Fresh Start

Ron

"Kumpleto na? Okay na gamit mo?"I keep asking. "Pang-ilang mo ng tanong iyan, okay na nga," she laughed. "Dad, you're annoying," my daughter hissed. "And you love your Dad, you can't even resist," I joked. Inirapan niya ako.

"May pinagmanahan talaga," natatawang sambit ko. "May sinasabi ka," Nicasia asked. "Wala, tara na," I changed my words. Baka bigla na naman akong awayin. Buntis kasi.

It's our 2nd child and I hope it's a boy para 'di ako lugi. We went to our beach resort dahil gusto ni Kayeline na mag-beach. Hindi ako maka-tanggi dahil alam kong magtatampo siya sa akin kapag sinabi kong hindi pa puwede.

"Thank you," my wife suddenly uttered. "For what?" I asked. "For taking care of Kayeline and me," she smiled. And that smile makes me feel at peace. "II must take care of the both of you, Love," I reached for her hands and kissed them while my other hand was still on the steering wheel.

"That's so cringe," Kayeline suddenly burst out. "You will feel this when you will be at the right age," I laughed. "I'm too young for that," mataray na sambit nito. "Tama, kaya huwag ka mag-jojowa hangga't wala ka pa sa tamang edad," her mom said.

"Why, Mom? How old were you when Dyou and Dad married?" she suddenly asked. "I was 27 years old when I got married because I got pregnant, and you're the result," she pinched her nose.

"Do you both love me?" she suddenly asked. "Of course, we love you so much," I said. "I love you both so much!" She even hugged us both.

Kinuha namin si Mang Danny bilang family driver namin. "Ang sweet naman ng baby namin," I smiled.

Natawa naman silang dalawa sa akin sinabi.

Kayeline Craine is only five years old, and we also wished for her to be happy and always wanted what was best for her.

We will do everything to make her happy, to have the freedom that society took from us.

And minute pass by, nakarating na kami sa beach. "Yay beach!" she giggled. "Don't go too far, Kc!" her mom warned. "Don't worry, let her—hindi naman lalayo iyan," inakbayan ko siya.

"I just can't imagine she is growing too fast right now, she was an infant 5fiveyears ago, and now she's turning 6sixyears old," she sighed. "That is life; we can't stay young forever; we will grow to be old," I said.

I went to my daughter, who was busy playing in the sand. "What are you doing?" I approached her. "Creating a castle, Daddy," she giggled. She was busy playing in the sand and creating her castle when her Mom called us because it was time for lunch.

Sinama na rin namin si Dessa, anak ni Mang Danny. Naging malapit na rin kasi sila sa amin kaya naman pinili namin silang tumira na rin sa amin bahay. Si 'Nay Sallie naman ay nandoon pa rin sa Villacosa—ayaw iwanan 'yung pinsan kong bugok.

"Tita Dessa, do you want me to help create a castle?" my daughter asked. "Oo naman, pero after natin kumain okay?" she smiled. She was a lovely girl, she was now 12 years old. Konti na lang rin ay malalakihan na ni Dessa ang magulang niya. Tinutulungan namin sila 'Nay Sallie mag-bayad sa tuition ni Dessa.

We also want the best for her. Kaya naman hindi na kami nag-alinlangan ni Nicasia na tulungan namin silang mag-asawa. Pinag-aaral namin siya sa isang private school dito sa manila. Tuwing uuwi naman ng manila si Callahan ay sinasama niya si 'Nay Sallie kaya naman hindi rin nahirapan ang bata.

"How's your school?" I asked Dessa while we were eating. "Okay naman po, Kuya Ron! Masaya naman po do'n, lagi naman," she laughed. "Mag-aral ka lang ng mabuti para mabigyan mo ng magandang buhay sila 'Tay Danny," I advised. "Opo Kuya!" she smiled.

