"Sing me to sleep"

Ένιωσα ξανά τα βλέφαρα μου να βαραίνουν και νευριασμένη, ανακάθισα στον καναπέ, αρπάζοντας το κινητό μου από το τραπέζι του καφέ. Το ξαφνικό φως από το φωτισμό της οθόνης έκανε τα μάτια μου να τσούξουν αλλά γρήγορα συνήθισαν. Το ρολόι έλεγε πέντε και μισή.

Καμία κλήση. Κανένα μήνυμα. Τέλεια. Αρνητικές σκέψεις άρχιζαν να καταβάλουν το μυαλό μου, αλλά τις έδιωξα γρήγορα. Οι γονείς μου λογικά είχαν λαγοκοιμηθεί, αφού δεν ακούγονταν ποια συνομιλίες τους από τον επάνω όροφο.

Όταν έμαθαν ότι έφυγε ο Χρήστος, στα ξαφνικά, αφού παρέλειψα να τους πω για το συμβάν με τον Νίκο, άρχισαν να τσακώνονται και να τον καλούν στο κινητό μαζί κι εγώ, χωρίς βέβαια κανένα αποτέλεσμα. Η μητέρα μου δεν ήθελε να μείνει στο σπίτι και ο πατέρας μου επέμενε ότι είχε την ανάγκη μας.

Εντομεταξύ μετά από αυτό το περιστατικό είχα ξεχάσει τελείως τη συνάντηση με την Νικολέτα στο νοσοκομείο και είχα παρακαλέσει τον πατέρα μου να με πάει, όπως κι έκανε.

Εκεί βρισκόταν και η Σταυ και της εξιστόρησα το γεγονός με τον Χρήστο, αλλά δεν φάνηκε να καταλαβαίνει τη σοβαρότητα της κατάστασης. Ήταν θλιμμένη για τον Δημήτρη. Αλλά οι γιατροί είχαν πει ότι δεν ήταν κάτι το ανησυχητικό.

Σηκώθηκα από το καναπέ ξεφυσώντας και κατευθήνθηκα προς τη κουζίνα, προκειμένου να πάρω κανένα ντεπόν, αφού το κεφάλι μου με πέθαινε στο πόνο.

Έβαλα κι ένα ποτήρι νερό και τη στιγμή που πήγα να το πιω, άκουσα τον θόρυβο μιας μηχανής.

Βιαστικά, παραμέρισα τις κουρτίνες του παραθύρου και είδα όντως μια μηχανή και μια φιγούρα πάνω σε αυτή, αλλά φορούσε κουκούλα και δεν μπορούσα να διακρίνω ποιος ήταν.

Με τη καρδιά μου να χτυπάει δυνατά, δεν πήρα το βλέμμα μου πάνω από τη φιγούρα που τώρα περπατούσε με αργά βήματα προς την κυρία πόρτα του σπιτιού μου.

Είχα ξεχάσει να ανοίξω το φως έξω στο μπαλκόνι, οπότε και πάλι δεν μπορούσα να καταλάβω άμα ήταν ο Χρήστος.

Πλησίασα κι εγώ τη πόρτα και περίμενα για λίγα δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν αιώνας.

<<Άλεξ...>>άκουσα ξεκάθαρα τη ταλαιπωρημένη φωνή του Χρήστου από την άλλη μεριά της πόρτας και χωρίς σκέψη το χέρι μου βρέθηκε στο πόμολο, ανοίγοντας τη πόρτα.

Δεν πρόλαβα να κάνω ή να δω το οτιδήποτε, αφού το σώμα του κατέρρευσε επάνω μου. Αυτόματα τον έπιασα από τη μέση αποτρέποντάς τον να πέσει κάτω, μαζί μου.

<<Χρήστο... Τι;>> είχα σοκαριστεί. Μύριζε έντονα αλκοόλ και τσιγάρο.

