Chapter 17

I'll be waiting

Headlines: Reena Francesca Campbell died after giving birth on Simoun Blake Johnson's child.

And that's what happen when you wanted to know, to whoever people that I died after giving birth. That was my plan, they agreed to it. The doctors were in shock to get that news because they really new that I am safe and my child is in good health. It's my way for them to stop dealing with me.

Media's were asking if it's true or not, my father tell them that it was true. He's a good actor though, nakuha pa niyang umiyak sa harap ng mag kamera. Gusto pa sana nilang makita ang katawan ko pero hindi na sila pinayagan dahil masyado nang personal ang kanilang ginagawa.

My father was happy that I gave birth to my child, I named him Riley Fritz Campbell. Tuwang tuwa pa si papa ng makita niya ang kanyang apo. Masaya siya dahil hindi ko sinunod ang mga kagustuhan ng ibang tao na ipalaglag ko ang anak ko. Kung ginawa ko rin naman iyon ay ang laking pagsisisi ang ginawa ko.

I was alone on my home when my water broke dahil ako lang din naman ang makakatulong sa sarili ko. I grab my phone and ride an uber. Nataranta pa ang driver dahil hindi ko na rin kinakaya ang sakit ng tiyan ko. Parang kapag hindi ko pinigilan ay lalabas na kaagad iyon sa akin. And gladly, he saved my life. Nadala agad ako sa hospital at pinasok na sa labor.

And now, Riley has become a blessing for me. Sa kabila man ng mga nangyari sa akin ay hindi ko masisisi ang pagdating ni Riley. He gave hope on me that was almost giving up.

Mayamaya lang din naman ay napatingin kami sa pinto, napatayo naman si Scott para salubungin ito. Nang magtama naman ang aming mata ay halos humagulgol siya sa pag-iyak. Agad naman akong dinaluhan nito at niyakap ng sobrang higpit.

"Amy..."

"Reena..." hindi na niya napigilan ang ibuhos ang emosyon. "Inakala kong totoo ang mga balita at mga nababasa ko pero nang sabihin ni Scott sa akin na palabas lang pala iyon sa media ay nakahinga ako ng maluwag pero hindi ko talaga alam ang gagawin ko no'n. I was confused and frustated. I thought you left us."

Napangiti na lang din naman ako, "alam kong hindi mo rin naman ako kakalimutan. You were there even you're not with me."

She hugged me tight again, "I'm sorry for leaving you, for being cold and not being your friend when you need one."

"That's okay, Amy..." pinunasan ko naman ang pisngi ko, ang lakas makadala ni Amy ng emosyon. "That's was the past, you don't need to sorry for me."

"Reena..." aniya at tiningnan ako sa mga mata ko. "Promise, this time, I wouldn't let you down."

I smiled. "Thank you..."

Feeling ko buo na ulit ako. Parang bumalik na ulit sa dati ang lahat, sa totoo lang ay hindi ko naman talaga kailangan ng kasikatan o kahit anong klaseng titulo. Ang kailangan ko lang ay ang mga kaibigan na alam kong hindi ako iiwanan. Alam kong hindi naman talaga umalis si Amy, she left because of the issue. Wala naman siyang kasalanan doon.

Mas sinisisi ko pa nga ang sarili ko dahil pinabayaan ko ang sarili ko sa mga panahong nilalamon na ako ng kasikatan. For what they said, kinain na ng sistema.

Hindi rin naman mapigilan ni Amy ang ngiti ng makita ang anak ko. Sana daw ay noong mga panahong pinagbubuntis ko pa ito ay kasama ko siya pero pinangako naman niya na hindi na niya ako iiwan, she wanted to see Riley grown up.

Bago ako lumabas ng hospital ay inasikasi ni papa ang bagong bahay na titirhan ko. Iyon ay tama lang para sa akin, medyo maliit lang kumpara sa bahay noon pero siguro iyon na ang magiging start namin ni Riley. Amy wanted to stay with us, pumayag din naman para may kasa-kasama ako.

Pagkapasok ko naman sa bago naming bahay ay napangiti na lang din naman ako. This will be a new start for my family. Hindi ko naman kailangan si Simoun para maging perfect ang pamilya. Just like where I grew up on a broken family, iyon din pala ang kahihinatnan ko. And the thing that I would like to happen is maging normal ang buhay ni Riley kapag lumaki na ito.

They knew that he survive but the mother, me, wasn't.

Naging usapan pa rin sa social media ang pagkamatay ko. Some people were shocked, some of them doesn't even care. 'Yong iba ay wala lang talagang puso, patay na nga, kung ano ano pa ang pinagsasabi nila. Na dapat sa hell daw ako mapunta or something dahil hindi ako welcome sa heaven. Makapagsalita sila, akala nila sila ang diyos. Akala nila sila ang may mapa para dalhin ako kung saan ako nararapat.

I'm glad that they knew that Reena Francesca Campbell was dead. Matatahimik na ang isyu namin ni Simoun.

