Byron nie umiał kłamać. To była jego słabość i już w dzieciństwie stwierdził, że nie nada się na polityka. Szukał więc dalej.

Na aktora też się nie nadawał, nie umiał grać. Nie potrafił udawać kogoś innego.

Jako malarz malował zbyt szczerze. Ludzie nie chcieli wierzyć, że jego zdaniem tak wyglądają.

Będąc prawnikiem żył tuląc się do każdego grosza. Nikt go nie chciał.

Z jego imieniem ponoć miała być kariera, a skończył na bruku, bez pieniędzy, bez miłości, bez uśmiechu.

Dzisiaj szczerość nie popłaca, szepnął pod nosem, gdy śnieżynka zgasiła mu zapałkę. Umarł, umarł Byron szczery, mężczyzna z zapałkami.

Kłamstwo zwyciężyło?