We continue eating our food, pamaya-maya lang rin ay natapos na kumain si Kayeline at Dessa kaya naman aligaga ang anak ko na ayain ang ate niya para ituloy ang pag-gawa ng sand castle. "Huwag kayong lalayo ha," bilin ko sa kanilang dalawa, tanging tango lang ang binigay nila sa aking dalawa.

"Don't go too far," Nicasia warned. "Opo Ate," Dessa said.

Pumunta na sila sa dating pwesto ni Kc. Itinuloy nila ang pag-gawa ng sand castle. I took a picture of them. "Akalain mo 'yon—parang kailan lang nag-layas lang si Nicasia," biglang sambit ni 'Tay Danny.

Natawa naman kaming mag-asawa dahil doon. "Kaya nga 'Tay, kung hindi siguro ako nag-layas, baka hindi ko 'to makilala," she looked at me. "At walang Kc na mag-eexist sa buhay namin," she added. "Masaya ako para sa inyo, masaya ako dahil ayos na kayo sa kanaiya-kaniya niyong pamilya. Ang dami niyo ng napag-daanan pero patuloy pa rin kayo lumalaban at nagmamahalan," he said.

"Thank you rin 'Tay, kung hindi dahil sa inyo—hindi ko makikilala ang Farm Villacosa, at makilala sila Lara," she thanked 'Tay Danny. "Wala lang iyon, masaya kami ni Sallie dahil nakilala ka namin—kayo ni Ron kasi kung hindi dahil sa inyo baka hindi na namin napag-aaral ngayon si Dessa, malaki ang pasasalamat namin sa inyo kasi kung hindi dahil sa inyo wala ako dito—kami ni Dessa," he was emotional when he said that.

"'Tay, hindi naman na po kayo bago sa amin kaya naman masaya kami na tinulungan ka kasi tinulungan mo kami noon," I said. "Talagang pinagpala kami ng Panginoon dahil binigyan niya kami ng mabuting kaibigan at panibagong myembro ng pamilya," he cried.

"Hala 'Tay, huwag kang umiyak kasi baka akalain ni Dessa, inaaway ka namin," my wife joked. "Masaya lang ako dahil masusundan na si Kc, sana lang lumaki silang pareho na katulad niyo na mabuting tao at may takot sa Diyos," he said. "Opo 'Tay, papalakihin namin sila sa ganoon," I smiled.

"Mabuti naman kung ganoon, masaya ako sa ganiyan. Sana ganiyan din si Dessa habang lumalaki," he smiled. "'Tay enjoy na lang tayo, 'tsaka na tayo mag-drama, bawal sa akin iyan, baka maluwal ko ng maaga si Baby," my wife joked.

I laughed at her, and kissed her forehead. "Sana huwag kayo mapagod sa isa't-isa," he smiled while looking at us. "Oo naman 'Tay, kahit moody 'tong alaga niyo. Mahal na mahal ko naman," agad naman sumimangot si Nicasia dahil alam niyang inaasar ko na naman siya. "Just kidding, Love. Mahal na mahal naman kita," I pinched his nose.

Tumingin naman ako sa dalawang bata. "Sa susunod, kasama na nila si Baby na nag-lalaro diyan," Nicasia said. "Masaya ako kapag makikita silang magkasundo," I smiled.

I kissed the side of her head, sinandal naman niya ang ulo niya sa balikat ko habang pinagmamasdan namin ang dalawa na masayang naglalaro ngayon. I hope it stays— 'yung nakasanayan namin sana manatili sa kanilang dalawa. Lalo na sa anak ko. I hope she will stay lovely as she is.

"Are you happy?" Nicasia suddenly asked me while her eyes were still on the gaze of our child. "Of course, I am more than happy," I said. "Why? Is there something wrong?" I asked. "Wala naman, I still can't believe, parang kahapon lang ang lahat, and now? We have a child—ay children dahil dalawa na sila," she laughed. "Me too, Love. I still can't believe it but look at us. We made it, we reached our goal, we reached our final destination," I looked at her, full of love and ambition.

