'Excuses Pohatu, dat ik u bijna sloeg. Kunnen we verder praten?'
'Wat bedoel je excuses?! Die man had het verdiend!'
Ik negeer Roxy even volkomen. Heb ik zoveel zin in het gesprek? Nee hoor, maar waarschijnlijk gaat dit gesprek bepalen in welke mate ik hulp en steun van dit dorp kan krijgen.

'Natuurlijk kunnen we verder met ons gesprek. Allereerst een vraag, wat valt je op aan onze ninja?'
Die had ik niet verwacht, echt niet. Pohatu vindt het schijnbaar leuk dat ik verbaasd ben, ik denk dat hij zo veel informatie als mogelijk los wil krijgen en dat verbazing en verassing zijn tactieken zijn. Ik zal wel even meespelen. Totdat... Het moment daar is dat mijn plannetje in werking mag treden.
Ik kijk rond. Het hele plein is ondertussen omringd met mensen. Ze horen duidelijk allemaal bij Pohatu, allen hebben een lichtblauw insigne op hun pak. Toch lijken het me niet ninja. Daar zijn ze veel te zwaar bewapend en bepantserd voor.

Ik besluit te antwoorden op de minder gebruikelijke manier. 'Strikvraag. U heeft uw ninja's niet laten komen. Dit zijn simpele huursoldaten. Minderwaardig aan samourai zelfs.'

Pohatu fronst. 'Bewijs het.' antwoord hij kil.
'Ik volg geen bevelen op van iemand anders naast mijn eigen Elder. Hooguit misschien Roxy nog. 'Aww. Ze luistert naar me.' 'Heel erg af en toe Rox.' 'Je durfde me Rox te noemen?' 'Yup. Valt sneller uit te spreken, slechts een lettergreep, weet je?'

'Interessant. Als ik het netjes vraag, doe je het dan wel?' 'Nee. Ik luister niet naar een vraag van iemand die daarvoor hetzelfde aan me heeft bevolen.'

'Je bent erg fascinerend weet je? Waarom denk je dat dit geen ninja zijn?' 'Hierom.' zeg ik, terwijl ik een spijker, hoofd voorop, tegen een hoofd van een van de mannen naast het plein gooi. 'Een echte ninja had die ontweken. Daarnaast, geen ninja gaat zo zwaar bewapend en bepantserd op pad. Zelfs niet als hij in eigen dorp blijft. Hooguit neemt hij één zo'n ijzeren schouderpantser. Meer niet.'

Daarna loop ik op Pohatu af. Een naar rechts zwaaiend been, toevallig ook mijn rechterbeen, raakt hem tegen zijn wang. Hij vliegt tegen de grond. 'Die was voor het feit dat je hebt geprobeerd me toch te laten bewijzen dat het geen ninja waren. Deze...' zeg ik terwijl ik hem omhoog trek en iets aan zijn gezicht doe, ik geef hem een enorme linkse tegen zijn onderkaak. 'Is voor het feit dat jij drie van je werkelijke ninja seinde me af te maken. Of in ieder geval een lesje leren. Als je informatie uit me wil krijgen, hoef je niet zo'n spel op te zetten.' Ik laat hem weer op de grond vallen. 'O, en elke ninja die je nog probeert te seinen, vermindert de informatie die je krijgt. En deze persoon hier.' eindig ik de zin terwijl ik mijn linkerbeen venijnig naar achter trap.

'Moet beter leren sluipen.'
Een niet al te zwaar lichaam klapt tegen de grond.

'Oké, mannen, stop maar, ze heeft zich bewezen als ninja. Iets te vaak zelfs.' kreunt Pohatu terwijl hij opstaat en over zijn rechterkaak en wang wrijft. 'Ik moet je nu zien als mijn gelijke, aangezien je de enige vertegenwoordiger van een andere ninjastam bent.

'Vertel eens, van welke ninjastam ben je?' 'Eerst was ik een Rogue ninja, later bij de Feral Ravens clan gekomen. Daar ook mijn Master in de ninjakunsten verkregen. Ik sta tot het einde van de zomer op stand-by. Mijn diensten zijn tijdelijk niet nodig.'
'Waarom ben je dan nu hier?' 'Kreeg een missie van de leiding van Osaka. Ze verwachtten een aanval, wisten niet wanneer. Mijn taak om het uit te zoeken. Liep een beetje uit de hand. Heb besloten de informatie via Yokohama en de post door te spelen.'

Dan komt nu waarschijnlijk de vraag waar ik op wacht. Mijn plan is nog niet eens in werking getreden.
'Ik heb een nieuwe uitrusting voor je laten halen. Die wil ik je aanbieden, of voorwaarde dat we de informatie voor Osaka aan mogen passen. Dan overleven die bloedzuigers daar het niet. Dan hoeven de weerwolven in Japan het niet uit te vechten tegen twee vijanden.'

Alles komt nu neer op wat hij heeft gehaald als uitrusting en of hij me de informatie laat halen.
'Ik moet nu dus denken als weerwolven als in 'mijn soort'? Die wil ik wel laten overleven ja. Doen we.' 'Mooi. Kan ik het document krijgen?' 'Geduld.'
Ik loop naar de uitrusting toe en bestudeer deze aandachtig. Een neutraal, dus zonder insigne, donkerblauw ninjapak. Alles beter dan alledaagse kledij. Die is op zich prima als vermomming maar over het algemeen is een ninjapak 'the way to go'. Ook omdat het veel flexibeler is en tussen de twee lagen stof zitten pantserplaatjes. Dun, maar zeer sterk. Dan de ninjato, een zwaard ter lengte van een katana, alleen wat lichter. Zo te zien nog vrij scherp. Wel al gebruikt. Jammer. Verder nog een verzameling werpmessen en sterren. Zowel ninjato, messen en sterren hebben hun eigen "opslag". Een schede voor de ninjato, met een gesp vast te maken aan het pak. Messen hebben speciale vakjes aan de riem. Sterren kunnen zo als stapeltje in bijbehorende tasjes, die weer aan mijn riem komen te hangen.
Verder nog een schouderpantser en basisbenodigdheden voor het zetten van vallen. Het pantser steekt makkelijk nog 30 centimeter boven mijn schouder uit als ik hem vast zou maken.
Tijd voor mijn plan. Wat zal Pohatu op zijn bek kijken.