Με δυσκολία κατάφερα να τον μεταφέρω μέχρι τον καναπέ στο σαλόνι που ήμουν ξαπλωμένη πριν και με απαλές κινήσεις τον άφησα εκεί.

Γονάτισα δίπλα του. Τον παρατήρησα λίγο καθώς τα μάτια του ήταν κλειστά και το πρόσωπο του γαλήνιο.

Τα μαύρα με μπούκλες μαλλιά του ήταν ατημέλητα αλλά γοητευτικά συγχρόνως. Χαμογέλασα ασυναίσθητα με τις σκέψεις μου κι έκανα να σηκωθώ να του φέρω ένα ποτήρι νερό, αλλά το χέρι του με άρπαξε από το καρπό, με αυτή την ελάχιστη δύναμη που του είχε απομείνει.

<<Μη με αφήνεις κι εσύ...>>ψέλισε. Τα μάτια του τώρα ήταν μισάνοιχτα και γυάλιζαν εξαιτίας του αλκοόλ.

Η καρδιά μου βούλιαξε και πλησιάζοντας τον, του χαϊδεψα το μάγουλο. Αμέσως, έκλεισε τα μάτια του και χαμογέλασε.

<<Εδώ είμαι.>>ψυθίρισα με ήρεμο τόνο.

<<Θα παλέψω στο υπόσχομαι. Σε θέλω... >>

Τα μάτια μου γούρλωσαν και οι παλμοί της καρδιάς μου αυξήθηκαν θεαματικά, αλλά προσπάθησα να ηρεμίσω. Άλλωστε δεν ίσχυε...

Είναι μεθυσμένος Άλεξ ηρέμισε...

Οι μεθυσμένοι, οι τρελοί και τα παιδιά λένε πάντα την αλήθεια.

Χριστέ μου βραδιάτικα απλά σκάσε!

Με γρήγορες κινήσεις άρπαξα μια κουβέρτα από τον άλλον καναπέ και την άπλωσα επάνω στο ταλαιπωρημένο του σώμα.

Χωρίς να το καταλάβω, άρχισα να του τραγουδάω ένα νανούρισμα που μου τραγουδούσε η μητέρα μου όταν ήμουν μωρό.

Όταν βεβαιώθηκα ότι κοιμόταν ύστερα από λίγο, άηχα τον καληνύχτισα και ανέβηκα επάνω στο δωμάτιο μου. Αμέσως ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και παραδόθηκα σε έναν ύπνο, χωρίς εφιάλτες αυτή τη φορά...

Δημήτρης P.O.V.

<<Πίστευα ότι έκανες κακό στον εαυτό σου...>> του είπα και χαμήλωσα το βλέμμα μου.

<<Δεν έπρεπε να είχα φύγει έτσι το ξέρω, αλλά...>>έστρεψε το βλέμμα του άλλου και διέκρινα το σπάσιμο στη φωνή του.

>>Αλλά αισθάνθηκα ανεπιθύμητος...έχουν δίκιο Δημήτρη...>>συνέχισε ο Χρήστος αλλά πιάνοντάς τον από το χέρι τον έκανα να σταματήσει. Γύρισε και με κοίταξε ευθέως στα μάτια. Έβηξα δυνατά.

<< Δεν με ενδιαφέρει τι λένε. Άμα χρειαστεί θα φύγουμε και οι δύο μαζί. Μόνος σου δεν μένεις. Βασικά από εμένα δεν ξεφεύγεις> >απάντησα και γέλασα με δυσκολία. Εκείνος με μιμήθηκε.

<<Σημασία έχει να γίνεις καλά πρώτα και βλέπουμε.>> χαμογέλασε στραβά και σηκώθηκε όρθιος από τη καρέκλα.

>>Θα ξαναέρθω. Λογικά αύριο θα βγεις μου είπαν...>> γύρισε τη πλάτη του κι έκανε να φύγει αλλά ο καταραμένος ο βήχας μου, επέστρεψε και τον έκανε να γυρίσει απότομα προς το μέρος μου.

