De volgende dagen was ik opzoek, opzoek naar een account wat van haar zou kunnen zijn. Maar ik had geen geluk, geen enkele volger die een profielfoto had die op haar leek. Ik zuchtte teleurgesteld en keek verdrietig uit het raam. Daarnaast had ik haar alweer een tijdje niet meer gezien en ik miste haar shirts in die felle kleuren. Er werd op de deur geklopt en ik deed open. Een huisgenoot stond voor de deur en vertelde me dat er een lijst voor me was. Ik knikte en bedankte haar waarna ik naar beneden liep. Degene die de laatste keer achter de kassa stond in de kunstwinkel, stond nu op de stoep van het studentencomplex waar ik woonde. Ik werd begroet en even later werd de lijst in mijn handen gedrukt, gelukkig had ik een paar dagen geleden al betaald. Na de bezorger bedankt te hebben, ging ik terug naar mijn kamer toe waar ik de lijst tijdelijk tegen de muur aan zette. Onbewust gingen mijn ogen weer naar buiten, maar het raam was nog steeds dicht. Ik schudde mijn hoofd en vertelde mezelf dat ik gek zou worden als ik zo doorging. Daarna ging ik opzoek naar de tekening die ik in wilde lijsten. Ik had hem niet verplaatst en het geel viel meteen op op het hoekje van mijn bureau. Met een zucht liep ik er heen en pakte de tekening. Even later zat ik met lijst en kunstwerk op mijn bed en klooide wat met de achterkant van de lijst. Uiteindelijk liet die zich openen en kon ik mijn tekening positioneren. Niet veel later zat ie en het geel bleef mijn aandacht trekken. Ik glimlachte licht, ik voelde me trots, ik voelde me meer, ik voelde me- Mijn gevoel werd abrupt onderbroken door her schelle geluid van mijn telefoon die afging. Ik legde de ingelijste tekening op mijn bed en pakte mijn telefoon op. Het moment dat ik dat deed overviel de stem van mijn zus mij. Ze schreeuwde bijna mijn oren eraf toen ze me vertelde dat ze morgen in de buurt was en langs wilde komen. Ik lachte en zei dat ze altijd welkom was. Enkele minuten later hing ik op en zuchtte. Ik ging weer terug naar de lijst en pakte die met beide handen op. Ik draaide het naar links en naar rechts waarna ik mijn kamer rond begon te lopen, opzoek naar een goede ophang plek. Mijn voeten stopte met lopen en ik hield de lijst gestrekt voor me uit. Dit was de perfecte plek. Ik haalde een potlood van mijn bureau en zette een kruisje bedenkend dat ik om een boor moest gaan vragen. Voor nu zette ik de tekening op mijn bureau tegen de muur aan, zo zou ik het elke ochtend bij de eerste zonnestralen al kunnen zien.