "Anong meron? You look so sad kamo, care to share?"

Mukhang naga-alinlangan siyang sabihin sa akin, pero kinukulit ko talaga siya.

"Ano kasi Chief e, may problema ako." Sinubukan niyang ngumiti sa akin, pero it looks so fake.

"Sige na, what is it ba?"

"'Yung camera ko kasi Chief, nasira."  

"Hala! Omygosh!" gulat na gulat na sabi ko. Knowing Ryle? Mas love niya pa yata yung camera niya kaysa sa iba.

"Sorry Chief, nagmo-mroblema na nga ako kung anong gagamitin ko. Photo journ, ako. Tapos nasira ko pa camera ko," nalulungkot na sabi niya.

"Bakit ba nasira? Hindi ako maniniwala if you're the one na naka-sira niyan."

"Ah, Chief, sorry. Naging pabaya ako e, nasira ko tuloy," malungkot na sabi niya. Hindi ako naniniwala. Tiningnan ko lang siya, I'm not satisfied mukha siyang nagsisinungaling.

"Kasi Chief, " mukhang nagd-doubt pa siya sabihin sa akin. "si Secretary Iannah yung naka-sira. Nahihiya ako sa inyo," I gave him a really shocked look.

"What? Hala, I'm a sorry!"

"Okay lang 'yun Chief, ang iniisip ko kasi ngayon wala akong gagamiting camera. Wala pa akong mahihiraman, pero gagawan ko rin ng paraan Chief. Promise!"

"Hala Ryle! Sorry! I'm taking the responsibility. Papahiramin muna kita ng camera ko---"

He cut my words off, "Chief nakakahiya, gagawan ko nalang po ng paraan."

"Ate ko naman naka-sira. Papahiramin na kita, okay lang. Sorry talagaaa ah. "

"Pero Chief---"

"Isipin mo nalang pinahiram kita kasi ako yung E-I-C, ako yung in-charge sa ganitong emergency. Okay na?" Naka-ngiti kong sambit sa kanya.

"Salamat talaga Chief!" Natutuwang sabi niya.

"Always! Sorry sa ginawa ng kambal ko ah, sana kahit papaano maka-bawi ako."

"Okay na Chief, hehe salamat!"

Nakita ko kung paano nagbago yung expression ni Ryle. He love taking pictures talaga, kaya alam ko kung gaano kasakit yung pagka-sira ng camera niya. Sana pala hindi ko nalang hinayaan na si Iannah yung mag-dala ng camera.

Nagsi-cellphone lang ako nang may naramdaman akong tumabi sa akin.

"Shake?"

Inabot niya sa akin yung ube shake na hawak niya.

Nagulat ko, he look at me. Ngumiti siya. "Axel? Why are you here?"

"About earlier. Sorry."

---

A collaboration story with Keylalaly

Meet Iannah Cervantes, Iarrah's twin!
Kindly check Keylalaly 's account to know Iannah's story!