Πολλοί από εσάς ίσως να μην περιμένατε να με δείτε τόσο σύντομα με νέα κριτική, όμως η συγγραφέας του βιβλίου γνώριζε πως από μέρα σε μέρα θα ερχόταν αυτή η στιγμή. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω αλλά αυτό το βιβλίο, η προσπάθεια να διαβάζω και να αξιολογώ τα βιβλια σας μέσα από τα δικά μου μάτια, με έφερε σε επαφή με μια εξαιρετική συγγραφέα. Έχω διαβάσει δέκα δικά της βιβλία στο πέρασμα των χρόνων, το ένα καλύτερο από το άλλο και όμως όλα το ίδιο αγαπημένα. Χαίρομαι που βρίσκω ακόμη διαμάντια στην εφαρμογή!

Μετά από την μεγάλη εισαγωγή και για εμένα κατάθεση συναισθημάτων θα σας παρουσιάσω το σημερινό βιβλίο.

Τίτλος: Αόρατο Πρόσωπο
Συγγραφέας: Baifi88
Περιγραφή:

Όπως πάντα θα σας παρουσιάσω το θέμα του βιβλίου.

Η ζωή στην πόλη έχει γοργούς ρυθμούς που δεν είναι για όλους. Έτσι και η Ελοντί με τον Πιερ, ένα νέο ζευγάρι με φιλόδοξα σχέδια να αφήσουν μια για πάντα το Παρίσι και να εγκατασταθούν στο Λουρμαρέν, έναν μικρό επίγειο παράδεισο, ήταν η απόφαση που τους άλλαξε την ζωή. Όσο να πεις η ζωή σε μια κλειστή κοινωνία δεν είναι εύκολη ιδίως όταν κατοικείς στο σπίτι με την χειρότερη φήμη και την πιο τρομακτική ιστορία. Το σπίτι του τέρατος της Κολάσεως που στοιχειώνει κάθε βράδυ τους κατοίκους, που κάηκε ζωντανό και όμως το μίσος του δεν έχει καταλαγιάσει. Τρέφεται από τον φόβο και ηδονίζεται από την απόγνωση. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Μήπως βολεύει να πλάθουμε ένα τέρας και σαν αποδιοπομπαίο τράγο να φορτώνουμε τις ευθύνες; Θα καταφέρουν η Ελοντί και ο Πιερ να ξεπεράσουν τους φραγμούς τους και να δουν πέρα από τον μύθο;

Οι αναγνώστες της ιστορίας μπορούν να σχολιάσουν εδώ ➡️
Οποιοδήποτε υβριστικό σχόλιο προς την συγγραφέα ή κάποια προοικονομία για την ιστορία θα διαγράφεται αμέσως.

Το βιβλίο είναι ένας ύμνος για την διαφορετικότητα. Εάν σας φάνηκε φαντασίας, δεν είναι. Εάν σας φάνηκε τρόμου, πάλι δεν είναι. Είναι πολλά παραπάνω. Είναι ένα αφιέρωμα σε όλους όσους έχουμε περιθωριοποιήσει, αποξενώσει από τις κοινωνίες μας με τις πιο φθηνές δικαιολογίες. Ένα βιβλίο που θυμίζει μεσαίωνα αλλά αλήθεια νιώθω πως ακόμη στον μεσαίωνα ζούμε. Με πόνεσε αυτό το βιβλίο, μέσα σε πενήντα κεφάλαια, πόνεσα, γέλασα, ένιωσα αγωνία. Μα το κυριότερο και θαρρώ σκοπό της συγγραφέως.. αναθεώρησα. Πέρασε η ζωή μπροστά από τα μάτια μου με εμένα να αναλογίζομαι εάν έχω φερθεί ποτέ έτσι, εάν έχω μείνει βουβός θεατής ή εάν έχω υπερασπιστεί ποτέ κάποιον. Αναρωτήθηκα τι μας διαφορροποιεί, τι σημαίνει διαφορετικός. Αγαπημένη μορφή του βιβλίου ο πάτερ Αυγουστίνος, ένας ιερέας που ελπίζω όλοι μας να συναντήσουμε και να μας βάλει στον δρόμο της καλοσύνης και της αγάπης.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει η Ζακελίν. Αυτή δίδαξε πως πάντα πρέπει να έχουμε κριτική σκέψη, να εμπιστευόμαστε το ένστικτο μας, τις εμπειρίες μας, όχι τα σχόλια και τις εικασίες των άλλων.

Ο Ντεάν δίδαξε την αδελφική αγάπη η οποία σώζει ζωές. Τα αδέρφια μας ειναι οι άγγελοι μας, οι προστάτες μας, τα στηρίγματα μας.

Ακόμη και οι χαρακτήρες που δεν είναι άξιοι αναφοράς μου δίδαξαν κάτι. Πώς το κακό ανακαλύπτεται, η πανουργία και η δειλία πληρώνονται από την ζωή. Πώς τίποτα δεν αξίζει εάν γίνεται με κακία. Πώς όλα χάνονται σε δευτερόλεπτα.

Μου έμεινε ακόμη στο μυαλό και η έννοια της μετάνοιας. Μεγάλη σημασία αυτή η λέξη. Απαλύνει τον πόνο, τις ενοχές, τις τύψεις. Σώζει ζωές η άτιμη..

Δεν έχω ιδιαίτερες παρατηρήσεις. Ακόμη και για το τέλος ήξερα ότι έτσι πρέπει να γίνει. Ίσως θα ήθελα περισσότερες στιγμές με τον πατέρα Αυγουστίνο και την Σοφί την κολλητή της Ελοντί αλλά μου αρκεί. Και πάλι εξαιρετική προσπάθεια.

Βαθμολογία

Τίτλος: 20/20

Εξώφυλλο: 20/20

Περιγραφή:20/20

Ορθογραφία:20/20

Συντακτικό: 20/20

Πρωτοτυπία: 18/20

Εξέλιξη πλοκή: 16/20 Περίμενα κάπως την εξέλιξη και την έκβαση των γεγονότων αλλά παραμένει εξαιρετικό.

Δέσιμο με τους χαρακτήρες: 20/20

Σύνολο: 19,2

Συγχαρητήρια!!