Triane Gayle's Pov.

ALAM niyo ba yung feeling na nawalan ng sasabihin with clueless and out of presence as well as being open-mouthed infront of a well handsome man? Well, ako na yun eh.
Akong-ako talaga simula pa kanina ng makaharap ko sa office si Mr. Limorthone. The owner of Limorthone University and International Airport company all over the world. Parang nayanig ata ang mundo ko dahil sa mga katagang lumabas sa bibig niya kanina.

I didn't expect it for pete's sake.

Natampal ko na lang ang sarili kong noo habang nakasimangot na hinawakan ang labi ko. Naguluhan din ako sa sinabi niyang kilala niya raw ako. Na matagal na niya akong hinihintay.

Jusko naman. Binibiro ako ng tadhana, eh.

"Gayle!"

"Ay kalabaw!" gulat na sigaw ko.

Napatingin ako kay Nisha na nakataas ang kilay habang naka-cross-arm sa harap ko.

"Saang lupalop ba ng Pilipinas nagpunta iyang isip mo, huh? Kanina pa ako dada nang dada, eh hindi ka naman pala nakikinig." Taas kilay nitong tanong.

Napakamot na lang ako ng noo. Hindi ko pa kasi nasabi sa kaniya ang nangyari kanina mula nang makalabas ako ng office ni Mr. Limorthone.

"E-eh... may iniisip lang kasi ako, Nish," sagot ko pa.

Kunot-noong lumapit siya sa tabi ko at naupo. Nandito kasi kami ngayon sa isang coffeeshop na malapit lang sa airport.

"Ano naman ang inisip mo, aber?" tanong na naman nito.

Napabuntong-hininga na lang ako bago tumingin sa kaniya at nagsalita.

"Eh kasi... tanggap daw ako at tulad mo ay bukas na rin ako magsisimula," nakangusong saad ko pa.

"And? Bakit mo pa iniisip yun? Dapat nga magsaya tayo kasi may trabaho na tayo, eh." Ngiting sabi niya.

Hindi ako nagsalita at yumuko na lang. Narinig kong napahinga nang malalim si Nisha. "Gayle? May problema ba?" mahinahong tanong nito.

Hindi ako umimik hanggang sa hinawakan niya ang kamay ko nang mahigpit.

"May problema ka ba? Sabihin mo sa akin at makikinig ako. May ginawa ba sa 'yo si Mr. Limorthone?" nag-alalang tanong ulit nito.

Umiling ako at nag-angat ng tingin sa kaniya.

"Wala naman, pero kasi..." huminto ako sa pagsasalita at tumingin sa paligid. "May sinabi kasi siya sa akin, eh." Mahinang dagdag ko pa.

Napakunot ang noo niya at biglang sumeryuso ang kaniyang mukha habang nakatingin sa akin.

"Ano naman ang sinabi niya sa 'yo? Binastos ka ba niya? Nako! Ang guwapo pa naman sana niya––"

I cut her.

"Niyaya niya akong maging asawa niya kapalit ng trabaho ko," pigil ko sa kaniya.

Natigilan siya habang animo'y hindi pa nag-sink-in sa utak niya ang lahat ng sinabi ko. "Niyaya ka niyang maging––ano?" gulat niyang tanong.

"Maging asawa niya." Sagot ko.

At dahil alam kong mas malakas pa sa speaker ang lalabas sa bibig niya ay inunahan ko na siya. "Huwag kang sisigaw, nakakahiya, maraming taong nandito."

Napangiwi siya sa sinabi ko pero bumakas pa rin ang hindi pagka- paniwala sa mukha niya.

"Gayle, sinabi talaga yun ni Mr. Limorthone? Niyaya kang maging asawa niya?" pagkokompirma niya.

Kung kanina ay gulat na gulat siya, ngayon naman tuwang-tuwa siya. Dinaig pa niyang siya ang niyaya eh.

"Hindi lang simpleng niyaya ako, Nish. Ang pagkakasabi niya ay talagang hindi ka makaka-hindi sa kaniya. Iyon bang parang nag-uutos siya at kapag hindi mo sinunod ay malalagot ka." Tuloy-tuloy na sabi ko pa.

Bigla siyang napatili nang malakas dahilan para mapatingin sa amin ang lahat ng nandito sa coffee shop.

Nasapo ko na lang ang aking noo.

"Kyahh! Sa wakas magkaka-asawa na ang inosente kong kaibigan pagdating sa mga lalaki! Oh my gosh!" tuwang-tuwang sabi niya.

Napapailing na lang ako at dumukdok sa mesa. Parang baliw yung kaibigan ko sa kakatili, eh. Nakalimutan ata niyang nandito kami sa coffee shop.
"Nagkatotoo na ang wish ko. Hindi lang jowa kundi asawa pa. Gosh!" kinikilig niyang saad.

Napangiwi na lang ako at umayos ng upo bago inubos ang kape ko habang nag-iisip.

"Nish, mag-a-apply na lang kaya ako sa iba?" tanong ko sa kaniya.

Nilunok niya muna ang kapeng nasa bibig niya bago niya ako sinamaan ng tingin.

"Alam mo, Gayle, huwag ka ng maarte pa, girl! Double na nga yung blessings mo ngayon, eh. May trabaho ka na, may asawa ka pa!" anas niya.

Napasimangot ako sa sinabi niya. "Nish, alam mo namang trabaho lang yung––"

"Oo na! Oo na! Alam ko na yun, pero ito yung binigay ni Lord sa 'yo, kaya tanggapin mo na. Buti ka pa nga may nag-aya na sa 'yong maging asawa, eh." Nakangusong sabi niya.

Hayst!

"Pero hindi ko nga kilala ang lalaking yun, eh." Giit ko pa rin.

