Forgive but not forget

Blyst' S POV

Dalawang araw na simula ng mangyari iyon. Hanggang ngayon hindi pa rin kami makapaniwala sa lahat. Even, into him. Hindi ko inaasahan na tama ang hinala ko sa kanya.

Na kaya niya kaming traydurin. Masakit iyon sa parte ko dahil naging parang kapatid ko na siya. Siya yung tumayong Kuya ko ng hindi ako pinapansin sa bahay.

Siya yung nakakaalam ng nangyayari sa akin. Siya yung nakakatiis sa ugali ko. Nakakasama ko sa kalokohan kahit na ayaw niya. He was a great partner in crime.

"Hey" Pagtatawag sa akin ni Kuya Jasthin. Napalingon naman ako sa kanya ng umupo siya sa tabi ko.

Kapwa kami natahimik habang nakaupo nakaharap sa kabuong ni Marco. Even he did something breaks out heart he also deserve a decent burials.

"Hindi pa rin siya gumigising" Nanlulumo niyang sambit. Napayuko naman ako sa sinabi niya. Hindi pa rin pala siya gumigising. Masyadong naging marahas ang naging karanasan niya sa kamay ni Marco.

Halos ayaw kung maniwala sa napanuod namin. Akala ko iba ang may gawa pero.

After we run to get out of the wood. We immediately get in into the van that waiting for us. Plan B was set, they drive as fast as the van could. Sa likod na kami ng San Paradox dumaan. Wala ng nakabantay doon, dala ang walang malay na si Devina.

Lahat kami kinakabahan sa nangyari.
Halos hindi kami makahinga ng maayos dahil sa bilis ng pangyayari. Iniisip ko pa lang kanina nangyari na.

"Devina, please wake up!" Paulit-ulit na pakiusap ni Kuya Jasthin dito. Halos hindi na niya tantanan na gisingin si Devina.

"Tibor pakibilis" Pakiusap ko. Nawalan na ako ng kaibigan huwag pati si Devina.

Naiiyak na ako sa mga nangyayari. Muli kong naalala kung paano bumagsak ang katawan ni Marco sa sahig. He was shot in the side of this stomach. Hindi ako nakarecover kaagad doon pero mas nashock ako ng makita kung binuhat ni Kuya Jasthin si Devina pero walang malay.

Halos mabaliw ako sa nakita ko. Why two of my friends suffer from this. Mabilis kaming pinaalis sa lugar dahil nagtawag na sila ng back up.

Nakalabas na kami ng San Paradox. Kalapit lang nito ang Poblacion kung nasaan nakatira si Senator Broody. Isang bayan lang ang tatahakin makakarating na kami.

Isang malakas na prino ang ginawa ni Kuya Tibor. Kaya napaupo kami sa sahig ng van. Buti na lang hindi nahulog sila Devina.

"Labas bilis!" Nagkukumahog nilang saad. Mabilis naman kaming lumabas saka humingi ng tulong.

"Tulong miss may kasama kaming duguan!" Bilasa na tawag ni Kuya Runyon sa Nurse na nasa labas.

Kaagad naman na may tumulong sa amin. Sama-sama naming isinugod sa may E.R si Devina. Hinarang na kami ng nakapasok na sila. Para naman kaming nalugi ng naiwan kami sa labas ng E.R. Nagsibagsakan kami sa sahig. Meron naman mga lumapit sa amin na Nurse para alokin na gamutin ang mga galos namin.

Lahat kami tulala sa pangyayari. Walang nagbalak na magsalita sa amin. Ang ilan nakayuko, ang iba naman ay nakatingala. Meron naman tulala.

"Totoo ba iyong nakita ko kanina?" Nakatulalang tanong ni Geff.

"Ang alin?" Takang tanong ni Kuya Tibor. Napabuntong hininga naman siya bago sumagot.

"Si Marco, totoo ba iyon? Hindi ko kasi lubos akalain na!" Pahina ng pahina niyang tanong sa amin. Napatingin naman ako kay Kuya Jasthin na tulala sa gilid.

Sa amin siya yung lubos na naapektuhan. Una, pagkakuha kay Devina, Pangala, Ang pagkamatay ni Marco at Pangatlo, Ito walang malay si Devina. He is really exhausted. I wonder whats going on his mind. I hope he don't blame his self for this.

Hindi niya iyon ginusto. Just things make uncontrol with us. Sana ayos sila Senator sa sarili nilang laban.

