Een deel van de verkenners was geswitcht in grote edelherten en de anderen liepen met fakkels door het bos. Gijs herkende Jaël en Raven. Op hen en Antonius na waren deze verkenners verder onbekenden voor hem. Antonius liep voorop. Zijn zwarte haar glom in het licht van zijn fakkel en zijn tanden leken extra wit.

'Houdt al je zintuigen open,' fluisterde Malia. Gijs knikte. 'Als er iets komt wat energie uit je wilt ontrekken probeer het dan te weerstaan zoals je steeds hebt gedaan.'

'Als ik wist hoe dat moest dan zou ik dat zeker doen ja,' beet hij haar kribbig toe.

'Relax Gijs, ik zal switchen en je te aller tijde proberen te beschermen,' ging Malia verder.

Zwijgend liepen ze door het bos. Er klonken vreemde geluiden die Gijs niet kon plaatsen. Een rilling liep langs zijn rug.

Het was niet ver lopen naar de grote Eik. De edelherten switchten in muizen en gingen geruisloos en ongezien voorop om polshoogte te nemen.

Geritsel om hem heen zorgde ervoor dat de adem van Gijs even stokte. Hij moest denken aan Tinus en daarna aan Mara er vormde zich een brok in zijn keel.

'De kust is veilig,' fluisterde Malia. Ze renden samen met de andere verkenners naar de grote Eik. Het luik in de grond naast de grote Eikenboom was niet te missen. De verkenners bogen zich over het luik en lieten het licht van hun fakkels erop schijnen.

Onverwachts trok Antonius in één beweging met fors kabaal het luik open. Vliegensvlug switchten de verkenners in vleermuizen en vlogen de boom in. Alleen hij en Malia stonden nog bij het luik.

Malia legde haar vinger op haar mond en keek Gijs met grote ogen angstig aan. Gijs voelde zijn hart in zijn oren suizen. Een penetrante geur drong zijn neus binnen, hij kokhalsde een paar keer. Was de rest nu zojuist gevlucht? Verman jezelf Gijs Riemens, je bent geen kleuter, verman jezelf.

Tot zijn opluchting gebeurde er niets. Hij liet zuchtend zijn adem ontsnappen. De vleermuizen vlogen na enige tijd weer uit de boom en switchten weer in mensen.

Een donkere trap naar beneden was zichtbaar in het luik. Antonius gebaarde dat hij als eerste naar beneden ging. Malia en Gijs volgden samen met Jaël en Raven.

Het was koud en vochtig. Het licht van de fakkels flikkerden terwijl ze steeds verder afdaalden. De penetrante geur werd sterker naarmate ze verder liepen.

Gijs trok zijn gewaad wat over zijn neus en zag Malia hetzelfde doen.

Ze hielden halt toen ze beneden aangekomen waren. Het had veel weg van een bunker. Boeken lagen open op een vervallen houten tafel. Grote glazen vazen gevuld met water en planten stonden op de vloer. Een glazen pot met lichtjes. Zielen??

Zijn oog viel op een grote glazen pot vol met ogen. Zijn adem stokte even. Oh god laten dit alsjeblieft koeienogen zijn.

Glazen flesjes en erlenmeyers waren uitgestald in een vervallen houten kast. In de glazen flesjes zat nog een bodempje rode schuimende vloeistof. Kaap-elixer?

Malia haalde haar schouders op en wees naar een hal verder de ruimte in. Raven en Anthonius volgden haar.

Jaël wees naar de openliggende boeken. Gijs volgde haar blik en liep naar de tafel toe. Er lagen diverse vervallen oude boeken over de kunst van het lijfkapen en recepten van kaap-elixers.

Daarnaast boeken uit 2020 over veranderen van DNA met CRISPR-CAS9. Zijn adem stokte toen zijn blik viel op handgeschreven geschriften. Het waren geschriften uit de tweede wereld oorlog van Josef van Mengele. Zijn bevindingen over de gruwelijke experimenten die hij deed op Joden om hun DNA blijvend te kunnen veranderen zodat zij ook 'Übermensch' zouden worden.

'Malia?' fluisterde hij. Ze was al samen met Antonius en Raven in de smalle donkere gang verdwenen. Het flikkerende vuur van de fakkels was het enige wat hij zag.

'Laten we snel achter hen aan gaan,' zei hij vlug tegen Jaël. Ze knikte en had een vreemde glimlach op haar gezicht.

Hij snelde zich naar ze toe. De stank was nu bijna ondragelijk. Hij weerstond dat hij moest kokhalzen door flink aan zijn, door angstzweet doordrenkte, shirt te ruiken. 'Malia,' fluisterde hij weer en trok ongeduldig aan haar jurk toen hij haar had ingehaald. Ze draaide zich om en schudde haar hoofd en deed haar wijsvinger voor haar mond.

De gang ging een bocht om. Gijs hield zijn adem in. Het liefst had hij na het zien van de geschriften rechtsomkeer gemaakt. Berk had over een verrassing gesproken en nu hij dit alles gezien had wist hij zeker dat het geen aangename verrassing was.

Een geroeste metalen deur bevond zich aan het einde van de gang. Ongelovig keek Gijs hoe Antonius zonder enige aarzeling de deurklink vastpakte en de deur openmaakte.