I have so many dreams—one is to be with her, 2nd is to have a family and she's the wife. Sa sobrang dami hindi ko na alam kung alin ang uunahin ko basta ang mahalaga ay kasama ko siya at wala na akong mahihiling pa doon.

"I can't wait to see our 2nd angel," I said at hinimas ang kaniyang tiyan. Sa isang buwan ay manganganak na siya, at sobrang excited ko ng makita siya. I didn't know what gender it is kasi gusto ko kapag nanganak na lang siya 'tsaka ko malaman para mas lalong exciting.

"Wala pa tayong pangalan sa anak natin," natatawang sambit ni Nicasia. "Bigyan na lang natin kapag nalaman ko na gender ng anak natin, ikaw kasi alam mo na," I smiled. "Basta magkakasundo kayo," she laughed. "I know kahit naman kay Kc, magka-sundo kami," pangangatwiran ko. "Sabagay," she shrugged. "I love you," I whispered. "I love you the most," she smiled.

God, I love this woman so much.

Four years ago...

"Dad! I'm going to be late!" Kc yelled at me. Natawa naman ako dahil grade 2 na siya ngayon. "Okay, Princess—wait!" I said. "Dad naman eh!" singhal lalo nito. Napa-iling naman si Casia dahil sa inaasal ni Kc. "Hatid mo na, hahatid na lang namin ni 'Tay Danny si Magnus sa school nila," my wife said. "Pareho kayong malalate ng anak mo, sige ka," she said.

I said, Wala na rin ako nagawa, "Be a good boy at school, Magnus Amory," and tapped his head. "Yes, Daddy," he giggled. "Daddy!" Kc yelled inside the car. "I'm coming," I laughed.

"Don't be so grumpy, Princess. Or else you're gonna be ugly," I teased, mas lalo 'tong sumimangot. Ayaw na rin niya may kasama sa school, kaya kay Magnus na lang namin pinasama ang yaya nito. "Be a good girl," I kissed her forehead. "I love you Daddy!" she kissed my cheeks. "I love you too, Princess. Now go! Malalate ka na," I said. Bumaba na rin siya sa kotse.

Hindi muna ako umalis hangga't hindi pa siya nakakapasok sa school nila. Nang masiguro ko ng nakapasok na siya ay pumunta na ako sa office namin.

Back to reality. I need to work hard for my family. They always do. But it was tifferent, maraming nagbago. At isa sa magandang nangyari sa akin ay si Nicasia, and our children who gave me strength to hold on.

"Inspired?" Callahan suddenly entered my office. "Lost," I said. "So rude pa rin talaga," he chuckled. "Kumusta mga pamangkin ko?" he added. "Mabuti naman, si Magnus nag-aaral na," I said.

"That's great; how about my favorite inaanak?" he asked. "She's now in grade 2." I'm still busy looking at the papers I'm holding. "Wow, parang kailan lang mga baby palang sila—ngayon big girl at big boy na," he chuckled.

"Oo kaya 'yung inaanak mo, spoiled na spoiled mo naman. Iniiwas na nga namin sa ganoon bagay pero todo bigay ka pa rin," I hissed. "Woah chill, eh hindi 'ko maiwasan lalo na't nag-papaawa kasi 'yung tatay niya kuripot," binato ko naman siya ng lukot na papel sa harap ko.

"Hindi ako kuripot, tinatama ko lang pag-gastos ng pera ngayon. Baliw," singhal ko sa kaniya. "Hayaan mo muna hangga't bata pa, tignan mo pag-laki niyan baka mag-bago iyan, ganiyan ka rin naman noon pero ng tumuntong ka sa college naging masinop ka na sa pera kahit na ang dami mong pera," my cousin laughed. "Ako ang mapapagalitan ni Nicasia kapag sinunod ko ang mga gusto ni Kc, gusto namin lumaki siya na hindi puro karangyaan ang nasa isip, ass," I said.

