Rowan, als je dit leest: dit was dus echt een "it's not you, it's me" situatie. Jij Ro, had niks fout gedaan.

Maar dan heb je mij.

Kijk. Af en toe word zoenen wel beschreven in boeken. Alleen is het dan vaak zo vaag en poëtisch. Zijn tong verwikkelde zich in de mijne tot we samen dansten in onze gevoelens. Heel gaaf als jouw eerste zoen zo is! Niks tegen. Klinkt passioneel.

Mijne is iets anders.

Rowan had me gekust.
Ik sloeg mijn armen om zijn nek en kuste hem, terwijl ik speelde met zijn krulletjes. Helaas lukte het niet fatsoenlijk. Hij had gel in. Ik vind het niet leuk als hij gel in heeft.
Hij trok me dichter naar zich toe.
En toen voelde ik iets nats langs mijn lippen...

In een reflex draaide ik mijn hoofd weg, lachte ik kapot en riep ik "ew gadverdamme" alsof het een soort beest was. Ik kwam niet meer bij. Vooral toen ik me realiseerde dat het zijn tong was. Een tong voelt zo raar! Zo nat van speeksel. En het wilde mijn mond binnendringen en een high five geven aan mijn tong.

Rowan was overigens absurd lief in deze situatie. Eerst was hij gewoon verward en vroeg hij: "Ow, toch niet?" En toen ik helemaal niet bij kwam van het lachen, draaide hij me naar hem toe en zei hij: "Als je niet wilt, hoeft het niet."

Dat was het enige wat hij hoefde te zeggen. Ik ging er vol voor. Ik weet niet wat me overkwam. Zijn onschuldige blik, zijn zachte aanrakingen of gewoon al die spanning die ineens verdwijnt. Het werkt verslavend. Na één wil je er twee, vijf, tien.

Af en toe riep hij ineens: "Timmie (hoofdpersoon van de film) is dood!" waarna ik geschrokken op kijk. Dan moest hij lachen, zei hij dat Timmie gewoon oké is, en zoende hij me weer.

Andere momenten kwam ik met rare opmerkingen. Ik deed eskimo's na en was mijn planning aan het uitleggen. Zelfs een keer tijdens het zoenen moest ik ineens per se over school praten. Je hoorde raar gemompel waardoor hij zich even terug moest trekken. Ook moest ik gewoon vaak weer lachen. Dan realiseerde ik me namelijk dat Rowan en ik aan het zoenen waren. Rowan!

Maarja, ondanks al die onderbrekingen hebben we echt lang gezoend. Het bleef namelijk accelereren. Eerst een kus. Een zoen. Aanrakingen. Zijn handen gleden mijn shirt in en hij fronste en zei: "Je hebt stoppels onder je armen." Ik trok me terug en zei "sorry". Ik weet niet precies waarom. Het voelde een beetje alsof ik een fout had gemaakt. "Ach Moira," lachte hij toen, "dat maakt mij toch helemaal niet uit." Misschien klinkt dit een beetje random, maar eigenlijk betekende dit best veel voor me.

Zoveel dat ik gewoon op hem lag.

Ja, oké ik verscheen niet op de positie. Hij trok me op hem, deed zijn handen in mijn kontzakken en zoende me verder. Dat was het moment dat ik me realiseerde.

Hey.
Daar zit iets.

Ik wilde er niet al te veel op letten. Stiekem hoopte ik dat het iets anders was. Zijn portemonnee in een rare middenbroekzak of zoiets. Eigenlijk wist ik gewoon niet wat ik ermee aan moest. Ik bedoel. Moet je er iets over zeggen? Is dat iets wat mensen doen? Geen idee.

Toch hè. Het is eigenlijk een soort compliment.
Hij kreeg een stijve door mij.
Ik heb vast wel wat goed gedaan dan.

Het werd me alleen iets te ongemakkelijk toen hij zei: "Je kon het voelen, hè."
Echt een lullige vraag Ro. Natuurlijk kon ik het voelen. Wel rolde ik van hem af. Dan wordt het kleine probleem toch iets minder benadrukt.

"Je hoopte dat het iets anders was?" vroeg hij toen ik niet reageerde. Vervolgens haalde hij zijn sleutels uit zijn zak alsof hij zo kan benadrukken 'het zijn niet de sleutels'.
"Ja," zei ik toen maar. "Ja, ik kon het voelen."

"Ja, sorry. Ik kan proberen het weg te krijgen, maar ja..." En toen begon hij ongemakkelijk te lachen. Ik had gewild dat ik op dat moment in zijn ogen kon kijken, maar het was te donker in de kamer. Hij had zijn laptop weg gelegd. Er was alleen het licht van zijn aquarium dat hem rare schaduwen gaf.

"Het is oké," zei ik voordat ik hem kuste. Ik denk dat ik hem gewoon gerust wilde stellen. Ik kreeg alleen een andere reactie.

"Je mag het aanraken."

En mijn eerste gedachte was echt: wat in hemelsnaam moet je doen met een lul? Kijk oké oké ik ben niet helemaal onschuldig. Je hoeft me geen seksuele voorlichting te geven. Het is meer dat ik mezelf dan er zo tegen aan zie tikken alsof ik verwacht dat het tegen mij gaat praten. Je weet wel, wat je doet als je een alien vindt ofzo.

Dus ik zei dan ook. "Neh, ik ben oké."

"Oké," zei hij dan. En daar liet hij het bij. Precies die reactie. Die acceptatie van mijn grenzen, daarom is Rowan echt awesome.

Weet je. Nu ik het zo schrijf. Mijn eerste zoen viel eigenlijk wel mee met ongemakkelijkheid. Ik bedoel het lachen enzo, dat is een beetje jammer, maar verder voel ik me helemaal niet slecht. Sterker nog, ik ben blij dat ik heb gezoend met iemand waarbij ik me zo veilig voel. Alle kleine dingetjes van een relatie heb ik voor het eerst gedaan met Rowan. Van handjes vasthouden tot zoenen.

Misschien heb ik echt gevoelens voor hem.
Heel misschien.