Ik laat nogal erg warm water - à plusminus 43 graden, omdat ik dat best wel prettig vind - het bad in stromen. Wanneer het ongeveer op driekwart van het bad zit, draai ik de toevoer dicht en gooi de handdoek die om mijn geslagen was over een rekje heen. Voorzichtig zet ik mijn eerst been in het bad en kort daarna laat ik me volledig in het bad zakken. Ik was me echt helemaal en dan stap ik het bad uit. Dit herhaal ik nog een paar keer, een, dat is gezond, twee, ik moet het nog goedmaken dat ik de laatste tijd al helemaal niet in bad ben geweest.

Noem me paranoïde wat je wilt, maar toen ik de badkamerdeur open hoorde gaan, wierp ik een van de messen van naast het bad naar de deurpost. Niet nog eens dat iemand mijn privacy nogal erg schendt terwijl ik in bad zit.
'Wow, rustig Syl, ik ben het, Kizo.' 'Draai je om.' 'Wat? Ik snap je niet.' 'Draai je om. Dit is een inbreuk op mijn privacy.' 'Dit is belangrijk.' 'Dat jij je nu als de sodemieter omdraait ook!' roep ik naar hem. 'Je ziet toch dat ik aan het baden ben?! Waar is mijn privacy?' 'Ik...' 'Ja? Jij?' 'Ik wacht wel in de woonkamer.' 'Mooi.'

Mijn hemel. Hoe erg kunnen mensen inbreuk op je privacy plegen? 'Te erg.' 'Nuttige informatie Roxy.' 'Daar doen we het voor.' 'Sorry, je kan het sarcasmeteken wat ik achter die zin had geplaatst niet horen.' 'Dit is wel heel veel baden hoor. Je hebt dit bad nu al zes maal opnieuw gevuld, wat moeten de mensen die de waterafvoer bewaken wel denken?' 'Een ding, die mensen zijn óók Japanners, ik weet niet wie jij gewend bent, maar wij houden ervan schoon zijn. Dit is best normaal. Ik denk dat ze sneller opkijken als er juist weinig water door de afvoer komt.'

Ik trek mezelf uit het bad. Ik droog me af en kleed me weer aan. Zoals gebruikelijk zet ik mijn haar weer in een knotje met twee haarspelden, zo heb ik dus altijd wapens bij me. Over mijn normale kleding, een beige rok en een lichtblauw shirtje trek ik nog een witte kimono van iets dunnere zijde aan.

'Ik ben klaar, wat was er zo belangrijk dat je er een inbreuk op mijn privacy voor moest doen?' 'Houd daar alsjeblieft over op. De Elder wil je spreken.' 'Ik zal het met hem erover hebben dat mijn privacy werd geschonden.' 'Argh.. Loop gewoon mee.'
We lopen Kizo's huis uit en naar een klein plein. Ik herken hooguit een of twee paar ogen, bezit van mensen die ik alleen maar naar me heb zien staren, verder niks.
Daar aangekomen ga ik vooraan de rijen banken staan. Een forse man spreekt me aan.
'Welkom Syl in het bergdorp van het Shiverthorn Pack.' 'Dank u wel...' Weet ik veel hoe ik die man moet noemen, oké, waarschijnlijk is hij de Elder, maar ik spreek mijn Elder ook met zijn echte naam aan. (Voor de informatie, een Elder hoort in dit verhaal bij een ninja-stam, het heeft niks met weerwolven te maken) 'Hoe heet u, Elder?' 'O sorry, ja, ik ben Elder Pohatu.' 'Oké, dank u wel, voor het welkom, Elder Pohatu. U wilde praten?'
'Dat klopt. Ik wil wat dingen weten. Maar eerst, zeg de erecode van de ninja's op.'

Ik trek mijn wenkbrauw op, ik bedoel Kizo en ik hebben elkaar bewezen dat we ninja's zijn. Vragend kijk ik van Kizo naar Pohatu. Pohatu wacht geduldig, Kizo haalt zijn schouders op, maar geeft ook een knikje.
'Als u dat wilt. In de moerrassen, waar een spoor altijd vorm krijgt, komt ons ninja niet. Alleen samoerai, wier onze aartsvijand ist, zal het veen heugen. Trouw aan ninniku, lak aan kwade bushido, schermen we ons af.' 'Mooi, mooi.'
'Je zong niet eens en die gast vond het mooi.' 'Jij kan ook niet verder kijken dan wat mensen letterlijk zeggen hé?' 'Jullie ninja's ook altijd weer met jullie driedubbele bodem-manier van dingen zeggen.' 'Houd je mond even, of in jouw geval je bek, aangezien je een innerlijke wolf bent.' 'Gemeen.' 'Dat was de bedoeling.'

'Zo... Gezellig met je innerlijke wolf aan het praten? Hoe heet ze?' vraagt Pohatu opeens. Ik had werkelijk niet door dat het zichtbaar was dat ik met haar praatte.
Dat rare gevoel van in de tunnel beneemt me weer. Lijkt erop dat Roxy weer zin heeft in een gesprek voeren.
'Dat "ze" heeft een naam. Het boeit me niet dat je die nu vroeg, je spreekt me aan met mijn naam, of niemand heeft het over me. Begrepen?'
Pohatu's gezicht staat op, ja, waar staat het op? Als je een cirkel had met op een derde van de buitenkant onweer, op twee derde ontploffen en op drie of nul derde het spoor bijster zijn (hier een ninja-gezegde, eigenlijk, het in zijn/haar broek doen) dan staat zijn gezicht daar tussenin.

Ik denk niet dat Pohatu gewend is dat zijn gezag ondermijnd wordt.
'O, en nog heel belangrijk voordat ik Syl het commando terug geef, je bent een eikel. Syl's privacy werd geschonden omdat tja, meneertje ongeduld en ze had zichzelf ook nog belooft te gaan slapen. Ten slotte, ik ben Roxy en ik geef de voorkeur aan zwijgen, dit keer, echter, ging je te ver.'
IJzig gevoel, en test, ja, ik heb mijn lichaam weer terug.
Ik denk dat ik voortaan bij die tests gewoon een stap naar achter zet, ik had zojuist bijna Pohatu voor het gezicht geslagen.

---
In sommige gevallen kan ik sorry zeggen als ik lang niet uploadt, hier echter, eigenlijk niet, soms heb ik inderdaad geen tijd, maar zaterdag en zondag en gister, gewoon mijn eigen keuze om niet te schrijven, gewoon, te lui, zeg maar zo. Anyways, hoop dat jullie dit hoofdstuk weer leuk vonden.
Lees, enjoy, stem, share, comment!