Igraine

Bölüm 12-Açılan Çiçek

''Abarttığın kadar derin bir yarası yoktu Igraine.Kandırdığı kızlardan birinin yakını yapmıştır.Her türlü hak etmiştir o herif bıçaklanmayı.''

''Oswald,gerçekten çok kötüsün.Adam nasıl kan kaybetmişti sen gördün.''

''Gördüm,evet.Zamparalık peşinde daha çok iş gelir onun başına.''

''Aynı annem gibi konuşuyorsun.''

Oswald ile başka bir buluşmamızdı.Büyük Dorian olayından sonraki ilk buluşmamız.Dorian,o gece şanslı sayılırdı.O sapa yoldan bir at arabası geçmiş,bizi hastaneye götürmüştü.Sonra ailesine haber verdik,Kont Harry ortalığı birbirine kattı felan...Tam bir curcurnaydı.Annemden yediğim azar da cabasıydı.

''Merak etme,Pazartesi yola çıkıyorum.Bir daha annevari konuşmalarımı duymazsın.''

''Hayır ! O kadar yaklaştı mı ? Of , kendimi öldürmek istiyorum ! 5 günümüz kalmış.Ve ben seni 6 ay görmeyeceğim.''

''Alışırsın.Zaten aldığım duyumlara göre İtalya'daki kızlar çok güzelmiş.Şahsen ben alışmakta zorluk çekmeyeceğim.''

''Domuzun tekisin ! ''

Bunu söyleyip ona arkamı dönmüştüm.Kahkaha atarak belime sarıldı.Şakası kalmamıştı,Oswald 5 gün sonra gidiyordu.Ve ben onu koskoca 6 ay görmeyecektim.Kalbimin sıkıntıyla kasıldığını hissedebiliyordum.

''Oswald...Beni eve gitmem gerek.''

''Anne alarmı.Anlıyorum.''

O kadar gülüşmeden sonra kalbime çöken hüzün...Hiçbir açıklaması yoktu.Oswald,6 sonra döneceğim dese de,ondan sonsuza kadar ayrılacakmışım gibi geliyordu.

Oswald,ana yolda beni arabaya bindirip eve yolladı.O gün hep neşesiz,suratsız dolaştım ortalıkta.Annem nedenini anlamıştı,bir şey demiyordu.Ama benim aklıma türlü şeyler geliyordu.Günümüzde popüler olan bir şey varsa,bu kavuşamayan aşıklardı.Ve ben buna izin veremezdim.Oswald'a bir kere bile dokunmadan....Hayır,buna kesinlikle izin veremezdim.

O yüzden bütün gece düşündüm.Oswald'a olan güvenimi ölçtüm,tarttım.Ettiğimiz kavgaları,o bir aylık -bana bir asır gibi gelmişti- ayrılığımızı,hepsini düşündüm.İlişkimizde güvensizlik yaratacak her şeyi ben yaratmıştım.Oswald,beni üzecek bir şey yapmamıştı.

Sabaha karşı,kafamda bütün planlarımı kafamda oturtmuştum.O kararlılıkla hemen Oswald'a kahvaltıdan göndereceğim mektubu hazırladım.

''Oswald,gece 12'de seni bizim evin ilerisindeki çınar ağacının altında bekleyeceğim.Abimler yine şahir dışındalar.Bir sorun çıkmayacak.Sadece sen gel.Nedenini,nasılını boşver,niyetimi anladığını zannediyorum.Senin de dediğin gibi,ikimiz de istiyorsak başka kimin önemi var ?

Igraine

Mektubu küçük bir zarfa koyup,çekmeceye yerleştirdim.Güneş yeni yeni doğuyordu.Yatağıma uzanıp uyumaya çalıştım,ama nafileydi.Gece olacakları düşündükçe uykum kaçıyordu.

Akşam yemeğinden sonra,Igraine

''Abla sen delirdin mi ?! Annem seni de,beni de,Oswald'ı da öldürür ! ''

''Bunda bir şey yok Alexis.Sen sadece ben gelene kadar arka kapının kapanmadığını kontrol edeceksin.Bu kadar.Annem o saate uyumuş olur,ruhu bile duymaz.''

''Çok riskli.''

''Alexis,benimle misin,değil misin ? ''

Alexis,kararsız,korkakça yüzüme bakıyordu.O hep annemden korkmuş,onun etkisi altından çıkmamıştı.Benim gibi fevri veya anı düşünen tiplerden de değildi.Bu yüzden,cevap vermekte zorlanıyordu.Sonunda sıkıntısını belli eden ses tonuyla konuştu.

''Tamam,ama anneme yakalanırsam anında öterim,haberin olsun.''

''Tamam anlaştık.''

Gülümseyerek koltuğumda geriye yaslandım.Planım tıkır tıkır işliyordu.Saat dokuz buçuktu.Yarım saat sonra annem yatak odasına çıkıp uyuyacak,bize de aynısını öğütleyecekti.Ben de ''Tamam anneciğim '' diyerek sözde yatacaktım.Kendi kendime histerik bir kahkaha attım.Alexis bana ''Deli misin ? '' bakışını atıyordu.Akıl sağlığımdan ben bile şüphe ediyordum.

Gece yarısı,Oswald

Bu gece bi şey olacağına inanmıyordum.Biraz sonra Igraine gelip,dudağını büzüştürerek ''Oswald,ben düşündüm ve...İstemediğime karar verdim.'' diyecekti.Kız böyleydi işte.O yüzden pek umutlu değildim.

Birkaç dakika sonra Igraine,siyah pelerini ile gözüktü.Yüzünde muzip bir sırıtış vardı.Geldiği gibi de konuşmaya başladı.

