P.o.v Caroline
Vandaag gaan Evelien en ik naar One Direction. Ik heb er super veel zin in. Not. Ik heb geen behoefte om Niall te zien. Ach ja. De bel gaat. Mijn moeder kijkt raar op. Ik doe open. 'Heyy Caro.' Ik grinnik. We lopen naar de woonkamer
'Mam. Dit is Evelien. Mijn beste vriendin.' Zeg ik met trots. 'We gaan vanavond naar een concert goed?' Mijn moeder knikt. Dan lopen we naar boven. We kletsen wat en kijken tv. Tot Evelien naar een zender zapt met One Direction. Ik heb ze eigenlijk nooit bekeken. Niall is veranderd. Ik kijk droevig. Evelien ziet het. 'Is er iets?' Ik zucht en schud mijn hoofd en probeer vrolijk te kijken. 'Caro ik zie dat er iets is.' Weer grinnik ik bij die bijnaam. 'Niall was mijn beste vriend vier jaar geleden. Tot hij me in de steek liet. Hij hielp me net zoals jij me helpt. Het is alleen een kwestie van tijd voordat ook jij weer weg gaat.' Evelien kijkt me aan. Ze geeft me een knuffel. 'Ik laat je niet in de steek. Ik zweer het je. Pinky promise.' Ze steekt haar pink uit. Ik pak hem aan met mijn pink. 'Pinky promise.' Zeg ik. Als het tijd is om te eten zit ik te spelen met mijn eten. 'Caroline eet even wat.' Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb geen honger.' Evelien kijkt me boos aan. 'Niks ervan. Jij gaat stoppen hiermee en je gaat gewoon lekker eten. Je bent niet dik. Je hebt juist een mooi figuur. Nou ophouden met hun gelijk geven!' Zegt ze met lichte woede in haar stem. Ik schrik een beetje en begin te eten. Na het eten loop ik naar boven en loop naar de badkamer en kots het eten uit. Als ik klaar ben roep ik Evelien. We maken ons op en doen ons haar. We kleden ons ook om. Dat eerst natuurlijk anders kan je weer helemaal opnieuw beginnen. Als we klaar zijn pak ik mijn sneakers. 'Kom je gaat toch geen sneakers aan doen. Kom ik heb extra pumps mee.' Ik doe de zwarte pumps aan. Het verbaasd me dat ik erop kan lopen. We worden weg gebracht door mijn moeder. 'Oh ik was vergeten te zeggen dat het vip kaartjes zijn.' Oh god. Ik zet een nep glimlach op en knik. We lopen het vip gedeelte binnen. Ik zie ze het podium op komen. Ik kijk naar Niall. Hij kijkt de zaal rond. Hij lijkt me niet te zien. Ik zucht en dans mee met Evelien om te doen alsof ik het leuk vind. Langzaam begin ik duizelig te worden. Natuurlijk omdat ik het eten uitgekotst heb en daarna niks gegeten had. Na het concert mogen de vip mensen de jongens ontmoeten. Ik strompel wat achter Evelien aan. Dan zie ik Niall staan. Ik blijf aan de grond genageld staan. 'Eef ik wil terug.' Zeg ik bang. Evelien ziet de angst in mijn ogen. Dan kijkt Niall me aan. Ik begin te hyperventilileren. Evelien probeerd me rustig te krijgen. Niall komt dichterbij. Nu kan ik me wel bewegen en ik ren weg. Wat niet gemakkelijk gaat als je duizelig bent van het niet eten en aan het hyperventilileren bent.

P.o.v Niall
Ik sta op het podium en kijk de zaal rond. Dan zie ik twee groene ogen ik laat niet merken dat ik kijk. Het is Caroline. Ik weet het zeker. Na het concert mogen de vip mensen ons ontmoeten. Ze stond in het vip vak met een meisje dus ze zullen wel komen. Dan zie ik ze naar binnen gaan. Ik zie Caroline verstijfen. Ze praat tegen dat meisje. Als ze ziet dat ik kijk wil ze weg lopen. Ze staat alleen aan de grond genageld. Ik loop naar haar toe. Ze begint te hyperventilileren. Dan draait ze zich om en rent weg. Ik ren er achter aan. 'CAROLINE!' Schreeuw ik. Ik zie iemand naar het bos rennen. Ik ren er naar toe. Dan staat ze stil. Ze schokt een beetje en zakt neer op de grond. Ik ren naar haar toe. 'Caroline?' Het meisje komt ook aan rennen. Echt dat meiden kunnen rennen op die dingen. Het meisje duwd me weg. 'Caro. Ik ben het Evelien. Word wakker.' Ze pakt haar mobiel en belt een ambulance. Ze kijkt me nijdig aan. 'Wat heb ik nou weer gedaan?' Haar ogen spuwen vuur. 'Haar in de steek laten met die pesters. Ze vertelde dat ze gepest werd tot jij kwam. Je hielp haar, maar je liet haar achter. Ze viel terug. Ze at niet en sneed. Vanavond had ze gegeten, maar dat heeft ze zoiezo uitgekotst. NU JE ZIN!?' Schreeuwd ze. Dat raakt me. Dan zie ik de ambulance en ze stappen in. Dan zie ik ze weg rijden. Ik huil.