Bigla siyang napaisip bago nakangiting tumingin sa akin. "Ikaw hindi pero ako, oo," nakangiting tagumpay na saad niya.

Takang tiningnan ko naman siya. Kilala niya ang boss namin? Paano? "Kilala mo siya?" I asked.

Tumango siya at umayos ng upo bago nagsimulang magsalita kung bakit niya kilala si Mr. Limorthone which made me shut my mouth.

***

Zachary's Pov.

I am very busy on the documents that I currently reading when I heard someone knocking at my office door. I sighed and put down the papers before I massage my nape and let out a heavy sigh.

"Come in." I blankly said to give a permission to come in.

I didn't bother to look if who knocked the door. I continue reading the paper until I heard the door's open.

I saw at my peripheral vision that it was my secretary.

Trisha Gallardo

I didn't look at her, instead, I wait for her to speak.

"Boss, Sir Roshan want to come in. I didn't let him to come because you're busy but he force me to let him in." He politely said.

She's obviously irritated with my friend.

Tsk!

Roshan is one of my annoying friend who kept bothering me all the time.

I'm sure, he'll gonna convince me to come with their hang out which is I don't like to. I leaned at my swivel chair while playing the pen on my right hand.

"Just let him in. I'll talk to him." I blankly replied.

She nodded before she walk towards the door.

Out of nowhere, the door is open again and I saw my annoying friend with a smirk written on his face.

Tsk!

"Hey! Buti naman at pinapapasok mo na ako. Masiyadong loyal sa 'yo yung secretary mo." Nakangiwing sabi nito at nawala na ang ngisi sa labi niya.

I gave him a death glare which made him look away before he sat down at the couch.

"Should I fire her or give her a reward then?" I sarcastically asked.

Mahinang natawa siya bago napapailing habang nakapandikwatro pa ang gago.

Tsk!

"Well, you better fire her so that I can enter your office easily." He said with a smirk.

I threw him my pen and gave him my famous death glare.

He is really a damn irritating friend.

Tsk!

"I'll better throw you downstairs than firing my loyal secretary. Now, if you don't want to reach the ground floor in just a blink of an eye, you better go and don't you fvcking dare to came here again." I straightly said with my strict and cold voice before I continue to read my files.

I don't want to waste my time with this jerk. Well, he is a jerk thought that, he is little bit playboy, too.

I heard him chuckled and laught as if it was funny.

"Woah! Dre, you're amazing right now. If I'm not mistaken, this is the first time that I heard you spoke straightly that long." He exclaimed within surprise expression written on his face.

I stunned.

Do I?

Do I am really that cold and silent which can make him surprise when I spoke that long?

Tsk!

Whatever.

I didn't bother to look at him instead, I continue what I am doing a while ago.

Hindi pa naman ako nakakatagal ng ilang minuto sa pagbabasa ng magsalita ang nakakairita kong kaibigan. "Hey! Hindi mo ba ako tatanungin if why I am here?" tanong nito.

Bored na tiningnan ko siya at ang loko ay may hawak ng apple habang ngumunguya.

Damn him!

"Who told you to eat my apple?!" may inis sa boses kong balik tanong sa kaniya.

Ngumisi lang ito na animo'y hindi narinig ang sinabi ko.

Arghh!

Bakit ko ba naging kaibigan ang lokong ito!

"Chill! Don't be mad, dre. Kaya walang lumalapit sa 'yong chix––" I cut him.

"You mean sisiw?" I boredly asked.

Napangiwi siya at napapailing bago tumayo bago lumapit sa harap ko. Nilunok pa niya ang kinakain bago nagsalita.

"What I mean is babae, dre! Babae. Tsk! 'Yan kasi, puro ka na lang trabaho," parinig niya pa nito.

Sinamaan ko na lang siya ng tingin at tumayo. I actually knew what does he mean. I'm just teasing him.

"You can go now if you don't need anything." I said before I entered my room.

Yeah.

May sarili akong kuwarto rito sa office. Sometimes, I slept here nor rest for a while.

Hinubad ko ang suot kong coat at damit bago pumasok sa banyo.
I want to take some shower to calm myself from that annoying friend of mine.

Good thing that he came here alone. It will be more annoying if my other friends come along with him. Psh!
Pagkatapos kong maligo ay lumabas na ako nang naka-towel lang.

I went to my closet and I'm about to pick some clothes nang masulyapan ko ang maliit na pulang box sa gilid.

Kinuha ko ito bago bumuntong-hininga at binuksan. Tinitigan ko iyon ng mabuti. Bigla kong naalala ang nangyari kanina when Ms. Wilson came. If it's not my Dad who want me to get married as soon as possible, I would never think in this way.

I want to have––no. I want to get a lifetime partner in a good and romantic way, not in a stupid way.

Ayaw ko pang matali dahil pinagtutuonan ko pa ng pansin ang trabaho ko.

But my mindset change when I bumped that girl on the mall. He caught my attention and wake my beast buddy down there when our body touch each other.

I felt warmth and some strange feeling arised.

Parang may kuryente ang dumaloy sa katawan ko when I held her waist that time.

'Just like what I feel before everytime I saw her from a far.'

Anang isip ko habang titig na titig sa pulang kahita na nasa aking kamay. Before, it was really hard for me to see her but now... I feel at ease.

"You're gonna be my wife and you are not allowed to say no."

I smiled when I remembered what I said to her this morning.

"Maybe, you can be my wife not just to fulfill my father's wish, Ms. Wilson. Instead, it was also to make my dream come true and you can't say no about it." I whispered on the air.

To be continued...

A/N: Please do support this story and bear with me. I'm not a perfect author so you can encounter some errors here.😊