'Oke Rachel. Your time to shine', grijnst Raoul waarna hij twee glazen champagne van een dienblad af pakt. Hij drukt er een in haar hand en ze pakt hem met haar net gemanicuurde vingers aan.

'Succes', fluistert Raoul in haar oor. Ze rolt met haar ogen en slaat arrogant haar tasje over haar schouder. 'Bedankt, maar dat heb ik niet nodig broertje', fluistert ze terug. Ze wrijft haar lippen over elkaar en draait zich subtiel om. Met haar heupen verleidelijk wiegend loopt ze naar een man in een stoel. De vijftiger wordt omringd door een stelletje vrouwen. Allen buigen ze flirterig over hem heen.

Zijn beginnende rimpels worden extra benadrukt door de verbeten uitdrukking op zijn gezicht. Een iets vrolijkere blik zou hem geen kwaad doen. Ik volg Rachel die zelfverzekerd op hem af loopt. De man heeft zijn blik nu op haar gericht en wuift de andere dames weg. Ze kijken met een arrogante blik naar haar, maar staan dan toch twijfelend op.

Deze vrouw heeft blijkbaar niet alleen een effect op mannen.

De man laat een kleine grijns doorschemeren en het is duidelijk te zien dat Rachel er van walgt. De man zal het niet opmerken, zo groot als zijn ego is.

Ze glimlacht naar hem en bijt zachtjes op haar lip. Voorzichtig neemt ze plaats op de leuning van zijn stoel, haar rondingen zo veel mogelijk geforceerd. 'Hallo, señor Toirva', zegt ze met een warme stem. Ze kijkt hem vanonder haar wimpers aan en knippert onschuldig met haar ogen. Hij bekijkt haar lichaam keurend van boven naar beneden en knikt tevreden. Ze klemt haar kiezen op elkaar en doet haar best om niet ter plekke te gaan kotsen en hem op een sarcastische toon te vragen: "Ja? Is het goed? Is het vlees door de keuring gekomen?" In plaats daarvan plaatst ze haar hand zachtjes op zijn been.

'Hola señorita', zegt Toirva, waarna hij zijn lippen likt. Hij legt zijn behaarde hand over die van haar en Rachel's oog valt op het dure horloge dat hij om heeft. Haar hartslag stijgt en de kriebels borrelen op in haar buik.

Ze kijkt hem weer in zijn bruine ogen aan en glimlacht warm. 'Kunt u mij een rondleiding geven langs alle pracht in uw huis?' vraagt ze terwijl ze de zaal doorkijkt. De lege zaal met de moderne meubels geeft een kille uitstraling, maar de rode details en de gedimde belichting maken het ietwat sensueel.

'Maar natuurlijk mi tesoro', antwoordt hij. Hij staat op van zijn stoel en steekt zijn hand uit. Ze legt haar hand in zijn grote, vieze handen en staat op. 'Ik hoorde van uw... wat was het ook alweer?' Ze legt haar vinger op haar kin en doet alsof ze diep nadenkt. 'Fascinatie voor horloges?' maakt ze haar zin vragend af.

Zijn grijns wordt groter zodra hij het woord horloges hoort. 'Si, si!' antwoordt hij enthousiast. Hij begint te lopen. De vloer maakt een klakkend geluid bij iedere stap die hij zet.

'Mijn verzameling loopt al sinds mijn achttiende levensjaar. Het begon allemaal toen mijn vader me mijn eerste horloge gaf, een echt erfstuk uit de familie. Eeuwenoud en zo waardevol, waardevoller dan dit huis. Telkens doorgegeven aan de oudste zoon, op zijn achttiende verjaardag. Eindelijk was het mijn beurt. Ik droeg hem voor een dag en... maakte een grote fout. Ik besloot dat ik hem nooit meer kon dragen. Dit was te waardevol voor mij. Vanaf toen heb ik hem bewaard op een veilige plek, waar het nooit iets zal overkomen. Ik kocht een ander horloge en droeg deze, maar werd hem al gauw zat. Niks zou te goed doen aan het geërfde horloge...', hij pauzeert even en laat een dramatische zucht horen.

'En zo kun je al raden, ik bleef nieuwe kopen en nieuwe kopen. Horloges van de duurste merken, horloges van goud, horloges met diamanten wijzers, maar niks was goed genoeg. Nog steeds is mijn zoektocht naar de perfecte horloge niet geëindigd. Degene die ik nu om heb komt de kwalificaties ook niet door, dus zal opgeborgen worden bij de rest van de horloges.'

Haar mond valt nog net niet open van verbazing en... gestoordheid. Wie geeft er nou zoveel geld uit aan de "perfecte" horloge. Ze schudt haar gedachten weg, want dit is wel waarvoor ze hier is.

Vol verbazing sta ik naast Rachel en de man. Het is nog veel heftiger geworden. Het is alsof ik kan voelen wat Rachel voelt, de walging, haar gedachten, haar aanrakingen. Ik lees het niet van haar lichaamstaal af, de gevoelens worden aan me doorgeseind alsof het de mijne zijn.

Het is alsof ik Rachel ben.

'En waar bewaart u deze dan? Het lijkt me veel ruimte innemen. Ik bedoel, hoeveel heeft u er? Vierhonderd, vijfhonderd?'

Hij laat een bulderende lach horen en Rachel kijkt hem verbaasd aan. Hij stopt abrupt met lachen en kijkt haar met een serieuze uitdrukking aan.

'Lieverd, ik heb er achthonderd en zevenenzestig.'

Ze kijkt hem met grote ogen aan en haar mond valt open. 'Dat is, dat is... meer waard dan vijftien miljoen', stottert ze. Hij knikt tevreden en buigt zich naar haar oor.

'Geheimpje, het is tachtig miljoen waard', fluistert hij.

Ze huivert van het bedrag dat ze hoort. Waar zijn ze mee bezig? Wat heeft Raoul nou weer uitgezocht? Deze man heeft zoveel macht, ze zullen hier nooit, maar dan ook nooit mee wegkomen.

Ze slikt een brok weg uit haar keel en geeft haarzelf een houding. Ze legt haar hand in Toirva's nek en brengt haar gezicht dichter naar de zijne. Ze bijt zachtjes op haar lip en woelt met haar hand door zijn haren.

'Waar bewaart u deze geweldige verzameling dan?' vraagt ze met een zwoele stem. Ze voelt hoe zijn lichaam verslapt onder haar aanraking.

Nog even en ze heeft hem helemaal.

Ze drukt haar heupen iets dichter tegen de zijne en fluistert in zijn oor: 'die ruimte zou perfect zijn om... spannende dingen te doen.'

Kippenvel verspreidt zich over zijn nek en ze voelt zijn hartslag versnellen.

Hij gromt zachtjes en pakt haar heupen vast.

'Ik zal je die kamer eens laten zien.'

————

Verduidelijking dingetje. Dit boek wordt niet seksueel dus wees daar niet bang voor. Sensueler dan dit zal het waarschijnlijk niet worden.

Thanks voor het lezen y'all!!