"Ano ba?! Lagi ka nalang humaharang!"

She yelled at me, naramdam ko yung sakit sa pagbitaw niya ng simpleng salita. She tried to tabig me, but I pulled her.

"Ate, what happened? Why are you crying?" Hinawakan ko siya para hindi na siya maka-alis. Super naga-alala ako, ayoko nang nakikita siyang umiiyak. Nasasaktan din ako.

Hindi ko alam kung bakit niya sinasabi 'yun sa akin. I don't have any idea kung bakit siya laging masungit sa akin, kung bakit ba parang may galit siya sa akin. Bawat pag-bitaw niya ng salita, ang bigat. Ang sakit, hindi ba talaga ako naging mabuting kapatid sa kanya? I'm just concerned.

She was crying so hard, nararamdaman ko yung sakit. Hindi ko alam pero nadadala rin ako, unti-unti na ring bumuhos na yung mga luha ko.

"Shut up, shut up! Nagpapaka-bayani ka na naman. Feeling hero ka din 'no? Tapos ako na naman yung papagalitan. Sana hindi nalang kita naging kapatid."

Sa bawat pag-bitaw niya ng salita, grabe yung sakit. Iniisip niya lagi na I'm feeling hero. I'm just concerned lang naman sa kanya, but bakit niya lagi akong pinagtatabuyan. Hindi ko na mapiligilan yung luha ko, imbis na tumigil patuloy lang na bumubuhos. Mygosh!

I saw her running away, sinubukan ko siyang sundan pero nawala rin siya agad.

Napatigil nalang ako dito sa garden. I want peace. Masyadong nabalot ng bigat yung puso ko ngayon.

Iannah? Ano bang ginagawa ko sa 'yo? Like she has so much galit to me, hindi ko na alam. Hindi ako makapag-isip ngayon.

"Chief!" I saw Ryle, palapit siya sa akin.

He sat beside me pero I'm not in the mood para kausapin siya. Iniisip ko parin si Iannah, ang hirap naman ng ganito. Parang mas gusto ko nalang tanggalin yung sakit na nararamdaman niya, para ako nalang yung masaktan. Ayokong makita siyang umiiyak, ayoko.

Napansin kong Ryle open his camera.

"Chief, bakit ka umiiyak?" Pinakita niya yung picture ko sa akin. I look at him and he smiled.

"Pwede ba Ryle? Can you please leave me alone?!" I saw na parang nagulat siya. I can see that he was worried, pero wala talaga ako sa mood. Gusto kong mapag-isa.

"Chief, s-sorry na. Hindi k---"

"Leave! Leave me alone!" Hindi ko ba napigilan yung sarili ko. He was saying sorry, pero hindi ko na binigyan ng pansin. I'm pre-occupied ayoko ng kausap.

"Chief sorry concern---"

"Ryle naman, leave me alone!" Napa-pikit ko ng mariin, I can see him. Mukhang ayaw niyang umalis, "Please. . . iwan mo muna ako mag-isa,"  nanghihina kong sabi sa kanya. HIndi na ako nag-abalang tingnan siya. Masyado akong pre-occupied. I heard his 'deep sigh', naramdaman ko rin na parang umalis na siya. Bumagsak na naman yung luha ko. Mygosh!

Ang daming people yung nadamay dahil sa akin. Siguro I'm useless talaga? Panira lang ako sa mga buhay nila. Mygosh, I hate it!

Kinabukasan, pumunta ako sa school ng maaga. Hindi parin ako kinikibo ni Iannah sa bahay, parang feeling ko napansin na rin nila Mom and Dad. That's not the usual, super bigat ng athmosphere sa bahay.

I went sa office namin sa Shool Publication. I don't know kasi kung anong strand ni Ryle, I want to say sorry sa kanya. Nasigawan ko siya kahapon, I feel really bad, nadamay ko pa siya.

Tiningnan ko yung files namin hinanap ko yung name ni Ryle, he's a STEM 12 student pala. Buti nalang malapit lang dito yung room nila.

I went sa room nila Ryle, I'm a little bit nervous kasi hindi ako sanay na may nasisigawan ako. I feel like super laki ng kasalanan ko sa kanya. Napaka-rude ko kasi kahapon, samantalang he's worried lang naman. Nakaka-guilty.

"Excuse me, nandiyan po ba si Ryle Lopez?" I said dun sa babaeng nag-bukas ng door.

"Uy Chief!" Naka-ngiti niya akong sinalubong. Naka-suot din sa kanya yung camera niya.

"Let's go, kakausapin lang kita saglit." Naka-ngiti kong sabi sa kanya.

Nang makarating kami sa office, medyo parang I feel shy pa para mag-salita. I feel so guilty kasi.

