Κεφάλαιο 11
"I just can't get you out of my head"
Νίκος P.O.V.(oh yeah😂😉)
Η ώρα του μαλάκα δεν έλεγε να περάσει με τίποτα. Μα καλά πως γινόταν αυτό το πράγμα να δίδασκε φυσική; Μιλούσε κινέζικα και δεν έκανε τον κόπο να τα μεταφράζει.
Αναστέναξα και κοίταξα τον διπλανό μου. Έπαιζε αφηρημένα με το στυλό του. Γύρισα το βλέμμα μου στα αριστερά για χιλιοστή φορά σήμερα και αντίκρισα το ίδιο θέαμα. Αυτός ο μαλάκας πάλι της μιλούσε.
Μάλλον δεν του έγινα αρκετά κατανοητός.
Η Άλεξ γύρισε προς το μέρος μου κι εγώ εστρεψα το βλέμμα μου αλλού. Το πήγαινα χαλαρά το πράγμα. Αλλά δεν μπορούσε να μην τη κοιτάω. Ο Χρήστος με σκούντηξε.
<<Καρφώνεσαι ρε>> μου είπε ψυχρά .
<<Μάντεψε>>του απάντησα χωρίς να πάρω το βλέμμα μου από πάνω της.
Παρατηρούσα το τρόπο που γελούσε με τα αστεία του Γκιντεόν. Ήθελα τόσο να της δημιουργήσω κι εγώ ένα τέτοιο χαμόγελο.
Δεν ξέρω πως έγινε αλλά μέσα σε δύο εβδομάδες είχα πάθει μεγάλη ζημιά. Δεν ήθελα να το μάθει βέβαια και το είχα εκμυστηρευτεί σε άτομα εμπιστοσύνης.
Είχε κάτι το διαφορετικό επάνω της που με τραβούσε...
Ωστόσο ο Γκίντη μου χαλούσε τα σχέδια. Όταν τον ρώτησα άμα τρέχει κάτι μεταξύ τους, άρχισε να γελάει και απάντησε με ένα "ίσως". Ίσα που κρατήθηκα να μην του χιμήξω.
Με σοβαρό ύφος τον έκανα να καταλάβει ότι το "ίσως" απαιτούσα να γίνει "όχι" και νόμιζα ότι τα είχα καταφέρει.
Γαμώτο την ήθελα.
Παρατήρησα ότι είχε γυρίσει προς το μέρος μας. Ακολούθησα το βλέμμα της και την είδα να καρφώνεται στο Χρήστο για λίγο. Εκείνος δε ένευσε απλώς την κοιτούσε. Τον σκούντηξα κι εκείνη τη στιγμή, εκείνη γύρισε κατακόκκινη στη διπλανή της.
<<Τι ρε;>> ρώτησε απότομα ο Χρήστος.
Είχε αλλάξει τόσο πολύ. Το καλοκαίρι τον θυμάμαι τόσο διαφορετικό. Τώρα είχε γίνει άλλος άνθρωπος. Λογικό μετά από αυτό που έπαθε...
<<Τίποτα απλώς... να...δεν είναι πανέμορφη;>> τον ρώτησα κι ένα χαζό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου.
Εκείνος εσφιξε το στυλό στα χέρια του τόσο δυνατά που έσπασε με ένα χαρακτηριστικό θόρυβο, προκαλώντας τη προσοχή πολλών διπλανών παιδιών. Τρομαγμένος τον κοίταξα ευθέως στα μάτια με απορία.
<<Καλή είναι.>>είπε μονολεκτικά. Το κάστανο χρώμα των ματιών του είχε πάρει μια σκούρα απόχρωση του μαύρου. Δεν μίλησα ξανά. Λογικά είχε νεύρα και δεν ήθελα κουβέντα.
Συνέχιζα να κοιτάω τον πίνακα και τις σημειώσεις που ήταν γραμμένες χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα. Σημείωσα τις τελευταίες κι έβγαλα το κινητό μου να δω την ώρα. Σε δέκα λεπτά χτυπούσε το κουδούνι.
Βαριόμουν απίστευτα γιατί μετά είχα φροντιστήριο και δεν είχα και όρεξη.
Ήθελα μόνο εκείνη.
Είχαμε να μιλήσουμε καιρό κι από Facebook και από κοντά εκτός από κάτι λίγες κουβέντες που ανταλλάξαμε. Φαινόταν διαφορετική από τη τελευταία συζήτηση μας. Είχε σταματήσει να στέλνει καρδιές απότομα και είχε αρνηθεί να ξαναβγούμε.
Ήμουν ηλιθιος γιατί βιάστηκα. Ήθελα να συμβουλευτώ τον Χρήστο αφού ως γνωστόν ήταν ειδικός σε τέτοιου είδους θέματα, αλλά σε αυτή τη κατάσταση που βρισκόταν τώρα...
<<Χρήστο τι έχεις;>> τον ρώτησα. Εκείνος συνέχισε να κοιτάει τον πίνακα. Περίμενα λίγο. Δεν απάντησε.
<<Συγγνώμη με ποιο δικαίωμα;>> ακούστηκε η φωνή της Αλεξ και γύρισα προς το μέρος της μαζί κι ο διπλανός μου φίλος. Είχε σηκωθεί όρθια και φαινόταν έξαλλη.
Έχε γούστο...
Ο Γκιντη την τράβηξε και κάθισε κάτω. Κάτι της είπε αλλά δεν φάνηκε να αλλάζει η διάθεση της.
Έτσι και της είχε αναφέρει αυτός ο μπάσταρδος τη συζήτησή μας...
<<Χρήστο της το πε. Θα τον σκοτώσω>> του είπα κοιτώντας θυμωμένα προς το μέρος του μαλάκα. Ο Χρήστος γέλασε.
<<Άραξε καουμπόι.>>είπε.
<<Βοήθησε με>> ακούστηκα πολύ απελπισμένος. Βασικά ήμουν.
<<Το έχω ήδη κάνει.>>είπε με ένα περίεργο χαμόγελο τη στιγμή που χτύπησε το κουδούνι.
Άρπαξα τη τσάντα μου κι έκανα να τον ρωτήσω τι εννοούσε αλλά είχε ήδη φύγει από δίπλα μου.
Αναστέναξα και κατευθήνθηκα προς τη πόρτα. Η Αλεξ με προσπέρασε βιαστικά και ξοπίσω της ήταν αυτός.
Του έριξα ένα δολοφονικό βλέμμα κι εκείνος με αγνόησε.
Μαλάκα. Δεν έπρεπε να το μάθει έτσι γαμωτο. Όχι έτσι.
Συνοφριωμένος κατέβηκα τις σκάλες και βγήκα έξω από το σχολείο, αφήνοντας το κρύο αεράκι να με αναζωογωνήσει...
Ο Νίκος😉
Τι κάνετε παιδιά; Άργησα λίγο να ανεβάσω αλλά δούλευα το επομενο😂😍σας αγαπάω ❤❤❤
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top