'Moet ik deze werpen?'
Hij zucht.
'Geloof me wanneer ik zeg dat je dood pijnlijk zal zijn als je probeert te ontsnappen.'
Hij lijkt niet slim. Hij wil geloof ik op een zo pijnlijk mogelijke manier sterven.
Ik werp een shuriken in zijn arm.

'Syl, alsjeblieft. Dit hoeft niet.'
'Iken hoefde ook niet.'
'Wij zijn mates, ik moest mijn lot zeker stellen.'
'Dat heb je gedaan. Het wordt je dood. Geniet van het vergif, zodat je straks in het vuur niet op kan staan.'
'Wat ga je doen?'
'Ik ga je de rest van het vergif toedienen.'

'Ik hoef dit niet te pikken!'
'Je hebt geen macht over mij. Vekare gaat dood. Daar valt niks aan te veranderen.'
'Ik bescherm hem zelf wel.'

Roxy probeert mijn lichaam over te nemen.
'Rox, jij bent de volgende. Wanneer deze gast dood is, volg jij, als je nu niet stopt.'
'Dat kan je niet.'
'Ik vind wel een manier.'
Ik zet al mijn gevoelens weg. Het enige wat ik kan doen is focussen op de missie: dood Vekare.
Noem me een psychopaat, maar ik ben het leuk gaan vinden te doden.
Ik giet het vergif in zijn wonden. Hij verliest het bewustzijn.

'Nee! Dit moest niet gebeuren.'
'Dit moest wel. Hij verdient het. Hij heeft dé persoon waar ik het meest om geef vermoord.'
'En hij is de persoon waar ik het meest om geef.'
'Je mening staat genoteerd, ik ga er niks mee doen.'

Ik verzamel mijn spullen. Ik verzamel ook Ikens spullen. Er is geen reden om ze in het vuur te laten verdwijnen.
Ik draag nu een tweede ninjato aan mijn heup. Ik zal hem samen met mijn eigen gebruiken. Ik denk dat ik een tactiek van Vorox jat. Bijzonder effectief, een wapen omgekeerd vastgehouden.

Ik maak drie vlammen. Eén naast Vekare, één naast Dako en één naast Iken. 'Vaarwel.' Ik leg de steen op zijn borst.
'Je zal voor eeuwig in mijn hart zijn.' zeg ik als laatste afscheid, voordat ik via het gat in de muur het kasteel verlaat.

Ik daal via de muur af naar de top van de heuvel. Eerlijk gezegd, de enterhaak is alleen maar bedoeld geweest voor Dako.
Syl, dat is achter je. Herinner je jezelf niet steeds aan dit, niet wanneer het niet nodig is, je zal het verhaal nog vaak genoeg moeten vertellen.
De voet van de heuvel is ook zo bereikt. Binnenkort zal het kasteel een baken in de nacht zijn.

Ik laat het dorp achter me. Mijn enige logisch mogelijke doel is teruggaan naar de Feral Ravens. De laatsten bij wie ik me thuis kan voelen. Alleen bij hen, niet eens bij mijn ouders, voor wie ik te veel geheimen heb.

Het is een heldere nacht, zonder regen, zonder mist. Het licht dat bij de maan vandaan komt zorgt ervoor dat ik me ziek voel. Ziek onder het maanlicht, een weerwolf, het gaat zo tegen de basisconcepten in, maar zo voelt het. Ik voel me ziek onder het licht dat dit allemaal heeft veroorzaakt.
Ik ontmoet de dageraad wanneer ik bij het kamp aan kom. Ik heb niet geteld, maar ik heb zeker vijf ninja gezien op de weg hiernaartoe, dus ik ben hoogstwaarschijnlijk door ten minste twee keer zoveel ninja gezien.
Goed dat ze weten wie ik ben.

'Voelt goed weet je, eindelijk een keer Vorox kunnen besluipen, tenzij iemand je al geïnformeerd heeft.'
'Syl weer? Ik ben niet gewend van je dat je vaker dan eens in de maand te zien bent. Is die vriend van je, waar je achteraan ging, verdwenen? Je ziet er somber uit.'
'Hij is weg. Hij was meer dan een vriend en daarom ben ik zo bedroefd. Ik ben niet goed genoeg in mijn gevoelens verstoppen, is het niet?'
'We grapten er wel allemaal over, dat jij misschien verliefd zou zijn op die vriend.'
'Juist. Daar zal ik maar niet op in gaan. Hij is vermoord door die hond die jullie niet gevangen konden houden.'
'Dat spijt me zeer.'
'Mij ook.' Boke staat opeens naast ons.
'Ik verwijt het jullie niks, echt niet, hij is een weerwolf, ik had alleen gehoopt dat jullie hem langer vast konden houden. Vertel me alsjeblieft dat er hier niemand gedood is door hem?'
'Lewato is gewond, maar dat is het.'
'Gelukkig.'

