Dat zeg ik nu wel, maar ik heb geen idee of die daimyo iets heeft gemerkt. Ik ben vrij kwaad geweest op Roxy. Ben ik nog steeds. Het is misschien beter als ik haar even volledig blokkeer.

'Zit iets je mis?'
'Nee, totaal niet.'
Totaal wel.

Zo, Roxy is afgesloten.

We verlaten het gebouw, nog steeds midden op de dag.
Daarbuiten staan we tegenover een stuk of tien, twintig samourai.
'Een perfect aantal. Niet te veel, niet te weinig.'

Voor een patrouille is dit inderdaad een heel mooi aantal.
Met een groot aantal zou je te langzaam gaan. Met een klein aantal ben je te zwak tegen vijanden.
Nu betekent zo'n mooi aantal ook dat ik niet met het grootste gemak weg kan lopen. Ik zal wel iets moeten plannen. Ook met het feit dat ze waarschijnlijk om zullen keren wanneer ik weg zou zijn. En dan is Iken de pineut.

We beginnen de mars naar Yokohama. We houden momenteel een vrij strak tempo, waarmee we misschien in een dag al bij Yokohama zijn. Dan kan ik Iken nog geen drie dagen geven. Alhoewel, het kostte Iken en ik een uur of 16, inclusief nachtrust. Wij waren slechts met zijn tweeën en ik hem het grootste gedeelte gerend en daarbij Iken gedragen.
Misschien zakt het tempo straks af.

Roxy zal d'r mate wel weer opzoeken en informeren over mijn positie. Daar moet ik mee oppassen.
Misschien krijg ik die daimyo zover om te denken dat Roxy's 'liefde' een ninja is. Dat zou ook meteen een probleem oplossen.
Anders kan ik altijd 's nachts nog doen alsof ik door een wolf mee ben gesleurd. Nu ziet die mate daar doorheen, maar die daimyo het geen reden om ons te verdenken en terug te gaan om Iken te pakken.
Dat is natuurlijk prioriteit een.

Tegen mijn verwachtingen in vertragen we. Dat zal Iken meer tijd geven.
Logistiek heb ik natuurlijk slecht geregeld wanneer we beiden ons deel van de missie uitvoeren. We hadden een stand van de sterren af kunnen spreken. Ik vertrouw er op dat ik Iken met gemak had kunnen leren de sterren te lezen.
Nu te laat.
Ik moet er maar van uitgaan dat hij zijn broertje daar zo snel mogelijk weg krijgt. In dat geval is een dag of drie de maximum te schatten tijd.

En die mate krijgt ook meer tijd om me te vinden. En dan helpt Roxy hem ook nog.
Blond spoor. Is er afgelopen maand iets volgens planning gegaan?

Gesnapt in de samouraitempel.
Op een of andere manier dekmantel verloren en uit huis ontvoerd.
Blijk een heel gekke wolf in me te hebben zitten, met alle gevolgen van dien.
Doornen in gerend.
Gast ontmoet die me veel te graag wil hebben.
Erachter gekomen dat die gekke wolf hem er nog bij zou willen helpen ook.
Gevangen door samourai.
Neergestoken door motrook.
Verraden door de Shiverthorn.
Bijna erin geluisd door een samourai.
Verraden door een met de dood bedreigde samourai.

Iken ontmoet. Dat is tenminste positief.

Zanoci als dood gevonden.
Met brandend zilver verwond.
Door die gekke wolf mensenharten gegeten.
Voor de zesde of zevende keer deze maand bijna vermoord.
Iken moeten verlaten.

Deze maan had veel beter kunnen verlopen.
En dan zit die mate nog steeds achter me aan. Weet hij niet dat ik het al erg genoeg gehad heb?

Het is later op de middag wanneer ik een pijl langs me voel suizen. Ninja-instinct beveelt me direct te bukken. Terecht, want de tweede vliegt vlak over me heen. Die zou mijn borst vol hebben geraakt.
Wie zou ons willen beschieten?
Osaka, ninja, struikrovers, een combinatie van eerder genoemde.
Ze zijn in ieder geval niet te zien. Ik had niks anders verwacht bij een bosrand.

Drie samourai liggen op de grond te kreunen. Een vierde is helemaal stil.
Ik ben in ieder geval niet als enige beschoten.

Blond spoor. Volgende negatief op de alsmaar groeiende lijst.
Op instinct trek ik mijn ninjato. Als ontwijken geen optie meer is zal ik op mijn ninja-instinct moeten rekenen en een pijl uit de lucht slaan. Laat me nu niet in de steek ninja-instinct.

Ik trek me wat terug, zoals velen. Ik zou niet op willen vallen en daar als enige blijven staan. Ik heb niet graag dat mijn vermomming doorkeken wordt. Ook ben ik liever geen stekelvarken.
Al zou het niet erg zijn als de schutters ninja zijn en ze doorkrijgen dat ik ook een ninja ben.

Ik stap voor een volgende pijl opzij. Nog niet moeilijk. Al moet ik nu niet het lot uit gaan zitten dagen.
Alle samourai zijn druk bezig. Het merendeel schiet pijlen uit yumi's, richting het onbekende. De rest probeert zo ontactisch mogelijk weg te rennen of kruipen. Ze maken er echt een potje van. Vooral die daimyo. Die valt nog een keer met zijn gezicht vol op de grond. Ik zie hem echt nog een keer struikelen.

Iedereen is druk, dus ik kan redelijk veilig het ninja-herkenningsteken seinen.
Het is wat moeilijker met een ninjato in de hand, maar ik kan er drie seinen voordat mijn ninja-instinct op scherp staat. Er komt een pijl recht op me af, ik kan hem niet ontwijken en ik weet exact wat ik moet doen.

Ik sla met mijn ninjato opwaarts. Ik sla. Ik snijd niet. Ik wil niet een deel van de pijl van dat ding af hebben, ik wil dat ding uit balans krijgen. Als ik een beetje rot snijd gaat de pijlpunt vrolijk door, zo mijn kimono en mijn huid door.
Ik draag geen pantser onder mijn kimono. Alleen op de rug. Daar hangt een geïmproviseerde beukelaar.

De pijl breekt door de klap in meerdere stukken, al zijn er twee grotere stukken. Verder was de klap opwaarts, dus daar gingen de brokken heen. Niet mijn maag in.
De staart van de pijl valt in mijn hand. De punt boort zicht licht de grond in.

De pijl is gitzwart. Het hout. De veertjes ter stabilisatie. De punt. Elk deel. Op de veertjes is geen puntje kleur te zien. Ze zijn niet eens geverfd. Het hout wel.
Dat komt me té bekend voor. Bij de Feral Ravens hebben we altijd gitzwarte pijlen gebruikt. Voor zover ik weet, gebruiken geen andere ninja gitzwarte pijlen.
Wat doen de Feral Ravens hier?