"Alright fine, may regalo nga pala ako sa dalawa. Mamaya lang rin ay babalik na ako sa Villacosa, dumalaw lang talaga ako sa mansion," he said at may binigay na naman bagong laruan para sa dalawang bata.

I let out a heavy sigh. Hindi ko siya mapigilan kasi napamahal na siya sa dalawang bata kaya hinayaan ko na lang din. "Mag-asawa ka na kasi," I teased. "Soon," napa-iling na sambit nito. "Bro, hindi ka na bata—patanda ka na, mag-asawa ka na," I softly chuckled. "Kapag may dumating," he said.

"Bahala ka na nga," napa-iling na sambit ko. "Huwag ka mag-alala, hindi ako tatandang binata, malapit na tayo sa exciting part," natatawang sambit niya. "Siya nga pala, iwan ko na muna sa inyo si 'Nay Sallie, gusto daw niya makasama 'yung dalawa eh lalo na daw 'yung dalawang chikiting mo, sunduin ko na lang next week," he explained. I nod. Wala naman problem sa akin iyon.

"Oh sure, ginawa mo na talagang kapit-bahay ang manila, baliw ka talaga. Mahal na ang gas ngayon," I joked. "Wala iyan sa milyon na kinikita ko," he smirked. "Ang yabang," I scoffed. "Grabe ka na talaga, iyan ba natutunan mo kay Nicasia? Hindi na ikaw ang pinsan ko," he joked. "Umalis ka na lang baka lumipad pa librong hawak ko sa'yo," I hissed.

"Oo na, aalis na nga ako," natatawang sambit niya at lumabas na siya ng office ko. Napa-iling na lang ako sa pinsan ko, hindi ko naman alam sa lalaking iyon bakit ayaw pa rin mag-asawa. Oh baka may hinihintay si Loko?

I heard may pinopormahan siyang model eh pero hindi ko naman kilala kung sino. Hindi ko rin alam rason bakit break na sila or nagkaroon nga ba ng commitment sa isa't-isa?

Mamaya namang 4 PM ay susunduin ko na si Kc, kasi pareho lang naman kami ng out sa office. Anytime naman ako puwedeng umuwi kasi ako naman ang Director ng law firm na 'to. Pinamana sa akin ng magulang ko. My wife continues doing graphic designing, and painting.

Nagtayo na rin kami gallery for her. Para malagay niya lahat ng subject art niya. I was indeed proud of her. Okay na rin siya sa kaniyang magulang. Her brother is at the same grade as Dessa.

They grow too fast, and we grow old. Ang bilis ng panahon parang kailan lang nagsusungitan lang kami ni Nicasia pero ngayon—may dalawang blessing na dumating sa amin.

"How's school, kiddo?" I asked Kc. "It's excellent, Daddy. I made friends po ulit kasi 'yung ibang kaibigan ko nalipat ng section," she smiled. "Aw, that's good, Sweetie. But your old friend will still be your friend,  okay?" I said. "Yes, Daddy. We hang out every break time po," she explained. "That's good," I tapped her head as I started the engine of my car and started to drive our way home.

"Do you have an assignment, baby?" Nicasia asked Kc ng maka-uwi kami sa bahay. "Wala pa po, Mommy. Next week na daw po kasi kaka-start lang daw po ng school. Adjust daw po muna kami ng one week," she explained briefly. "That's nice, enjoy playing muna then next week start na tayo mag-study? Okay ba iyon?" she asked. "Yes, Mommy," she giggled.

"Oh nandiyan na pala ang magandang apo ko," Nay Sallie appeared. "Lola Nany!" she was suddenly shocked when 'Nay Sallie' appeared. She ran to her and hugged her.