Lumapit ako sa kanya saka umupo sa gilid niya. Isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya para makapagpahinga para sa nakakapagod na araw na ito.

"You okay?" Mahinahon ko ng saad. Hindi siya gumalaw pero hinawakan niya ang ulo ko.

"Hindi ko alam. Masyadong napakabilis ng pangyayari. Hindi ko pa rin maabsorb. Pati yung kanina, hindi ko siya gustong saktan. Pero, yung babaeng sinuko na para sa kanya. Sinaktan niya nagdilim ang paningin ko kaya!" Paliwanag niya sa side niya. Hindi ko naman siya sinisisi eh.

Sabagay kung ako din yun baka ganon din ang magawa ko. Niyakap ko na lang siya para mahimasmasan na siya.

"Dude, you okay?" Umupo sa harap niya si Land. Nag aalalang tumingin sa kanya.

Umiling siya sa tanong ni Land. Napabuntong hininga naman siya, maging ang iba ay narinig ko. Iisa lang ang inisip namin.

"Its okay, you do your best. That things we don't expect that. Ang mahalaga ay nagawa natin ang plinano natin nila Senator. Its our achievement. Napagtagumpayan natin. I'm sure Senator Broody will understand you" Pag aalo niya kay Kuya Jasthin. Tumango lang naman si Kuya Jasthin sa sinabi ni Kuya Land.

Natahimik uli kaming lahat. Ang wala lang dito ay sina Kuya Hence. Pinauna na nila kami dito para bumack up kila Senator. Nakarinig naman kami ng mga yabag papalapit sa amin.

Napalingon kami sa hallway. Nakita namin ang mga babae na palapit sa kinaroroonan namin. Kasama din nila si Tita Solandis.

Kaagad nila kami sinalubong ng tanong. Sunod-sunod na mga tanong.

"Nasaan si Devina?"

"Ano ng lagay niya?"

"Ayos lang ba kayo?"

"Wala bang nasaktan sa inyo?"

Sunod-sunod nilang tanong sa amin. Kami naman nahirapan sa pagsagot dahil hindi namin alam kung sino ang uunahin sagutin.

"Teka, magsitigil kayo. Isa-isa lang" Suway sa kanila ni Tita Solandis. Isa-isa niya kaming tinignan bago nagsimulang magtanong.

"Ano ng lagay niya?" Mahinahon niyang tanong pero bakas ang takot sa boses niya.

"Wala pa po kaming update. Hindi pa lumalabas ang Doctor. Mula ng pinasok siya sa E.R" Magalang na sagot ni Kuya Osgood. Napatakip naman siya ng bibig niya.

Kung wala lang sa likod niya si Shye, matutumba siya. Inilalayan nila itong makatayo muli. Hindi na niya napigilan humagulgol. Pinaupo nila ito sa may waiting area. Mula doon rinig namin ang iyak niya.

Ang sakit pakinggan ng isang ina na nagdadalamhati para sa anak niya. Devina not deserve this kind of situation. Mabuti siyang tao na hangad lang ay may makakita sa kanya bilang siya.

"Kulang kayo!" Kinakabahan na tanong ni Ate Cosima. Ramdam din namin sa iba yun.

"Si Marco?" Tanong ni Ate Synnove ng mapansin wala siya dito. Natahimik naman kaming lahat. Pero-

"Wala na siya!" Tulalang saad ni Kuya Jasthin. Nanlaki ang mga mata ng babae sa narinig nila.

"Hindi! nagbibiro ka lang diba, Kuya Jasthin?" Hindi nila makapaniwalang tanong. Napayuko siya saka humagulgol na ng iyak. Doon sila naman ang pinanghinaan. Kaagad naman silang nasalo ng mga lalaking nakatayo sa amin.

"Bakit? anong nangyari?" Hindi makapaniwalang tanong ni Ate  Avonlea.

"He is a traitor" Sagot ni Bruce. Napataas naman sila ng kilay sa kanya.

"How come?" Pasunod niyang tanong.

"We don't know the whole story. But the thing is He is traitor and the one who got Devina causing her to unconcious stated" Straight to the point na sagot ni Bruce.

"Sabi ko na eh!" Biglang sabat sa amin ni Vannamei. Na kanina ay nakaharap sa may pintuan ng E.R.

"Bakit Vanna?" Takang tanong nila dito pero hindi sila tinignan nito. Nakatingin muli siya sa may pinto ng E.R.

