Δεν εχω αλλα δακρυα να τρεξουν απο τα ματια μου.
Τα αυπνα κοκκινα ματια μου που δεν θα τα ξαναδεις.
Δεν εχω αλλες σκεψεις να κανω ουτε για μας μα ουτε για κανενα.
Βλεπεις ο χρονος εληξε.
Και δεν γυριζει πισω.

Δεν εχω αλλα λογια να σου πω.
Ξεμεινα βλεπεις γιατι μου κλεισες το στομα με τη πραξη σου.
Αυτη της εκουσιας απομακρυνσης χωρις να το παλεψεις μαζι μου.
Αυτη στην οποια ηθελες να σου δοθουν ολα χωρις να δωσεις τοσα πισω.
Βλεπεις πια το αναιτιο.
Ο χρονος εληξε.
Δεν γυριζει πισω.

Ηθελα να σου δωσω τη καρδια μου μα δεν αξιζε να την εχεις.
Ηθελα να σου δωσω το μυαλο μου μολες τις σκεψεις τα ονειρα.
Μα δεν το κερδισες.
Ηθελα πολλα αλλα μαλλον δεν ηθελες.
Ειναι ματαιο να γυριζουμε νοητα στο παρελθον μ ολα τα καλα η τα κακα που ζησαμε.
Υπαρχει λογος που δεν ειναι παρον ουτε μελλον αλλα παρελθον.
Αργα η γρηγορα ο χρονος κυλαει.
Κατι γινεται και παντα θυμομαστε τα ορια μεταξυ παρελθοντος παροντος μελλοντος.
Ετσι να μην ξεχναμε.
Ο χρονος εληξε και δεν γυριζει πισω.