Gijs werd wakker. Alles aan zijn lichaam deed pijn, op zijn hoofd na. De hoofdpijn die hem al langere tijd tergde was godzijdank verdwenen en hij voelde zich ook weer als zichzelf.

Hij opende zijn ogen. Malia, Lela en Herberta zaten naast hem op een stoel en keken hem aan

'Gijs?' vroeg Malia. Hij grijnsde.

'Onkruid vergaat niet.'

Lela vloog hem snikkend in zijn armen. Hij hield haar stevig vast en begroef zijn hoofd in haar nek en haren. Ze rook precies hetzelfde als dat ze altijd had gedaan. Een vertrouwde zoete geur. Minutenlang bleven ze zwijgend zo zitten. Toen lieten ze elkaar los. Lela hield de hand van Gijs vast.

'Het is jullie gelukt, het is gelukt met het elixer,' zei Gijs. Herbert grijnsde.

'Natuurlijk is het gelukt jongen, poeh het was alles behalve eenvoudig.'

'Is Jimmy ook gekaaped?' vroeg Gijs. Malia schudde haar hoofd. 'Het heeft lang geduurd tot we er achter waren wat er nu precies gaande was Gijs. Lela zorgde ervoor dat de laatste puzzelstukjes ook werden gevonden. Het spijt me dat je dit allemaal hebt moeten meemaken.'

Lela's ogen waren gevuld met tranen. 'Oh Gijs, je weet niet half...,' snikte ze.

'We vertellen je later alles, we moeten snel gaan,' riep Dwight plotseling. 'Raven heeft de jongen voor het laatste van energie voorzien en dat is alweer meer dan een uur geleden.'

'We vertellen je straks echt alles jongen,' zei Herbert.

'Jullie hebben mijn leven gered,' bracht Gijs uit met een brok in zijn keel.

'Laten we gaan,' bromde Dwight.

Ze gaven Gijs wat Oergiganteumenergie en een switch-elixer. Tot zijn verbazing hoefde hij alleen maar te denken aan de kraanvogel, de plant aan te raken en zijn lichaam begon te schokken en vonken. Ze waren allemaal vogels en vlogen zo snel ze konden door het donker richting de witte aankomsthal. Ze vlogen over de aankomsthal heen, een eind omhoog. Tot ze in de verte de vallei met hoog op een klif een klein, in de rots uitgehakt, huisje zagen met groot balkon. Dorothea's huis.

Ze vlogen het balkon op. Leonard, Raven en een aantal mensen die hij niet kenden waren er al. Ze stonden omstebeurt energie af en zagen er vermoeid uit. Herberta pakte een glazen flesje uit haar zak. Het was roze en borrelde. Ze liepen de afgesloten ruimte in.

'Wil jij het hem geven Gijs?' Gijs knikte. Hij pakte Nathan uit de plant. Lela slaakt een kreet. Zijn ogen stonden nog steeds wagenwijd open en waren gitzwart. Hij zag er vreselijk uit. Extreem vermagert. De blauwe aders waren duidelijk zichtbaar onder zijn witte doorschijnende huid.

Gijs liet het hoofd van Nathan tegen zijn arm leunen.

'De kans is groot dat hij helemaal niet meer kan slikken,' zei Herberta.

'We hebben zijn mond steeds vochtig gehouden met een washandje dan bewogen zijn lippen,' zei Dwight. 'Probeer eerst een aantal druppels op zijn tong te doen.'

Gijs deed wat Dwight van hem vroeg en tot iedereens grote blijdschap zagen ze de lippen van Nathan bewegen. Gijs liet druppel voor druppel steeds grotere hoeveelheden van het elixer in de mond van Nathan vallen en ze zagen Nathan slikken.

'Nog even en je bent er weer jongen,' zei Gijs en hij gaf het laatste beetje elixer aan Nathan. Het lijf van Nathan begon te schokken en te kronkelen. Gijs hield hem stevig vast.

Nathan begon zwak te hoesten.

