Po raz kolejny płaczę w nocy
Szukając w tym ukojenia
Mimo to rozdrapuję rany na nowo
Pozwalając blizną się wylać

Pragnę ich więcej na swoim płótnie
Żeby zakryć brzydotę ciała
Pragnę usunąć czystość
Kiedy w środku jestem tak martwa

Może widzę uśmiech w odbiciu lustra
W oczach świecą szaleństwa ogniki
Jednak wewnątrz krzyczę
Starając się zagłuszyć to śmiechem

On musi w końcu ucichnąć
Nastaje głucha cisza
Nie usłyszę nawet skomlenia
Jak kopnięty pies przez właściciela

Bo nie wierzę w to co się stało
Żyję zaklęta w przeszłości
Patrząc głęboko w przyszłość
Zapominając o teraźniejszości

Wystarczy mi jednak Twój uśmiech
I jej ciepłe słowa przy uchu
A wracam do rzeczywistości
Której tak zawzięcie unikam

I mimo, że znowu płaczę w ciemności
Nie boję się swoich łez
Szukam w nich sił i obietnicy
Że potrafię kochać
A inni mogą pokochać też mnie

"Pokochaj mnie, z całych sił
Pokochaj mnie na sto lat
Pokochaj mnie, jakbyś był tak młody, jak był dawniej świat"
Tak proste słowa, a wymawia je pewnie każdy z nas, tylko w innej formie, a jednak oznaczają jedno: pragnę być kochanym. Bo tym chyba jest sens życia. Być kochanym i kochać, żeby nasza miłość została odwzajemniona i trwała wieki. Stąd chyba takie moje uwielbieniem do tego utworu. Miłość jest podstawą życia, jest jednością z całym światem, znajduje się w każdym elemencie wszechświata i jest tak bardzo niezbędna nam do życia.

Dzisiaj z nim rozmawiałam. Już nie płaczę, nie krzyczę i nie przeklinam siebie czy Boga za to, że już go nie ma obok mnie. Mimi to na pewno nadal go kocham. Nie tak silnie jak wcześniej, ale już na zawsze pozostanie w moim sercu, bo jeżeli już raz pokochamy coś miłością szczerą, bezinteresowną i dziecinnie prostą, będzie przy nas do końca. Ale już potrafię walczyć z smutkiem, który za każdym razem kiedy moja miłość nie mogła się ujawnić, przytulał mnie do swojego serca. Teraz tego smutku nie ma, jest uśmiech, pogodzenie się i radość z tego, że potrafiłam kochać. Bo skoro nauczymy się kochać, to prędzej czy później zostanie odwzajemnione. Dlatego kochajmy innych, a w szczególności siebie.

Kodoku