Ik weet dat ik ben geëindigd met een cliffhanger over mijn liefdesbrief, maar fuck dat. Ik begin gewoon over totaal iets anders. Zo interessant is die Sam nou ook weer niet.

Dus tadaa! We hebben het weer over die makker. Die gozer. Die coole dude. Of nou ja, mijn hersenspinsel van hem dan. Rowan. Wie anders?

Je moet allereerst begrijpen dat ik mijn dromen zeer serieus neem. (Misschien dat ik dit al ergens in het boek geluld heb. Ik weet eerlijk gezegd soms niet meer wat ik wel en niet heb verteld).

Mijn dromen hebben moralen. Ik houd het expres persoonlijk voordat iedereen ineens gaat stressen over de betekenis van een oude kippendroom. Ik heb nooit gedroomd over een kip. Of nee jawel, ik droomde over een dierentuin op een cruiseschip waarin ik Hercules de Zeemeermin bleek te zijn.

Terug naar het verhaal.

Dromen vertelden mij wat ik voor Rowan voelde. Het was toen ik droomde dat ik Rowan zoende, dat ik wist dat ik hem als meer dan een vriend zag.
Daarna had ik de droom dat hij boos appte, omdat ik hem mixed signals gaf. Die had niet echt een ingewikkelde betekenis. Best wel duidelijk.
Ik heb nog een paar keer daarna over hem gedroomd. (Hij zat gewoon vaak in mijn onderbewustzijn te chillen). Zoals toen ik naast hem lag en hij me kietelde. Niet echt diepzinnige dromen waren dat. Beetje raar en random wel, maar verder gewoon hints van mijn onderbewustzijn dat ik en Ro niet echt meer als vrienden met elkaar omgingen. Zonder die hints was die ontkenningsfase nog langer doorgegaan. Wie weet welke richting dit boek dan uit was gegaan.

In ieder geval had ik veel aan die dromen ook al bleven ze allemaal nog redelijk neutraal. Het waren geen ingewikkelde verhaallijnen of random personages of andere gekke mindgames dat mijn hoofd in petto heeft. Ergens was het ook een beetje preuts eigenlijk. Niks mis mee. Ik had gewoon nog een onschuldig brein. Nog schoon van de heidense lustgevoelens. Nog puur.

Tot mijn hoofd dacht.
Hey, laten we Moira eens lekker op fucken. Kijken hoe ze reageert.

De dag dat ik besloot het "uit te maken" (er was eigenlijk nog niet echt iets om überhaupt uit te maken) met Rowan had ik een droom. Ik had gedroomd dat ik het uitmaakte. We stonden tegenover elkaar toen ik het zei, bij hem in de slaapkamer. Zijn rommelige slaapkamer. Mijn brein dacht er niet aan om even een betere ambiance te creëeren. Niet eens een fatsoenlijk dialoog had ik. Mijn creativiteit had een lui dagje geloof ik.

'Ro?'
'Hm?'
'Ik denk dat we beter vrienden kunnen blijven.'
'Nee.'

Weet je. Als ik na die ontkenning wakker was geworden, was ik al verward genoeg geweest. Dan was ik al helemaal van "het is toch niet dat ik stiekem wil dat hij zijn liefde opbiecht?" En daar kon ik dan wel een uur of twee drie op door piekeren voordat ik het een dag of twee ga overdenken met vrienden. Het was genoeg geweest. Genoeg drama. Alleen was sector Dromen zeer enthousiast.

'Nee,' zei hij.
Hij pakte mijn gezicht beet.
En toen zoende hij me.

En weet je? Dat was ook genoeg geweest. Meer dan genoeg drama. Alleen moest ik hem natuurlijk terugzoenen. Waarom deed droomversie van mij dat? Droomversie ik ging er ook echt voor. Alleen zoenen deden we niet. Nee, nee. Ik bespaar jullie de details... Maar hij ging erin.

Bloemetje ontmoet bijtje.
Creaming the Twinkie.
Bouncy-bouncy bow-chicka-wow-wow.

Toen pas werd ik wakker.

Het was niet de eerste keer dat ik een seksdroom had gehad, maar wel de eerste keer met iemand die ik ken. En tot nu toe weet ik nog steeds niet wat ik er van moet vinden. Ik denk ook dat ik dit maar even niet ga delen met hem. Misschien over tien jaar ofzo. Dan kan je er wel om lachen. 'Tien jaar geleden hè, droomde ik zo raar...' klinkt een stuk minder confronterend dan 'Vorige week hè, hadden wij een intiem moment in mijn fantasie...'

Nee.
Nee, nee, nee.
Je komt dan ook als zo'n pervert over.
Ik heb hem zonder toestemming in zo'n situatie geplaatst. Ik heb hem geobjectiveerd. En in de droom vond ik niet eens raar ook.

De cringe rilt langs mijn rug.

Ik weet niet wat ik zou denken als de rollen waren omgedraaid. Ik zou me wel een soort van visueel betast voelen. Misschien zou ik hem niet echt normaal meer aankijken, maar anderzijds vind ik het in de huidige situatie ook moeilijk.

En dit had ik dan in gedachte vorige week maandag. Gelijk toen ik zei: 'Ik denk dat het beter is als we vrienden blijven.' dacht ik aan de droom. Volgens mij heb ik zelfs een paar keer naar zijn lippen gekeken. Niet omdat ik wilde dat hij me zoende. Meer omdat ik de afstand even moest checken. Lippen daar. Mijn lippen hier. Goeie meter afstand. Top.

Geen idee of hij het door had. Ik hoop het niet. Dat zou het allemaal heel verwarrend maken. Zie je het voor je? Iemand zegt tegen je: 'We kunnen beter vrienden blijven.' en blijft staren naar je lippen. Dat is gewoon een oproep tot friends with benefits.

Misschien deed ik het subtiel...
Zo ben ik. Heel subtiel. En smooth. En echt geweldig met relaties.

*ongemakkelijk lachje*