*trigger warning*

In dit hoofdstuk komen herinneringen aan seksueel misbruik voor. Mocht je dit hebben meegemaakt; je bent niet alleen en het is nooit jouw schuld!

Theodoor had Gijs naar zijn vertrek gebracht. In zijn vertrek vond hij een matras op de grond met daarnaast een grote plant. Verder was de kamer grijs en kaal. Het deed hem denken aan een middeleeuwse cel. Theodoor zei dat de plant alles was wat Gijs nodig had en was vertrokken met de boodschap dat hij ze zo spoedig mogelijk weer zou ophalen voor het avondeten.

Zijn vertrek grensde aan een huiskamer met grote openhaard. Het vuur knetterde en was letterlijk en figuurlijk de enige bron van warmte. Er stond een stenen tafel in de ruimte, een paar houten stoelen en er lag wat stro op de grond. Het geheel maakte een grauwe en treurige indruk net als de rest van het fort.

De kamers van Malia en Herberta grensden ook aan de grauwe grijze huiskamer. Malia en Herberta hadden Gijs dolblij ontvangen. 'We zouden gehaald worden,' zei Malia tegen Gijs. 'Maar we zitten hier al uren te wachten.'

Gijs vertelden Malia en Herberta van zijn ontmoeting met Nerea. 'Haha, dat is precies de reden dat ik vandaag Herberta ben jongen en niet Herbert,' giechelde Herberta.

Gijs rolde met zijn ogen. Malia keek Gijs vol bewondering aan. 'Ik had niet gedacht dat ze je alleen zou ontvangen, ik dacht dat we met zijn drieën zouden gaan. Het is gelukkig goed afgelopen. De meeste mannen komen drie dagen haar kamer niet uit. Ze houdt ze als een zwarte weduwe een paar dagen in haar web verstrikt tot ze op ze uitgekeken is.'

Gijs trok zijn wenkbrauwen op. Hij wist niet wat hij hoorde en wat hij moest voelen. Teleurstelling? Had hij diep in zijn hart het prima gevonden om in die kamer met haar te zijn of euforie omdat hij sterker was geweest dan dat?

'En dit vonden jullie geen informatie die ik van te voren even had moeten weten? Dat mens is knettergek. Ze gooide een glas naar mijn hoofd. Wat als de rollen omgedraaid waren geweest? En ik jullie alleen naar één of andere kerel had laten gaan, was het dan nog zo grappig?' tierde hij.

Malia kreeg een verwarde wazige blik in haar ogen en zweeg. Dezelfde blik die ze vaker had gehad als ze het over zijn wereld had gehad.

Herberta daarentegen barstte in lachen uit. 'Ja, misschien hadden we je er op moeten voorbereiden ja. Maar het is toch goed gekomen? We wisten wel dat je haar zou kunnen weerstaan.'

'Ja, is dat zo?' zei Malia opeens zeer ernstig. Ze had rode vlekken in haar gezicht en tranen in haar ogen.

'Nou zo erg was het nou ook weer niet hoor,' zei Gijs. Hij schrok van de plotselinge serieusheid van Malia.

Wat moest hij nu zeggen. Wat zou Jimmy nu zeggen? 'Met mijn looks had ik kunnen weten dat ik een vrouwenmagneet zou zijn,' floepte hij eruit. Zijn poging om haar aan het lachen te maken hielp niet. Herberta sloeg haar handen voor haar mond. 'Het spijt me zo... ik.. ik dacht niet na,' stamelde ze. Daarna nam ze Malia in haar armen.

'Ik..ik snap het niet,' zei Gijs zacht. De tranen liepen over Malia's wangen, ze huilde in stilte.

'Als ik iets gezegd of gedaan heb wat je nu zo van slag heeft gemaakt dan spijt me dat,' probeerde hij. Herberta schudde haar hoofd.

'Misschien moet je het hem vertellen,' fluisterde ze zachtjes in Malia's oor. Malia knikte. Ze ademde diep in en uit. Wreef de tranen van haar gezicht en nam weer de stoere houding aan die hij van haar gewend was.

'Je hebt niets gedaan Gijs. Ik heb in de andere wereld iets meegemaakt waar ik nu nog last van heb.' Haar ogen vulde zich weer met tranen. Ze slikte, zweeg en keek naar Herberta.

Herberta knikte haar aanmoedigend toe. Malia deed geen moeite meer om haar tranen te verbergen en begon te vertellen.

'Vijf jaar geleden was ik verkenner in de andere wereld. Mijn taak was enerzijds op de populatie afvalligen in de gaten te houden en anderzijds om te onderzoeken waar de meeste gelijkwaardigheid tussen de mensen en natuur aanwezig was.

Daarnaast moest ik mijn ogen ophouden voor eventueel energiegevende en -nemende technieken. Ik kwam erachter dat jullie zonne-energie gebruiken om jullie huizen te verwarmen.