Ang awkward ng athmosphere namin, "Ah, Chief? Sorry sa kahapon ah." He said, kitang-kita ko sa mga mata niya na sincere siya. Nakaka-guilty tuloy, ako na nga may mali, siya pa una nag-sorry.

"No. Sorry, kasi nasigawan kita. I'm super pre-occupied kasi kahapon that's why. Sorry ha." Sincere na pagkaka-sabi ko. I feel guilty talaga, ang nice niya sa akin tapos ang rude ng attitude ko sa kanya kahapon.

"Okay lang Chief! Kung hindi rin sana kita pinicturan kahapon, sana hindi dumoble yung galit mo sa akin."

"Huy I'm not galit sa 'yo 'no! Masyado lang maraming nangyari kahapon, nabuntong ko rin tuloy sayo," nalulungkot na sabi ko.

"Hehe, ang bait mo naman Chief! Ako na nga may kasalanan, ikaw parin ng s-sorry. May atraso rin ako kasi pinicturan kita, tapos wala ka pa sa mood, kaya sorry rin." I suddenly remember na may pinakita siya sa aking picture kahapon. He said na picture ko raw while crying.

"Ryle? Can I see the picture? Hindi ko siya totally nakita kahapon, I'm pre-occupied you know." I laugh. I'm just curious sa picture kasi naalala ko kahapon parang he didn't took me a picture naman.

Pinakita niya yung picture, "Chief, ba't ka umiiyak?" He said na parang natatawa.

I'm so nagulat sa pinakita niya, si Iannah yung nasa picture.

I laugh at him, "That's not me kaya!" He look so confused sa sinabi ko. I knew it, napagkamalan niyang Ako, si Iannah.

"Ha?" I laugh at him, hindi siya aware na may twin ako? Okay, its my fault po!

"That's not me, her name is Iannah, my twin sister." Hindi na siya nag-salita. He looked so really confused! Now, I guess he's not weird. Hindi lang siya aware na I have a twin, ang cute!

"That's Iannah, she's part of the Student Council, Secretary. Now I know kung sino 'yung naka-usap mo. That's not me, my twin hehe." I smiled at him. Ang cute niya parang he's not makapaniwala talaga.

"Ibig sabihin 'yung kambal mo 'yung naka-usap ko?" Hindi makapaniwalang sabi niya. "Nakakahiya naman Chief! Tinatawag ko na Chief 'yun palagi. Kaya pala ang taray, parang hindi ikaw. Kasi hindi pala talaga ikaw." Mygosh, yung reaction niya parang naka-solved siya ng mystery sa sobrang pagka-mangha.

"Yes! HAHAHAHA, sorry sa misunderstanding! Sinabihan pa naman kita na you're just nahihilo lang."

"Oo nga Chief! Ilang araw ko pa 'man din inisip 'yun. Buti hindi ka mataray tulad nung kambal mo, ano ulit pangalan Chief?"

"Iannah Cervantes, Student Council Secretary." I smiled, I feel so proud nung pinakilala ko si Iannah.

"Lakas Chief! Ang lupet, may Editor-in-Chief na, may Student Council Secretary pa!"

"Baliw! HAHAHAHA. Delete mo yung picture ni Iannah, she's masungit, baka magalit 'yun sayo." I told him, baka mamaya kasi he will keep it pa.

"Huwag Chief, ang ganda kaya!" Depensa niya.

"Isa. You're going to delete it or not?" Kunwari mataray na sabi ko.

Mukhang its effective naman, he's sumunod din agad e. "Eto na nga Chief e, idi-delete na."

Tiningnan ko kung paano niya i-delete yung picture. I smiled at him, buti nalang he's mabait.

"Sige Ryle, punta ka na sa class mo. Its early pa naman hindi ka mali-late. Thank you!" Feeling ko na-relieved ako, hindi na masyadong mabigat sa pakiramdam. I'm not sanay talaga na may galit sa akin yung isang tao. I'm not sanay din kapag nakaka-gawa ako ng bagay na masasaktan yung tao. Hindi kasi ako napapakali.

"Sige Chief, salamat!" He smiled at me at tumalikod na.

I hope na magkaroon na ng peace sa amin ni Iannah, I really want to be close sa kanya but lagi niya akong tinataboy. She's my sister, my twin, pero parang I didn't know her. I feel ko ayaw niya sa akin, ayoko na ng ganito.

I went na sa room namin pero wala pang teacher. Bago ko ilagay yung phone ko sa cellphone rock, I checked if may messages ba.

Axel Gray Angeles just chatted you on facebook.

Axel:  Good Morning.

----

Meet Iannah Cervantes, Iarrah's twin sister! Kindly check Keylalaly 's account to know her story!