'Hebben we een plan?'
Ik zit met Boke, Vorox en Kori te eten.
'Ik wil graag niet het voortouw nemen in het herbouwen van de clan. Begrijpen jullie dat?'
Ze knikken wat.
Ik heb mijn verhaal verteld. We hebben gelachen, niet over mijn verhaal, dat niet, andere zaken.

Ik heb besloten permanent bij de Feral Ravens te blijven. Ik ga hen niet meer achterlaten om mijn eigen doelen achterna te gaan.
Ik moet herbouwen wat ik nog heb, maar ik wil niet de architect zijn.

'Nou.'
'Zorg nou eerst eens dat je mond leeg is Vorox.'
Iedereen lacht, behalve Vorox, die lacht nooit om grappen over zichzelf.
'Ach man, niemand vindt het erg.'
'Ik vind het erg.'
Ik gniffel.
'Ja maar Boke, gezien je leeftijd, telt jouw mening slechts half mee.'
'Als grootmeester zou je verwachten dat mijn mening juist twee keer meetelt.'
'Je bent te oud, je loopt achter.'
Iedereen lacht. Die twee ruziën constant over wie wat te zeggen heeft. Op een of andere manier komt het uiteindelijk altijd terecht bij hoe oud Boke is.

'Nou, zoals ik wilde zeggen, voordat ik onderbroken werd...'
Boke lacht het hardst van de drie luisteraars. Ik lach vooral om het feit dat door die zin toe te voegen, Vorox ons de kans geeft hem te onderbreken.
'Vorox, werkt ook met verhalen zo, wat niet gezegd hoeft te worden, zeg je niet, het maakt alles alleen maar moeilijker.'
'Oh Kori, houd op, ik heb tenminste een plan.'
Hehe. Voor hetzelfde geld heeft Kori ook een plan.
'Een advies: begin niet met 'nou'.'
'Bedankt Syl.'
Vorox is zo'n slechte acteur.

Het vuur is aan het doven. Het hout raakt op. Kori gaat wat meer halen.
'Wacht even tot Kori terugkomt, dan hoort hij je hoogstwaarschijnlijk geniale plan ook.'
'Kan ik één keer niet onderbroken worden?'
'Je was technisch gezien nog niet begonnen.'

Er is de maanden daarop veel gebeurd.
We zijn opnieuw begonnen.
Osaka heeft zich kunnen verdedigen, de machtsverdeling in Japan is nu vrij instabiel, het perfecte klimaat voor de ninja.
Roxy heeft niks meer van zich laten horen. Ze heeft ook mijn krachten geblokkeerd. Ik kan niet meer veranderen en ik kan geen nachtzicht meer activeren. Misschien loopt ze op oneindige jachtvelden rond. Als ze daar maar gelukkig is, want bij mij zal ze dat nooit kunnen zijn.
We hebben geprobeerd het lek bij de Shiverthorn uit te schakelen. Motroken zijn ons voor geweest.
Mogelijk het apartste van allemaal, Vorox heeft me een aanzoek gedaan. Ik heb hem afgewezen.

Dat was het dan. Mijn eerste afgeronde verhaal. Het heeft meer dan een jaar geduurd, als ik voor mijn werk schrijver zou zijn, zou ik binnen de eerste maand een andere baan moeten zoeken.
Veel mensen zouden nu een dankwoord schrijven. Ik heb niet echt mensen in het bijzonder te bedanken. De enige mensen die ik wil bedanken zijn alle lezers, of ze nou stemmen, reageren of helemaal stil zijn, gewoon weten dat mensen mijn verhaal lezen voelt zo goed. Bedankt. Meer dan 2400 reads gedurende het schrijfproces, ongeveer neerkomend op 50 mensen die het hele boek hebben gelezen, dat zijn er meer dan ik had verwacht.
Er komt geen vervolg, ik heb verteld wat ik wilde verhalen en meer hoeft er niet omheen.
De volgende keer dat jullie van me horen is bij mijn andere boek, dat momenteel On Hold staat, dat ga ik af schrijven, maar de updates komen niet direct na het schrijven, dat is alleen maar chaotisch, heb ik hier gemerkt.