Amy hates Anatoche. A rumored says na si Anatoche daw ang nagpakalat ng pictures namin ni Simoun sa club, chismis lang iyon pero wala namang patunay. And for Simoun, parang wala lang naman sa kanya. We heard on news kung anong masasabi niya sa sinapit ko, he just snobbed the reporters and didn't say a word.

He was the most handsome man in the world, his title was taken from him a man live on Australia. Kaya ngayon ay nagtatago na rin siya--silang dalawa ni Anatoche. 

"Ano na palang gagawin natin dito Reena?" tanong ni Scott sa akin, tinutulungan niya kasi akong magligpit sa mga gamit ko. Ilang boxes pa kasi ang hindi naayos at iyong mga laman ay wala pa sa mga pwesto. Kapag tinamad talaga ako ay hindi ko na iyon magagawa.

"Ano bang laman niyan?" balik na tanong ko naman sa kanya.

Binuksan naman niya iyong box, actually shoe box lang iyon. Napakunot noo naman siya ng mabuksan iyon, "puro letters lang ang laman." aniya.

Natigil pa ako ng sabihin niya iyon.

"Akin na, ako na magtatabi niya." inabot naman niya sa akin ang box at napatingin naman ako sa mga letters nito sa loob. Pansin ko ang isang letter na hindi pa nabubuksan. Natatandaan ko pa iyon, iyon ang huling letter na dumating sa akin. Iyon ang sabi ni Harriet sa mga sulat niya.

Pa'no ko nalaman ang pangalan niya? Simple lang.

Bawat sulat ay may nilalagay siyang isang letra, nakalagay iyon sa ibabaw. Nang pagtabi-tabihin ko iyon ay doon ko lang na-realize na, kanya na palang sinasabi kung sino siya. Wala lang akong idea.

H.

Reena,

You wouldn't understand this but I know we'll meet soon. Just don't forget, keep this and you'll know at the end why I did this.

A

Reena,

Did you get to know the most handsome in the world? I guess, you are. You may not know me but wait for me, don't fall for him—his face rather. You know, when the time comes, I'm sure you'll say I'm worth the wait.

R

Waiting is for the weak man they said. And I just thought, if I let myself run into you and you came to know who I am, it would gone by just like that. So, I just have to wait... you just have to wait until no words will be left for.

R

In case you didn't know, I followed you wherever you go and this time, my heart broke. (see the picture inside)

I

Reena,

Sorry for the last letter, I didn't mean to give it to you, but to show you and have you aware of the things around you. And by the way, congrats on your book! I bought one, thanks for someone to have it signed by yours.

E

Reena,

I'm just a fan of yours, I don't know what does it take for me to send this letters for you. But just to show how much I adore you. You don't know me, maybe soon, we'll see.

And what really broke my heart? The kissed on public. (see the polaroid inside)

T

Reena

For about few months, ngayon lang naulit, sorry ha? Simula kasi nang magkasama na kayo ni Simoun ay ako na mismo ang umiiwas sa mga ganito pero ito ako bumalik ulit pero ito na rin ang huling sulat ko sayo. Sana ngayon ay kilala mo na ako.

I leave some clues, malalaman mo ang pangalan ko doon.

And the pictures inside envelope, malalaman mong kasa-kasama mo ako lagi (malayo nga lang sayo) pero atleast diba?

Natatandaan mo pa ba ang sumasampa sayo sa likod? Iyong kumuha ng litrato mo na naging viral? Itong mga sulat na nakukuha mo sa akin. Iisa lang ang taong iyon at ako iyon.

Sa susunod na sulat, magkikita na tayo.

I even search him on facebook, twitter and instagram pero wala naman akong mahanap. I guess he doesn't wanted to found.

Nang tawagin naman ni Scott ang atensyon ko ay para akong natauhan, "are you okay, Reena? Is there any problem?" aniya.

Umiling naman ako. "Nothing, sige dalhin ko lang sa kwarto 'to." aniko.

Inaalagan naman ni Amy si Riley at nag-aayos si Scott sa may sala kaya tumungo ako sa kwarto ko. Naupo naman ako sa kama at binuksan ang box na iyon. Walang pagdadalawang isip na binuksan ko ang letter na iyon. Natanggap ko iyon matapos ibigay sa akin ni papa ang isang sulat niya.

Reena,

This might be the moment where you knew me, Harriet, yes that's my name. I'm sorry for what happened, I tried to help you but I have no power to do it. If you're reading this, I guess, time has come.

Meet me at Circle, near the fountain. 4pm, I'll be waiting...

That was six months ago, siguro nagsawa na rin siya sa akin. Umalis na lang siya dahil hindi na siya umasang darating ako. Nalungkot naman ako dahil masyado akong nagpadala sa galit. Inisip ko na siya ang dahilan ng lahat pero ngayon na nabasa ko ito, tinutulungan niya rin pala ako.

Hope that he's still wanted to see me, kasi ngayon handa na ako.