Καλησπέρα παιδιά! Έχουμε να τα πούμε πολύ καιρό και το γνωρίζω. Πάντως είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που επέστρεψα στην εφαρμογή έστω και μέσω κριτικής!! Δεν σας κρύβω πως ετοιμάζω νέα πράγματα όμως είναι αρκετά πρώιμα και δεν διαθέτω τον απαιτούμενο χρόνο. Αυτά για εμένα, δεν καθυστερώ άλλο καθώς σήμερα θα σας παρουσιάσω δύο βιβλία που διάβασα εντός της λίστας όχι όμως μμε την δηλούμενη σειρά αλλά με σειρά λογικής ακολουθίας και τολμώ να πω σειρά επιθυμίας.

Τα σημερινά βιβλία είναι τα εξής:

Τίτλος: Ο Απολογισμός 3: Καθαρσις
Συγγραφέας: Baifi88
Περίληψη:

2ο βιβλίο:

Τίτλος: Απολογισμός 4: Το λυκόφως του Αετού
Περίληψη:

Όποιος αναγνώστης επιθυμεί να αφήσει ένα σχόλιο για την εξαιρετική ποιότητα και το περιεχόμενο των βιβλίων είναι ελεύθερος χωρίς όμως να προδίδει την συνέχεια ή κάποια ουσιώδη πληροφορία, μπορει να το κάνει εδώ: ➡️

Εμείς όπως πάντα αν και τολμώ να πω έχω ξεχάσει την σειρά θα ξεκινήσουμε με το θέμα του εκάστου βιβλίου!!

Όσον αφορά για το Κάθαρσις η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον αείμνηστο Όττο Σβάιγκερ και τον Ρώσο φίλο του Άλεξ Φεντόροφ οι οποίοι μπλέκουν σε νέες αιματηρές περιπέτειες. Νέοι χαρακτήρες με ενδιαφέρουσες ιστορίες, παλιοί ανάμεσα τους και ανεπιθυμητοι ξεδιπλώνουν μέσα απο την αφήγηση την τροπή των ιστορικών γεγονότων. Χωρεί άραγε ελπίδα και έρωτας μέσα σε συνθήκες απανθρωπιάς και πολέμου;

Για το τέταρτο και τελευταίο βιβλίο έχω να πω πολλά περισσότερα μιας και το διάβασα και πιο πρόσφατα. Ουσιαστικά οι ήρωες συνεχίζουν να αγωνίζονται για την επιβίωση, μάχονται (;) προκειμένου να ζήσουν τα όνειρα τους, δηλαδή την ελευθερία και τις επιλογές δίχως τον φόβο του τρίτου Ράιχ. Η αυτοκρατορία του Χίτλερ ρίχνει αυλαία με την αντίστοιχη του Στάλιν να φτάνει στα μεγαλεία της. Ποια αυτοκρατορία βασισμένη σε νεκρούς αμάχους και εξαντλημένους στρατιώτες είναι όντως μεγαλειώδης;

Έρωτες, μάχες, επιβίωση, οι χαρακτήρες που αγαπήσαμε και μας συντρόφευσαν μέσω μιας υπέροχης αφήγησης αγωνιούν να φτάσουν στο τέλος. Και αυτό δίνεται στο 4ο βιβλίο.

Από εδώ και πέρα θα αναλύσω την προσωπική μου άποψη που ενδέχεται να εμπεριέχει προοικονομίες και ανάλυση εις βάθος σκηνών σημαντικών οπότε όποιος είναι πεπεισμένος να το διαβάσει καλύτερα να προσπεράσει αυτό το κομμάτι.

Τι να πρωτοπώ! Και τα δύο βιβλία με μάγεψαν δίχως η αφήγηση να έχει κενά, χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη η αφήγηση, με μια σταδιακή ξεδίπλωση των χαρακτήρων. Η συγγραφέας μοιάζει σαν να λύνει με κόπο και επιμονή τον γόρδιο δεσμό μιας σκοτεινής εποχής, μιας εποχής που είναι ανεξίτηλη με κόκκινο αίμα στην ιστορία. Κι όμως πετυχαίνει τόσο λιτά και όμορφα να περάσει μέσα από την ιστορία την πραγματικότητα. Δεν μένει σε χρονολογίες και σε πρόσωπα που παρουσιάζονται στα βιβλία. Πάει πιο βαθιά! Πηγαίνει μέσα στις σκέψεις και τις καρδιές των ανθρώπων, στα κλαμμένα μάτια που απεικονίζονται στις φωτογραφίες όσων κατάφεραν να επιβιώσουν. Με άγγιξεε η ιστορία, οι χαρακτήρες, η αφήγηση, ο ΒΠΠ μμε έκανε να λυγίσω να κλάψω, να αναρωτηθώ γιατί. Με μετέφερε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πλάι στις μητέρες που έχαναν τα παιδιά τους, κοντά σε ανθρώπους που πνίγονταν στις βάρκες, μια ανάσα μακριά από τα καμμένα σπίτια στην Ρωσία, που έκαιγαν εκτός από υλικά, αναμνήσεις, συναισθήματα, ανθρώπους.

Ο Όττο, η Χέλγκα, ο Χανς, ο Άλεξ, ο Μπάντλερ, ο Ντίμα και η Κρίστα, ο Γκαμπριέλ και η Τσάρλη, ο Ιωσήφ πατερούλης, ο Γρηγόρης, Πέτρος και Νικολιός.. μέχρι και ο Βίγκμπερτ θα μου λείψουν ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Έμαθα από πολλούς, άλλες φορές θετικά και άλλες φορές τι πρέπει να αποφεύγω.. μα πάνω από όλα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου είχε, έχει και θα έχει ο μοναδικός Στάινερ. Σας αποχαιρετώ αλλά δεν σας ξεχνώ.

Συγχαρητήρια Ιφιγένεια για την έρευνα, την καταγραφή, την δημιουργία και εξέλιξη των χαρακτήρων, την αναδρομή σε μια σκοτεινή και δυσβάστακτη για πολλούς εποχή. Και εις ανώτερα! Αξίζει να εκδοθεί αυτή η σειρά βιβλίων.

Ουδεμία παρατήρηση έχω και φυσικά και τα δύο βιβλία φτάνουν στην κορυφή!!

Συγχαρητήρια και πάλι!!