Ήταν ήδη η δεύτερη ημέρα στην καταπληκτική πόλη των Ιωαννίνων και σήμερα θα επισκεπτόμασταν την λίμνη Παμβώτιδα που περιβάλλει την παραλίμνια αυτή περιοχή.

Οι καθηγητές μας άφησαν ελεύθερους να κάνουμε περίπατο γύρω από τη λίμνη και να απολαύσουμε την ηρεμία που προσέφερε η ίδια και τα τεράστια πλατάνια από τα οποία περιτριγυρίζεται.

Η Σταυ ήταν μαζί με τον Δημήτρη χέρι χέρι και περπατούσαν ξέγνοιαστοι, ενώ εγώ με τον Γιώργο προχωρούσαμε λίγο πιο μπροστά.

<<Ρε κοίτα τι υπέροχα που είναι!>> θαύμασε ο κολλητός μου και συμφώνησα μαζί του, κοιτώντας με δέος τα ήρεμα νερά της λίμνης.

Έπειτα από λίγο καθίσαμε να φάμε μεσημεριανό σε μια παραδοσιακή ταβέρνα και βαλθήκαμε να συζητήσαμε για άκυρα θέματα. Είμασταν οι μόνη παρέα που είχε το μαγαζί, παρόλο που ήταν ήδη δύο το μεσημέρι.

Ο Δημήτρης ήταν πολύ καλό παιδί και τώρα που τον γνώριζα καλύτερα, απορούσα τι δουλειά είχε με τον Χρήστο.

<<Τον είδες καθόλου;>>άκουσα την Σταυ να τον ρωτάει, αναφερόμενη σε αυτόν και αδιάφορα κοίταξα τον κατάλογο της ταβέρνας.

<<Όχι, χθες δε γύρισε στο δωμάτιο το βράδυ...>>αποκρίθηκε αυτός ψυχρά, αφήνοντας να εννοηθεί η λύπη του απέναντι σε αυτόν.

Αγνόησα το αίσθημα ανησυχίας που με κατέκλυσε και κάρφωσα στο βλέμμα μου στην ηλικιωμένη κυρία που ερχόταν να μας πάρει παραγγελία.

Αφού δώσαμε τη παραγγελία μας περιμέναμε λίγο και έπειτα ήρθαν τα φαγητά μας. Είχαμε επιλέξει να δοκιμάσουμε τις παραδοσιακές συνταγές της πόλης και ήταν πραγματικά μια πολύ σοφή επιλογή.

<<Και για πείτε παιδιά μου από που μας έρχεστε;>> ρώτησε η γιαγιά και κάθισε σε μια καρέκλα στο διπλανό τραπέζι. Το βλέμμα της κοιτούσε το κενό και δεν φαινόταν καλά ψυχολογικά.

<<Από Αθήνα...>>απάντησε ο Γιώργος. Προφανώς δεν θα ήξερε αν της λέγαμε την ονομασία του προαστίου και απλά αρκέστηκε σε αυτό.

Κούνησε το κεφάλι της και πηγαίνοντας να φέρει το λογαριασμό, εξαφανίστηκε στην κουζίνα χωρίς να πει τίποτα.

<<Δεν πάμε σιγά σιγά;>> πρότεινε η Σταυ και σηκωθήκαμε όρθιοι.

Παρατήρησα για λίγο την παλιά ταβέρνα με τις ξύλινες ταπετσαρίες και το αναμμένο ζεστό τζάκι στο κέντρο.

Η αντανάκλαση του ήλιου επάνω σε ένα αντικείμενο στη πέτρινη επιφάνεια του, με έκανε να επικεντρωθώ σε αυτό και πλησίασα προς το μέρος του αντικειμένου που μου είχε τραβήξει την προσοχή.

Ήταν μια ασημένια κορνίζα που απεικόνιζε μια κοπέλα. Είχε μακριά καστανά μαλλιά και ανοιχτά καστανά μάτια. Συνηθισμένα και τα δύο αλλά πραγματικά ήταν πανέμορφη. Πρέπει να ήταν κοντά στην ηλικία μας. Παρατήρησα ότι το αμυγδωτό σχήμα των ματιών της έμοιαζε πολύ με το δικό μου.