"Lola Nany, I miss you," she pouted. "Ang ganda at laki mo na, Apo. Parang kailan lang ay buhat pa lang kita sa bisig ko," she praised our daughter. "I'm a big girl, La," she hissed. "Kaya nga, Apo," 'Nay Sallie chuckled. Natawa naman ako sa cute interaction nilang mag-lola.

"Tara na po at kumain na, baka lumamig pa ang niluto namin ni Nicasia," she interrupted. Pumunta naman na kami sa dining table, at masayang nag-kukwentuhan muna bago magsimulang kumain. "Kumusta po kayo 'Nay? Hindi po ba pasaway 'yung pinsan ko?" I chuckled. "Hindi naman, mabait iyon. Maya't maya tinatanong ako kung kaya ko ba mag-trabaho eh kaya ko naman eh," natatawang sambit ni 'Nay Sallie. Natawa naman kami dahil doon.

Kahit maloko pinsan ko, may puso naman iyon lalo na sa mga kasambahay niya, hindi siya nagkulang sa mga iyon. Lalo na kay 'Nay Sallie.

"Ganoon naman po talaga iyon. Hindi niya pinabayaan mga kasambahay niya kahit na sobrang pasaway no'n," natatawa kong sambit.

"Tara na, kain na," 'Tay Danny suddenly interrupted. Nagsimula naman kami kumain. Wala pa rin pinagbago, masarap pa rin magluto si 'Nay Sallie. Ganoon rin naman ang asawa ko.

"'Nay wala pa rin pinagbago pagluluto mo, masarap pa rin talaga—hindi nakakasawa," masayang sambit ko. "Hay naku, nambola ka na naman, kumain ka na lang ng kumain," napa-iling na sambit ni 'Nay Sallie.

"Lola Nanny, totoo po 'yung sinasabi ni Daddy, masarap po ang luto niyo," she giggled. "Oh siya, kain na lang kayo kain," she smiled.

Bakas na rin ang katandaan sa kanilang dalawa pero hindi mo mahahalata na may mga problema sila pero hindi nila magawang sabihin sa amin—hindi ko alam kung bakit ayaw nila. Maybe it was family matters.

Nang matapos naman kami kumain ay pumunta kami ng sala dahil nag-aayang manood si Kc ng cartoons na naman. Silang magkapatid at si Dessa ang nagkakasundo sa ganito pero kaming dalawa ni Casia sumasakay na lang kami sa kanilang tatlo.

"Kumusta pag-aaral mo, Dessa?" I asked. "Okay na okay po Kuya," she gave a thumbs up pa. "Aral ka lang ng mabuti. Huwag muna mag-boboyfriend ha," I joked. "Kuya naman, bata pa po ako para sa ganiyan," she hissed. "Kaya nga, huwag mo muna bibigyan ng sakit sa ulo sila 'Nay Sallie," I smiled. "Opo Kuya, bibigyan ko pa sila ng magandang buhay eh," she giggled.

"Tita, you're not paying attention to what we're watching," masungit na sambit ni Kc. "We're just talking, baby," I said. "Ah, okay po. Tita, nood ka na," she said. Habang si Magnus ay walang pake sa paligid at focus siya panonood ng cartoon movie.

Looking at them makes me at peace and more vital than ever. I could ask nothing but to be with them and watch them grow faster.

"Ang bilis ng panahon," I suddenly said. "Kaya nga eh, parang kailan lang sobrang bata pa ni Dessa pero ngayon ang bilis na," she smiled. "And now we have 2 precious angels," I said. "That's more than a blessing," she said. "I am more grateful," I said. "Indeed I am," she smiled.

"Stay ka lang ha," she said. "Of course, saan ba ako pupunta? Kahit anong layo gawin ko—sa'yo pa rin ako uuwi," I kissed her forehead, she was my home, and always be. Sila ang tahanan ko.

God made me right, sila ang rason bakit ako patuloy na lumalaban sa magulong mundong ito. Sila ang rason kung bakit ako malakas ngayon. They are the source of my strength to hold on to this dream for them.

