P.o.v Emily
Liam komt binnen gelopen. Iedereen rent op hem af, behalve ik. Het is een mooi gezicht. Ze lijken allemaal familie, maar het zijn vrienden. En toch zou je zeggen dat het allemaal broers en zusen zijn. Ze zijn zo close, iets wat ik nooit zal worden met hun. Nu mijn vader weet dat ze mijn half zusje is, en dus de dochter van mijn moeder, wil hij niks meer met haar te maken hebben. Hij komt me over een uur ophalen en dan zal ik ze nooit meer zien. Louis komt na een kwartier naar me toe. 'Kom erbij. Jij bent ook familie. Jij bent deel van onze gekke bende.' Ik glimlach zwak en probeer het op een echte glimlach te laten lijken, maar Louis weet dat die nep is. 'Niall wil je echt wel bij de groep hoor. Daar hoef je niet aan te twijfelen.' Tranen staan in mijn ogen. 'Wat is er? Wil je er niet bij horen?' Vraagt Louis verdrietig. Ik zeg niks, maar de tranen stromen over mijn wangen. 'Zeg me nou wat er is!' Ik kijk naar de klok. Nog vijf minuten dan komt hij naar binnen of na ja, hij wacht nog vijf minuten langer tot ik kom en dan komt hij binnen rennen en sleurt me mee. Dat weet ik zeker. Dus eigenlijk nog tien minuten, wat er ondertussen alweer vijf zijn. 'Het spijt me Louis.' Zeg ik net voordat mijn vader binnen komt. Louis ziet dat hij boos is en gaat beschermend voor me staan, maar ik duw hem weg. 'Ik kan niet tegen hem ingaan.' Ik zoen Louis tot mijn vader me bij hem weg sleurt. 'IK HOU VAN JE LOUIS! VERGEET DAT ALSJEBLIEFT NIET!' Schreeuw ik voordat we buiten zijn.

P.o.v Louis
Ik zie hoe Emily word meegetrokken. 'IK HOU VAN JE LOUIS! VERGEET DAT ALSJEBLIEFT NIET!' Schreeuwd ze nog net voordat ze buiten is. Ik sta er een beetje verslagen bij. Ze duwde me weg toen ik haar wilde helpen. Ik zak op de grond en leg mijn hoofd tussen mijn benen en mijn armen over mijn hoofd. Waarom moest haar vader komen? Waarom zei ze niks? Ik voel twee armen om me heen. Ik kijk niet op. 'Rustig maar Louis. We halen haar wel terug. Dat beloof ik.' Ik hoor voetstappen. 'Carolien en Niall liggen te praten. Carolien maakte zich los van het infuus en vroeg naar de kamer van Niall.' Hoor ik. Vast een dokter. Ik weiger op te staan, maar ik word al snel op mijn benen gezet en naar de kamer van Niall gebracht. Als we daar zijn ga ik in een hoekje, tegen de muur, zitten. 'Je had gelijk Liam en dankzij jou ben ik naar Niall gegaan en... Wat is er met Louis?' Mijn schouders beginnen te schokken. Ik voel dat er iemand tegenover me komt zitten. 'Lou kijk me eens aan.' Hoor ik Caro zeggen. Ik weiger mijn hoofd op te tillen. Mijn hoofd wordt opgetild en ik kijk Caro recht aan, maar ik went mijn blik af. 'Lou kijk me aan.' Zegt ze wat dwingender. Ik kijk haar aan. Ze heeft dezelfde toon in haar stem als Emily had toen ze me wegduwde. Tranen stromen over mijn wangen. 'Blijf me aankijken en vertel wat er gebeurde.' Ik haal diep adem en vertel stotterend en huilend wat er gebeurd is. 'Ik haal haar terug en niet alleen voor jou en Emily, maar ook voor mezelf. Ze is familie van mij en zij gaat horen bij deze familie.' Ik zeg niks meer en laat mijn hoofd zakken op Caro's schoot. 'Het komt goed Lou. Het komt goed. Beloofd.'