<<Πού...θα πας;>> τον ρώτησα. Το στραβό του χαμόγελο επέστρεψε στο πρόσωπό του.

<<Στο σπίτι του ψυχολόγου μου...>> ο κολλητός μου φάνηκε αμήχανος. Έβηξα κι άλλο και έκανα να φέρω αντίρρηση, αλλά το χτύπημα της πόρτας με διέκοψε.

Ο Γιώργος, ο ψυχολόγος του μπήκε μέσα στο δωμάτιο και του έκανε νόημα να έρθει μαζί του, αφού πρώτα με χαιρέτησε και μου ευχήθηκε καλή ανάρρωση.

Αυτός με χαιρέτησε και βγαίνοντας έξω, έκλεισε τη πόρτα πίσω του, αφήνοντας με μόνο στο ψυχρό δωμάτιο. Έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα σε έναν ήρεμο και ατάραχο ύπνο.

                         ~~~~~~~~~

Δημήτρης. P.O.V

<<Ξύπνησε!>> άκουσα μια οικεία φωνή κι αμέσως άνοιξα τα μάτια μου. Η Νικολέτα βρισκόταν σκυμμένη πάνω από το άβολο κρεβάτι του νοσοκομείου.

Χαμογέλασα αδύναμα κι εκείνη σκουπίζοντας ένα δάκρυ που είχε στάξει στο μάγουλο της, με αγκαλιάσε σφιχτά. Μέσα από το χείμμαρο των μακριων καστανών μαλλιών της διέκρινα κι άλλο ένα άτομο μέσα στο δωμάτιο.

>>Πώς είσαι;>>με ρώτησε και η ανησυχία ήταν εμφανής στο βλέμμα της.

Της έπιασα το χέρι και την καθυσήχασα, κάνοντας ταυτόχρονα νόημα στον άλλο άτομο, δηλαδή στην Άλεξ να έρθει κι εκείνη προς το μέρος μας.

Με αγκαλιάσε κι εκείνη με τη σειρά της και ανακουφισμένη που με έβλεπε καλά, κάθισε στην καρέκλα που χθες το βράδυ καθόταν ο κολλητός μου.

<<Είμαι καλύτερα σας ευχαριστώ πολύ που ήρθατε.>> τους απάντησα και έπνιξα την επιθυμία μου να βηξω.

Εκείνες χαμογέλασαν κι εκείνη τη στιγμή, η πόρτα μισάνοιξε και το κεφάλι της Σταυ ξεπρόβαλε, κάνοντας με να ανασηκωθώ στο κρεβάτι, έκπληκτος.

<<Σταυ!>>φώναξε η Αλεξ και έτρεξε να την αγκαλιάσει. Η Νικολέτα έκανε το ίδιο, αφού την ήξερα καιρό και άρχισαν να συζητούν για λίγο μεταξύ τους, όσο εγώ προσπαθούσα να φτιάξω λίγο το απεριποίητο μαλλί μου.

Ύστερα από λίγο η Άλεξ και η Νικολέτα με χαιρέτησαν κι έφυγαν, ενώ η Σταυ έμεινε. Υπήρχε μια αμηχανία στην αρχή αλλά έπειτα κάθισε δίπλα μου στην καρέκλα.

<<Λοιπόν...πώς είσαι;>> κοιτούσε το πάτωμα ντροπαλά, κάτι το οποίο λάτρευα.

Ήμουν ερωτευμένος μαζί της από τι γυμνάσιο, αλλά δεν είχε εξελιχθεί ποτέ. Όχι ότι το είχα κυνηγήσει...απλώς εκείνη φαινόταν αδιάφορη.

<<Τώρα που ήρθες εσύ, καλύτερα>> της είπα ειλικρινά, ξαφνιάζοντας ακόμα και εμένα με το θάρρος μου να της πω κάτι τέτοιο. Εκείνη κοκκίνισε και χαμογέλασε, αποκαλύπτοντας την υπέροχη σειρά από κάτασπρα και ολόισια δόντια.

