Dad's enemy

Patuloy pa rin ang pag aalis ng mga katawang wala ng buhay pa. Maraming naiwan na bakas ng dugo ang dumanak sa may dalampasigan. Mula dito tanaw ko din ang pag aalis nila ng mga bangkay sa may rest house namin.

Hindi ko pa rin lubos maisip kung anong nangyari bakit nagkaroon ng ganito. Hindi naman ako ganon kainosente pagdating sa trabaho ni Daddy. His politician maybe their' s a person tip that we are here or someone stalking us.

Nanatili akong nakatayo sa may gilid kung saan hindi ako makakaabala sa kanila. Hanggang sa matapos silang kuhain ang mga katawan. Doon lang ako naglakad papunta sa bahay.

Habang palakad hindi ko maiwasan manlumo sa nangyari. This is house is an antique and valued by my parents and look at now. Mula sa pinto na may bakas ng dugo hanggang sa pader nito na puro butas gawa ng mga bala ng matataas na kalibre ng baril. Hanggang sa mga antigong kagamitan na nabasag at nagkalat sa sahig. Hindi ko maiwasan na maluha.

Bakit ganito ang nangyari? Wala man lang akong nagawa. Kamusta kaya sila? Okay lang ba sila? Gusto ko silang makita.

Isang pulis officer ang lumapit sa akin. Nagmamadali ito at parang kinakabahan.

"Excuse me Ma'am" Pagtatawag pansin niya sa akin habang bakas pa rin ang kaba sa mukha niya.

"Ako nga po" Magalang na tugon ko.

Napalingon-lingon muna siya sa paligid bago ako kinausap sa mababang boses ngunit mahina. Sapat na para marinig ko siya.

"Kailangan niyo na daw pong umalis dito. Pinag uutos ng kapatid niyong si Connor. Mas delikado kong mananatili kayo dito. May sasakyan pong nag aabang sa inyo sa labas. Bilisan niyo daw po" Nanginginig niyang saad sa akin. Nagtataka ako kung bakit ganon ang tono ng pananalita niya. Pero dahil nga medyo kinakabahan pa rin ako sa lugar na ito. Sinunod ko ang utos niya.

Mabilis siyang naglakad palabas ng bahay na sinundan ko. Tumaliwas kami sa mataong parte pagkalabas namin. Natanaw ko naman ang itim na kotse na sinasabi niya. Pero may kung anong nagsasabi sa akin na huwag akong sumama sa kanya.

Napahinto ako ng mapansin ko ang klase ng sasakyan. Tinitigan ko ito saka napaisip. Kailan pa kami nagkaroon ng ford na sasakyan? Never na bumili sila Dad ng ganito. Kanino ito? Nanlaki ang mata ko ng matanto kong kanino yun.

Paalis na sana ako ng biglang may nagtakip ng panyo sa ilong ko. Pinilit kong pumiglas pero sadyang malakas ang lalaking nasa likod ko. Unti-unti naman akong nawalan ng malay. Hanggang sa naaninag ko ang pagbukas ng pinto ng kotse.

Nagising na lang ako sa isang hindi pamilyar na kwarto. Napalingon ako sa paligid para malaman kung nasaan ako. Pero tangin plain na kwarto ang bumungad sa akin. Tinignan ko naman ang sarili ko.

Kinabahan ako ng makitang iba na ang suot kung damit. Kinapa-kapa ko pa ang sarili ko saka pinakiramdaman sa baba. Hindi naman masakit down there so safe pa rin siya. Pero nasaan nga ba ako?

Napalingon naman ako sa may pinto ng bigla itong bumukas. Niluwa nito ang isang lalaking may edad na ngunit sumisigaw pa rin ng katipunuhan. Siguro same ages lang sila ni Dad.

Biglang naningkit ang mata ko ng makilala siya. Saka ko lang narealize na siya yung kalaban ni Dad sa pagkasenado. Si Senator Broody Gregory Ortiñeza. Pumapangalawa sa Ama ko bilang magaling na senator.

"Anong kailangan mo sa akin?" Kaagad na tanong ko sa kanya habang nagpipigil ng galit. Kita ko naman sa kanyang mukha ang pagkagulat sa biglaang tanong ko.

May kung ano sa kanya na parang napapanatag ako. Diba dapat ang maramdaman ko ay kaba at takot pero bakit simula ng magising ako kalmado at ligtas ang nararamdaman ko.

Hindi naman napigilan ng pagtatanong ko ang paglapit niya sa kinalalagayan ko. Umupo siya sa gilid kung saan malapit sa akin. Hindi ko naman mailayo ang sarili ko. Parang may kung ano na bumubulong sa sarili kong katawan na huwag gumalaw.