"Iba ang pakiramdam ko sa kanya noong umpisa pa lang. Pati nitong mga nakaraang araw. Pansin ko ang ilan niyang galaw. Para siyang may Multiple personality disorder. Minsan Okay, minsan masungit, minsan naman hindi makaausap. Paiba-iba siya ng mood. Saka hindi na rin siya nagparamdam after makuha ni Devina. Yung sa video, alam kung siya yun. Kahulma niya yung lalaking nasa video hindi ako pwedeng magkamali. Ang Dencio, malapit na kamag anak ng mga Lopes. Sabi ni Dad sa akin matapos niyang malaman ang nangyari kay Devina. Hindi imposible na maging traydor siya. Meron siyang malalim na rason" Mahabang paliwanag ni Vannamei sa amin. Ng hindi man lang lumilingon sa amin.

Nakalimutan pala namin na nasa politika din ang Tatay niya. Malapit na kapartido ni Senator Brady.

"Paano mo naman nasabi na may iba pa siyang rason?" Curious na tanong namin. This time humarap na siya. Mamula-mula ang mata niya ng tinignan kami. Mukhang mahalaga talaga sa kanya si Devina.

"Dad, conduct a private investigation. He investigate all people connected to the Lopes Family. And found out that the Dencio and Lopes are close Family. Meaning magpinsan sila nong babaeng nasa Video. Si Nairy Almiray Lopes o mas kilala bilang Nami. Dad, found out that girl has a mental disease. And we summarized, maybe nasa pamilya na nila ito. Yun din ang iniisip nila kay Marco. That Marco has a mental disease kaya niya nagawa yun. Based na rin sa naging karanasan niya. Kaya nakuha niya na maging katulad ng Ama niya" Paliwanag uli niya sa amin. Tahimik naman kaming nakikinig sa kanya.

"Kung ayaw niyong maniwala. Antayin niyo ang ebedinsiya sa Doctor niya sa Pag ccounciling niya" Biglang naging mataray niyang saad. Napatahimik kami doon. Maybe its true and maybe its not true but we cannot change na fact that maybe Vannamei is right.

Napatayo kami ng biglang bumukas ang pintuan. Lumabas dito ang kanina pa namin inaantay.

Bakas sa mukha ng Doctor na nahirap sila sa ginagawa nila kay Devina.

"Family of the patient?" Mabilis na tanong nito matapos magtanggal ng facemask.

"Ako po Doc. Mother" Mabilis na sagot nito saka lumapit sa Doctor.

"To be honest misis, malala ang kondisyon ng pasyente. Marami siyang natamo na pinsala. Ang mahabang hiwa sa braso. Dalawang tama ng baril sa magkahiwalay na bahagi ng katawan. At ilang gasgas at paso. Natatakot kami na dahil sa lahat ng iyon bumigay na ang katawan niya. Ngayon kailangan namin ng dugo na isasalin sa kanya. She's lossing many amount of blood. Ang mga sugat niya ay dalawang araw ng bukas. Meaning marami ng dugo ang nawala sa kanya. We need to seek for tha blood donor.That will suply the rare -O blood type. Mag inquire na po kayo ngayon na sa may Redcross o sa blood bank para sa supply. We need tha blood as soon as posible. To save her life from death!" Mahabang pag uupdate sa amin ng Doctor tungkol sa kailangan ni Devina.

"Thank you Doc. Gawin niyo po ang lahat maisalba lang ang buhay ng anak ko. Nagmamakaawa po ako sa inyo!" Nakikiusap niyang saad sa Doctor.

"Yes Misis we'll do our best to save her. Maiwan ko muna kayo. We need to do another procedure" Paalam niya saka umalis sa harap namin para pumasok sa loob ng E.R.

Kaagad na nagpaalam ang Mother ni Devina. Para magtanong ng -O na blood type. Maging kami ay nagtanong na rin sa mga kakilala namin na may Blood type na -O.

Lumipas na ang ilang oras hindi na muli pang lumabas ang Doctor. Sa halip mga maghuhumalos na mga Doctor na papalapit sa E.R. ang natatanaw namin.

Naging aligaga naman kami sa mga nangyayari. Doctor at Nurse ang nagpunta sa E.R. Nagharang kami ng isang Nurse para magtanong.

"Miss, anong mangyayari?" Kinakabahan na tanong ni Ate Shye. Nagmamadali naman na sumagot ang Nurse na hinarang namin.

