Igraine

Bölüm 20 - Yasak Kadın

Ichabod

Igraine,hasta yatağında uzanıyordu.Başında abisi,ben ve Dorian vardık.Akşamki davette rahatsızlanmış,Dorian,onu tek başına getirmiş hastaneye.Bana sadece yorgun düşüp,bayıldığını söylediler.Ama ben gerçeği anlamıştım.Kimseye gözükmeden doktora Igraine'nin çok yakın akrabası olduğumu söyledim.Igraine'nin durumunu sordum.Meğerse Igraine bebeği düşürdüğü için buraya getirmiş Dorian onu.Kimsenin haberi yoktu ama Igraine hamileydi.Ve çocuğunu davette düşürmüştü.

Dorian,gözünü bir anlığına bile ondan ayırmıyordu.Bütün gece başında o kalmış.George ve diğerleri ona gitmesini önermiş,ama o duymazdan gelmiş.Şimdi daha iyi anlıyordum.Adam kıza gerçekten aşıktı.Tıpkı benim gibi...Tıpkı Oswald gibi...Ben gizliden gizliye Oswald'ın ayağını kaydırmaya uğraşırken,aslında o bu arada Igraine'nin kalbini kazanmış.

Yaptığımın doğru olduğunu söylemiyorum.Asla söyleyemem.Ama aşkın insana ne tür delilikler yaptırdığını herkes bilir.Ben de ona deliydim,Igraine'e deliydim.Onun kalbini kazanmak için Londra'dan kalkıp Worcestershire gibi bir yere gelmiştim.Burada onunla birlikte olmak istiyordum.Ama Oswald problemini hiç göz önünde bulnundurmamıştım.Ben Igraine'i çocukluğumda bıraktığım gibi bekliyordum.O ise kendine Oswald'ı bulmuştu.

İşe Oswald ile Igraine'nin ilişkisini George'a gambazlayarak başlamıştım.Bu zaten çok kolay olmuştu.George benim çok yakın arkadaşımdı.Ama beklediğim tepkiyi vermemişti.Ben onları ayırır diye düşünmüştüm ama o hiçbir şey yapmamıştı.

Bir süre sadece olanları uzaktan izlemekle yetindim.Sonra zaten bizim küçük çiftimiz koca bir hata yaptılar.Igraine,kendini Oswald'a teslim etti.Haberi George'dan almıştım.Bir gece,otrumuş içiyorken o baklayı ağzından çıkarmıştı.Bu tam da benim aradağım fırsattı.

Igraine evden çıkamıyordu.Oswald da kara kara ona nasıl ulaşabileceğini düşünüyordu.Ben de bu kadersiz yavrulara birer mektup yolladım.Igraine'e Oswald'ın ağzından,Oswald'a Igraine'nin ağzından yazılmış iki mektup.

Igraine hemen inanmıştı Oswald'ın onu terkettiğine.Ama Oswald'ı inandırmak daha zor olmuştu.Ona mektupta Igraine'nin ağzından "Babanın müsade etmediği bir evliliği yapamam.Seninle kaçmam söz konusu bile değil.Ben kendime yeni bir yol çiziyorum.Sen de öyle yap." yazmıştım.Oswald inanmadı buna,iki-üç gün evin kapısında ciğerci kedisi gibi dolandı.Sonra ben de Igraine'nin ağzından ikinci mektubu yazdım ona."Hala İtalya'ya gitmediğini duydum.Saçmalama Oswald.İkimizin oluru yok.Hayatlarımızı mahvetmeyelim.Ben hayat kuracağım birini buldum.Sen de beni unutup,kendine bir yol bulmalısın."

Oswald ikinci mektuptan sonra İtalya'ya gitmişti.O gidince ben de bayram yaşamıştım neredeyse.Hemen George'a Igraine ile evlenebileceğimi söylemiştim,gayet masum bir şekilde.Teklifimin geri çevirileceği aklımın ucundan bile geçmemişti.

Meğerse,araya bizim asil Kontumuz Dorian Nelson girmiş.Ben o kadar didinip uğraşırken,o pat diye kıza sahip olmuştu.Benim de bütün çabalarım,planlarım onun işine yaramıştı.

''Bay Farron,yorgun görünüyorsunuz isterseniz gidebilirsiniz.''

Dorian'nın sesiyle kendime geldim.Gözümü Igraine'e dikip düşünlere dalmıştım.Bu onun hoşuna gitmemiş olsa gerekti.Sesi bir öneriden çok emir verir gibiydi.Gitme vaktinin geldiğini anladım.

''Evet,sanırım gitsem iyi olacak.Igraine'e geçmiş olsun dileklerimi iletirseniz sevinirim.''

Üzerime kabanımı geçirip yatağında uyuyan,bana sonsuza kadar yasak olan Igraine'e baktım,hayatını mahvettiğim kadına...Yaptıklarımın ağırlığı omzuma binmişti sanki,ezişe büzüşe hastaneyi terkettim.

Oswald,İtalya

Roma'da,şehirdeki hastanelerden birindeydim.Hava kararmış,nöbetçi doktorlar dışında diğer doktorlar hastaneden çıkmıştı.Ben yine gönüllü nöbetçiydim.İtaly'ya geldiğimden beri çalışmayı seviyordum.Sevmek zorundaydım.Çalışmadığım,bir şeylerle meşgul olmadığım her an aklıma Igraine geliyordu.Onu hatırladıkça,içim sıkılıyor,bunalıyordum.

Konuştuğum,derdimi anlattığım herkes ilerde unutacağımı söylüyordu.Ama ben buna inanmıyordum.İnanmak istemediğimden değil.Keşke onu kafamdan söküp atabilecek bir tedavi olsa,tıp o kadar gelişse de ondan kurtulabilsem...

