Βγαινω απο το παραθυρο μου και ανεβαινω τα σκαλια της εξοδου κινδυνου για την ταρατσα . Εχει αρκετο κρυο σημερα και αρχιζω να τρεμω ομως απλα τραβαω τα μανικια του μαυρου μου μπουφαν. Οπως καθε βραδυ καθομαι στον παλιο , κατεστραμμένο μου καναπε βαζοντας τα ποδια μου πανω του και κοντα στο στήθος μου
Οι λεξεις του επαναλαμβανονται στο μυαλο μου
" Δε μου είσαι απολυτως τιποτα. Μια φορά φασωθηκαμε και το κάνεις θεμα"
Καθε βραδυ ... Καθε γαμημενο βραδυ εδω και ενα χρονο καθομαστε ... Καθομασταν σε αυτον τον καναπε αγκαλιά μιλωντας ατελείωτα για ο,τι θεμα μας κατεβαινε απο το μυαλο.
Σκουπιζω τα δακρυα μου και κουναω το κεφαλι μου προσπαθωντας να διωξω αυτες τις ομορφες αναμνησεις . Τα δακτυλα του να παιζουν με τα δικα μου και το χερι του γυρω μου. Το αρωμα του στα ρουθουνια μου και το σωμα μου μουδιασμενο απο το άγγιγμα του. 
Τον θελω... Τον θελω πολυ
Γιατι να ειναι τοσο εγωιστης ομως ρε γαμωτο; Γιατί δεν μ αφήνει να τον γνωρισω; Έχω αποδείξει πολλες φορες το τι ειμαι, τι θελω απο αυτον ...

Με πληγωσε απειρες φορες ομως εγω εκει... Σε μαλακας παντα διπλα του
Ειμαι το μεταλλο και ειναι ο μαγνήτης
Ειναι η δραση ειμαι η αντιδραση
Δεν μπορω πια χωρις αυτον
Απο πισω μου ακουγονται κατι ηχοι και γυριζω να δω απο που προερχονται. Τα ματια μου συνανταν τα δικα του και κοκαλωνω
"Τι στο καλο κανεις εδω;"λεω με νευρο ενω τυλιγω καλυτερα το μπουφαν γυρω μου
"Ήμουν σίγουρος οτι θα ησουν εδω"λεει με ενα γελακι και αμεσως μετα σοβαρευει "πφφ γιατί δε σηκωνες το κινητό σου γαμωτο ; " σχεδον φωναζει . "Δεν σου ειμαι απολυτως τιποτα για να με παιρνεις τηλεφωνο " επαναλαμβανω τα λογια του
Καθεται διπλα μου στον καναπε και εγω πηγαινω μακρυα του
" Ξερεις πως λεω μαλακιες όταν ειμαι νευριασμενος "
"Τα πιστεψες; "Ρωταει και σμιγγω τα φρυδια μου
"Πιστεψες αυτα που ειπα; "Ρωταει και βλεπω τον πονο στα ματια του
Τα δικα μου ετοιμα να λυγισουν και κατεβαζω το κεφαλι μου για να μη με βλεπει
" Απαντησε μου" λεει με σταθερη και επιβλητική φωνη
"Ναι " απανταω ψιθυριστά
" Σοβαρα; Τα πιστεψες; Πως γινεται να πιστευεις πως δεν εισαι τιποτα στη ζωη μου;  Αν δεν ησουν εσυ ξερεις πολυ καλα πως ειτε θα ημουν στον ταφο μου ειτε στη φυλακη "λεει φωναζοντας λιγο
" Αν δεν ησουν εσυ ... Αν δεν ησουν εσυ δε θα μπορουσα να τα καταφερω
Και Ευα μου συγγνωμη που λεω μαλακιες ... Αλλα με ξερεις . Ουτε τα μισα δε πρεπει να πιστευεις απ ο,τι λεω. "Σταματαει για λιγο
"Συγγνωμη που σου ειχα φωναξει "συνεχίζει και απλωνει το χερι του για να χαιδεψει το μπουτι μου
"Νικο... Μη "
"Γιατι;"
"Γιατι δε θελω να ειμαι το παιχνιδι σου
Γιατί δε θελω να σου δινω τα παντα και εσυ τιποτα
Γιατι θελω να σε μαθω ενω εσυ οχι
Γιατι σε θελω κι εσυ οχι "λεω φωναζοντας
"Και δεν ήταν μονο αυτή τη φορα που τα εχεις πει αυτα. Ποσες φορες με εχεις κανει να νιωσω σα σκουπιδι; Ποσες φορες μου φωναξες;" Λεω στον ιδιο τονο
" Το ξερω πως δε σου εχω φερθει με τον καλυτερο τροπο στο παρελθον αλλα εχω βελτιωθει και το ξερεις
Ποσες φορες ημουν εκει οταν σε πειραξε καποιος ;
Ποσες φορες ημουν εκει οταν με χρειαζοσουν; Ποσες φορες ημουν εκει οταν ο αδελφος σου ηταν μεθυσμενος ;
Εχουμε περασει τοσα πολλα
Αλλωτε κακα αλλωτε καλα"
Με γυρναει προς το μερος του και μου σηκώνει το κεφαλι. Σκουπιζει τα δακρυα μου και χαιδευει το μαγουλο μου
"Ημουν και παντα θα είμαι δίπλα σου οταν με χρειαζεσαι"ψιθυριζει
" Κι εγω το ιδιο " λεω
"Τότε γιατί δε το ξεχναμε ; Ξερεις πως κι εγω σε θελω  ετσι; "Λεει και εγω γουρλωνω τα ματια
Γελαει και απανταω
"Οχι δε το ξερω"Λεω και ενα πονηρο χαμογελο στολιζει το προσωπο του

Το προσωπο του πλησιαζει το δικο μου και η καρδια μου χτυπαει σα τρελη. Τα χειλη μας ενώνονται και  η γευση του καφε μου ερχεται. Με φερνει κοντα του και η γλωσσα του ακουμπαει τη δικη μου. Χαιδευω το χερι του και απομακρυνεται.
Με τραβαει στην αγκαλιά του και χαμογελαει. Το βραδυ ειναι κρυο αλλα ζεστο στην αγκαλιά του

Οταν αξιζει πρεπει να δινουμε δευτερες ευκαιριες οταν ομως οχι γυρναμε την πλατη και φευγουμε οσο σκληρος κι αν ειναι ο πονος