Inangat niya ang isa niyang kamay saka dinama ang aking mukha. Magaan niyang pinasadahan mula sa pisngi hanggang baba. Kita ko sa mukha at emosyon na ang pagkaulila sa isang tao. Hindi ko maintindihan kung bakit yun ang nakikita ko sa kanya.

Nakita ko na lang ang sarili ko na pinupunasan ang luhang kumawala sa kanyang mata. Parang may kung anong tumurok sa puso ko ng makitang umiiyak siya sa harap ko. Parang magnet na nakahatak sa akin. Nalulungkot ako ng makitang siyang ganito. I don't know why? Bakit sa kaaway pa ng Daddy ko.

Pero sa itsura niya hindi ko makita kung saan yung tinutukoy ni Dad. Wala akong mapuna sa kanya para maging kalaban ni Dad. Siguro pagdating sa trabaho pero.

Napabuntong hininga na lang ako ng tuloy-tuloy pa rin ang pagbagsak ng luha sa kanyang mata.Sumisigaw ang isip ko na tama na! huwag ka ng umiyak! Hindi ko alam kung bakit ganito ako katindi maapektuhan sa kanya.

Nagulat na lang ako ng bigla niya akong yakapin. Saka tuluyang bumigay sa akin. Mapahagulgol siya sa akin dibdib. Habang ako gulat at tulala sa nangyari. Mas pinili ko na lang na manahimik at damayan siya sa pagluha.

Umiiyak siya na parang ngayon lang nakasama ang isang taong nalayo sa kanya. Grabe kasi ang hagulgol niya. Hindi ko naman napigilan ang sarili na haplosin ang buhok niya kahit puti na ito.

Tumagal siya ng ilang minuto bago tuluyang humumpa ang kanya luha. Mabilis niyang pinunasan ang mga takas na luhang nakakawala sa kamay niya. Inantay ko siyang matapos saka muling nagtanong.

"Bakit ako naandito sa poder mo?" Kalmado ko ng tanong sa kanya. Umiwas naman ako ng tingin ng napatingin siya sa akin.

"Para sa kaligtasan mo" Mahina niyang saad. Napataas naman ako ng.kilay sa sinabi niya.

"Kaligtasan ko? Bakit diba isa ka rin kalaban ni Dad? So paano mo nasabing ligtas ako dito?" Sunod-sunod kung tanong sa kanya. Para naman siyang kinapos ng hininga ng tinanong mo yun.

"Dahil-"

"Excuse me, Sir. May naghahanap po sa inyo sa telepono" Sabay lahad niya sa cellphone hawak nito. Kaagad niya itong tinanggap.

"Hello!" Pagbati niya sa kausap niya habang sumisinghap pa. Bigla naman nag iba ang aura ng mukha niya. From emotional naging seryoso siya. Hindi ko man alam kung sinong kausap niya.

"Nasa akin siya don't worry" Biglang nagbago ang kanyang emosyon. Kung kanina ay mangiyak-ngiyak ngayon naman napakaseryoso. Sino kaya ang kausap niya.

"No, hanggang't hindi ito nalulutas sa akin muna siya" Firm niyang sagot. Nakakatakot naman siya. Kung si Dad intimidating, ito naman mukhang maamo pero nakakatakot.

Nanatili lang akong nakaupo dito sa may gitnang bahagi ng kama. Habang siya nasa gilid pa rin at may kausap sa cellphone.

"I don't care. Nagdesisyon akong manatili siya sa poder mo kahit labag sa loob ko para sa proteksiyon niya. Pero anong nangyari muntik na naman siyang malagay sa panganib. Matagal ko na siyang gustong kunin sa inyo. Wala lang ako pagkakataon ngayon meron na. Kahit ano pang gawin mo, hindi mo na siya makukuha pang muli sa akin, Jonathon" Huling saad niya bago pigil galit na binaba ang tawag.

Nanlaki ang mata ko ng marealize kung sino ang kausap niya. Si Dad, and what his mean by his word? Napabuntong hininga muna siya bago muling humarap sa amin. Bumalik uli sa pagiging maaming kalmado ang itsura niya.

Ngunit makikita mo sa kanyang mata ang pagod at lungkot. Hindi ko naman napigilan ang sarili ko haplosin ang kanyang pisngi. Sa una nagulat siya pero kalaunan ay hinawakan niya ang kamay ko saka dinama ang haplos ko.

