Zoals ik aan het begin heb verteld, is dit een waargebeurd verhaal. Daarom kan ik op het moment ook niet echt verder schrijven. Het zoenen? Dat gebeurde vorige week.

Ik kan nog wel korte fragmenten opnoemen die veel voor me betekenen.

In de winter hadden we een sneeuwballengevecht gehouden. Het plan was om een sneeuwpop te maken, maar dat was te vermoeiend. Rowan had geen handschoenen dus warmde ik zijn handen na het gevecht in de mijne. Dit was voordat hij mijn hand wilde vasthouden in de film.

"Maar als je zo moe was, waarom bleef je niet thuis?" had ik hem gevraagd toen hij een keer helemaal uitgeput en half ziek naar mij toe was gereisd.
"Ik wilde komen," zei hij toen.

Na het zoenen hadden we besloten dat we het toch rustig aan moeten doen. We waren in het moment mee gesleept, maar eigenlijk wilde ik niet zo snel gaan. Ik heb geen spijt dat het uiteindelijk zo is gegaan, dat is het niet, ik wil gewoon weer terug in het juiste tempo. "Ik wil niks doen als jij het niet wilt" was zijn antwoord daarop. "Dus goed dat je aangeeft waar je grenzen liggen." Er was geen perfecter antwoord geweest.

En vandaag was ook een belangrijk moment. Ik moest laat terug naar huis rijden en hij vroeg me te appen als ik veilig thuis was gekomen. Hij was te moe om te blijven bellen, dus hingen we op. Toch, toen ik een half uur later een whatsappje achterliet om hem te zeggen dat ik thuis was, bleek hij wakker te zijn gebleven om me welterusten te zeggen.

Maar nu schets ik hier een perfect beeld van Rowan. Hij is niet perfect. Hij is ongeduldig, soms een beetje lui en ook een vreselijke uitsteller.
En ook de situatie tussen mij en Rowan is verre van perfect. Er zitten toch echt wat verschillen tussen ons. We besteden onze vrije tijd bijvoorbeeld geheel verschillend. Hij gaat uit, heeft een opmerkelijke interesse in alcohol en is graag in een sociale wereld. Ik hoef dat allemaal niet. Dit lijkt prima, maar kan een dingetje worden.
Sowieso de afstand tussen ons kan een probleem zijn.

En al die twijfels, dat is waarom we het rustig aan moeten doen. Niet alleen mijn gevoelens, maar ook de zijne en bovendien onze vriendschap staat op het spel.

Dus wat Rowan en ik van elkaar zijn?
Geen idee.
We lopen niet het cliché liefdesverhaal af.
En weet je dat is oké. Ik haat die stomme rozen toch.

A/N Ik heb alles in één dag geschreven. Ergens wel makkelijk om te schrijven als je niks hoeft te bedenken. Jammer alleen dat ik nu niet verder kan. Als Rowan en ik een gekke mijlpaal hebben bereikt, dan laat ik het horen. Nee, als ik gewoon weer een ongemakkelijk verhaal tussen Rowan en mij heb laat ik het horen.

En super bedankt voor alle stemmen en comments! Ik had echt niet verwacht dat het verhaal zo in de smaak zou vallen, omdat het echt gebeurd is ofzo. Super bedankt!