'Toemaar jongen.' Gijs sloeg zachtjes op de rug van Nathan. Iedereen keek ademloos toe. Plotseling klonk er een reutelend geluid. De ademhaling van Nathan stokte en klonk onregelmatig. Hij ademende één keer diep in maar viel toen stil.

'Neeee Nathan!' Gijs schudde zachtjes aan de schouders van Nathan. Wanhopig keek hij om zich heen. 'Help me, iemand doe iets! Wat kunnen we doen?' Malia wendde haar hoofd af, tranen liepen over haar wangen. Dwight schudde verslagen zijn hoofd.

'We zijn te laat, zijn lichaam heeft de kracht niet meer om...' Een diepe ademhaling van Nathan, 'Ja komop Nathan je kunt het.'

'Vlug iedereen, snel geef hem alle energie die je in je hebt, ' riep Herberta. Ze snelden zich naar de plant toe.

'Doe hem terug in de plant Gijs.'

'Hij mag niet sterven, niet na alles wat we hebben meegemaakt,' snikte Malia. Gijs hield Nathan stevig vast. Lela trok Nathan uit de armen van Gijs en stopte Nathan in de plant. Verslagen zat Gijs op de grond. Hij keek hoe de energie door de armen van de anderen de plant in stroomden.

Een enorme bal van licht verscheen rondom de plant en daarna rondom Nathan. Gijs krabbelde overeind en legde zijn hand naast die van Lela op de plant. Plotseling begon de plant te trillen. De bladeren opende zich en wortels uit de grond schoten omhoog en tilden de lichtgevende Nathan de lucht in.

Ademloos keek Gijs toe. Hij voelde hoe zijn armen begonnen te trillen en zijn ogen zwaar werden. Hij zag dat ook de anderen moeite hadden om om hun handen stil te houden, hun armen schokten en de ogen van Leonard vielen dicht. Herberta verandere steeds van gedaante, ze nam verschillende vormen aan en haar ogen waren wijd opengesperd.

Nathan's ogen vielen dicht. Gijs sloot zijn ogen.

'Blijf erbij allemaal,' schreeuwde Lela. Haar blauwe ogen fonkelden. Haar volledige gedaante gaf licht. Gijs opende zijn ogen. Nathan begon te hoesten en voordat Gijs er erg in had vloog een klein lichtje de lucht in, de kamer uit en verdween in de lucht.

'Hij ontsnapt, we moeten er achteraan,' schreeuwde Dwight.

'Verbreek niet de verbinding,,' schreeuwde Lela. 'Hij is nog steeds in levensgevaar.'

Nathan opende zijn ogen. Een twinkeling in zijn blauwe ogen en een stralend lach werd zichtbaar op zijn gezicht. Hij keek nieuwsgierig de ruimte in, zijn ogen bleven hangen bij Gijs. 'Ik had een vreselijke droom maar je hebt me naar huis toegebracht.

Gijs schudde verward zijn hoofd. Opeens klonk er een harde klap. Van schrik verbrak iedereen de verbinding. Met een klap viel Nathan op de grond. Gijs rende naar hem toe en tilden hem op. Vermoeid tilde hij zijn hoofd omhoog en keek Gijs met zijn blauwe ogen aan.

'Bedankt voor het thuis brengen.' Gijs knikte. De tranen liepen over zijn wangen.

Toen sloot Nathan zijn ogen en blies zijn laatste adem uit. Gijs liet zich met Nathan in zijn armen op zijn knieen vallen. 'We zijn te laat.'

Malia draaide zich naar hem om. Ze was lijkbleek, de tranen stroomden over haar wangen en zei:

'Leonard...Leonard is ook dood.' Zijn lijf voelde verdoofd, hij moest moeite doen om zijn ogen open te houden. Hij liep strompelend met Nathan in zijn armen naar de kring en zag Leonard op de grond liggen. Met trillende handen pakte Lela Nathan uit de handen van Gijs en liep de kamer uit.

Dwight zat geknield naast Leonard en had zijn handen voor zijn ogen geslagen. Zijn adem stokte toen hij zag dat Leonard inderdaad dood was.