Το μάτι μου έπεσε λίγο πιο πέρα, σε ένα αφημένο κομμάτι παλαιομένου χαρτιού. Κατεκλυσμένη από τη περιέργεια το άνοιξα και διαπίστωσα πως ήταν ένα σκισμένο κομμάτι από εφημερίδα.

Η υπόθεση της εξαφάνισης της δεκαεξάχρονης κόρης του ντόπιου κάτοικου, Παναγιώτη Αλεξίου έχει σοκάρει όχι μόνο τους κατοίκους του χωριού αλλά και αυτούς τον ευρύτερων περιοχών...Λένε ότι επρόκειτο για...

<<Δεν το πιστεύω...>>άκουσα τη φωνή του Δημήτρη δίπλα μου και αναπηδώντας από το φόβο μου, γύρισα να τον κοιτάξω.

Το πρόσωπό του είχε γίνει πιο άσπρο και από πανί. Είχε καρφωθεί στην κορνίζα με την κοπέλα και η ανάσα του έβγαινε κόφτη και γρήγορη από το στόμα του.

<<Δημήτρη τι...;>>

Ο θόρυβος από γυαλιά να σπάνε έκανε να γυρίσουμε προς το μέρος από όπου προήλθε, τρομαγμένοι.

Η γιαγιά κρατούσε ένα δίσκο και τα πιάτα που βρισκόταν επάνω σε αυτόν είχαν πέσει όλα στο πάτωμα και πλέον ήταν σπασμένα σε χιλιάδες κομματάκια. Κοιτούσε προς το μέρος μας με δάκρυα στα μάτια.

Αμέσως, με γρήγορο βήμα βρέθηκα δίπλα της και την έπιασα από τη μέση. Φαινόταν έτοιμη να λιποθυμήσει. Η Σταυ μας κοιτούσε σαστισμένη.

<<Το κοριτσάκι μου...>>ψέλισε και δεν πήρε το βλέμμα της από τη κορνίζα. Την έβαλα να καθίσει σε μια καρέκλα κι ο Γιώργος της έφερε από μέσα ένα ποτήρι νερό.

Ένας άντρας γύρω στα σαράντα πέντε , προφανώς ο μάγειρας του μαγαζιού, μας πλησίασε και ανήσυχος προσπαθούσε να καθυσηχήσει τη γιαγιά.

Παρακολουθώντας τη γυναίκα σιωπηλοί να κλαίει με λυγμούς στην αγκαλιά του, πληρώσαμε και σταθήκαμε για λίγο στο πλάι της.

Η Σταυ έψαξε με το βλέμμα της τον Δημήτρη, αλλά αυτός δεν ήταν μέσα στο μαγαζί. Μου έκανε νόημα ότι έβγαινε έξω κι έμεινα εγώ με τον Γιώργο.

<<Κι εμένα μου λείπει μητέρα...το Ελενάκι μου...το κοριτσάκι μου...άμα μάθω ποιος το έκανε αυτό θα τον σκοτώσω, το ορκίζομαι>>ψυθίρισε ο άντρας και άφησε να κυλήσουν και τα δικά του δάκρυα. Διακριτικά άφησα τα χρήματα επάνω στο τραπέζι και βγήκαμε έξω από το μαγαζί χωρίς να πούμε τίποτα. Ήταν τόσο παράξενο όλο αυτό...

                        ~~~~~~~~~~~

Σταυ P.O.V.

<<Έτοιμη!>>αναφώνισα ενθουσιασμένη στη κολλητή μου και την άφησα να δει το είδωλο της στο καθρέφτη.

<<Ουάου ρε Σταυ!>>είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Της είχα κάνει τα μαλλιά μπούκλες και την είχα βάψει όχι πολύ έντονα, για το κλαμπ που θα πηγαίναμε σε λίγη ώρα.

Με αγκαλιάσε και ίσιωσε το στενό μαύρο φόρεμα της.

>>Μήπως είναι υπερβολικό;>>με ρώτησε διστακτικά, φορώντας τις μαύρες γόβες της, αλλά τη καθυσήχασα αφού της πήγαινε υπέροχα επάνω της, αναδεικνύοντας το καλλίγραμο σώμα της.

Εγώ είχα διαλέξει ένα στενό τοπ κόκκινο μπλουζάκι με ένα δερμάτινο μαύρο παντελόνι και ψηλός μαύρες γόβες.

