Ikens beurt. Ik volg zodra hij naar binnen gaat.
Hij werpt een paar shuriken. Ik doe hetzelfde. Ze zijn meer ter afleiding, maar wanneer ze verwonden is dat mooi meegenomen. Iken rent met zijn ninjato naar voren.

Ik steek met de naginata langs hem en haal een samourai neer. Hij loopt nog steeds met een samourai voor door de samourai die hij nu neerhaalt.
'Ik heb geen zin in een onbesliste wedstrijd. De laatste is voor jou.' Uiteraard is er een even aantal samourai. Niet leuk voor een wedstrijd.

Ik doorzoek de samourai op sleutels. Die zullen ze toch wel moeten hebben. Wanneer ik ze vind hoeven we niet moeilijk te doen met hoe we dat slot open gaan krijgen.
Sleutels gevonden. Vierde cel rechts. Ik steek een sleutel in het slot en probeer hem te draaien. Volgende maar proberen.

Wacht.
'Nee.'
Ik sla met het heft van de naginata tegen de arm van de laatste samourai. Vervolgens draai ik het wapen helemaal om, zó dat het blad met een opwaartse beweging in zijn arm snijdt. Hij kan geen wapen meer vasthouden.

'Is het toch weer onbeslist. Sorry, maar ik moest je even redden. Sleutels zitten in de deur.'
'Was er een wedstrijd?'
'Nee, maar doen alsof is af en toe wel leuk. Ik zorg wel dat deze vier geen woord zullen zeggen.'
Mijn beste wapen om hun kelen door te snijden in een shuriken. Mijn andere wapens zijn te lang.

'Wegwezen hier.'
Ik zie Iken en Dako al richting de kamer lopen. Ik grijp snel een shuriken van de grond en ga achter hen aan. We zijn verder geen samourai tegengekomen.

'Dako, twee muren nog en dan ben je vrij.' 'Twee hele muren?'
Iken jat mijn reactie. 'Er is er al een kapot.' 'Dus we hebben na één muur frisse lucht?' 'Ja.' 'Dat zou prettig zijn.'

Voor zover je gesprekken kan regelen tussen ninja, vind ik hun gesprek zeer goed. Ze hebben het nodig om hun band weer op te bouwen.
Iken schuift de deur open. Hij en Dako gaan naar binnen.
Ik zie mijn naarste droom voor me.
Te laat kan ik ingrijpen.

Ze schreeuwen beide kort wanneer de katana hen neersteekt. Geen Sha-ritueel zal hen kunnen redden.
Ik heb gefaald. Mijn eerste missie die echt compleet is gefaald. Ik heb Iken niet kunnen beschermen, ik heb Dako niet kunnen beschermen, ik heb mijn belofte aan Iken niet kunnen voltooien.

Ik heb niet de liefde van mijn leven kunnen beschermen van een vreselijk monster dat zich mij toe wil eigenen. Ik heb Dako hier niet uitgekregen, zoals Iken heeft gewenst. Dat is mogelijk nog zijn laatste gedachte geweest: 'Syl, breng alsjeblieft Dako in veiligheid.'. Die mogelijkheid, om dat te doen, die is er nu ook niet meer.

Die verdomde mate ook. Hij heeft gelogen, ik heb het geweten. Hij is echter vertrokken, zo heeft het geleken.
Ik trek mijn ninjato.
'Jij. Moordenaar. Je zal hier voor boeten.'
Ik moet mezelf niet kwaad maken. Herstel je prioriteiten. Als je boos wordt, word je te grazen genomen.

Ik kom me getrokken ninjato naar voren.
'Ik ken je naam niet, maar je bent de eerste naamloze waarvan ik én de naam wil weten én je wil vermoorden.'
Ik weet zeker dat het die mate is.
'Ik ben Vekare.'
'Dan sterf je met die naam.'

Ik sla richting zijn schouder.
Hij pareert.
Ik trek mijn ninjato terug en steek in dezelfde beweging naar zijn borst.
Hij weet ook deze te pareren.
Deze zal hij niet kunnen pareren. Ik grijp met mijn vrije linkerhand drie shuriken en werp ze naar hem toe.
Hij wil me niet doden. Dat gaat hem de kop kosten. Ik wil hem namelijk wel doden.
Hij is verrast door de shuriken. Hij grijpt naar zijn gezicht, waar een van de shuriken neergekomen is. Zijn katana valt op de grond. Die schop ik meteen weg.
Hij zal een langzame, pijnlijke dood lijden, daar zorg ik voor.

'Ik hoef geen waarom van je te horen, die heb ik al. Je weet exact wat ik bedoel. Het enige wat ik van jou wil weten, is hoe erg je denkt dat je zal lijden voordat je sterft. Zodat je weet, je sterft vandaag nog.'
'Jij kan me geen pijn doen.'
'Roxy kan je niet redden. Echt niet. Zie je die drie wonden, aangericht door mijn shuriken, die ik geworpen heb? Of zal ik mijn wapens je vlees nog een keer laten proeven?'

Ik bind zijn handen en voeten samen. Ook dek ik zijn mond af. Zijn tegenstribbelen helpt niet.
Ik zit op mijn hurken een vergif te mengen. Niet een dodelijk vergif, niet iets waardoor hij het bewustzijn verliest, gewoon iets wat veel pijn zal doen.
Ik vermoord hem pas als er geen erger lijden mogelijk is. En dan zal hij branden in het vuur ter herdenking van Iken.

Ik giet een paar druppels in zijn wonden. Het brandt inwendig. Hij heeft er duidelijk last van.
Wacht. Hij is weerwolf. Hij mag niet veranderen.
'Rox, brandt dit?' Ik zeg het terwijl ik het blad van de naginata streel. 'Is het zilver?'
Ik voel het tintelen. Dan zal ik dat Roxy verder sparen, maar Vekare niet.

Ik zwaai met de naginata en die komt neer in zijn heup. Hij blijft hangen.
Vekare gromt wat.
'Sorry, ik versta je niet.'
'Psychopaat.' Het is nog steeds amper te verstaan door de lap stof voor zijn mond.
'Ja, misschien, waarschijnlijk waarom ik zo'n goede ninja ben.'

Ik heb hem genoeg gemarteld. Zwaar bloedverlies, inwendige brandwonden, bevroren ledematen, straks uitwendige brandwonden.
Ik pak een steen en begin erin te krassen.
'Ter nagedachtenis van Iken, mijn goede vriend en de persoon van wie ik hield. We kenden elkaar kort, maar de liefde was wederzijds. Ik kon altijd om je lachen. Moge je komende leven vreedzamer zijn dan dit leven. Ter nagedachtenis van Dako, zijn broertje. Ik ben tot rust gekomen, wetende dat hun moordenaar, de samourai Vekare, zal branden in het vuur dat hen naar een volgend leven zal leiden.'
De tranen springen uit mijn ogen. Ik heb het amper af kunnen maken.

'Probeer niet te ontsnappen wanneer ik emotioneel zwakker lijk. Mijn emoties zijn voor velen misleidend. Vekare, je gaat hier dood en er is niks wat je kan doen om dat tegen te gaan.'