Von Sirius Henderson

Tamad akong nakaupo habang pinagmamasdan ang mga magulang ko na nakikipag-usap sa mga business associates nito. Muli akong napahikab at napaayos na lamang sa pagkakaupo noong makitang lumapit sa puwesto namin ang mga Asuncion.

"Dennis! Amanda! Glad to see you again! Buti at nakarating kayo," bati ni daddy sa kanila. Nakangiting nakipagkamayan ang mga Asuncion sa mga magulang ko. Maging ako ay napansin nila at binati na rin.

Mayamaya lang ay napatingin ako sa anak nila na tahimik lang na nakatayo sa tabi ng mommy niya. What's her name again? Destiny? Destiny Amari? Such a beautiful name. She's beautiful and she's young. Nevermind.

"Hello, Destiny. Are you enjoying the party, dear?" tanong ni mommy kay Destiny. Hindi ko inalis ang paningin ko dito. Pinagmasdan ko ang maliit na pagkilos nito. She talks formally and well-trained sa ganitong klaseng gatherings. Looks like she's born to be in this world, the business world. Napatitig ako sa labi nito noong matamis itong ngumiti habang nagsasalita. Her pinkish lips really suits her beautiful features.

Napangisi ako at ipinilig ang ulo sa gawing kanan ko. Marahan akong humugot nang hininga at muling itinuon ang paningin sa mukha nito. Natigilan lamang ako sa pagtititig dito noong dumako sa gawi ko ang paningin nito. I saw how she froze when our eyes met. Her sweet smile's gone immediately. Kita kong napalunok ito at nag-iwas nang tingin sa akin.

What was that, beautiful? Are you shy? Are you afraid of me? Uncomfortable?

Damn! I wanted to know!

"Hoy, Von! Tama na ang kakatitig sa batang iyan!" Narinig kong sambit ni Harlyn sa tabi ko. Naupo ito at marahang tinapik ako sa balikat. "She's five years younger that us. Quit it!"

"But, I like her," I honestly said without hesitation.

Matagal ko nang nakikita itong si Destiny Amari. Noong una, halos hindi ko ito bigyan nang pansin. The first time I saw her, she was about ten years old. Too young. And I ignored the fact that I was attracted to her. Halos kasing edad lang ito ng kapatid kong si Yvana. I can't do something about that kaya naman ay hinayaan ko na lang muna ito.

Ngunit ngayong nakita ko na naman ito, she's almost a woman to me now. She's seventeen years old, beautiful and still has the sweet smile that captivated me before.

"How about Mira?" tanong ni Harlyn na siyang ikinatigil ko.

"I already broke up with her," mahinang sambit ko habang pinagmamasdan si Destiny na naglalakad sa dalampasigan. "Alam ni Mira kung sino ang gusto ko. I'm going to pursue her this time. "

"Pero, Von, alam mo kung anong mangyayari kay Mira kung iwan mo ito. She can't handle her emotions. Baka ikapahamak niya ito," ramdam ko ang pag-aalala ni Harlyn sa kaibigan namin pero wala na akong magagawa pa. I tried to love her but I failed, big time.

Zsamira's my childhood friend. Business partners rin ang mga magulang namin kaya naman ay naging malapit kami sa isa't-isa. And after years of being together, I decided to end our relationship. Tila nagsasayang lang kami ng oras sa isa't-isa. I love her, but, as friend. Hindi na lalagpas doon ang pagmamahal ko sa kanya. I can equaled her feelings. Masasaktan ko lang siya kung mananatili ang relasyon naming dalawa.

"Alam mong hindi maganda ang sitwasyon ngayon ng mga Alvarado. Baka dumagdag sa stress niya ang paghihiwalay niyo, Von. Please, consider her current situation. She can't defeat her demons alone. She need you, Von Sirius. Zsamira needs someone like you."

Napailing ako dito at humugot ng isang malalim na hininga.

"She's a strong woman, Harlyn. I believed that she can handle this. She's Zsamira afterall."