Para siyang hinihili ng kamay ko sa ayos niya. Isang kumikinang na patak ng luha ang kumawala muli sa kanyang mata. Napahinto ako saka ako na mismo ang nagpunas. Bumalik na naman ang munting kirot sa aking puso. Sino ka ba talaga? Broody Gregory Ortiñeza. Bakit ganito ang nararamdaman ko?

Are we connected? Who are you in my life. What does it mean you let me live in his residency of my Dad? Who are you? Malaking tanong ko sa sarili ko.

"Sorry, for being emotional in front of you" Paghingi niya ng tawag habang nagpupunas ng takas na luha. Hindi ko alam kung bakit ang gaan ng pakiramdam ko sa kanya.

Hindi ko siya sinagot at nanatili kang nakatingin sa kanya. Nang maayos na niya ang sarili niya saka siya humarap sa akin.

"Mabuti pa ay matulog ka na. Magpahinga ka na. Huwag kang mag alala walang gagalaw sayo dito. Bantay sarado lahat ng pwedeng pasukan dito. Saka na ako magpapaliwanag sa iyo kapag maayos na pakiramdam mo. Kung may kailangan ka. Kunin mo lang yung walkie talkie dyan. Ibibigay nila ang gusto mo. Aalis muna ako para asikasuhin ang ibang bagay. Sana ay huwag kang magalit kung dito ka muna sa akin" Mahinahon at kalmado niyang paliwanag sa akin. Napatango na lang ako sa gusto niyang mangyari. Wala din naman mangyayari kapag nakipagtalo pa ako.

Sa halip ay umayos na lang ako para muling magpahinga. Nararamdaman ko na ang pagod ng katawan ko. Para akong nagbyahe ng matagal. Kamusta na kaya sila?

"Okay lang sila, may nagbabantay sa mga kapatid at Mommy mo" Saad niya ng makuha ang nais kong itanong sa kanya.

"Okay" Mahina kong sagot. Tipid na ngiti ang sinukli niya sa akin. Bago ako muling pumikit.

Hindi ko alam kung ilang minuto uli akong nakatulog. Basta naramdaman ko lang na may humahaplos ng ulo ko. Hindi ko minulat ang mga mata ko sa halip ay gumilid muli ako para makatulog. Alam kong si Senator ito kaya hindi ko na minulat ang mata ko.

Pero hindi ako mapanatag tulad ng kanina. Parang may mali kaya bigla akong nagmulat ng mata. Doon ko nalaman na mali talaga ang pag aakala ko na si Senator ito. Hindi pa rin naalis ang tingin ko sa kanya. Parang hindi naman na siya nagulat sa naging reaksiyon ko. Sa halip ay pinagpatuloy niya ang paghaplos sa buhok ko.

Namungay naman muli ang mata ko sa haplos niya. Pero ayaw ko ng matulog lalo na andito siya. Nahihiwagaan na talaga ako.

"Anong ginagawa mo dito?" Mahina at inaantok kung tanong sa kanya habang nakatagilid paharap sa kanya.

Bago siya ako sinagot ay humiga siya katabi ko. Magkasing level tuloy kami ng mukha. Naalala ko na naman yung gabi na nangnakaw siya ng halik sa akin. First kiss ko yun.

Tinitigan lang niya sa saka hinawakan ang pisngi ko. Tinignan ko lang siya na hinahawakan ang mukha ko.

"Binabantayan ka" Tanging sagot niya. Saka muling tumitig sa akin. Bigla naman akong nanghina sa paraan niya ng pagtitig. May kung ano sa mata niya na nakakapanghina.

"Paano mo nalaman na andito ako?" Takang tanong ko sa kanya. Naalala ko na may nagtakip ng ilong ko ng gabing sinabing umalis na ako.

Bigla naman siyang nag iwas ng tingin.

"Ako yung nagtakip ng ilong mo" Nakanguso niyang saad habang hindi nakatingin sa kanya. Imbis na magalit ay natawa ako sa reaksiyon niya. Hahahahaha ang cute niyang mag pout.

Masama naman niya akong tinitigan. Ginantihan ko naman siya ng tingin.

"Oh, bakit ha!" Siga kong saad sa kanya. Muli siyang napaiwas ng tingin. Pfttt, nakakatawa siya oara siyang bata na pinagalitan ng Nanay niya.

"Sige tumawa ka dyan. Huwag mong hintayin na mapatahimik ka sa malupet kung gawalan" Banta niya sa akin pero hindi ako natinag. Aba siya pa itong may ganang magalit eh siya nga ang may kasalanan sa akin.

"At bakit anong gagawin mo ha! Baka nakakalimutan mo may atraso ka sa akin!" Ganting banta ko sa kanya. Napatahimik naman siya bago humarap muli sa akin. This time seryoso siyang nakatingin sa akin. What now?