Gijs hield zijn adem in en wendde zijn hoofd af. Oh fuck, fuck, fuck.

'Alle afvalligen,' hoorde hij Anthonius vloeken. Hij en Raven deinsden achteruit waardoor ze tegen Gijs en Malia aanbotsten. Voorzichtig keek Gijs de ruimte in.

De kamer was gevuld met tientallen levenloze lichamen. Een meisje met blauwe ogen en bruin haar staarde met een gezicht vol angst naar het plafond. Gijs herkende haar meteen van de afplakbiljetten en nieuwsberichten. Het was Veerle Herder, de tiener die eerder dit jaar was verdwenen. Ze was dood. Malia wendde haar hoofd af en begroef haar gezicht in zijn borst. Hij voelde haar schouders schokken.

Antonius keek hem verbijsterd aan en stond aan de grond genageld. Raven probeerde tevergeefs kokhalsneigingen te onderdrukken. Hij kon niet voorkomen dat hij zijn maaginhoud volledig naar buiten gooiden. Jaël schudde vol ongeloof haar hoofd.

Hij voelde zichzelf koud worden van binnen en verharden en tot zijn eigen walging voelde hij ook een bepaalde opwinding die hij niet kon plaatsen. 'Welkom in de fucking echte wereld,' gromde hij tegen de anderen. 'Dit is precies hoe mensen echt zijn. Ze maken elkaar af, voor eigen gewin.'

Malia keek hem verbaasd door haar betraande ogen aan. Ze had weer de kwetsbare uitdrukking op haar gezicht die hij eerder had gezien op het moment dat ze praatte over wat haar was overkomen.

'Waarom zou iemand dit doen?' snikte ze. 'Zijn de afvalligen dan echt zulke monsters geworden?'

Raven veegde zijn mond af aan zijn mauw. 'Ik stop ermee Malia, ik trek het niet langer.' Gijs haalde zijn schouders op en staarde verslagen naar Veerle Herder. Zijn hart bonsde in zijn hoofd, tranen borrelde achter zijn ogen. Zijn gevoelens gingen alle kanten op.

'Ze hebben er blijkbaar alles voor over om terug Ligamen binnen te komen. Ze doen experimenten om te ontdekken hoe ze blijvend anders DNA kunnen aannemen zodat ze weer door de poorten kunnen,' zei Jaël.

Anthonius had nog geen woord uitgebracht, hij trilde over zijn gehele lijf. Hij sloot zijn ogen, het trillen stopte. Uiterst kalm zei hij: 'We moeten hier weg mensen. We moeten de noodtoestand uitroepen binnen Ligamen. Ik denk dat het tijd is dat we de samenwerking intern en ook met de andere wereld verstevigen. Alleen Staatsbosbeheer voldoet niet meer.'

Malia ademde diep in en uit en rechte haar rug. Tranen stonden nog in haar ogen, met volharde blik zei ze dat dat het laatste was wat ze nu moesten doen.

'We moeten de kalmte bewaren, we gaan insteken op een nog betere beveilging van Ligamen.'

'Maar al deze mensen dan uit de andere wereld? Ze zijn allemaal dood Malia,' barste Raven nu uit.

'Ze zijn een oorlog ingesleurd waar ze niet eens weet van hebben. Kijk dan! Er zitten veel jonge kinderen tussen!' tierde Antonius. Zijn stem trilde net als zijn handen.

De tranen liepen weer over Malia's wangen.

'Dit is precies wat de afvalligen willen, angst en paniek zaaien waardoor we de focus verliezen. We moeten vertrouwen hebben in onze beveiliging, tot nog toe heeft die niet gefaald. Als de andere wereld zich ermee gaat bemoeien betekent dat het einde van Ligamen.'

'Ik ben het hier niet mee eens' brieste Anthonius. 'Ik ben benieuwd wat Nerea hiervan vindt. Hij draaide zich bruuks om en duwde Malia, Gijs en Jaël hardhandig aan de kant.

'Ik laat deze arme mensen terug brengen door een poort naar het Neddense bos, zodat hun familie ze fatsoenlijk kan begraven en afscheid van ze kan nemen.'

Malia legde haar arm op zijn schouder. 'Dat lijkt me inderdaad het juiste om te toen.' Ze zweeg even en vervolgde toen zacht:

'Laten we alsjeblieft niet de vrede en rust binnen Ligamen verstoren. Nog niet. Laten we eerst goed blijven nadenken. Er zijn geen signalen dat we niet veilig zijn.'

Antonius wilde met grote stappen weglopen maar Jaël hield hem staande.

'Wat is dat?' Ze wees naar een stuk papier viel wat op de grond lag. Anthonius raapte het op en sloeg het open. Zwaar geïrriteerd duwde hij het papier in Malia's handen nadat hij het had gelezen en baande zich met grote stappen een weg naar buiten. Met bloed was met hoofdletters geschreven:

OPEN DE POORTEN! GEEF ONS ONZE AUTORISATIE TERUG! HOEVEEL MENSENLEVENS VAN DE ANDERE WERELD IS LIGAMEN JULLIE WAARD? BEREID JE VOOR WANT WE KOMEN ERAAN MET OF ZONDER JULLIE MEDEWERKING! ALS JULLIE ONS GEEN AUTORISATIE GEVEN DAN ZULLEN WE HET ZELF DOEN!