Gijs zat naast Jimmy aan de bar in het bruine café 'De Snuiter' en dronk bier. Hij probeerde zich te concentreren op hetgeen Jimmy hem drukgebarend wilde vertellen maar het gesprek van de mannen naast Jimmy, liet zich niet buiten sluiten.

'Nog steeds geen lijken gevonden hè?' zei de man met het zwarte haar grijnzend tegen de gezette man.

De gezette man nam een slok whisky, trok een vies gezicht waardoor zijn kleine kraalogen nog kleiner werden en schudde zijn hoofd. 'Nee Janus, alleen dat meisje uit Zeern, hoe heet ze ook alweer?'

Janus heette de man dus, Gijs vond de naam niet bij zijn voorkomen passen. De felle blik in zijn ogen deed Gijs het meest denken aan een wesp. Een nuttig dier maar onvoorspelbaar en klaar om te steken als dat nodig was. Daarnaast goed in het opruimen van kadavers. De zware stem van Janus bleef aanhouden als zeurend gezoem bij je oor. Gijs verwonderde zich erover dat de wesp en de naakte laboratoriumrat bevriend waren met elkaar.

'Hallo, aarde aan Gijs?' Jimmy haalde zijn hand een paar keer langs het gezicht van Gijs. Een grote grijns verscheen op zijn gezicht toen Gijs hem aan keek.

'Sorry man, ik versta geen woord van wat je zegt.'

'Door die knakkers zeker?'

Gijs knikte.

Jimmy wierp een aantal keer een geërgerde blik opzij naar de mannen. Ze hadden het niet door.

Het gezoem hield aan en Gijs kon niet anders dan mee luisteren.

'Bedoel je Saar? Is ze gevonden? Janus keek verbaasd naar de ander.

'Ja, leef je onder een steen ofzo? Gisteren was het overal op het nieuws.'

'Serieus Murre? En?'

'Hartstikke dood, levend begraven in haar eigen achtertuin door haar eigen ouders notabene.'

'Dit meen je niet!' Janus keek met grote ogen naar Murre.

Gijs constateerde dat de wesp dus toch een greintje empathie had.

Murre nam nog een slok whisky. 'Ja serieus, sommige mensen vinden dit blijkbaar de perfecte tijd om je van een lastig kind te ontdoen.' Hij nam nog een slok en keek Janus strak aan. 'Het zou me niet verbazen als er tussen de vermisten meer van dit soort gevallen zitten. Bijvoorbeeld lastige demente oudjes, die een blok aan iemands been zijn. Dus mocht je je vrouw willen wegwerken zonder partneralimentatie te hoeven betalen dan is nu het moment.'

Janus keek eerst bedenkelijk en begon toen hard te lachen. Zijn bruine ogen glinsterden. 'Het blijft wel typisch dat de rest allemaal in de buurt van Nedden verdwijnt.'

'Ja, er zit vast één of andere potloodventer in het bos. Zo'n ontsnapte TBS'er, weet je wel,' zei Murre.

De maag van Gijs draaide om. Hij voelde dat zijn hoofd rood aanliep. De vermissingen waren nog steeds het gesprek van de dag.

Jimmy keek hem aan en rolde met zijn blauwe ogen. Daarna draaide hij zich met armen over elkaar opzij naar Murre die naast hem zat. 'Kan het verdomme één avond, gewoon één avond over iets anders gaan dan over al die vermissingen?' Jimmy zette zijn bierglas hard neer op de bar, het bier gutste eruit. 'Ik laat ook met liefde jouw lelijke dikke kop in een vuilniszak verdwijnen, als je nu je bek niet houdt,' raasde Jimmy verder. Hij zei het expres heel hard.

'Jimmy doe dit nou niet,' mompelde Gijs zacht. Zijn hart begon sneller te kloppen. Jimmy had zojuist uitgehaald naar de wesp via de naakte laboratoriumrat.

Murre keek met open mond en grote ogen naar Jimmy.