"Are you okay now?" Banayad niyang tanong. Napapikit naman ako ng ilang beses sa tanong niya. Concern naman siya ngayon parang kanina pinagbabantaan niya ako. May mood swing?

"Hmm, better than before" Tahimik na sagot ko sa kanya.

"Good" Tipid niyang sagot. Kanina ko pa itong gustong tanungin eh. Matanong nga siya hindi naman siya siguro magagalit.

"Are you working at Senator Ortiñeza?" Maingat kong tanong sa kanya. Hindi naman siya nagdalawang isip na sumagot.

"Yes" Kaagad niyang sagot sa akin saka tumingin sa kisame. Napatitig naman ako sa kanya ng bigla na siyang hindi umimik. Parang may something siyang tinatago.

Ang lalim ng iniisip niya to the point na bigla na lang may lumandas na luha sa kanyang mata. Napakurap ako ng makita ko itong unti-unti ng tumutulo. Its something hard to share. Well sabagay ganon din naman ako. Everyone has a own dark history. I bet his story are darker.

Ako na mismo ang nagpahid ng luha sa mata niya. Napalingon pa siya sa akin ng punasan ko na ito sa may pisngi niya. Doon lang niya namalayan na umiiyak siya.

Kaagad naman niyang pinunasan ang mga tirang luha. Saka tumalikod sa akin para ayusin ang sarili niya. Wala akong balak tanungin kung ano yun. Its something na willing dapat na ishare.

Bigla siyang bumangon saka umalis sa kama. Nanatili lang akong nakatingin sa kanya.

"Let's go, dinner time" Hindi siya nakatingin habang sinasabi niya yun. Maybe nahihiya sa nangyari. But its okay with me. Mahirap kasing basahin ang mga lalaki. Kaya hirap.din nilang intindihin.

Bumangon na lang ako sa kama habang siya naglakad na papunta sa may pinto. Doon niya ako hinintay bago kami sabay na lumabas. Doon ko lang napansin na malaking bahay itong kinalalagyan namin.

Parang ganon sa bahay namin pero this like a mansion like. Isang hallway ang dinaanan namin bago lumabas malapit sa may hagdan. Naglakad kami baba ng tahimik. Pinagmasdan ko naman amg ilang latrato nakadisplay sa pader. Napahinto ako ng makita ko ang ilang latrato na kasama si Marco.

Isa-isa ko itong pinamasdan. Mula sa larawan ng batang lalaki hanggang ngayon. Magkasama sila ibig sabihin.

"Ama-amahan ko siya" Seryoso niyang sagot sa gilid ko. Gulat naman akong napatingin sa kanya. So his son of my Dad's enemy?

"He adapted you?"Napapaos kung tanong sa kanya. Hindi naman nawala sa kanya ang pagkapoker face ng.mukha niya.

"Yes, eversince he saved me from death. His like an angel sent by my mother to saved me from my devil father" Walang emosyon niyang paliwanag sa akin. Napatameme lang ako sa sagot niya. I thing that senator is really a good man. But my father keep telling us that he is a greedy, selfish and any kind of negative trait.

"Tara na" Muling yaya niya sa akin bago naunang bumaba. Sinundan ko naman siya pababa. May mangilan-ngilan akong nakikita na nga men in black. Maybe their guards.

Hanggang sa nakarating kami sa magarbong dinning area. Ang haba ng lamesa may pa candle light dinner.

Napatingin naman sa akin ang tatlong tao na nakaupo sa mahabang lamesa. Dalawang lalaki na sa tingin ko ay kambal at isang babae na mukhang mataray.

"Andyan na pala kayo hindi na kailangan pang ipatawag" Walang kabuhay buhay na saad ng babaeng nakaupo sa pang dalawang upuan sa kaliwang bahagi.

"Umupo na kayo ng makapagsimula na tayong kumain. Its getting late, magagalit si Senator" Yaya ng isang sa kambal. Ang isa naman ay nagsisimula ng kumain. Sinunod naman namin silang at umupo na.

When we settle I gasp. Because there is a maid who immediate serve us. I stare at her while placing food in my plate. Its uncomfortable for me. I suddenly avoid my eyes from one of those twin. The one who is eating while we are at arrive.

He look at me with amusement in his eyes. Something that make me bother.
"Are you okay?" Nag aalalang tanong nga katabi ko. Saglit akong lumingon bago tumango. Napatingin naman ako sa mga pagkain na nakahain.

I suddenly felt my stomach crave for food. Well I don't have been eated since yesterday.