<<Πάω να φώναξω το Δημήτρη>>της είπα και βγήκα έξω στη διάδρομο του ξενοδοχείου.

Προχώρησα λίγο και στο βάθος διέκρινα την πόρτα με τον αριθμό εφτά. Πλησίασα κι έκανα να χτυπήσω αλλά οι έντονες φωνές με σταμάτησαν.

<<ΣΟΥ ΛΈΩ ΌΤΙ ΉΤΑΝ ΌΝΤΩΣ ΑΥΤΉ ΓΑΜΏΤΟ ΣΟΥ!>>άκουσα την θυμωμένη φωνή του αγοριού μου από το δωμάτιο. Ακούστηκε ένας γδούπος κι ένα επιφώνημα.

<<ΠΟΎΣΤΗ ΜΟΥ! Την ψάχνουν ακόμα...>>η εξίσου εξαγριωμένη φωνή του Χρήστου τρύπησε τα αυτιά μου και με έκανε να κάνω ένα βήμα πίσω.

<<Πήγε δέκα και μισή. Άστο τώρα. Το έχουμε υπό έλεγχο, δεν θα κάνει μαλακία..>> είπε ο Δημήτρης και τα βήματα του ακούστηκαν να πλησιάζουν προς τη πόρτα.

Έκανα να τη χτυπήσω, αλλά εκείνος την άνοιξε πριν προλάβω.

<<Σταυ, είσαι...υπέροχη!>> αναφώνισε έκπληκτος και ένιωσα να κοκκινίζω ολόκληρη. Με φίλησε απαλά και κλείνοντας τη πόρτα πίσω του, με έπιασε αγκαζε και με οδήγησε στο χολ όπου θα μαζευόμασταν όλοι προκειμένου να φύγουμε για τη βραδινή μας έξοδο.

Για ποια μιλούσαν άραγε πριν; Είχε σχέση η κοπέλα στη φωτογραφία από τη ταβέρνα;

                       ~~~~~~~~~~~

"No broken hearts in the club
No tears in the club"😏🔝

Λίκνιζα το κορμί μου στο ρυθμό της δυνατής μουσικής, στην αγκαλιά του Δημήτρη και η Άλεξ δίπλα μου με μιμούνταν, χορεύοντας κι εκείνη παθιασμένα.

<<Χορεύεις υπέροχα μωρό μου...>>μου ψιθύρισε στο αυτί και εγώ τον φίλησα, δίνοντας ένταση το φιλί. Ύστερα εξουθενωμένη τον πήρα και κάθισαμε στο μπαρ, μαζί με τον Γιώργο.

Το κλαμπ είχε γεμίσει από τα παιδιά του σχολείου μας και οι καθηγητές "επιτηρούσαν", πίνοντας τα ποτά τους σε ένα ακριανό τραπέζι.

Το μάτι μου τότε πήρε τον Χρήστο σε μια γωνία να φασώνεται με μια κοπέλα που δεν ήξερα. Παρατήρησα το βλέμμα του να βρίσκεται επικεντρωμένο στη πίστα αδιαφορώντας για τα φιλιά της κοπέλας.

Ωστόσο δεν κατάλαβα τι ακριβώς κοιτούσε καθώς είχε πολύ κόσμο.

Αηδιασμένη ήπια λίγο από το ποτό μου, αλλά κόντεψα να πνιγώ τη στιγμή που είδα την Άλεξ να χορεύει αγκαλιά με τον Νίκο, ακριβώς στη μέση της πίστας.

<<Τι έπαθες Σταυ;>>με ρώτησε ο Δημήτρης και ο Γιώργος ταυτόχρονα και ακολουθώντας το βλέμμα μου, έμειναν άφωνοι. Χόρευαν προκλητικά και ο Νίκος την κρατούσε χαμηλά στη μέση ενώ στο άλλο χέρι είχε ένα μπουκάλι με ουίσκι.

Εμ χελόου; Κανένας καθηγητή να τον μαζέψει δεν;

Ακριβώς. Κανένας!

Αποφασισμένη, τράβηξα προς το μέρος τους. Όταν εκείνη με αντιλήφθηκε μου χαμογέλασε χαζά και αρπάζοντας το μπουκάλι από τα χέρια του Νίκου,  ήπιε μια γερή γουλιά.