Janus leek zichzelf op te blazen. Zijn felle zoemen leek over te gaan in woest briesen. Hij keek Jimmy dreigend aan die op zijn beurt overdreven vriendelijk terug glimlachte. Jimmy's blauwe ogen glinsterden ondeugend.

Janus ging staan en balde zijn vuisten. 'Wat zei jij daar? Heb het gore lef dat nog eens te zeggen,'gromde hij. Zijn gezicht stond op onweer.

Gijs rechtte zijn rug en schoof naar het puntje van zijn barkruk. Nog even en de wesp zou gaan prikken. Dit werd knokken. Hij had hier zo geen zin in.

Murre ging ook staan en versperde Janus de weg: 'Ga toch zitten, Janus, laat het gaan.'

Jimmy draaide zijn rug naar de mannen toe en gniffelde zachtjes.

Tot opluchting van Gijs gingen de mannen weer zitten. Gijs zuchtte. Als hij ergens geen zin in had was het wel om heel de avond speculaties aan te horen over alle vermissingen en al helemaal niet om hierdoor in een knokpartij te belanden. 'Ik ga naar de wc,' bromde Gijs tegen Jimmy. Hij stond op van de barkruk, verloor daarbij zijn balans en greep zich vast aan de donker houten bar.

'Gaat lekker met je, Riemens, drink vooral nog een goudgele rakker,' grinnikte Jimmy.

Gijs stak zijn middelvinger op en liep verder. Hij probeerde in een rechte lijn door de hal naar het toilet te lopen. Zonder succes, de muur met donkere houten lambrisering kwam steeds verrassend dichtbij.

Een vrouw, met een niet aangestoken sigaret in haar mond, passeerde hem. Ze trok haar wenkbrauwen op toen ze hem zag zwalken. 'Alles oké, krullenbol?'

Keek ze hem echt zo uit de hoogte aan? Hij negeerde haar en haalde onverschillig zijn schouders op. Wat kon hem het ook schelen. Hij sperde zijn ogen wijd open, zijn zicht werd er niet beter door. Zijn gedachten waren al net zo wazig maar ach, wat maakte het ook uit. Hij voelde zich sinds tijden weer eens ontspannen.

Het toilet in het bruincafé stonk naar urine en braaksel. Bij iedere stap die hij deed, plakten zijn Timberlands even vast aan de bruine tegelvloer.

Terwijl hij in de richting van de urinoirs liep, drongen herinneringen aan die nacht plotseling met geweld zijn geest binnen. De doordringende metaalachtige geur die bezit nam van zijn neus. Het bloed, dat langs zijn handen en het mes naar beneden droop, kwam op de bladeren terecht. De levenloze ogen die hem aanstaarden.

Zijn ademhaling en hartslag versnelden. Zijn keel kneep samen en er vormde zich een steen op zijn borst. Happend naar adem zocht hij grip bij de tegelmuur. Tot zijn opluchting zorgde de gedachte aan zijn dochter ervoor dat de paniek en beelden wegebden. Hij was weer in het hier en nu. Nu ze uit logeren was, werd het hem pijnlijk duidelijk dat zij de reden was waardoor hij zich nog staande had weten te houden. Jij, ik en Flossy.

Hij probeerde ondanks zijn toestand de omgeving in zich op te nemen. Dit alles zou zijn avond niet gaan verzieken. Het toilet was verlaten. Hij grijnsde zijn tanden bloot, hij hield van dit smoezelige café.

Het knipperende tl-licht boven de metalen wasbak verlichtte net voldoende om de dikke laag met stof op de planken boven de urinoirs goed te kunnen zien. En wat waren dat voor bruine vegen op de witte tegelmuur? Gijs kon zich voorstellen dat zijn ziel er net zo uitzag als het toilet: troosteloos, ranzig en duister. Vandaag kon hij er om lachen, jammer dat daar elf biertjes voor nodig waren.

