Eliza loopt rustig door de school. Ze heeft haar tas op haar rug en houdt een boek in haar armen dicht tegen zich aan. Ze heeft haar ogen op de grond gericht.
Als ze voorbij mensen loopt hoordt ze veel gesmoezel. Iedereen in de school weet inmiddels al alle roddels die Annabell over haar vesprijt heeft.
De mensen im de school kijken Eliza altijd na, geven haar afkeurende blikken of noemen haar gewoon bij vervelende namen.

Eliza duwt de deur van de meisjes wc open en treft Annabel aan met Chantal en Michelle, die hun make-up aan het bijwerken zijn.
"Kijk eens wie we hier hebben" Zei Annabel en grijnst als ze Eliza via de spiegel ziet binnen komen.
Eliza kijkt op naar Annabel, ze voelt haar hart iets sneller kloppen uit angst. Ze wist niet wat ze moest doen, ze was geoon verstijft geraakt.
Annabel laat haar ogen afkeurend over Eliza glijden. "Het is zo schattig dat je denkt dat je zo vrienden maakt of meer dan vrienden" zei Annabel en begint te lachen.
Eliza was niet precies het type die op een nederlandse middelbare school geaccepteerd wordt.
Eliza had vandaag een zwarte knie laarzen aan met een visnet pantie. Een zwart rokje met kettingen die aan de riem vast zaten. Een letting hat een open hardje in het midden. En een ander had een kruis maar dan omgedraaid. Als topje had ze en zwart truitje aan met een met op de mouwen een spprt grijs achtige draak tekening, zo'n Chinees. Ze had altijd haar nagels zwart. Haar haar was alijd los en hing vaak een beetje voor haar oog. Make up had ze eigenlijk bijna nooit op. Ze had wel kettingen waar ook veel opmerkingen over worden gemaakt. Ze heeft en lange ketting met een kruis er aan, een half lange met een doodshoofd en een choker met een hartje als ring.

Eliza besloot er niks op te zeggen.
"Goed zo zwijg maar. Niemand hoeft iets van je te horen. Waarom verspil ik mijn tijd ook aan zo'n iemand als jij." Zei Annabell en rolt haar ogen.
"Maar wat kwam je hier doen? Je eindelijk fatsoeneren?" Voegt ze er nog aan toe. "Of ging je huilen in een van de wc hokjes"
Eliza blijft stil en negeert haar. Ze draaot zich om, om naar de deur te gaan. "En waar denk je heen te gaan?" Vroeg Annabell. "Naar de les" zei Eliza rustig. "Oh, je wilt naar de les? Maar die begint pas over 10 minuten." Zei Annabell. "Dus vedtel wat kwam je hier doen?" Vroeg ze nogmaals. Eliza zucht zachtjes en loopt dan de deur uit.
Annabell rolt haar ogen en stormt haast achter haar aan "Ja tuurlijk, ga maar weg. We proberen je alleen te helpen, maar mevrouw moet niks van hulp weten. Achterbakse slet" riep ze door de gang, maar het kon Eliza eigenlijk vrij weinig schelen. De hele school zou het hier over hebben vandaag, en het enige dst Eliza er aan kon doen is het negeren en gewoon rustig blijven.
Ze was heel wat gewent. Annabell is al zo sinds de kleuterklas. En Eliza is altijd het stille kind geweest. Ze heeft veel woorden naar haar hoofd geslingerd gekregen, veel gepest en veel pijn gedaan mentaal en fysiek, maar tegenwoordig doet het haar niet zo veel meer.
Ze heeft geaccepteerd hoe haar leven is. Alleen en de enige vriend die nooit en mes in haar rug zou steken haar hondje Sokka is.