P.o.v Niall
Dat moest haar wel zijn. Toch zal het wel niet zo zijn. We zijn hier nu al vier weken en nog steeds geen spoor van Caroline. Ik loop langs een steegje. Ik zie politie. Ze maken Justin los. Hoe is hij daar terecht gekomen. 'STUPID BITCH. I WANNA KILL THAT GIRL!' Zo die is boos. Ik loop door. Wie zou dat gedaan kunnen hebben. Er stond een briefje op zijn hoofd. Have fun with him. C. Waar zou die C voor staan? Dan hoor ik iemand achter me. Er word een mes tegen mijn wang gehouden. 'Who are you. First name and last name. NOW!' 'Niall. Niall Horan.' Zeg ik. Ze laat het mes vallen. 'Can I know your name?' Ze zucht. Ze pakt een papiertje en schrijft er iets op. En geeft het aan mij. Ik kijk op en dan is ze weg. Stay away from me. C. Weer die C. Waar staat tie voor? Ik loop rillend terug naar het huis. Er word meteen open gedaan. 'Niall alles goed?' Vraagt Evelien. Ik ben nog steeds van de kaart. 'Niall wat is er gebeurd.' Ik vertel ze wat er gebeurde in het steegje. Van Justin tot het meisje en het briefje. Ik geef het aan Evelien. 'Omg.' Ik knik. De jongens kijken ons raar aan. 'Caro heeft je dus aangevallen, maar liet het mes vallen, gaf je dit briefje en verdween? Je had wel dood kunnen zijn als het iemand anders was' Ik knik. 'Hoe weet je dat het Caro was?' 'Haar handschrift.' Zegt Zayn. 'Niall heeft een aantal jaar bij haar op school gezeten dus weet hij wel hoe dat eruit ziet. Evelien kan dat ook weten.' Legt Zayn uit. Ik spring op. Ik ren naar boven en pak mijn laptop. Ik zoek naar kampen in Engeland. Iedereen komt erbij. Hebbes. 'Er is één kamp hier in de buurt. De andere is verder weg.' 'Laten we gaan dan.' Ik knik.