Ciaran Rodriguez

Madaling araw na nang marating namin ni Anne ang isla Agrianthropos at alam kong pagod siya sa mahaba naming biyahe kaya't dumiretso kami agad sa aking mansyon na kakatapos lang gawin ng kumpanya ni Trace noong nakaraang buwan.

Kitang-kita ko ang pagkamangha ni Anne habang nagmamasid ito sa kabuuan ng bahay. Simple lang ang mansyon ko dahil alam kong ako lang mag-isa ang titira roon. Mas malawak ang bakuran ko kahit ang daungan ng aking yate. My house smelled new, but empty.

It is a two-storey house with a rooftop and a helipad. It is also built with a two-storey basement, but for now, it's off limits to anyone. Kahit si Anne ay hindi ko pa kayang ipasyal sa basement dahil doon lahat nakalagay ang aking mga kontrabando, kung ano 'yon, ay malalaman sa mga susunod na kabanata.

"Are you sure you are living alone here?" lumingon si Anne sa akin na puno ng pagkamangha ang mukha, but there was a hint of smile in her face.

My heart itched looking at that smile and I couldn't help but reach out to her and tucked the loose hair behind her ear. I couldn't help myself but be conflicted again about how I feel for these past few days. Ang alam ni Anne ay masaya ako at maayos na ang kalagayan ko pero ang hindi niya alam ay labis ang pagtitimpi ko na huwag siyang saktan.

I have my reasons why I brought her to the island. It is to say goodbye and---

Naputol ang pag-iisip ko nang biglang pinitik ni Anne ang daliri sa harapan ko. "Ang lalim yata ng iniisip mo? Tinatanong ko lang naman kung may kasama kang tumira sa malaking bahay na ito," she grinned.

I softly chuckled and, without a word, bent in front of her with my hand behind her knee and the other at her back before picking her up and carrying her princess style.

Anne yelped loudly but didn't struggle with her arms circling my neck instead.

"There is no one living here beside me. Katatapos lang nito and you are my very first visitor to step in here." Yumuko ako at sinakop ang kanyang labi upang bigyan siya ng isang madaliang halik. Then I continued walking. "Do you want to live here?" mahina ang boses kong tanong.

Nawala ang ngiti sa labi ni Anne at blanko ang ekspresyon na tumingin ito sa akin. "You want me to live here? How about your parents? Alam ba nila ang tungkol sa 'tin? What if they don't like me?"

When Anne mentioned my parents, my steps slowed until they finally stopped. I miss my parents so much that just mentioning them hurts me. Pero hindi ako nagpakita ng kahinaan sa harap niya at baka ma-trigger na naman ang pagka-psycho ko. Ilang araw na rin akong nagpipigil.

"They're good. One day, ipapakilala kita sa kanila. So, ano'ng sagot mo sa tanong ko?" Nakarating na kami sa taas sa tapat ng kuwarto ko.

Walang masiyadong dekorasyon sa hallway. Kahit mga halaman ay wala. The whole house screamed emptiness, but maybe, when Anne lived here it would become lively? Pero gaano katagal ko siyang makakasama? Nasa limit na ako ng pagtitimpi ko na huwag saktan si Anne.

Hindi pa rin sumasagot si Anne hanggang pagbuksan ko siya ng pinto at inakay papasok sa loob. Tanging kuwarto ko lang ang nasa second floor ng bahay at ang dalawang guestroom ay parehong nasa first floor. Malawak ang master's bedroom dahil dito ko na rin pinalagay ang gym equipment at ang mesa ng billiard na agad pinuntahan ni Anne.

"Kung titira ako rito, palagi na ba tayong magkasama?" tanong niya habang ang daliri ay naglandas sa gilid ng billiard table.

Nakagat ko ang labi habang nakatingin sa kanya. Ito ang isa sa pinapangarap ko. To bend Anne and press her body against the billiard table while both her hands were bound by cable ties. And I will fuck her hard. Thrusts into her deeper 'till she begs for more. Sa isiping iyon ay sumikip ang aking pantalon kaya tumayo ako sa likuran ni Anne.

"If you live here, I will make your every wish come true." I licked her earlobe before slowly biting it to distract her from the true meaning of my words while slowly thrusting my tight pants into her.

Mahina siyang napatawa at napakapit sa gilid ng billiard table. Nilingon niya ako na nakangiti. "Sige, pumapayag ako, pero sa ngayon, gusto ko na talagang matulog. I'm dead beat."

Kinabig ko ang katawan niya at ikinulong sa aking bisig. Her smile was radiant. It's making my heart flutter and I really want to hurt her, but I am trying my best to stop my urge. "Let's stay like this for a while. I'm going to miss you. Huwag mong kalimutang isipin ako kung wala ako rito, alright?"

Anne put her head against my chest and hugged me back tightly. "Why are you being cheesy today, huh? Siyempre naman mami-miss kita kapag umalis ka. Pero alam ko naman kasing babalik ka, so my heart is settled."