<<Θες λίγο;>>με ρώτησε και το έτεινε προς το μέρος μου.

<<Άλεξ έχεις μεθύσει, πάμε να καθίσεις κι εσύ πού στο διάολο το βρήκες στο μπουκάλι;>>είπα θυμωμένα, απευθυνόμενη στον Νίκο.

Εκείνος δεν απάντησε κι έσκυψε προς το μέρος την Αλεξ, ψιθυρίζοντάς της κάτι στο αυτί. Το αγόρι γέλασα και την στρίμωξε σε μια μεριά του τοίχου, πλησιάζοντας επικίνδυνα το πρόσωπό του στο δικό της.

Γύρισα σαστισμένη, για βοήθεια στα παιδιά και τότε παρατήρησα τον Χρήστο να βρίσκεται λίγα εκατοστά μπροστά από τον Δημήτρη και να του φωνάζει, φανερά εκνευρισμένος.

Η κοπέλα που ήταν μαζί του βρισκόταν κι εκείνη εκεί μόνο που αυτή τη φορά είχε κολλήσει επάνω στο Δημήτρη.

Πλησίασα προς το μέρος του θυμωμένη και ο Γιώργος με έπιασε από τους ώμους, καταλαβαίνοντας τον εκνευρισμό μου.

<<ΑΥΤΌ ΉΤΑΝ!>> φώναξε ο Χρήστος χτυπώντας τη γροθιά του στην μπάρα και κατευθήνθηκε προς τη πίστα, στην Άλεξ και το Νίκο.

<<Πάολα φύγε από πάνω μου σου είπα!>> φώναξε ο Δημήτρης στο τσουλάκι-βδέλα κι εκείνη κοιτώντας με με μίσος εξαφανίστηκε από μπροστά μας.

Γύρισα τη πλάτη μου στο αγόρι μου πικραμένη με όλο αυτό και άρχισα να βηματίζω προς το μέρος των παιδιών.

<<ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΕΣΥ ΠΟΥ ΠΗΔΆΣ ΟΠΟΊΑ ΒΡΕΘΕΊ ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΟΥ ΤΙ ΝΑ ΚΆΝΩ, ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ;>>φώναξε η Άλεξ στο Χρήστο κι εκείνος ακόμα πιο νευριασμένος, έπιασε τον Νίκο από γιακά του πουκαμισιού και τον κόλλησε στο τοίχο, φωνάζοντας του, αλλά εξαιτίας της δυνατής μουσικής δεν καταλάβαινα τι του έλεγε.

Έκανα να τρέξω προς το μέρος του αλλά το χέρι του Δημήτρη με σταμάτησε. Έντρομη, παρατήρησα την κολλητή μου να χαστουκίζει το Χρήστο με δύναμη, κι εκείνος να μένει παγωμένος στη θέση του, με τα μάτια του να πετούν φωτιές. Πρώτη φορά τον έβλεπα έτσι. Κάτι της ψιθύρισε, χαμογελώντας αυτάρεσκα και εκείνη τον χαστούκισε ξανά. Παρατήρησα το σώμα του πόσο σφιγμένο ήταν και συγκράτησα τον Δημήτρη να μην ανακατευτεί.

Κοιτώντας με μίσος άλλη μια φορά τον μεθυσμένο Νίκο, που δεν φάνηκε να κατάλαβε τι έγινε, έκανε μεταβολή και χάθηκε μέσα στο πλήθος.

<<Σταυ είσαι καλά;...>>μου είπε ο Δημήτρης κοιτώντας με ανήσυχος καθώς είχα αρχίσει να κλαίω. Αγνοώντας τον πήγα γρήγορα προς τις τουαλέτες που βρίσκονταν ακριβώς πίσω μου και έριξα νερό στο πρόσωπο μου, προσπαθώντας να ηρεμίσω.

Με τη καρδιά μου να χτυπάει δυνατά, από τα προηγούμενα γεγονότα σχεδόν τρέχοντας βγήκα έξω και πλησίασα τη πίστα προκειμένου να βρω την Άλεξ.

Το βλέμμα μου περιπλανήθηκε σε όλη την αίθουσα αλλά ο Νίκος κι εκείνη ήταν άφαντοι...