—

3 months had passed, ang daming nangyari sa amin—nandoon na ang pagka-wala ni Mommy, it was hard, it still it is—but nandiyan sila Casia, nandiyan ang sandigan ko.

Naging mahina na din ang katawan ni Mommy dahil kumalat na ang cancer cells sa kaniyang buong katawan, hindi agad naagapan ng sobrang aga pero wala Diyos na mismo ang nagtakda ng oras niya, ganoon naman talaga ang buhay. Naghihintay ka na lang talaga kung kailan ka kukunin kasi hiram lang ang ating buhay.

Anytime puwede kang mawala, which made me scared.

Sa isang linggo ay kakasal na si Callahan, after so many years. Ikakasal na ang gago.

"Is there something bothering you?" Casia asked. "Nothing, Love. I just can't realize na ang bilis ng panahon parang kailan lang nandiyan pa si Mommy—ngayon wala na siya. Hindi pa ako nakakabawi sa kaniya, kinuha na agad siya," I tried not to crack my voice. "It has a purpose, Love. Kahit ako? Natatakot na rin ako pero kailangan natin maging matatag sa pag-subok na dadaanan pa natin kasi tayong dalawa at ang dalawang bata ang magiging sandalan natin dahil tayo-tayo lang din naman ang magtutulungan," she said.

"Ah, parang hindi na ata kita deserve," I joked, natawa naman siya. She cupped my face. "Love, huwag ka nga mag-isip ng ganiyan. Sige ka, pag-babanta nito. "Just kidding, Love," I chuckled.

"Konting panahon na lang magiging dalaga na si Kc, at si Magnus magiging binata na," I sighed. "Ganoon talaga, sign of aging na," she joked. "Ah gano'n? Gusto mo bang masundan?" I smirked which made her blush. She still has an effect on me. "Baliw! Okay na sa akin 'tong dalawa," she uttered. Natawa naman ako sa kaniya. "Joke lang, alam ko naman na mahihirapan ka ng mag-buntis, I understand," I cupped her face, and kissed her.

"Sobrang swerte ko na sa iyo, sobra pa sa sobra, Mahal," I expressed. "Ako din," she smiled, and hugged me tightly. "Ew!" my daughter interrupted. "Anong ew?" natatawa kong tanong. "Ang cringey niyo Daddy," she rolled her eyes.

Nandito kami sa balcony ng kwarto, we drink coffee while watching the sunset. "It's not cringing, Love. It's love; you will understand it soon, okay?" her mother said. "Whatever, Mom," she giggled. "Did you already finish your assignment?" I asked, "Yes,  Dad," she answered politely. "Very good, keep it up, okay? We're so proud of you," I kissed her forehead.

"Love you both!" she smiled, "We love you more, kayo ni Magnus," Casia said. "Now go to sleep na, you have class pa tomorrow," I said. Tumalima naman ang aking anak, sumunod agad 'to.

"Parang kailan lang, siya palang ang baby natin," my wife realized. "Yeah, ngayon dalawa na silang baby natin," I smiled. "I love this...this family we've created," she said. "Same here, Love. Sobrang saya ko dahil ikaw ang napangasawa ko, parang hindi ko kaya sa iba," I said. "We're destined that's why," she softly chuckled. "I know at araw-araw ako magpapasalamat sa Diyos dahil ikaw ang naging end game ko," I said.

"Parang teenager ka naman, anong end game?" natatawa niyang sambit. "Kahit kailan panira ka," napa-iling na sambit ko. "Ikaw din naman eh, panira ka rin kaya minsan," she hissed. "Alright, let's go to sleep na," I said.

Umulo siya sa braso ko. This feels home, and ito lang ang uuwian ko sa araw-araw at hindi ako mapapagod ipadama kay Casia at sa dalawang anak ko na sobrang mahal ko sila. Wala na akong hihilingin pa kung hindi maging malakas lang kami sa bawat araw na darating sa amin dalawa.