Mariin kong ipinikit ang mata dahil sa sinabi niya. How can I leave kung ganito ang mga sinasabi niya. Bumitaw ako sa pagkakayakap sa kanya at iginiya siya sa kama na hindi kalayuan sa billiard table. The only lights brightening our way were from the dim light on the high ceiling and the bright moonlight rays from the floor to ceiling glass wall. Kitang-kita ang maiilaw na establisiyemento sa isla at ang daungan ng aking yate sa labas lang ng mansyon ko.

Pero mukhang antok na antok na si Anne at talagang wala na itong oras para i-admire ang paligid kaya hinayaan ko siyang humiga sa kama habang ako ay nangalkal ng damit ko na maari niyang isuot. Thanks to Keyller for bringing my stuff from the city when he arrived here the other day.

"Night, baby..." Anne softly muttered when I neared the bed. Napangiti ako na napapailing dahil halos hindi na nito maimulat ang mata pero nagawa pa ring mag-goodnight.

"Change your clothes first, baby." Lumuhod ako sa paanan ng mesa at hinawakan siya sa balikat saka bahagya iyong hinaplos. Nang hindi ito sumagot ay wala akong magawa kundi bihisan siya. I swear to God, my sanity almost flew out of the window while changing her. Labis ang pagtitimpi ko na huwag siyang galawin habang natutulog.

Pawisan na ako bago siya matapos bihisan. She was only wearing my t-shirt, and she looked fucking sexy with it. Tinitigasan na ako sa panonood sa kanya kaya agad akong lumabas ng mansyon upang magpahangin sa labas. Alas-kuwatro na ng umaga at malapit na magbukang-liwayway. Nawala na rin ang antok ko kahit pagod pa ako noong nagdaang gabi.

"Ciaran?"

Natigil ako sa pagnilay-nilay nang marinig ang boses na 'yon. Umangat ang paningin ko upang hanapin ang malambing at inosenteng boses at nakita ko si Freesha. But... "Fuck! What are you guys doing?" I blurted and kicked my feet at a pebble.

Magkalapit lang ang bahay namin ni Keyller kaya't kitang-kita ko kung ano ang ginagawa nila sa hardin ng mansyon ng dugong-bughaw. They were fucking for god's sake!

"The fuck, Rodriguez! What are you even doing in the dark?" Si Keyller ang sumagot na agad na pinatayo si Freesha mula sa kandungan nito saka ito tumayo habang ang girlfriend ang pinaupo nito sa swing at inaayos ang nagulong buhok. Mabuti na lang at nakasuot ng bathrobe ang dalaga. Mukhang kagagaling ng mga ito sa swimming dahil pareho pang basa ang buhok ng mga ito.

"Kailan ka bumalik?" Freesha asked.

Walang bakuran ang bahay namin dahil safe naman sa isla at walang sinuman ang magtatangkang manggulo rito kaya naglakad ako patungo sa dalawa. I want to talk to someone, but knowing Freesha, if she was to meet Anne, she would surely be tattletale. Kaya sa pamamagitan ng aking tingin ay sinulyapan ko ang dugong-bughaw na agad naman nitong naunawaan ang ibig kong sabihin. Pinapasok nito si Freesha sa loob at wala naman itong reklamong pumasok.

"Just got back," I answered.

"Are you really going?"

Umupo ako sa upuan na katapat ng swing. I won't dare to sit there knowing what happened earlier. Sumandal ako tumingin sa kalangitan na unti-unti nang lumiliwanag. "Yes. I need therapy. I am not cured, Key. I cannot be cured..." Humina ang boses ko sa dulo.

I want to get better for Anne, but this disease of mine is incurable.

Keyller let out a depressed sigh and its not helping me. Pero ang sumunod nitong salita ay medyo nagpagaan sa pakiramdam ko.

"You are not curable, but you can be prevented. We're here to help you. Anne is also together with you now."

"I'm still scared that my excessive possessiveness will hurt her big time. What if I accidentally kill her?" Mariin akong napapikit. Hindi ko kayang isipin kong mawawala si Anne dahil sa akin. I can still accept if she killed me for all the bad things I did to her.

"Do remember that you only need to always think positive, Rodriguez."

"That's what I have been trying to do these past few weeks, but it's draining me, your highness. I'm on edge."

"Kaya ba nag-decide ka na lumayo? Alam ba ni Anne ang tunay na dahilan kung bakit ka aalis?"

Umiling ako. "She doesn't need to know. Babalik pa rin naman ako." Tumayo ako at seryosong tumingin kay Keyller. "Please don't mention this to Anne. And I need to talk to Boss Trace. I want his help."

Naningkit ang mata ni Keyller dahil alam niya kung ano ang ibig kong sabihin. "Are you crazy, Ciaran? Are you really going to do that?"

"Yes, Your Highness. That's the only way for Anne to claim happiness."