Malia pakte de hand van Gijs vast. Een glimlach verscheen op haar gezicht. Hij zag haar ogen vochtig worden. Hij trok haar in zijn armen en hield haar stevig vast. Zijn keel kneep dicht.

'Ik ga je zo missen Gijs,' snikte ze. 'Kom terug zodra je kunt.'

'Ik jou ook Malia.'

Ze bleven elkaar zwijgend vasthouden. Toen Gijs Malia los liet zag hij hoe Herbert zijn neus snoot en snel een traan uit zijn oog wegveegde. Hij haalde diep adem en trok zijn buik in. Met zware passen liep hij naar Gijs toe en gaf hem een stevige handdruk.

'Bedankt jongen, voor alles.'

'Jij ook Herbert, heel erg bedankt.'

'Weet je het zeker?'

'Honderd procent zeker, mijn dochter heeft mij nodig. Bij haar is waar ik hoor.' Herbert knikte en haalde zijn neus weer op.

'Het maakt niet uit wat voor lijf je in gebruikt hebt Herbert, de orginele jij is gewoon een softy,' zei Gijs. Herbert glimlachte.

'Gaan jullie het redden?' vroeg Gijs. Herbert snoof.

'Jawel jongen, dat moet.' Gijs omhelsde Herbert, liep naar Lela toe en pakte haar hand vast. 'We gaan onze dochter halen.'

'Breng ze veilig thuis Dwight,' zei Malia snikkend. Dwight knikte. 'De verkenners in het Neddense bos staan allemaal klaar. We brengen jullie eerst thuis en gaan dan terug om Nathan te halen. Zijn ouders verdienen duidelijkheid.' Gijs voelde hoe zijn keel zich dichtsnoerde.

Toen legde Dwight zijn hand op een boom, een opening werd zichtbaar. Hij nam een slok transport-elixer en gaf het flesje aan Lela en Gijs die beiden ook een slok namen. Gijs hield Lela stevig vast. Nooit maar dan ook nooit zou hij haar weer verliezen.

Alles begon weer om hen heen te rollen. Alles zag groen, bruin, zwart en af en toe zag hij een zilveren sliert. Tot zijn opluchting trok Dwight aan een uitstekende boomwortel en ze vielen zo een gat uit het bos in.

Gijs krabbelde overeind en hielp Lela opstaan. Hij wankelde op zijn benen. Zijn mond viel open toen hij om zich heen keek. Overal om hen heen stonden edelherten. Ze bogen hun hoofd. Dwight hield zijn vinger op zijn mond en gebaarde tegen Gijs en Lela dat ze stil moesten zijn.

Dwight nam een slok Giganteumenergie en gaf snel het flesje aan Lela. Zijn lijf begon te schokken en hij veranderde ook in een edelhert. Het grootste exemplaar van hen allemaal met het grootste gewei. Hij was enkel nog herkenbaar aan zijn zachtblauwe ogen. Hij sloot zijn ogen en toen waren ook de ogen bruin. Gijs zag hoe Malia Dwight volgde. Ze veranderde geruisloos in een prachtig hert. Hij nam een slok, dacht aan een edelhert en wachtte. Er gebeurde niets. Het zal toch... Tot zijn opluchting voelde hij zijn lichaam schokken en zag hij zijn voeten en handen veranderen in hoeven.

Zijn zicht en gehoor verbeterden en hij kon in de verte stemmen horen. Hij kon alleen niet letterlijk horen wat er werd gezegd. Dwight ging voorop. Lela volgde en Gijs daar achteraan. De andere herten renden achter hen aan. Aan de rand van het bos gekomen, stond Dwight plotseling stil.

Geruisloos veranderde hij zich terug. Hij maakte vliegende geluiden met zijn handen. Het was het teken dat ze van te voren hadden afgesproken. Zodra ze uit het bos zouden komen zouden ze switchen in vogels, dat was de enige manier om onopvallend de bewoonde wereld in te kunnen komen.

De verkenners switchten massaal terug. Allemaal geruisloos. Gijs herkende een aantal van hen waaronder Raven. Hij stak zijn duim op toen Gijs oogcontact met hem maakte.

De helft van de verkenners veranderde in roofvogels en vlogen er vandoor. De andere helft veranderde zichzelf in een spreeuw waaronder Dwight. Gijs volgende als laatste aangezien hij de enige was die niet geruisloos kon switchen.

Daarna vlogen ze weg. Gijs voelde de lucht onder zijn vleugels doorstromen. Ze lieten het bos achter zich. Hij hield Lela nauwlettend in de gaten en ze tjirpte vrolijk naar hem. Ze vlogen over een auto weg heen. Op de palen langs de weg zaten allemaal roofvogels.