''Oswald,hemen araba bulup gidelim.Annem uyudu ama yine de korkuyorum.''

Elimi kavrayıp sürüklemeye başlamıştı.Kabul etmeliyim ki benden daha istekli görünüyordu.Olduğum yerde durup onu kendime çevirdim.

''Dur bir dakika.Sen ciddi misin ? ''

''Evet,ve ben kararımı değiştirmeden burdan gitmemiz gerek.Gölün kıyısına gitmeliyiz.''

''Tamam,ama bu saatte araba bulamayız.Yürümemiz gerek.''

''Hadi o zaman Oswald.Yürü ! ''

Gölün Kıyısı,Igraine

Kısa bir yürüyüşten sonra,sonunda gölün kıyısına gelmiştik.Burası bizim mekanımızdı.Ve eğer böyle bir şey yapacaksak,o yer kesinlikle burası olmalıydı.

Yolda gelirken Oswald ile saçma sapan şeyler konuşup,gereksiz yere güldük.İkimizde cinsellik hakkında konuşmaktan utanıyorduk.Yani aslında Oswald'ın utandığı söylenemez.O sadece beni utandırmak istemiyordu.

Kıyıya gelince,zaten hızlı atan kalbim,iyice kontrolümden çıkmıştı.Yanaklarımın da kızardığını hissediyordum.Kafamı çevirip Oswald'a baktım.Bir ağacın gövdesine yaslanmış,öylece bana bakıyordu.Gülümseyip yanıma geldi,sarıldı.

''Igraine...Bunu yapmak zorunda değiliz sevgilim.Kendini hazır hissetmiyorsan-''

''Hayır Oswald.Ben...Ben seni istiyorum.''

Bunu söyleyip,parmak uçlarımda yükselerek onu öptüm.Oswald,belimi nazikçe kavrayıp,bedenlerimizi birleştirdi.Kalbim,yerinden çıkıacak gibiydi.Acaba Oswald kalp atışlarımı hissediyor muydu ? Sanırım hissetmiyordu.Dudaklarımla öyle meşguldü ki...

Elinden biri boynuma değdi.Pelerinimin uyduruk bağını çözdü.İpek kumak,tenime sürterek düşünce,ben de incecik geceliğimle kaldım.Oswald bir adım geri çekilip gözlerini üzerimde gezdirdi.Sonra daha tutkulu öpmeye başladı.Ben ne yaptığımı bilmiyordum.Sadece Oswald'ın boynuna kollarımı geçirip,ona karşılık veriyordum.Artık utanmıyordum.Oswald'ın elleri her yerdeydi.Elinin geçtiği heri yeri yakıyordu sanki...

Oswald sonra belimi eğmeye başladı.Dizlerimi kırarak yere uzandım.Saçlarım,kurumuş yaprakların arasındaydı.Şu ana kadar korkmamıştım.Ama şimdi kalbimin sıkıştığını hissediyordum.Yine annemin sesini duyuyor gibi oluyordum.Bacaklarımın arasına uzanmış,beni öpücüklere boğan Oswald da bunu anlamış olmalı,kulağıma fısıldadı.

''Korkma sevgilim...Canını yakmayacağım.Beni düşün,aklındaki başka şeyleri sil.Sadece beni düşün...''

Dediğine uyup,sadece Oswald'a odaklandım.Eli ile geceliğimin eteğini sıyırmış,çıplak bacaklarımla uğraşıyordu.Ben de doğrulup onun gömleğini çıkardım.Onu ilk defa böyle görüyordum.Elimle büyülenmiş gibi göğsüne dokundum.Kendimi kontrol etmeyi bırakıp,tam kalbine öpücük koydum,boynuna...Oswald,daha fazlasına izin vermeden,dudaklarımı kapattı.

Sonrası tam bir keşmekeşti...

Birbirimize karışan nefeslerimiz...

Vücudumun her yerinde hissetiğim ateş...

Havada uçuşan sevgi sözleri...

O ilk acı...

Tarif edemediğim zevk...

Sonunda annemin küçük,sarı çiceği açılmıştı...

* * *

''Bu gece seni hiç bırakmak istemiyorum Igraine...''

''Bende...Ama gitmem gerek.''

Oswald,beni çınar ağacının yanına getirmişti.Saat 3'e geliyordu.Annem'in uyanmış olmasından korkuyordum.Onu ben de bırakmak istemiyordum,hem de hiç...

Alnıma öpücük koydu.Yüzüne,ona aşık olmamın en büyük nedenlerinden olan gülümsemesini koydu.

''Tamam,git hadi.''

Ona uzun uzun sarıldım.İçimde anlam veremediğim,garip bir huzur vardı.Sonunda istemeye istemeye ondan ayrılıp,eve doğru yürümeye başladım.Bahçe kapısından girerken hala Oswald'ın beni izlediğini görebiliyordum.

Evin arka kapısı hala açıktı.Yavaşça içeri süzülüp,kapıyı kapattım.Ortalıkta kimseler gözükmüyordu.İkinci kata çıktım.Orada da kimseler yoktu.Yakalanmamıştım işte !

Kendimi tutamıyordum,yüzümde kocaman bir gülümseme vardı.Odama girmeden annemlerinkine göz attım.Kapı kapalıydı.

Kendi odama geçtim.Kapıyı yavaşça açtım.Ve şok oldum.Ayaklarımın titrediğini hissedebiliyordum.Annem,odamdaki koltukta gecelikleri ile oturuyordu.Alexis,yatağımda hıçkırıklarla ağlıyordu.Ben bir şey diyemeden annem konuştu.

''Gel bakalım Igraine hanım.Sanırım konuşacak çok şeyimiz var.''

Yazar:İlknur Duman