Hangga't kaya ko—ibibigay ko ang pangangailangan ng aking pamilya, handa akong magsakripisyo para sa kanila at hindi ako mapapagod dahil ako ang sandigan nila sa araw-araw.

—

The wedding day of Callahan.

I am the groom's man just like we promised to each other when we were a child, tinupad namin iyon. Siya ang groom's man ko ng kinasal ako at ako naman ang groom's man niya ngayon ikakasal na siya.

"Oh ayan, magkakaroon ka ng pamilya, huwag na immature ang utak ha," I joked. "Gago," he cussed. I feel that he was nervous. "Ganiyan din ako ng kinasal kami ni Casia, grabe pa sa grabe ang kaba ko," natatawang sambit ko ng maalala ko iyon.

"Kung hindi mo kasi siya inagaw—," binatukan ko naman siya dahil uungkatin na naman niya ang nakaraan, "Putangina mo, sige subukan mong ituloy," banta ko. "Sabi ko nga tatahimik na lang ako," biglang hagalpak niya ng tawa dahil naramdaman niyang napikon ako.

"Whatever, sana iwan ka niya," I joked. "Not gonna happen, I already warned her," he formed a smirk kaya naman napa-iling ako sa kaniya. "Ngayon lang kita nabaliw ng ganiyan sa babae, biruin mo hintayin mo ba ng 4 years or what so many years iyan, you stayed loyal to her from the very beginning," I was amazed.

Hindi ko na inaakala na loyal rin pala itong pinsan ko. "Yeah, ewan ko masyado ata akong tinamaan ni Kupido," natatawang saad niya.

Nandito pa kami sa hotel, nag-peprepare, mamaya lang din ay baba na kami para pumunta na sa hotel. "You're gonna have a family," I smiled at him. "Hindi na ako bata eh, kailangan na," saad niya. "Gayahin mo lang ako na loyal," I joked. "Whatever," he laughed.

"Kapag may kailangan kayo, huwag kayo mahihiyang magsabi sa akin nandito lang naman ako palagi sa inyo. Hindi ko kayo pababayaan, kagaya ng ginagawa mo sa amin ni Cassia," I said. "Hindi naman na kayo iba sa akin, mas naging malapit pa tayo sa isa't-isa," he smiled. "Syempre, kamag-anak mo ako," natatawa kong biro.

"Puro ka talaga kalokohan, doon sa Villacosa—napaka-seryoso mo ngayon nandito ka sa manila puro ka kagaguhan," saad nito. "Sign of aging," I joked. "Totoo naman iyan, mas matanda kang 3 years sa akin," he laughed. "3 years lang naman," natatawang saad ko.

Then the organizer went to our room, kailangan na daw namin pumunta ng simbahan. "Ready?" I asked. "Ready for love, yes," he smiled. I tapped his shoulder.

We went to the Manila Cathedral Church. Naramdaman ko naman na nagpapawis na si Cal, kaya naman natawa ako. "Punasan mo pawis mo," natatawa kong saad. "Manahimik ka na nga lang," inis na sambit nito at pinunasan niya ang kaniyang mukha na tumatagaktak ng pawis.

"Don't be too nervous, halata na sa iyo oh," natatawa kong sambit. "You're not helping gago," he hissed. "Nasa simbahan tayo, hoy wala kang respeto," natatawa kong pang-iinis. Agad naman akong nilayuan dahil alam niyang iniinis ko na lang siya.

Maya-maya lang rin ay pina-ayos na kami ng pila. Kanina pa bumubuga sa hangin si Cal. 'Ramdam ko ang kaba at takot niya—kahit sino naman talaga ay kakabahan dahil iisipin mo na what if iwan niya ako? What if she realizes that we're not meant to be?

