'Pohatu!' bulder ik door de trainingszaal wanneer ik binnenstap. 'Ik ben klaar om mijn informatie te delen! En ook belangrijk, je bent dom om te denken dat je me aankan!'
Ik zie Pohatu nog niet, dus loop ik maar gewoon door tot het midden van de trainingszaal.
En wat ben ik blij met een weerwolf zijn zeg. Zowel mijn oren als mijn ninja-instinct zijn aan het schreeuwen dat Pohatu op me af stormt. Sierlijk spring ik omhoog en draai naar achteren. Ik land achter Pohatu, die me net met zijn schouder wilde beuken.
'Ik wil je een demonstratie geven...' Verder kom ik niet. 'Ik wil jou ook een demonstratie geven. Van mijn vaardigheden. Dan kun je die grote mond weggooien. Over tien minuten. Chris laat je de ninja-gevechtsarena wel zien.'
'Andere demonstratie...' roep ik nog voordat hij wegrent. Ach. Ik kan maar beter de arena gaan bekijken. Ik ben niet van plan om op onbekend terrein te vechten. Zolang ik de kans heb het terrein te bekijken, zal ik dat doen.

Het is gelukkig een standaard type ninja-arena. Twee hoger gerezen platformen boven een veld. Gras in dit geval. Tussen de platformen staan overal houten palen.
Het klassieke duel, maar zo ongebruikelijk, twee ninja die vechten op een terrein waar ze constant moeten springen en duiken en vooral niet vallen.
Tijd voor een verrassing. Ik heb bij dit soort duel altijd een geheime tactiek. Ik blijf niet saai op het hout staan, ik hang mezelf aan het hout vast, oftewel, meer oppervlakte voor mij om te zitten.
Oh, wacht, natuurlijk, ik heb de muurklauwen en schoenen niet meer. Ik zal dus in, wat is het, negen minuten een setje moeten maken?
Ik ren als een gek naar de dorpssmid. 'Vier haken, plus zes dikke spijkers, twee plankjes hout, wat stof en bindmateriaal.' vraag ik de man. Hij gaat nog niet weg om het te halen. Zuchtend houd ik een buideltje geld voor zijn neus.
En weg is ie, serieus, geldhaan.

Ik krijg de materialen en schud nog wat andere spullen uit mijn tas. Het gewei van het hertje en de wakizashi.
In recordtijd zet ik twee handschoenen en sandalen in elkaar. Op de sandalen monteer ik de spijkers. De stukken gewei bind ik midden op de handschoenen, met twee haakjes ernaast.
Om de spijkers niet te beschadigen bind ik de spijkerschoenen aan mijn enkels. Ik vijl nog snel de achterkant van mijn sandalen in een boogje en zet een klauwtje op beide normale sandalen. Nu kan ik de spijkerschoenen zo los laten glijden tot onder mijn sandalen. Geen reden om schoenen te wisselen.

Klaar voor het duel ren ik naar de arena.
'Ik bewonder het feit dat je op komt dagen.' merkt Pohatu op. 'Hetzelfde geldt voor jou. Zijn er trouwens nog speciale regels of iets in die trend?' 'Ja. Je kan enkel deze drie wapens gebruiken; De ninjato, de kusarigama(sikkel aan ketting) en de fukiya(blaaspijp).'
'Veel succes.' wens ik hem terwijl ik dichter bij hem ga staan. Terwijl ik hem een hand geef, tijdens deze wens, pak ik de kusarigama van zijn riem af. Een van mijn favoriete wapens, maar ik heb geen vervangende gekregen nadat ik mijn oude verloren ben na opgepakt te zijn. 'Ik leen deze van je!' roep ik Pohatu na terwijl we naar onze platformen lopen. Geërgerd pakt hij een nieuwe. 'Dus jij bent klaar?' vraagt hij. 'Begin maar.'

Ik spring van mijn platform af. In de vorm van een diagonaal gespiegelde 'L' ren ik over de paaltjes heen. Daarna houd ik stand. Pohatu komt drie paaltje van me af staan. 'Oh, en op de grond komen, is ook verliezen.' 'Wat was het andere verliezen dan? 10 keer geraakt worden? Sterven?'
Beide proberen we elkaar tot een aanval te drijven. Beide hebben we de kurasigama in de hand. Uiteindelijk besluit ik de sikkel van de kurasigama naar hem toe te gooien. Exact wat hij wil. Ik kan het zien in zijn ogen. Hij werpt de sikkel nu ook en ik zie al hoe hij hem gooit. Voordat hij de kans krijgt zijn sikkel in de mijne vast te haken trek ik mijn sikkel terug.

Ik spring naar een paal naast me. Tegelijkertijd hang ik de kurasigama aan mijn riem en trek mijn ninjato. Zigzaggend kom ik dichter bij Pohatu in de buurt. Ik probeer zijn kurasigama niet eens uit de lucht te slaan, dan trekt hij zo mijn ninjato uit mijn handen. In plaats daarvan duik ik gewoon terug naar een andere paal.
Pohatu moet zijn sikkel nog terug trekken naar zichzelf. Mijn kans. Ik spring op hem af en mis de slag met opzet op een haar. Daarentegen staan we wel met zijn tweeën op een paal, en ik met een ninjato in de aanslag. Pohatu kiest de slimme optie. Terugstappen naar een andere paal.

Op deze korte afstand van elkaar heeft hij ook door dat een kurasigama niet handig is. Hij hangt hem aan zijn riem en trekt ook zijn ninjato.
Hij valt uit, ik pareer.
Ik val uit.
Hij pareert.
Wij zijn elkaar nu echt aan het testen. Opeens valt hij weer uit. Ik doe alsof ik mijn best doe de slag te pareren, maar het toch niet redt. In werkelijkheid laat ik me naar achteren slaan. Ik laat de spijkerschoenen op hun plek glijden en laat de ninjato zijn schede in glijden.
Meteen daarna, en mogelijk een centimeter of tien van de grond, zet ik de spijkerschoenen in het hout. De klimklauwen volgen er gelijk achteraan.

---------------
Gaat Syl het redden tegen Pohatu? Reacties welkom!
Wederom, hoop dat dit weer leuk voor jullie was om te lezen. Zo niet, pech gehad, was niet van plan het aan te passen.
Votes zijn ook nog steeds welkom! Wees ook niet bang te reageren om te vertellen wat je van het verhaal vindt, of om iets te vragen. Ik lees alle berichten.