Σκατά.

ΑΛΟΟΟ!(2j one big love😂😍)

Περίεργα πράγματα γίνονται τι λέτε...τη συμπαθούσα τη γιαγιά στην αρχή κρίμα👵😂

Ελένα ε...συνωνυμία λένε να είναι ή όχι;😏😏😏

Χαμός στο κλαμπ, μεθυσμένοι η Άλεξ και ο Νίκος...✖🔥Ο Χρήστος θυμώνει...✖😄εξαφανίζονται τα παιδιά χμμ..😏

❣️❣️FUCKING SPOILER ALERT❣️❣️ ΑΚΟΛΟΥΘΕΊ ΤΟ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΑΠΌ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΈΝΑ ΜΟΥ ΚΕΦΆΛΑΙΑ😍😍😍😂💕ΠΕΡΙΜΈΝΑ ΤΌΣΟ ΚΑΙΡΟ ΑΧ😍💞προετοιμαστείτε😏😉😍

Τι λέτε να γίνει λοιπόν;😏

Μην ξεχάσετε να διαβάσετε το πρώτο κεφάλαιο της νέας ιστορία της αγαπημένης μου Eirinistr4, ειδικά άμα θέλετε να διαβάσετε κάτι ξεχωριστό στα αγγλικά ❤
Επίσης η γλυκιά bessyC έχει γράψει ένα πολύ ωραίο στορυ ρίξτε μια ματιά😘💓

Η πρόκληση της nastia_krksdu😘❤

1. Ποιο είναι το αγαπημένο σου άτομο στο wattpad?

Αχ είναι πολλά😂
MariaKalpaka
Eirinistr4
_oops_ersi_
FannyTsk
Sophi_____
-ironicfuckup
Eve_kok
AntonellaK95
Manolis_Gk
anastatap
angel_st4
mariatsaka
Και όλοι εσείς που διαβάζετε το στορυ μου αλλά δεν κάνετε βοουτ για να σας ξέρω😂😢

2. Ποια είναι η αγαπημένη σου ιστορία στο wattpad?

Έχω τόσες πολλές θα πω το how to be sexy in 10 simple steps να τελειώνω😍😂

3. Αγαπημένα συγκροτήματα?

PTV,BMTH,BVB,SWS,30STM, RADIOACT,LINKIN PARK κ.ά❤

4. Αγαπημένο τραγούδι του 2015-16?

ΟΛΑ ΤΟΥ TOQUEL ΚΑΙ ΤΟΥ ΒRUNO MARS😍😂👑😘

5. Αγαπημένο celebrity couple?

Ian Somerhalder & Nikki Reed

6. Το νομίζεις ότι θα γίνει στο μέλλον με τους εξωγήινους?

Πιστεύω ότι υπάρχουν, κάποιοι ανώτεροι έχουν έρθει σε επαφή μαζί τους κι εμείς δε ξέρουμε τίποτα!

7. Το πρώτο στιχακι που σου έρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή?

Σε άφησα να γίνεις κομμάτι μου και με έκανες χίλια

8. Ποιο ζωάκι θα ήθελες να έχεις και γιατί;

Έχω σκύλο, το μωρό μουυ αλλά θα ήθελα να έχω κι ένα χασκι 😍❤

9. Αν είχες ένα πιστόλι με μια μόνο σφαίρα, ποιον καθηγητές θα πυροβολούσες ?

Καθηγητή όχι γενικά ε κρίμα😭 χμμ δύσκολο αλλά θα έλεγα αυτόν της φυσικής😢

10. Βάλε μια εικόνα που αξίζει να δουν όλοι

Kristian Kostov δεύτερη θέση στη Eurovision 2017(Βουλγαρία),απλά Θεός 😍😍😍❤💓

Προκαλώ

mariaeirinipa15
AndrP-
vasilikigeorg
Manolis_Gk
Eirinistr4
Sophi_____
Eve_kok
bessyC
AntonellaK95
pennie672
anastap
_oops_ersi_
FannyTsk
pankcakes
fluffy_lamacorn
GoldZizel
-ironicfuckup
_Hazz-oviola_
nou2311
-Haraa
FablyFot
miss_CDS

Τυχαία επέλεξα όποιος άλλος θέλει ας κάνει💖