Iyon 'yung mga bagay na kinatatakutan naming mga lalaki, hindi naman talaga maiiwasan na mag-isip ng ganoon dahil alam mo sa sarili mo na siya na talaga ang gusto mong makasama habang buhay at kuntento ka na sa kaniya.

Every man has weaknesses; my weakness is to leave me hanging, to leave me alone without reason. I'm scared that one day—they'll be gone and leave me alone for good.

'Yung kinakapitan ko mismo ang bumitaw—but luckily hindi iyon mangyayari dahil sa lahat ng weaknesses ko, naiiba si Cassia. Ibang iba siya sa mga babae nakilala ko. Siya ang nabubukod tangi sa kanilang lahat.

She was the best mom and best wife.

I didn't realize na patapos na pala ang misa. "Tulala ka," Pio snapped. Agad naman ako bumalik sa ulirat ng dahil sa kaniya. Pio was our childhood friend. Mula pagka-bata kaming tatlo ang laging magkakasama at halos hindi na kami mapag-hiwalay.

"Wala 'to, may iniisip lang ako," I laughed. "Ang lalim naman ata ng sinisisid mo," he joked. "Iba 'yung sinisisid ko," I joked, and formed into smirk. "Gago ka, buti wala na tayo sa simbahan," singhal niya na ikinahagalpak ko ng tawa. "Swimming pool kako sinisisid ko," natatawa ko pa rin sambit.

"Ako pa gagaguhin mo, naka-dalawa ka nga," he hissed. "Atleast may family ikaw ba? Bakit ayaw mo pa?" I asked. "Walang time, gusto ko na lang maging single rich tito," he joked. "Puro kayo kalokohan," napa-iling na sambit ko. "Mana kami sa iyo kasi ikaw ang gurang dito eh," he said.

"Ulol, tatlong taon lang naman agwat ko sa inyo, mga gagong 'to," I hissed.

"Oh bakit nagbabardagulan agad kayo?" natatawang singit ni Casia. "Pikon, asawa mo," natatawang sagot ni Pio. "Lolo mo pikon," I hissed. "Oh tignan mo, pikon agad," natatawang sambit pa rin ni Pio.

"Lumayas ka na," taboy ko sa kaniya. "Love, ang bad," saad ni Casia. "Luge ako sa inyo, makalayas na nga," sabay kamot ng ulo ng umaalis na si Pio.

"Nasaan ang dalawang bata?" I asked. "Nandoon, nakikipag-laro sa mga pinsan nila," she said. "Eh ikaw bakit ka nandito?" I asked. "Kanina pa kasi kita hinahanap eh, hindi ko alam kung saan saan ka pumupunta," she said. "Miss me already?" I smirked.

She rolled her eyes. "Hinanap lang kita para sabihin na hindi ka pa kumakain 'mula kanina," she noticed. "Oo nga pala pero iba ang gusto kong kainin, paano iyan?" I teased her, she blush again. She has still effect in me. Of course, habang buhay na iyon.

"P-puro ka kalokohan," she uttered. "Just kidding, Love. Pero kung—," she slapped my arms. "Manahimik ka, ang daming bisita!" singhal niya. I love to joke her everyday ang dali niya rin kasi mapikon, sa kaniya ata ako nagmana. Buti hindi naman gaanong ka-pikunin, anak namin.

Sila pa nga ang madalas na mang-asar sa amin pero kami naman ay tatawa na lamang dahil bata pa naman sila. Hindi pa nila alam ang kanilang ginagawa.

They are so precious to me that  I couldn't ask for anything. They are my sweetest home, my escape, my pahinga.

Be with them until they achieve their goal has to be. I'll be right here, supporting and loving unconditionally.

This is Devion Aaron Crassus; I am willing to take everything for the sake of my loving wife and children. With them, I am more beyond grateful for what I have.

This is Devion Aaron Crassus, and this is Nicasia Shane Almigoza

See you in the Farm Villacosa.