"Ah, nagtawag po ng karagdagang Doctor at Nurse na mag aasist sa kanila. Naging kritikal po kasi yung pasyente" Sagot nito. Napabitaw naman siya sa braso ng Nurse. Kaya nagpaalam na ito na papasok nasa loob. Sakto naman ang pagdating ng Mama ni Devina na may dala ng dalawang bag ng dugo.

Kumatok ito sa E.R. may Nurse naman na nagbukas ng pintuan. Kaagad nitong inabot ang bag. Saka sinabing-

"Kukulangin pa po ito Misis. Nasa kritikal na kondisyon po ang anak niyo. Kakailanganin pa ng maraming dugo" Pag iinform nila dito. Kaagad naman na tumango ang Mama ni Devina. Saka pumasok sa loob ang Nurse.

Napatulala lang sa harap ang Mama niya. Wala na siguro supply dito.sa hospital. Mahirap din maghanap ng dugo sa ibang hospital. Sa Blood bank naman baka marami din ang naghahanap ng dugo doon.

Buti na lang may mga kakilala kami na pumayag magdonate ng dugo. Sumama kami sa iba na mag hintay sa harap ng hospital para salubungin ang mga taong pwedeng maging donor.

Pero isa sa hindi inaasahan ay ang pagpapakita nila sa akin.

"Blyst!" Malalim na boses na tawag sa akin ni Papa. How did they know na naandito ako?

Napatingin ang ilan sa amin saka ako sumenyas na mauna na sila sa labas.

Hindi ako ang nagsimula ng conversation with them. I never really talk to them start when they know I want to become an Architect

"Are you okay?" Tanong sa akin ni Mama. I don't know if they concern with me.

"Yeah I'm fine" Sagot ko saka tinago ang kanang kamay ko. May mga galos kasi ako doon.

"Hows that girl?" Tanong naman ni Dad.

"She is in critical condition. Where finding -O blood type" Plain kung sagot sa kanya. Wala naman nagbago sa reaksyon niya. Seryoso pa rin siya hanggang ngayon.

"I'm a -O blood type. I can be a donor?" Tanong sa akin ni Mama. Tinignan ko naman siya.

"Are you serious, Mom" Nahirapan akong banggitin sa huling sinabi ko.

"Yes, thats why we are here" Sagot niya. Hindi naman ako kaagad nakasalita.

Tinignan naman nila ako nag iintay ng sagot.

"Ah, sure pwede po" Natauhan kung sagot. Kaagad naman silang umalis sa harap ko para magtanong sa nurse kung saan yung facility para magdonate ng dugo.

Sinamahan ko naman sila hanggang sa kwartong pagdodonatetan ng dugo. Naiwan kami ni Dad sa labas habang nasa loob naman si Mom.

Nagpaalam din ako sa mga kasama ko kanina. Sabi nila dito na lang kami magkikita. Kapwa kami tahimik ni Dad. Hanggang siya na yung bumasag mismo ng katahimikan.

"Hows school? Are you happy in that course?" Pagtatanong niya sa akin.Napaisip naman ako sa tanong niya kung masaya ako sa course na kinuha ko.

"Of course!" Slight smile kung sagot.

"Good, then do your best. We're supporting you know" Saad niya na nagpalingon sa akin sa kanya.

"I see your art work. And kinausap ako ng isang may ari ng kilalang Architecr firm. Telling me that they want to work for them after you graduate. And I dunno what to says. I just told me, its your decision not me" Paliwanag niya. Siguro yun yung Tatay ni Kuya Tibor.

"Thank you!" Emotional kung saad sa kanya.

"You'r e welcome, son and Sorry for being unreasonable. I want you to know that I'm so proud of you" Saad niya sa akin sa isang masiglang boses.

Napayakap ako sa kanya sa tindi ng saya ko. He tap my shoulder. Saka kumalas ako ng makita kung lumabas  na si Mama sa loob ng room.

"Umuwe ka after niyang maging okay. You need to rest" Mahinahon na saad sa akin ni Mom.

"Were waiting you there" Huling sabi ni Dad bago sila umalis ni Mom.

"You look blooming!" Puna ng nasa gilid ko. Si Kynn pala.

"Ah, masaya lang dahil finally tanggap na nila yung gusto kong course" Half smile kung sagot sa kanya. Tumango naman siya sa sinabi ko.

"Buti naman kung ganoon" Tumatango niyang saad. Saka tumingon kung saan nagtango sila Dad. Nakita naman namin ang pagdating ng ilan kasama ang mga magdodonate ng dugo.