Onu unutmak demişken,dün hastaneye bir kız getirmişlerdi.Kimsesiz bir şeymiş,adamın teki tedavi masraflarını ödedi.Ciğerlerinden feci üşütmüş,sürekli öksürüyordu.

En başta bu kız ile ben ilgilenmek istemedim,ama hocalarım zorlayınca mecbur kaldım.Kızla ilgilenmek istemedim,çünkü her şeyiyle Igraine'nin kopyasıydı.Halı,tavrı,konuşması ; tamamen Igraine gibiydi.Onu gördükçe Igraine'i görmüş gibi oluyordum.Bu beni daha da deli ediyordu.

Bu gün onu hiç kontrol etmemiştim.İstemeye istemeye onun odasına girdim.Yatağında oturmuş,etrafı izliyordu.

''İyi akşamlar Signora Francesca ''

''Size de Signore ''

''Bu akşam kendinizi nasıl hissediyorsunuz ? ''

''Siz gelene kadar kötü hissediyordum ama şimdi gayet iyiyim.''

Yine bir öksürük krizine tutuldu.Ciğerlerinin iltihaplı olduğunu öksürmesinden anlayabiliyordum.

''İlaçlarınızı içtiniz mi ? ''

''Evet,içtim.Uslu bir kız olup,yapmam gereken her şeyi yaptım.Şimdi yakışıklı doktorumdan ilgi bekliyorum.''

Elimde olmadan gülümsedim.Francesca da gülümsüyordu.Çekik mavi gözleri,gülümseyince Igraine'ninkiler gibi küçücük oluyordu.Igraine ne güzel gülümserdi...Kendimi onun hayaline kaptırmış bir şekilde konuştum.

''Olmaz Igraine,gitmem gerek.''

''Igraine ? Yoksa sevgilinin adı Igraine mi ? ''

''Pardon Signora Francesca.Bu akşam biraz az uyudum.Hastane dolusu hastaya bakınca insanda beyin kalmıyor.''

Arkamı dönmüş,kapıdan çıkacakken,Francesca'nın sesi ile irkildim.

''Doktor Oswald ? ''

''Buyrun Signora ? ''

''Igraine çok şanslı bir kız.Sizin gibi yakışıklı biri tarafından bu kadar çok seviliyor.Onun yerinde olmak isterdim.''

''Onu sevdiğimi nereden çıkardınız ? ''

''Onun ismini diliniz değil,yüreğiniz söylüyor Signore ''

Bir süre Francesca ile bakıştk.Sonra Igraine'nin mektuptaki sözleri kafamda ses buldu ; " Ben hayat kuracağım birini buldum" , "Ben kendime yeni bir yol çiziyorum.Sen de öyle yap." , " ..beni unutup,kendine bir yol bulmalısın" ...Bu sözleri hatırlamak,kanın beynime hücum etmesine neden olmuştu.Sinirlendiğimi hissedebiliyordum.Francesca'ya iyi geceler dileyip,onun cevabını beklemeden kapıyı çarpıp çıktım.Arkamda bıraktığım sanki Igraine'miş gibi...

Ertesi gün,Igraine

''Geçmiş olsun Igraine,hepimizi çok korkuttun.''

''Sağolun lordum.Şu an gayet iyiyim,Dorian'nın sayesinde...''

Hastaneden çıkmıştım.Dorian,gözümü açtığım andan beri yanımdaydı.Abimin dediğine göre bayıldığımda beni hastaneye o getirmiş,bütün gece gözünü kırpmadan yanımda o durmuş.Onu sevmemek gittikçe zor bir hal alıyordu.

Şimdi bizim evdeydik.Dorian'nın ailesi ve bizimkiler,birlikte salonda oturuyorduk.Beni ziyaret etmeye gelmişlerdi.Hem de nişan hakkında ayrııları konuşmak istiyorlardı.Ama Dorian ile benim başka bir kararımız vardı,ve Dorian,birazdan onu açıklayacaktı.

''Müsaade ederseniz bir şey söylemek istiyorum.''

''Elbette Dorian,seni dinliyoruz.''

''Biz Igraine ile bir karar aldık,umarım size de uygundur.Igraine'nin geçirdiği bu son rahatsızlık,beni çok korkuttu.Neden bilmiyorum ama,sanki onu her an kaybedebilirmişim gibi geliyor.İyi olduğunu görmeme rağmen,onunla geçirdiğim her anı son anımız gibi hissediyorum.Bu yüzden,biz en kısa zamanda evlenmek istiyoruz.Nişan,şu,bu,oyalanmaya gerek yok.''

Herkes sus pus olmuştu.Sanırım alınan karardan kimse memnun değildi.Aslında bu teklifi bana Dorian yapmıştı.Benimle konuşurken de aynı bu sözleri söylemişti.Nişan,düğün ne zaman olur benim için sorun değildi ama bana yaptığı bu kadar iyilikten sonra,ben de Dorian'ı olabildiğince mutlu etmeye çalışıyordum.

''Bence bir sakıncası yok.Büyük,güzel bir düğün ile halledilebilir.Siz ne dersiniz Bay Dormanth.''

''Şuraya bakınsana,sizce bize diyecek laf kalmış mı ? ''

Herkes gülmeye başladı.Dorian'nın annesi hariç.Nedenini bilmiyordum ama o kadın benimleyken hep somurtuyordu.Sanırım benden hoşnut değildi.

Diğer bir gülmeyen de bendim tabi...Parçamı kaybetmiştim,Oswald'ın parçasını...Kendimi kötü hissediyordum,ağlamak istiyordum.Eskiden olsa,durum,zaman farketmez,ağlar ya da somurturdum.Artık öyle olmadığını farkettim.Sanırım değişiyordum.

Yazar ; İlknur Duman