Wederzijds Verdriet

P.o.v Emily
Ik zit op de bank, op mijn kamer, met mijn oortjes in. Ik luister naar One Direction. Ik speel Louis zijn solo's opnieuw en opnieuw. Ik kan ze zelfs al meezingen. Mijn vader klopt op de deur, maar ik doe alsof ik het niet hoor. Hij komt binnen met een Milka oreo reep, maar die neemt hij elke dag mee. Al vier dagen lang. Hij kegt hem op de onaangeraakte stapel. Hij trekt één oortje uit mijn oor. 'Emily, je gaat die Louis gast toch niet meer terug zien, dus zet je eroverheen. Hij is je niet waard. Hij is beroemd en kan elk meisje krijgen. Hij zal je pijn doen.' Hij blijft over Louis praten en ik weet dat hij me pijn KAN doen, maar dat kan elke jongen. 'Ga weg.' 'Em...' 'Ik zei ga weg.' Mij n vader loopt langzaam de kamer uit. Ik hou hou van Louis en of hij van mij houd weet ik niet. Hij haat me vast. Ik duwde hem weg toen hij me wilde helpen. Hij kan elk meisje krijgen. De woorden van mijn pa blijven rond spoken en dringen door. 'Hij zal wel gelijk hebben.' Zeg ik met een zucht. Ik zoek op YouTube een filmpje met de Funny Moments van Louis. Allemaal totaan dit jaar. Ik zie Lou zoenen met een meisje. Eleanor. Ik was zo fan van dat stek, daarom weet ik dat het uit is gegaan. (A/N niet echt hoor voor de mensen die nu denken WHAT!? 😂😂) Louis zal me vast vergeten zijn. Ik zoek een compilatie met de solo's van Louis en luister ze allemaal. Ik zal moeten accepteren dat ik hem nooit meer zie. Zou hij ook aan mij denken? Vast niet. Ik zou zo graag bij die familie willen horen. Ik ga liggen en laat mijn tranen de vrije loop. Ze zijn zo aardig voor me geweest en ik moest het allemaal achterlaten. Ik heb niet eens de kans gehad er uberhoud bij te horen. Ik zal die kans ook nooit meer krijgen. Ik val langzaam in slaap met de muziek nog aan.

P.o.v Louis
Ik zit op de bank in de woonkamer. Ik staar naar mijn telefoon, waar een foto van Emily en mij op staat. Ze ziet er vrolijk uit. Haar haren glanzen. Haar ogen stralen. Mijn ogej stralen ook op die foto, maar nu is die glans helemaal verdwenen. Ik hoor mensen langs lopen en praten. 'Het gaat echt niet goed met hem. Hij zit al drie dagen naar zijn mobiel te staren!' Zegt Niall gefrustreerd. 'Niall jij hebt die periode ook gehad.' Zegt Liam. 'Jongens jullie beseffen dat hij alles gewoon kan horen?' Zucht Carolien geïrriteerd. Beide houden hun mond. Ik hoor voetstappen mijn kant op komen. 'Hey Lou.' Zegt Caro, die naast me komt zitten. Ze pakt mijn mobiel met moeite uit mijn hand. 'Mooie foto.' Zegt ze. Ik glimlach zwak. Caro plaatst mijn mobiel weer in mijn hand, maar nu zie ik mijn eigen gezicht nu door de camera. Ik schrik en laat mijn telefoon vallen. 'Dat had ik al verwacht.' Ik kijk haar aan. 'Lou verman jezelf. Met dit gedrag komt je nergens. Jij en ik gaan Emily vanavond nog halen.' Ik kijk haar raar aan. 'Geen gemaar. Jij en ik samen.' Dan loopt ze weg. Tranen stromen over mijn wangen. Ik kan niet geloven dat ze het meent, maar ik geloof het pas als ze in haar complete outfit beneden voor me staat en dat in vijf minuten. Ze gooit een zwart shirt en zwarte broek en een zwarte muts naar me toe. 'Kleed je om en binnen twee minuten sta je buiten ik ga je een speedcursus geven. We hebben nog vier uren. Om twaalf uur wil ik weg zijn.' Ik trek het snel aan nadat ze naar buiten is vertrokken en ren naar buiten, waar de tuin is. 'We beginnen met conditie training. Zestig push-ups zonder te stoppen.' Ik kijk haar aan en zie dat ze serieus is, dus doe ik het maar. Dit gaan de langste vier uren van mijn leven worden.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top