"Napakaswerte ni Devina. She loved by everyone but sadly she doesn't even know. Cause she's busy finding in the wrong road" Bitter sweet niyang saad. Totoo ang sabi niya. Where here, something that Devina's searching for. Pero naghahanap siya ng iba. Kaya naliligaw na siya ng daan. She's lostin the right track where we are.

"I hope she find the right track where we are waiting for her to find us" May pag asa niyang sabi.

"I'm sure in time nakikita din niya tayo. Ang matagal na niyang hinahanap" Pag sang ayon ko sa kanya.

Matapos makuhaan lahat ng dugo ng mga nagdonate. Kaagad kaming nagtungo pabalik sa E.R. para ibigay ang Walong pack ng dugo.

Nakangiti ang Nurse na sumalubong sa amin. Nagthank you ito bago nakangiti pa rin pumasok sa loob ng E.R. Mukhang kakasya na iyon.

Nakahinga na kami ng maluwag ng lumabas na ang Doctor saka sinabihan kami na nasa maayos na siyang kondisyon ng masalinan na ng dugo. Pero imomonitor pa rin nila para malaman ang kung bumubuti na ang kondisyon niya.

Nag antay kami na ilipat siya sa Private room kung saan siya mananatili. Hanggang ngayon wala pa rin kaming balita kay Marco maging kila Senator. Hindi pa siguro tapos ang laban nila. Umuwe na ang ilan dahil hinahanap na sila. Samantala kami nila Kuya Jasthin ang nanatiling natira.

Gusto ko ding kasing malaman kung ano ng gagawin nila sa bangkay ni Marco. Nakatitig lang kami sa walang malay na nakahiga sa hospital bed na si Devina. She's looking peaceful habang nakahiga.

"Thanks God she' s safe" Relief na saad ni Kuya Osgood. Nanatili naman tahimik si Kuya Jasthin.

"Si Marco ba iniisip mo?" Tanong ni Kuya Land kay Kuya Jasthin. Tumango lang ito saka tumingin muli kay Devina.

"Sina Senator na bahala doon" Sabat ni Kuya Runyon. Kahit na anong pampalubag naming loob sa kanya. Wala pa rin nangyayari. Hinayaan na lang muna namin.

Ilang oras pa kaming nanatili sa loob hanggang sa biglang bumukas ang pinto. Napatayo kami lahat ng pumasok ang naghuhumagos na sila Senator. Hindi ko alam kung ako lang ba ang nakakaramdam pero ang bigat kasi ng atmosphere pagkapasok nila.

Kita sa mga mukha nila ang matinding galit. Kaagad na lumuhod si Senator Broody saka hinawakan ang kamay ni Devina. Hindi na niya naiwasan na maiyak.

"Anak, please don't leave me. Hindi pa ako nakakabawi sa iyo. Huwag mo akong iwan kaagad. I need you, please!" Halos mabiyak ang puso ko ng makita ko ang sitwasyon na ito.

He wait for this too long. And now, ganito pang paraan na mangyayari. For sure alam na niya. Hindi malayong sabihin sa kanya ang katotohanan.

Nakatulala naman si Senator Brady sa likod nito. Tila, naguguluhan pa rin sa mga pangyayari. Nagkatingin kaming ni Kuya Land. Saka kami nagpaalam sa kanila. For privacy ika nga.

Sa labas nakita namin sila Kuya Hence. Nanlulumo, hindi makapaniwala at tulala. May mali, may hindi tama sa mga reaksyon nila. Hindi ko napigilan ang sarili at tinanong sila.

"Anong meron Kuya? May nangyari ba?" Takang tanong ko. Masama ang kutob ko dito. May pinaghalong lungkot, sakit at pighati ang sumalubong sa akin. Pagkaharap ni Kuya Hence. Sinenyasan niya si Kuya Luwies.

Nanghihina lumakad si Kuya Luwies bitbit ang laptop niya. Binuksan niya iyon at may pinindot. Saka maluha-luhang iniharap sa amin yun.

Kinuha ko ito mula sa kamay niya saka namin pinanuod. Sa una itim ang makikita pero ilang saglit lang. Imahe na ni Devina ang nakikita namin. Walang malay, puro galos, sugat, saksak at hiwa.

Halos maibagsak ko ang laptop na hawak ko kung hindi lang nila ako inalalayan. Halos hindi ako makahinga sa nakikita ko. Ilang saglit lang biglang bumukas ang pinto. Pumasok sa kwarto si Marco. Dala ang latigo na may tinik-tinik. Lumapit siya kay Devina saka inangat ang mukha nito. Kita naman namin ang pasang natamo siya sa mukha. May black eye, putok ang labi saka namamaga na pisngi.

