- Loki!

Dziecięcy krzyk wybudził cię w środku nocy.

- I've told you not to take her for that movie. - mruknął Tom, wstając z łóżka

- You should told me more about it.

- You know, I couldn't. - powiedział krótko, wychodząc z waszej sypialni i kierując się do pokoju dziecinnego

Westchnęłaś ciężko, zwlekając się z łóżka i zakładając szlafrok. Od dwóch nocy to samo... Wasza córka uwielbiała Lokiego i nawet wiedząc, że jej tata wciela się w tę postać, bardzo przeżyła śmierć ukochanego bohatera. Gdyby Tom zabrał cię na premierę, albo chociaż powiedział, co się wydarzy, nie zabrałabyś córki do kina. Ale Tom był na pierwszej premierze filmu w Los Angeles, a wy zdecydowałyście się pójść na film zanim wrócił... Twój mąż oczywiście był na ciebie wściekły gdy tego poranka wrócił do domu i zastał waszą córeczkę niemal we łzach za Lokim. Udało mu się ją jakoś uspokoić, ale w nocy koszmary wróciły.

- Why Loki died? - usłyszałaś jej przytłumiony szloch, gdy Tom tulił ją mocno, pocieszając

- I've played him, so I can tell you, how it looked like, if you want. - zaproponował

Dziewczynka pokiwała główką, starając się stłumić płacz.

- It was painful. Loki felt mostly fear and pain...

W tym momencie miałaś ochotę wyciągnąć swojego męża za kołnierz z dziecięcego pokoju. Ale znając go, czekałaś na dalszy ciąg opowieści.

- He felt sorrow due all losts moments. He didn't want to die... Then all fell into darkness. And out of sudden, there was no pain or fear. He opened his eyes and looked around to see the most beautiful garden, he could even imagine. Flowers were everywhere, the sun was sparkling on the surface of a clearly clean stream. The birds were singing... „Is it Walhalla?", he asked person who appeared next to him. „Yes". „So, I shouldn't be here", he said with a saddness, feeling like he'll lose all of that in less than a second, „According to myths, there is no place for me in here after Ragnarok". „That's not true.", she answered placing her hand on his shoulder „You chose the right side, after all.". That when he realised that he can, not only speak with her, but also touch her. „I'm sorry", he whispered, hugging her tightly „I didn't want to say that, I didn't want to fail you, mother". „You never did, Loki. I'm proud of you. And I always knew that you didn't mean that". Loki smiled, feeling relieved „Where is the father?" „He's encouraging other Asgardians who appeared in here. They are on the palace courtyard, you appeared in gardens." „And Thor?" „He's still alive, trying to defend Thanos and protect people. But he'll come here someday." Loki realised that in here there is no more fear, no more fights, no more pain... He also realised something else... That this place was really boring without him. „I know that smile.", his mother said „But try to not make your father angry." „I won't." he assured her „At least not to the last point." he added quietly to himself, creating pranks in his mind.

- So is Loki happy now?

- I'm sure of that. Now, sleep, princess.

Zaczął nucić jej kołysankę, tuląc ją do do siebie, dopóki nie usnęła.

- You are a good storyteller. - przyznałaś, gdy wyszedł z pokoju małej i dostrzegł cię przy drzwiach

- Am I? - uśmiechnął się, obejmując cię - So, do you want me to tell you a story? - wyszeptał ci do ucha

- Always.

Roześmiał się i przytuleni ruszyliście w stronę waszej sypialni.