Een oorverdovend lawaai vulde de volgende ochtend mijn kamer terwijl ik een gat in de muur boven mijn bureau boorde. Na tien lange minuten leek het gat diep genoeg en begonnen mijn oren te suizen. Ik krabde mijn oren, in de hoop de ruis weg te laten trekken, maar zonder veel succes. De stekker van de boor haalde ik uit het stopcontact en daarna bracht ik hem terug naar zijn eigenaar. De rest van de ochtend was ik in de weer met een ophanghaakje en de lijst goed te positioneren. Het moment dat het eindelijk hing en ik het zweet van mijn hoofd afveegde, ging de deur ongevraagd open. Maar degene die binnen kwam, hoefde dat toch nooit te vragen en vloog me om de hals. Ik lachte en wrong me even later uit de omhelzing van mijn zus. Haar viel meteen de tekening op en met open mond zat ze er naar te kijken. Ze lachte en wees me erop dat het beter met me ging waarop ik ook lachte en het niet kon laten even het raam uit te kijken waar tot mijn grote schrik het meisje weer eens zat. Ik keek langer dan ik wilde en mijn zusje liep nieuwsgierig naar het raam toe.

Ze vroeg wie ze was en of ik haar kende. Ik schudde mijn hoofd en keek weg. Ze drong aan, maar toen duidelijk werd dat ik niks erover kwijt wilde, gaf ze op. Met een plof ging ze op mijn bed zitten en keek mij nieuwsgierig aan, alsof ik iemand anders was en ze me niet zo heel goed kende. Ik ging tegenover haar zitten op mijn bureaustoel en wiegde wat heen en weer. We zaten even in stilte en ik keek weer naar buiten waar ze zat in een knal blauw shirt. Ze keek naar benden en zwaaide naar iemand die buiten mijn zicht was. Ik fronste en vroeg me af naar wie ze zwaaide. Daarnaast kon ik maar net de neiging onderdrukken om te willen tekenen en ik keek weer naar mijn zus. Zij zuchtte en glimlachte naar me. Weer zei ze dat ik er beter uitzag en dat het goed met me ging. Ik knikte met een glimlacht en antwoordde dat ik me inderdaad beter voelde dan een paar dagen geleden. Daarna vroeg ik haar wat ze van de tekening vond. Haar glimlach werd breder. Mooi, was haar antwoord, vooral dat paars. Mooi... Een woord dat jaren niet meer in mijn vocabulaire had gezeten, kwam plots weer terug. Mooi, zei ik hardop en keek mijn zus aan, zij knikte. Mooi was het zeker.

----------------

Ik vind het echt heel leuk om personages te laten praten zonder deze '' dingen te gebruiken merk ik xD