Akala ko bibitawan niya pero isang malakas na sampal ang pinadapo niya sa pisngi ni Devina. Halos umiikot ang ulo ni Devina sa lakas. Napasinghap kami ng mapanuod namin. Lumayo siya dito saka parang baliw na tumawa. Ginulo niya ang buhok niya bago kinuha ang latigo na binaba niya.

Ing wasiwas muna niya ito saka hinataw sa katawan ni Devina. Paulit-ulit niya itong ginawa hanggang sa mag sawa siya. Halos hindi kami makahinga ng maayos sa napanuod namin.

Isa pang video ang biglang nagloading. Ganon din ang umpisa pero this time nasa harapan na siya ni Devina. May isang bagay siyang kinuha sa likod niya.

Bigla niya itong ibinaon sa hita niya saka iniwan. Saka siya malakas na pumalakpak. Inikutan niya si Devina saka sinabunutan. Kahit walang malay patuloy niya itong pinapahirapan.

Hanggang natapos ang lahat ng video kung paano niya torturin si Devina. Marco, ikaw pa ba yan? Tanong ko sa sarili ko. His like different from the Marco I know.

"How could he do that!" Nagpipigil na galit na saad ni Kuya Land. Kanya-kanya naman ng reaksyon yung iba.

"I think he is mental Ill!" Pabulong na saad ni Kuya Runyon. Napatingin naman kami sa kanya.

"May pinsan akong may mental ill. He seems has a multiple mental disorder. Paiba-iba siya ng kilos, galaw saka yung bihis niya. Pansin niyo ba?" Tanong niya sa amin. Nagkatinginan naman ang lahat maging sila Kuya Hence napalingon na rin sa amin.

"Is he has a traumatic experience in his life?" Pagtatanong niya sa amin.

Wala naman akong alam sa kanya na personal. Hindi din kasi siya mahilig sa pagkukuwento.

"Oo, nagkaroon siya ng trauma noong bata siya. Until now, lumalabas pa rin yung epekto nito sa kanya" Seryosong bahagi sa amin ni Kuya Hence.

"From his own Father" Segunda ni Kuya Hency.

Natahimik naman kami sa sinabi nila.

"Thats explain why?" Saad niya saka nanahimik. Umupo kaming lahat sa may waiting chair.

Tulala sa lahat ng mga nangyari. Kailangan na naming umuwe. Isa isa ng nagpaalam ang mga kasamahan ko. Pati ako nagpaalam na rin.

Pagod sa byahe kaagad akong pumasok sa kwarto ko pagkadating ko. Inantay nga nila ako pero dahil sa nangyari at haba ng byahe pinagpahinga na nila ako.

"Magigising din siya in time" Saad ko kay Kuya Jasthin saka siya tinapik ka balikat. Ngumiti na lang pero hindi malawak.

"Hmm, tama ka. She'll just need to rest. Grabe ang nangyari sa kanya" Panatag niyang saad.

"Hm, maging ang kaluluwa ni Marco. Kung nasaan man siya ngayon sana ayos lang siya. Hindi man makatarungan ang ginawa niya pero. Kailangan niya pa rin patawarin" Malungkot kung muling saad.

"I'll remember what my professor told us before." Singit ni Kuya Tibor sa amin. "Forgive but never forget" Saad niya saka umupo sa kaliwang side ko.

"We can forgive him, but the damage he cause will never be vanish. Good o Bad memory will always here." Sabay turo niya sa isip at tapat ng puso niya.

"Sa kabila ng ginawa niya. Hindi non mabubura ang magagandang bagay na iniwan niya sa atin. Maybe he die in a worst state of him. But his womderful life fill with greatful. Sayang at nawala siya sa ganitong paraan. Hindi man lang natin siya nadamay sa pinagdadaanan niya" Nanghihinayang na saad ni Kuya Runyon na nakatayo sa likod namin.

"Hindi man lang natin napansin. Siguro kung napansin natin kaagad. He never left us like this. But our life is just borrow to God. It must be back to him. And Marco time is finish. He need to go back where we are derrived" Mahinahon na sabag sa amin ni Clion. Saka kami natahimik habang pinagmamasdan ang larawan niya na may kakaibang ngiti. His smile is always the best cause its rare to seek.

We will miss you and you're never be forgotten.