Masama kong tiningnan ang pinsan ko noong bigla itong nagpakita sa akin. I've been busy with Destiny Amari and when I was about to do a move on her, siya naman ang pagpakita nito sa akin.

Kinunutan ko lang ito ng noo at umayos nang pagkakaupo. Mayamaya lang ay tahimik itong kumilos. Binuksan niya ang beer na nakalapag sa mesa at mabilis na tinungga ito.

"Your problem?" inip na tanong ko dito at kumuha na rin ng beer. I have a low tolerance with alcohol but since Xavi's here, wala akong choice kung hindi ang makipagsabayan na naman dito.

"I've heard something," aniya at matamang tiningnan ako. "You like her?"

Her? Is he talking about Destiny Amari? Damn, Harlyn! She really can't keep a secret!

"Yes," simpleng sagot ko at tinungga na rin ang alak na hawak-hawak ko. "I've been liking her for a year now."

"You told her already about your feelings?"

"No. She's seventeen, Xavi."

"But, you like her."

"I do. I'm just waiting for the right time."

"Don't waste the time you have now waiting for that freaking right time, Von. Look at me! I'm doomed waiting for that!" inis na sambit nito at inubos ang alak sa bote. "Destiny is too precious to me. Alam mo iyan. If you liked her, then say it to her."

"Are you really okay with this? Me liking her?" maingat na tanong ko sa pinsan ko.

Sa totoo lang, isa ito sa naging rason kung bakit hindi ko masabi at maipakita kay Destiny Amari ang tunay na nararamdaman ko sa kanya. My cousin, Xavi, likes her. A lot. I can't betrayed him just like that. Ngunit noong ikinasal ito, biglang nawala ang bigat sa dibdib ko. The guilt of liking her disappeared. Xavi doesn't own her and because of my respect to him, I kept my real feelings. Ayaw kong magkagulo kaming dalawa dahil lang sa iisang babae.

But, damn, Destiny Amari is not just a random girl! Kahit siguro hindi nakasal itong si Xavi ay gugustuhin ko pa rin ito. She's pure and I really like her whenever she smiles. She really captured me with that.

"Just don't hurt her," ani Xavi na siyang ikinatigil ko. "Alam mo naman siguro ang kondisyon ng puso niya."

Marahan akong tumango dito.

"She's fragile and I want to protect her. Damn!"

"I'll protect her, Xavi," mariing sambit ko dito at inubos na rin ang alak sa boteng hawak ko. "Don't bother anymore. I can protect her. Just focus on Shaye Fatima. Give your marriage a try. A chance. Alam kong hindi mahirap mahalin ang asawa mo."

"Really? Coming from you, Von Sirius? As far as I remember, you already tried loving someone, too, Von. Mahirap gawin iyon lalo na kung may mahal kang iba. Alam kong alam mo iyon and that sucks!"

Ngumisi ako dito at muling nagbukas ng panibagong bote ng alak. Dalawa na ang binuksan ko at ibinigay kay Xavi ang isa. Mabilis itong tinanggap ng pinsan ko at itinaas ito. Inilingan ko ito at inangat na rin ang inumin ko.

"Cheers for our love, cous," anito at binangga ang bote ng alak ko.

"Cheers," simpleng sambit ko dito at muling uminom.

Naalimpungatan ako noong marinig ko ang maingay na tunog ng cellphone ko. Kunot-noo akong nagmulat ng mga mata at inabot ang cellphone kong nasa ibabaw ng mesa na nasa tabi lang ng kama ko.

"Hello?" Inaantok na sambit ko at muling ipinikit ang mga mata.

"Kuya!" Natigilan ako sa sigaw ng kapatid ko sa kabilang linya. "Kuya, we're running out of time! Inatake na naman si Destiny! The Asuncions are trying their best to find her a heart donor, ASAP!"

Mabilis akong napaupo at napahawak sa sintido ko.

"Wala ka pa ring mahanap diyan, kuya?" mahinang tanong ni Yvana sa akin.