Gijs merkte dat hij instinctmatig harder ging vliegen. Zodra de spreeuwen de roofvogels voorbij waren vlogen de roofvogels hen weer voorbij. Toen kwamen ze binnen de bewoonde wereld. Ze vlogen de straten door. Gijs zag mensen op straat lopen. Een man keek omhoog en wees naar de zwerm spreeuwen.

Ze vlogen over de daken, en gingen op een dak zitten. Dat was het punt waarop Gijs en Lela de leiding over zouden nemen en hen de weg zouden wijzen naar hun huis. Gijs vloog voorop met Lela naast hem. Gijs zag de vijver waar hij samen met Lela en Mara vaak de eendjes had gevoerd. De basisschool van Mara. Er speelden kinderen op het schoolplein vast de buiten schoolse opvang.

Ze vlogen naar hun huis en gingen voor het raam van de woonkamer op de vensterbank zitten om naar binnen te kunnen kijken. De andere spreeuwen landde neer in de voortuin. En daar was ze. Ze zat alleen op de bank met haar capuchon over haar hoofd getrokken iets te kijken op haar iPad. Zijn hart maakte een sprong en hij kon niet voorkomen dat er luid getjilp uit zijn snavel naar boven kwam. Zijn zus had in het belang van zijn dochter haar hier gelaten. Mara keek uit het raam naar de spreeuwen. Haar ogen werden groot en Gijs zag haar mond bewegen. Even later kwam zijn zus vanuit de keuken de woonkamer in. Zijn zus sloeg haar armen om Mara heen en samen stonden ze voor het raam te kijken naar de spreeuwen.

Mara zag er afgetobd uit, ze had rode randen om haar ogen en zag bleek. Zijn zus zag er eveneens bleek uit.

Hij wilde naar hen toegaan en zichzelf onthullen. Maar ze moesten wachten tot het donker zodat ze veilig konden switchen. Dwight gaf de rest van de verkenners het teken om te gaan. Gijs zag hoe de rest van de spreeuwen wegvlogen. Hij en Malia bleven op de vensterbank voor het raam zitten tegen elkaar aan wachtend tot het donker was.

Mara en Julia, zijn zus kwamen regelmatig kijken. Toen het donker was geworden haasten ze zich naar de achtertuin. Switchten snel in twee katten. Lela was Flossy en Gijs was een kitten. Zijn oren deden pijn. De geluiden kwamen keihard binnen. Lela duwde met haar pootjes tegen het kattenluikje en ging naar binnen, Gijs volgde. Zelfs hoofd bonsde. De geluiden gingen door merg en been.

Het gezicht van Mara zou hij nooit meer vergeten. Vol verbazing keek ze naar Lela en hem. Tranen liepen over haar wangen. Ze pakte Flossy en hem op om hen vervolgens niet meer los te laten. 'Tante Juliaaaa, het is Flossy en hij heeft een baby!'

Julia kwam de kamer in gesneld, ongelovig keek ze naar Flossy en hem.

'Ik denk zomaar dat Flossy dan een meisje is in plaats van een jongentje,' glimlachte ze.

'Mogen ze vanavond bij mij slapen tante?'

'Vooruit.'

Gijs had moeite om de trap op te klauteren en Mara tilde hem naar boven. De pootjes van Flossy maakte dribbelende geluiden.

Gijs zag hoe naast de foto van Mara en Lela er nu ook een foto van hem en Mara op het nachtkastje stond. Zijn hart huilde om het verdriet wat zijn dochter moest hebben gehad. Ze vleiden zich neer op het voeteneinden van het bed van Mara.

'Ga nooit meer bij mij weg Flossy. Iedereen verlaat mij,' snikte Mara. Toen ook Julia diep in slaap was maakte Flossy Mara wakker door haar zachtjes over haar gezicht te likken. 'Wat is er Flossy?' zei Mara terwijl ze gaapte en in haar ogen wreef. Het lichaam van Flossy begon te schokken en langzaam veranderde Flossy in Lela en Gijs volgde. Mara deinsde met wijd opengesperde ogen achteruit en begon zachtjes te huilen.

'Niet bang zijn lieverd, ik heb je nooit willen verlaten Mara. Ik heb geprobeerd al die tijd bij je te blijven,' snikte Lela.

'Er is veel dat we je moeten uitleggen. We kunnen hier niet blijven. We moeten hier weg.' Mara viel hem en Lela snikkend in de armen. Jij, ik en Flossy.