De planken hingen alles behalve waterpas. Of lag dat aan zijn beoordelingsvermogen van dit moment? Hij haalde zijn schouders op en ritste zijn gulp open. Grote euforie maakte zich van hem meester toen het hem in zijn beleving perfect lukte om de vlieg in het urinoir te raken. Hij grinnikte hardop. Misschien zou de schoonmaakster hier morgen anders over denken. Nog één biertje, nam hij zichzelf voor. Hij liep weer terug naar de bar en zocht af en toe steun bij de muur. Die trut van net was gelukkig verdwenen. Ze hoefde hem er niet aan te herinneren dat hij waardeloos was, dat deed hij zelf wel.

Jimmy, Janus en Murre, zaten nog steeds aan de houten bar. Tot zijn opluchting zag alles er gemoedelijk uit. De bar begon steeds voller te staan met lege glazen en flesjes bier.

Gretig bracht Jimmy een nog driekwart volle Hertog Jan naar zijn mond en staarde naar de biertap aan de andere kant van de bar. Hij had geen moeite meer genomen om het bier in een glas te schenken. Toen Jimmy Gijs zag aankomen draaide hij zich zijn kant op.

'Dat duurde lang Riemens, moest je uit je rug niezen? Een bruine trui breien?' Jimmy bulderde van het lachen en stompte Gijs plagend tegen zijn bovenarm. Net zoals altijd was Jimmy degene die het hardst lachte om zijn eigen grap. Dat maakte ook dat hij Jimmy zo graag mocht. In zijn aanwezigheid was alles luchtig en eenvoudig. Zijn lach was aanstekelijk en zijn blauwe pretogen zorgden ervoor dat Gijs niet anders kon dan met hem mee lachen.

'Oh zijn we nu op dit punt van de avond beland?' lachte Gijs.

Jimmy knikte en deed daarna alsof hij een lijntje van zijn hand snoof.

Gijs grijnsde. 'Bedankt man,' zei Gijs nu op serieuze toon. 'Deze avond was net wat ik nodig had.' Hij keek Jimmy aan die oogcontact vermeed en met zijn hoofd schudde.

'Ga je nu ook al beginnen? Verpest de sfeer nou niet met dat serieuze gedoe. Nog steeds verdrietig om dinges zeker?' Demonstratief schoof hij Gijs een vol flesje bier toe.

'Heb je eigenlijk nog iets van haar vernomen?' Even keek hij Gijs doordringend aan, daarna schudde hij zijn hoofd en nam nog een slok bier.

'Nee... maar ik bedacht me laatst, wat als ze helemaal niet weg wilde maar ook één van de vele vermisten is?' zei Gijs zacht.

'Jezus Gijs, ze schreef jullie een afscheidsbrief! Laat het los! Daarnaast past ze niet eens in het profiel en waren er toen nog niet zoveel mensen vermist,' zei Jimmy fel.

Gijs schudde zijn hoofd en sloot zijn ogen.

'Ik meen het Gijs, het is drie jaar geleden! Je ziet er niet uit met die serieuze blik op je kop. Ga door met je leven man. Maak plezier. Stop met janken. Zuip en maak er het beste van! Proost!'

Gijs nam een slok bier en zweeg. Hij wilde Jimmy graag vertellen wat hem nog meer kwelde maar dat was geen optie. Jimmy had gewoon gelijk, hij moest verder gaan met zijn leven en meer genieten. En nu was het moment, nu hij zich eindelijk een beetje relaxt voelde.

'Je dochter is twee weken uit logeren en je bent morgen vrij. Dat zou je veel vaker moeten doen gozer. Niet voortdurend de treurige alleenstaande vader of mensschuwe boswachter zijn. Je bent fucking Gijs Riemens, je hebt het postuur van een grizzlybeer en evenveel haar,' ratelde Jimmy verder.

Gijs grinnikte en nam net weer een slok, waardoor hij zich verslikte en een hoestaanval volgde. Hij voelde dat hij rood aanliep. Toen hij weer op adem was zei hij: 'Jaja, ik weet het. Ze is nu voor het eerst sinds lange tijd weer uit logeren bij mijn zus. Ze durfde eerst gewoon niet man, zo bang dat ik bij terugkomst opeens weg zou zijn net zoals haar moeder.'