"I'm trying my best here, Yvana. Hindi ako uuwi diyan hangga't wala akong nahahanap na heart donor niya."

"I've heard from mommy that the Asuncions are panicking right now. Kailangan mo nang umuwi, kuya. You need to see her."

"Uuwi ako, Yvana, pero kailangang makahanap muna ako ng puso para sa kanya."

"Your presence is much way important here, Kuya Von. Looks like Destiny Amari is looking for you, too."

Napaawang ang labi ko sa narinig.

Damn it! Uuwi na ako! Babalik na ako sa kanya!

Halos hindi ako makahinga noong wala na akong naabutan sa event hall kung saan dapat gaganapin ang engagement party namin ni Destiny Amari. Tanging ang mga magulang namin at iilang kamag-anak ang naroon sa loob ng hall.

"What happened here? Nasaan si Destiny?" Tanong ko sa kanila habang pinagmamasdan ang kabuuan ng hall. Sampung minuto lang akong nahuli sa oras na napag-usapan namin para sa engagement party namin at ito na ang naubutan ko.

Damn! Mali yatang kinausap ko pang muli ang mga magulang ni Zsamira tungkol sa pagpapakasal ko kay Destiny! I can't believed this! This must be the worst thing I ever did to my love. We've been waiting for this day to come! At heto, late ako at mukhang umalis na si Destiny! I can't see her now!

"Where have you been, Von Sirius?" Ramdam ko ang galit sa boses ni mommy at nilapitan ako. "Bakit ngayon ka lan?"

"Kinausap ko pa po ang mga Alvarado. Everything's fine now. Hindi na nila ako guguluhin pa tungkol kay Mira."

"But, my sister's gone!" sigaw ni Adliana na ikinatigil ko. Napabaling ako dito at kunot-noong tinitigan ito. She's crying and now, Tita Amanda is calming her down.

"What do you mean?" Naguguluhang tanong ko sa kanya.

"She ran away when she saw me earlier," napabaling naman ako sa likuran ko noong marinig ang boses ni Xavi. "I'm sure she saw me, not you, but she ran away from us. She was scared seeing me."

"Because you fvcking hurt her! Kayong dalawa ng pinsan mo! Isama mo na ang mga kaibigan niyong walang ginawa kung hindi pahirapan siya! Damn it! Kung may hindi magandang mangyari sa pinsan ko, uunahin kong kalbuhin ang Harlyn na iyon!" It was Andrea. She's mad. Freaking mad at us.

The hell! What's happening here? Where's my fiancee?

"Kuya Von." Narinig ko ang pagtawag ni Yvana sa akin. Hindi ko ito binalingan at tinuon na lamang ang mga mata kay Andrea at Xavi na ngayon ay nagsasagutan na. "We can't contact her. Kanina, noong may ipinalabas na clip si Harlyn, umalis ito kasama si Andrea. But, when she saw Xavi, she immediately ran away. Ang sabi ay sumakay daw ito ng taxi at umalis."

Bigla akong kinabahan sa mga narinig.

No, she can't be gone! Today's our engagement party! At pagkatapos nito ay ikakasal na kaming dalawa! She can't leave me!

"Kahit sa mansyon nila ay wala ito."

"Damn it!" Mariing bulalas ko at tinalikuran ko na sila. Mabilis akong tumakbo palabas ng event hall at binalikan ang kotse kong basta ko na lamang iniwan kanina sa labas ng hotel dahil sa pagmamadali. Agad akong sumakay sa may driver seat at mabilis na pinaandar ang sasakyan ko. Kinuha ko naman ang cellphone ko sa may dash board at sinubukang tawagan si Destiny.

My heart skip a beat when her phone rings.

"Please, answer it, love. Please," I uttered while speeding up my car. "Fvck!" Napahampas ako sa manibela noong hindi sinagot ni Destiny ang tawag ko. Muli kong sinubukang tawagan ito ngunit sa pagkakataong ito ay hindi na ito matawagan pa. Damn it!

Where are you, love? Please, wait for me. I'm coming for you.