P.o.v Niall
De bel gaat en ik ren naar de deur. Ik zie Emily nat voor de deur staan. 'Waar zijn Louis en Caro?' Vraag ik bang. 'Die komen er nu aan.' En ze wijst naar Louis die Caro vast heeft in bruidshouding, alleen Caro haar ogen zijn gesloten. Ik ren op Louis af. Ik neem Caro over en merk dat ze slap hangt. 'Ik leg het zo uit.' Zegt Louis nadat hij merkt dat ik in paniek begint te raken. Ik knik en loop naar de deur, waar Liam staat en hij stapt geschrokken opzij. Ik loop de kamer in en iedereen gaat meteeb van de bank af. Ik leg Caro op de bank. 'Ik zei nog zo dat ze op moest passen.' Zeg ik verdrietig. 'Emily vertelde me wat er gebeurde met haar en is nu douchen.' Zegt Evelien zacht. Ik knik. Louis komt langzaam binnen. 'Lou. Uitleg. Nu.' Commandeer ik. Louis knikt. 'We gingen dus naar het huis en blablabla. Hij zat in een stoel met witte kat, zoals in films, en zei dat hij ons al verwacht had.' Ik grinnek zacht. 'Ik wist gelijk dat Em in de kelder zat. Caro wilde hem verslaan en begon te vechten en ik keek tot ze riep dat ik naar Em moest gaan. Em zat in een bak dat werd gevuld met water en door de knoppen die ik indrukte ging het alleen maar sneller. Tien heb ik Em vrijgekregen en rende we naar boven ej we zagen hem Caro onderuit halen. Toen heb ik hem gevloerd en heeft Em hem met Caro haar schoenen vast gezet en hebben we de politie gebeld en een briefje achtergelaten en nu zijn we hier.' Eindigd Louis zijn verhaal. Caro ligt doodstil op de bank. Ik kijk met tranen in mijn ogen naar haar. Ik voel een hand op mijn schouder. Ik kijk Emily techt aan als ik omdraai. Ze geeft me een knuffel. 'Het komt goed. Ze zal overleven. Ze zal wakker worden. Dat beloof ik je.' Zulke zachte woorden kwamen ook uit Caro haar mond toen ze tegen Louis zei dat ze Emily terug zouden halen. Ze lijken dus echt veel op elkaar. 'Caro is sterk genoeg Niall.' Zegt Liam. 'Dat ben ik inderdaard.' Hoor ik Caro zeggen. Ik draai me om en vlieg haar om de hals. 'Hey Nialler, rustig. Ik hoef niet gewurgd te worden.' Ik lach en verslap mijn greep. 'Hoe voel je je?' Vraagt Evelien. 'Goed, vooral nu ik die twee gelukkig samen zie.' Ik kijk naar Emily en Louis die beide een rode kop hebben. 'Moet jij ook niet wat bekennen Caro?'Zegt Enily die haar tong uitsteekt. 'Nou Caro komt er nog wat van?' Zegt Lou. Ik kijk verward om me heen, terwijl iedereen het al schijnt te weten. 'Waar gaat dit over?' Vraag ik. 'Dit.' Zegt ze en zoent me op mijn mond. Ik schrik even, maar sluit al snel mijn ogen en ga erin mee. Caro legt haar hand in mijn nek en ik leg mijn hand om haar middel. Dan trekt ze terug. 'Hoke.' Lachen Emily en Lou. 'Niall gaat het wel? Je ziet zo rood.' Zegt Caro en ik lach en iedereen lacht mee. Ik ga bij haar op de bank zitten en ze kruipt tegen me aan. Ik glimlach. Het meisje dat altijd gepest werd en zelf niks durfde, is veranderd in een gevechtsmachine die zich niks aantrekt van andere en doet wat ze zelf wil. 'Die tijd is voorbij.' Zegt Caro zacht. Ik geef haar een knuffel. 'Je weet altijd waar ik aan denk haha.' Ik geef haar nog een zoen en zie dat Louis en Emily op de andere bank in slaap gevallen zijn en hij heeft zijn arm sterk om haar heen geklemt. 'Hij laat haar echt niet nog eens gaan.' Grinnekt Caro. Ik knik. De andere jongens wensen ons weltruste en wij vallen langzaam ook samen in slaap.