Nadat ik de tekening op een veilige plek had opgeborgen, besloot ik er een lijst voor te gaan kopen. Ik kleedde me aan en maakte mijn bed op. Daarna trok ik mijn schoenen aan en even later liep ik de trap af met mijn jas in de hand. In de keuken kwam ik een paar mensen tegen die aan het eten waren en mij met een volle mond begroetten. Ik pakte een appel van de fruitschaal en stopte die in mijn mond zodat ik mijn jas aan kon trekken. Ik zwaaide naar de drie aan tafel toen ik de keuken uit liep en hoorde weer woorden vol met eten. Mijn sleutels haalde ik uit mijn zak en stopte ik in het sleutelgat zodat de deur open kon, waardoor ik erachter kwam dat ik de eerste was die het huis vandaag verliet. Ik stopte de sleutels weer terug in mijn zak en ging de buitenlucht in. Voordat ik begon met lopen keek ik nog omhoog, naar dat ene raam. Het was gesloten zoals dat altijd was, niks bijzonders naast die klimop.

Ik liep naar de kunstwinkel waar ik altijd kwam. Ze kenden me daar ook, omdat ik vaak voor nieuwe materialen kwam. De ene keer miste ik een bepaalde dikte van mijn potloden, de andere keer waren mijn fineliners kapot en soms wilde ik weer schilderen en had ik een doek nodig. Vandaag had ik een lijst nodig en de afmetingen ervoor zaten in mijn zak. Ik was niet iemand die vaak zijn kunstwerken inlijstte. Degene die naast mijn raam hingen waren door mijn zus gedaan, omdat zij vond dat mijn kamer te leeg was voor iemand op een kunstacademie. Ik vond het niet erg en zag nu eindelijk in waarom ze dat deed. Ik kon mijn tekeningen zien zonder ze op te hoeven zoeken in een van de dozen onder mijn bed.

Het belletje bij de deur rinkelde toen ik de winkel binnen liep. Aan de toonbank keek iemand op die mij een glimlach schonk. Ik glimlachte terug en ging daarna opzoek. Er waren veel maten, maar geen die aan mijn afmetingen voldeden. Waren die lijsten dan al uitverkocht? Ik vroeg het aan de persoon aan de kassa en die knikte. Ik zuchtte en vroeg wanneer ze weer op voorraad zouden zijn. Er werd nagedacht en even later werd mij aangeboden om een lijst langs te brengen als ze weer geleverd waren. Ik stemde ermee in en gaf mijn gegevens door. Er werd weer naar mij geglimlacht en ik kreeg een welkom gevoel over mij heen. Hoewel ze niet hadden wat ik zocht, wist ik dat ze er alles aan zouden doen om het toch bij mij te krijgen. Ik nam afscheid en wenste de persoon nog een goede dag. Daarna verliet ik de winkel en liep met mijn handen in mijn zakken de straten door. Ik kwam weer bij het bekende steegje waar ik woonde en haalde mijn sleutels weer uit mijn zak. Een kletterend geluid leidde me af van het openmaken van de deur en ik keek naar de grond. Mijn sleutelhanger was van mijn sleutelbos gevallen. Zuchtend pakte ik het op en voelde dat de straattegels nat en koud waren. Ik bekeek de schade en merkte dat het ringetje waarmee het engeltje altijd aan mijn sleutels had gezeten raar gebogen was. Hoe dat was gebeurt was mijn een raadsel, want ik was altijd voorzichtig als het ging over mijn eigendommen.