Ik maakte aantekeningen en verdiepte me in deze techniek. Ik kwam regelmatig terug naar Ligamen, naar de herberg, om rapport uit te brengen.' Ze slikte weer. Gijs zag aan alles dat het voor haar moeilijk was om over te praten.

'Ik leerde in de loop van de tijd verschillende mensen kennen. Ik raakte op hen gesteld en zij op mij. Ik was op dat moment bijna drie jaar verkenner. Die avond zou ik terug gaan naar Ligamen om rapport uit te brengen. Alle verkenners gaan in het donker terug, dan zijn er geen mensen in het bos en is er weinig kans dat mensen je een poort zien openen. Onze mensen uit Staatsbosbeheer zien hier op toe.' Gijs deed zijn mond open. De aanblik van het betraande gezicht van Malia maakte dat hij zijn mond weer sloot.

Voordat ik terug zou gaan zou ik meegaan naar een feestje met de groep mensen die ik had leren kennen. We dronken wijn en bier. Het werd steeds gezelliger. Zijn naam was Ferdy. We konden het al langere tijd goed met elkaar vinden.

We kusten een aantal keer. Ik wilde het niet te laat maken, want ik moest nog naar Ligamen, in het bos door de poort. Hij stelde voor een stuk met mij mee te lopen. Ik vond dat prima. Tijdens het afscheid nemen, veranderde zijn manier van doen.'

Gijs voelde zijn hart in zijn keel kloppen. Hij hoopte niet dat het verhaal de kant op zou gaan waar hij voor vreesde.

'Ik zei dat ik vanaf hier alleen verder zou gaan. Hij zei dat hij me heel de avond van drankjes had voorzien en dat daar wel wat tegenover mocht staan. Ik raakte in de war. Was dit een regel uit de andere wereld die ik niet kende? Had ik zonder het te weten suggesties bij hem gewekt? Ik voelde me schuldig omdat ik hem blijkbaar teleurstelde.'

Gijs schudde hard met zijn hoofd. De spieren in zijn kaak verstrakten.

'Ondanks dat zei ik hem toch nogmaals dat ik nu echt wilde gaan. Hij werd boos. Hij sleurde me aan mijn haren een donkere steeg in, duwde me tegen een muur en....'

Herberta hield Malia stevig vast, de tranen liepen ook over haar wangen. Gijs voelde boosheid in hem opwellen. De spier in zijn nek waren gespannen en bleef verontwaardigd en woest zijn hoofd schudden.

'Na wat voor mijn gevoel een eeuwigheid duurde, liet hij me als een stuk vuil achter.'

'Ik weet niet wat ik moet zeggen Malia... Die klootzak had dit nooit mogen doen, ook al had hij zijn volledige fortuin aan je uitgegeven. Ook in mijn wereld is dit echt niet normaal, volkomen ziek en gestoord zelfs. Ze zouden hem moeten castreren en levenslang moeten opsluiten.'

'Ja, dat was precies wat ik zei jongen,' zei Herberta snikkend.

Malia lachte door haar tranen heen.

'Het ergste was nog dat ik mij niet eens verzette, waarom verzette ik mij niet? Ik sta altijd mijn mannetje maar nu... ik..ik .. deed gewoon niets en liet hem zijn gang gaan.'

Gijs schudde weer zijn hoofd. 'Je lichaam bevroor, dat gebeurde automatisch en deed het om te overleven. Wat als je wel had gevochten? Dan was het misschien nog veel slechter met je afgelopen. Het meest dappere en slimste wat je kon doen was niets doen om het niet erger te maken. Je bent niet zwak, je bent sterk, heel sterk.'

Herberta knikte. Malia glimlachte. De tranen liepen over haar wangen.

'Ik had kunnen switchen of transformeren.'

Herberta schudde haar hoofd. 'Je hebt zowel jezelf als Ligamen beschermd Malia.'

Malia leunde tegen Gijs aan. Hij sloeg zijn arm om haar heen. Zwijgend zaten ze met zijn drieën bij het vuur. Malia in het midden. Gijs en Herberta hadden beiden hun arm om haar heen geslagen. Ze had haar hoofd op de schouder van Herberta gelegd.

'Komt dit in Ligamen dan echt niet voor?' Malia en Herberta schudden hun hoofd.

'Niet op die manier, enkel sommige genuïe mannen en vrouwen, die zijn heel slinks in verleiding en hebben een sterke aantrekkingskracht. De meeste anderen willen graag met hen in zee gaan.'

Dit is ook de reden dat we de afvalligen moeten tegenhouden. Onze voorouders hebben zo hard gevochten om Ligamen te laten zijn tot wat het nu is.

Een wereld waarin iedereen in vrede leeft en gelijk is. Op wat uitspattingen van de genuien na dan,' voegde ze er snel aan toe.

Hij dacht aan Mara en de wereld waarin ze moest opgroeien en hij was er niet om haar te beschermen. Een brok vormde zich in zijn keel. Malia legde haar hoofd op zijn schouder. Tranen borrelde op in zijn ogen. Jij en ik.