Jimmy stak zijn duim op en blies zachtjes in het bierflesje waardoor er een fluitend geluid ontstond. 'De bitch, jullie zijn beter af zonder haar.'

Gijs knikte en probeerde snel van onderwerp te veranderen. 'Volgens mij werkt Gilbert morgen.' Hij nam nog een grote slok bier om het zware gevoel dat in zijn buik was ontstaan, weg te spoelen en schoof heen en weer op de barkruk. Met zijn één meter vijfennegentig was het lastig om comfortabel te zitten en voelde hij zich nogal onbeholpen. Jimmy die een kop kleiner was leek daar geen moeite mee te hebben en oogde zoals altijd de zelfverzekerdheid zelve.

'Ja werkt chef G-goorman? Jimmy deed alsof hij stotterde. 'Ik dacht dat hij een half jaar op sabbatical ging en Bart hem zou vervangen?' zei Jimmy verbaasd.

'Oja, dat is waar, dan zal Bart morgen wel werken.'

'Thank god, gelukkig zijn we even verlost van die zenuwpees. Maar..' Jimmy wreef in zijn handen. 'Het belangrijkste is dat wij in ieder geval morgen niet werken en Staatsbosbeheer naar ons kan fluiten. Onze schutkleuruniformen kunnen in de kast blijven dit weekend en geen gezeik over die fucking vermissingen en boomziekte.'

'Hoeveel dode bomen zijn er gisteren tijdens jouw dienst bij gekomen?' vroeg Gijs.

'Wat zei ik nou net Riemens, we gaan het er niet over hebben.'

Gijs haalde zijn schouders op: 'Dan niet, man.'

'Het waren er vijf,' zei Jimmy toen toch. Hij sloot zijn ogen en deed alsof hij zichzelf door zijn hoofd schoot. 'Ik snap er geen hol van. Het is geen Essentaksterfte of lepziekte en ik zie ook geen zwammen op de stammen zitten.'

'Nee klopt, die heb ik in mijn dienst ook niet gezien,' zei Gijs.

'De boomspecialist heeft gisteren tijdens mijn dienst een stuk schors meegenomen om verder te onderzoeken.'

'Oké, ik ben benieuwd of ze iets zullen vinden. Het lijkt alsof één of andere gek ze gewoon in de fik heeft gestoken, zo zien ze eruit.'

'Ja, zo zwart als het haar op je rug Riemens,' lachte Jimmy.

Gijs grijnsde. Jimmy had echt geen flauw idee maar het was niet aan hem om de waarheid te vertellen. Dat kon niet zonder te vertellen wat voor vreselijks hij gedaan had.

De barman zette de muziek harder; 'Highway to Hell' van AC/DC klonk door de speakers. Gijs lachte inwendig bij de gedachten dat zijn ziel inderdaad wel op weg was om in de hel terecht te komen.

De serveerster van middelbare leeftijd stopte haar potlood en notitieboekje in haar schort. Ze schoof de oude houten tafeltjes snel aan de kant en wierp de barman een vernietigende blik toe. Die gaf haar plagend een handkus en nam een slok bier.

Het weinige aantal vrouwen in het café maakte meteen van de gelegenheid gebruik om te dansen. Jimmy en een aantal andere mannen die aan de bar zaten draaiden zich quasi onopvallend om en keken naar de dansende vrouwen. Gijs zag dat ze verlangend de lichamen van de vrouwen bestudeerden.

'Jij gaat dus niet alleen naar huis vanavond?' vroeg Gijs.

'Wat zeg je?' riep Jimmy om enigszins boven de muziek uit te komen. Hij boog zich richting Gijs en een walm van alcohol kwam Gijs tegemoet.

'Dat je vanavond niet alleen naar huis gaat,' schreeuwde Gijs terug terwijl hij naar de dansende vrouwen keek.

'Dat was ik niet van plan, de moeder van mijn kinderen zou hier weleens tussen kunnen zitten,' lachte Jimmy spottend.

'Vind je dat nou niet vermoeiend, steeds weer iemand anders? Je wordt er ook niet bepaald jonger op,' riep Gijs, al wist hij al hoe Jimmy zou reageren.