Αχ αυτό το χαμόγελο...

Ανοίξαμε συζήτηση για το σχολείο γενικά και τους καθηγητές και σιγά σιγά το τη θέση του αμήχανου κλίματος πήρε ένα πιο εύθυμο και άνετο.

<<Η ζακέτα σου βρίσκεται ακόμα σπίτι μου από εκείνο το παρτυ πέρυσι...>>της είπα κάποια στιγμή κι εκείνη γέλασε.

<<Ναι μου το είχες πει ξανά..κάποια στιγμή πρέπει να τη πάρω>>απάντησε

Συνεχίσαμε για λίγο ακόμα να μιλάμε, ωστόσο η ώρα μαζί της πέρασε πολύ γρήγορα κι έπρεπε να φύγει.

Προσπάθησα να κρύψω τη στεναχώρια μου, χωρίς επιτυχία.

<<Μάλλον σήμερα θα βγεις μην στεναχωριέσαι. Μια χαρά είσαι>> μου είπε γλυκά και εκείνη τη στιγμή έκανε κάτι που δεν περίμενα ποτέ.

Με πλησίασε και απαλά έφερε τα χείλη της στο μέτωπό μου, αφήνοντας μου ένα στοργικά φιλί. Έπειτα χαμογέλασε και βγήκε έξω από το δωμάτιο, αφήνοντας με για μια ακόμη φορά μόνο, με τη καρδιά μου να χτυπάει δυνατά...

Χευ guys! Ξέρω είμαι απαράδεκτη που δεν ανέβασα τόσο καιρό, αλλά πραγματικά μου έτυχε κάτι και δεν είχαν τη διάθεση να γράψω και προκειμένου να βγει ένα απαίσιο κεφάλαιο, έγραψα σήμερα που ήμουν ας πούμε καλύτερα😀

Sooo... Ο Χρήστος μας αν και μεθυσμένος αποκάλυψε στην Άλεξ...συναίσθημα...χμμ😏😏

Ο Δημήτρης από την άλλη είναι ερωτευμένος με τη Σταυ μας καιρό τώρα... Λέτε να εξελιχθεί τώρα στο λύκειο επιτέλους;😍😂

Ερώτηση: Πώς γίνεται ένα άτομο να λιώνει για εσένα, να στο δείχνει όσο δεν πάει, κι εκεί που είσαι έτοιμος να πεις το ναι και να είστε μαζί, να σου λέει ότι θέλει να μείνει μόνο, ενώ πριν επί τόσο καιρό σε παρακαλούσε να κάνετε σχέση;Και την επόμενη μέρα να ανεβάζει φώτο με μια άλλη κοπέλα, γράφοντας και αριθμό;😑😒😶🤔Πραγματικά θα ήθελα να ακούσω τη την την γνώμη σας.

Ερωτήσεις από Eve_kok❤❤😍

1. Μπλε
2. Divergent, Πειρατές της Καραϊβικής, Χάρι Πότερ κ.ά
3. Πολλά...εμ το Htb#s in 10 simple steps φυσικά της καταπληκτική evelinetrue., "Ένας αναρχικός", "Poison, h.s." κ.ά
4. Γλυκιά-Κινούμενη-Γαμήλια καταστροφή(καταπληκτική τριλογία😍),Χάρι Πότερ, Game of Thrones, Η τετραλογια της σελήνης κ.ά❤
5. Αμερική, συγκεκριμένα Χονολουλού💖🌊
6. Έκθεση😍😍
7. Να διαβάζω τις σκέψεις των ανθρώπων😉
8.😍
9. Να εκδόσω ένα βιβλίο😘
10. Άπειρες όπως να βγάζουμε ο ένας τον άλλον αστείες φωτογραφίες😂
11. Έλεγα "νιάνη" τον μπαμπά μου😂😂