'Je weet wat ze zeggen Riemens. Mannen worden met de jaren alleen maar aantrekkelijker.

Gijs schudde zijn hoofd.

'Vrouwen daarentegen takelen af tot oude vrouwtjes met borsten op de knieën.' Jimmy haalde een hand door zijn blonde haar.

Gijs schudde verontwaardigd zijn hoofd maar lachte inwendig. 'Ik hoop zo dat mijn dochter later nooit zo'n onbetrouwbare hond als jij treft.'

Jimmy bulderde het uit van het lachen. 'Je zou me dankbaar moeten zijn Riemens, dankzij mij herken je meteen wanneer je te maken hebt met een echte vent. Trouwens, over mannelijkheid gesproken. Ik vraag me af of jij überhaupt nog weet waar je blaffer zit?'

Gijs lachte en deed zijn mond open om antwoord te geven maar zoals heel vaak was Jimmy hem weer voor.

'Krimpt of verschrompeld hij als je hem lang niet gebruikt? Ik zou dat nooit weten.'

'Bek houden Jimmy.'

'Wat moet je ook zonder mij brave burger. Ik regel het allemaal wel voor je. Ik heb weer nieuwe openingszinnen klaar. Wat vindt je hier van?' Jimmy zette zijn meest onschuldige jongensachtige blik op en zei:

'Excuses jongedame, mag ik je wat vragen? Vind je dat mijn shirt naar chloroform ruikt?'

'Als de dag aanbreekt dat één van die vrouwen een tand uit je bek rost Jimmy, hang ik de vlag uit.'

Jimmy wreef geamuseerd in zijn handen. 'Foei, niet zo akelig doen. Wat denk je van deze voor die vrouw daar met die leren broek: Je hebt een leren broek zie ik, maar heb je ook leren pijpen?'

Gijs schudde zijn hoofd: 'Je bent echt niet goed.'

'Ik ben jou echt niet vergeten hoor wees niet bang. Deze is voor jou: ik ben erg verlegen, kun jij het gesprek niet beginnen?' Jimmy lachte zelf het hardst.

'Wacht maar, ik regel het voor je.' Voordat Gijs bezwaar kon maken was Jimmy al op de dansvloer gestapt. Gijs zag dat hij zijn meest charmante onschuldige glimlach had opgezet. De kuiltjes in zijn wangen waren zichtbaar terwijl hij op een klein groepje dansende vrouwen afstapte. Als Jimmy een dier was geweest was hij ongetwijfeld een pauw; het mannetje was mooier dan de meeste vrouwtjes.

Er waren maar weinig vrouwen die Jimmy niet mochten en niet in hem geïnteresseerd waren. Lela was daarin echt een uitzondering geweest. Verder was Gijs het gewend om in Jimmy's schaduw te staan. Heel even zag hij haar gezicht voor zich. Hij slikte de brok in zijn keel weg en dwong zichzelf om naar Jimmy en de vrouw waarmee hij in gesprek was te kijken.

Ze was ronduit de meest aantrekkelijke vrouw in het café, ze had lang bruin haar en bruine ogen. Ze bewoog soepel op de muziek. Als ze een dier was geweest, was ze overduidelijk een hert. Gijs nam snel nog een paar slokken bier.

Fijn om zo relaxed te zijn, maar waarom moest Jimmy het weer verpesten? Hij had geen behoefte aan een vrouw. Hij had genoeg aan de zorg voor zijn dochter en daarnaast zou hij toch dichtklappen.

Jimmy kwam binnen korte tijd terug met de vrouw en haar vriendin. Ongelofelijk, die idioot had het gewoon weer voor elkaar. Gijs goot in één teug zijn bier naar binnen. Het ongemakkelijke gevoel verdween weer wat naar de achtergrond. Hij had het opeens bloedheet. Nog één biertje en de meeste remmingen zouden weg zijn wist hij uit ervaring maar de kans op kotsen nam toe.

'Lieke en Sammy, dit is mijn maat tevens collega Gijs. Maar goede vrienden noemen hem Riemens. Hij is een grizzlybeer van buiten maar een teddybeer van binnen, wat wil je nog meer?' Gijs voelde dat hij rood werd.

'Riemens, dit zijn Lieke en Sammy, de dames die je op een drankje wilde trakteren toch?' Gijs voelde zich nog roder worden. Godsamme, zeg iets, doe iets, wat dan ook. Toen een reactie van Gijs uitbleef seinde Jimmy met zijn ogen naar Gijs en knipoogde verontschuldigend naar de vrouwen.

Jimmy vuile smiecht.

Gijs hoopte dat de grond onder hem zou splijten en hem ter plekke zou laten verdwijnen. Stumpert, zeg gewoon iets. De vrouwen moesten lachen. Tot zijn opluchting hadden ze eigenlijk helemaal geen oog voor hem. Ze waren volledig op Jimmy gericht.

'Uhm ja... uhm natuurlijk, willen jullie.. drinken?' hakkelde hij zacht.

Ze reageerden niet en hadden hun rug weer naar hem toegedraaid.

'Dus jullie zijn boswachters?' vroeg Lieke. Ze keek naar Jimmy's lippen.

'Ja dames.' Jimmy knipoogde. 'Als je een hoed wil dragen zonder dat mensen raar naar je kijken kan je of singer-songwriter worden of boswachter. We wachten nog op onze muzikale doorbraak.'

Lieke en Sammy giechelden.

'En wij zijn in het najaar in ieder geval beschermd tegen plotselinge ongewenste eikels, dat kunnen jullie niet zeggen,' ging hij verder. Hij tikte de rand van zijn hoed aan die op de bar lag.

Sammy en Lieke giechelden weer.

Heel origineel Jimmy, heel origineel, die heb ik nog niet vaker gehoord.

Sammy's korte blonde haar deed haar jonger lijken dan dat ze vermoedelijk was. Gijs schatte haar halverwege de dertig, ongeveer even oud als hij. Overduidelijk een schaap.

'Doe maar een droge witte wijn,' zei Sammy en ze glimlachte vriendelijk naar hem.

'Ja, en mij ook,' zei Lieke zonder haar blik van Jimmy af te wenden.

Het viel Gijs op dat Lieke warme bruine ogen had. Ze was een natuurlijke schoonheid. Gijs begreep waarom wat Jimmy op haar was afgestapt.

De barman keek Gijs over de rand van zijn bril bestuderend aan toen hij zijn bestelling doorgaf. Gijs kon de adertjes op zijn roodpaarse neus zien zitten.

'Ik wil geen problemen in mijn café kerel en kots ruim je zelf op,' bromde hij en keek Gijs strak aan.

Waar bemoeide die oude gek zich mee, de pot verweet de ketel. Toch leek het Gijs beter om gewoon te glimlachen en te knikken. Blijkbaar zag hij er echt uit alsof hij volledig heen was. Tijdens het wachten, keek hij naar alle onbezorgd pratende mensen en hij begon zich weer een buitenstaander te voelen. Waar was hij in vredesnaam mee bezig? Alsof jezelf klem zuipen een oplossing was. Voordat hij er erg in had dwaalden zijn gedachten weer af naar die nacht. Hij zat op zijn fiets midden in het bos, het maanlicht werd volledig geblokkeerd door de boomtakken. De enige verlichting kwam van zijn fietslamp, verder was het aardedonker. De klap op de grond, de ondraaglijke pijn in zijn hand. De weerstand van de huid waar hij met kracht doorheen stak. Zijn hand met het mes daarin dat maar doorging met steken.

Kutzooi, zijn hart klopte in zijn keel, hij kreeg geen lucht. Zonder iets te zeggen rende hij zwalkend richting de uitgang. Hij zag nog net dat de anderen hem verbaasd nakeken. Hij kon niet voorkomen dat hij voor de deur zijn maaginhoud eruit gooide en een spoor van braaksel achterliet. Met schaamrood op zijn wangen sprong hij op zijn fiets naar huis.