"Kumain ka na" Utos niya sa akin na kaagad ko naman ginawa. I didn't bother kung nakatingin sila sa akin. Basta I eat as much I can until I reach my limit.

"You really hungry, you almost consume the food" He amaze comment on me. Saka ko lang narealize yung sinabi niya. Nang makita ko na halos wala ng pagkain sa lalagyanan. Ops hehehe nagutom eh.

"Am starving" Maikli kung tugon.

"Its tested and proven" Sabat naman ng babae habang nagpupunas ng bibig niya. Saka ito direktang tumingin sa akin bago umiling saka tumayo.

"Mauna na ako marami pa akong aasikasuhin na inutos ni Senator Uncle" Paalam niya sa amin bago tuluyang tumalikod at umalis.

"Hayaan mo na siya. Masanay ka na sa kanya. Ganyan talaga yang si Herschel, mukhang mataray, hindi palangiti pero mabait" Saad muli ng lalaking may mole sa gilid ng kaliwang mata niya. Its maybe his identity as a twin. Kasi yung isa nasa may gilid ng labi eh.

"Hency is right you should be get to use oh her attitude" Payo ng isa sa akin. Tumango-tango na lang ako sa sinabi nila.

Habang inaayos ng mga maid nila yung pinagkainan namin. Nag usap-usap naman sila in something.

"Kailan uli tayo magtatraining Kuya Hence?" Tanong ni Marco sa lalaking may nunal sa labi. So his Hence and the guy rigt after him is Hency! Ang coolit ng name nila.

"Maybe tomorrow afternoon. May pinapagawa pa sa akin si Senator" Napakaseryosong sagot niya. Hindi ba ito ngumingiti?

"Ikaw?" Tanong naman niya sa isang kakambal na si Hency. Napaitlag muna siya bago sumagot.

"Bantay" Simpleng sagot niya saka tumingin sa akin. Alam ko na ang nais niyang ipahiwatig.

"Kung ganon ikaw ang magbabantay sa akin?" Paninigurado ko sa kanya.

"Yup" Mabilis niyang sagot saka inabot ang phone sa bulsa.

"Hello!" Kaagad niyang sagot bago tumayo saka tumabi sa gilid.

"Yes! Okay okay I get it" Sagot niya sa kausap niya saka serysong bumalik sa amin.

"We need to go, kailangan tayo ni Senator ngayon. Mayra!" Sigaw niya sa pangalan na Mayra.

Isang medyo may katandaan ng babae ang mabilis na lumapit sa amin.

"Ano po yun sir?" Kaagad niyang tanong kay Kuya Hency.

"Pakitawag ang ilang guard. Pasabi sumunod sa amin. May ibaback up tayo" Pag anunsyo niya kay Mayra. Dali-dali naman itong umalis.

Napalingon naman ako sa kanila ng bigla silang tumayo lahat. Napatayo na rin ako. Nakuha ko naman ang atensiyon nila.

"Saan kayo pupunta?" Kinakabahan kung tanong sa kanila. Nagkatinginan naman sila bago sumagot si Marco.

"May pupuntahan lang" Simpleng sagot niya pero alam kung may lihim na nakatago sa katagang binitawan niya.

"Mas mabuti kung dito ka na lang. Magpahinga ka na at masyadong delikado sayo na lumabas. Lalo na nagkalat pa rin ang mga kalaban ng Daddies mo" Payo sa akin ni Kuya Hence. Napakunot noo naman ako sa sinabi niyang

"Daddies?" Takang tanong ko sa kanya. Napakamot naman siya ng buhok saka naiinis na sumagot sa akin.

"Malalaman mo din sa tamang oras" Inis niyang saad saka madaling umalis ng dinning area. Sumunod naman na sila Marco kaya naiwan akong tulala dito sa dinning area.

"Ang mabuti pa ay sumunod ka nalang sa kanila Hija. Mas ligtas kapag ganon. Sa ngayon ay naguguluhan ka pa pero pagdating ng oras na malaman mo ang totoo sana ay pumanig ka sa tama" Dagdag payo ng matandang mayordoma nila. Habang nasa gilid ko. Gusto ko pa sana siyang kausapin at tanungin pero umalis na sila.

Napabuntong hininga ako saka bumalik na sa kwartong pinanggalingan ko kanina. Pabagsak na umupo sa kama. Naguguluhan pa rim ako sa mga nangyayari. Mayroon na akong idea pero hindi yun pwede.

Tangin sila lang ang makakasagot lahat ng katanungan ko sa sarili ko. At kung kailan man yun sana matapos na muna ang gulong nangyayari hatid ng mga kalaban ni Dad.

Dad's enemies are so agressive and i don't why. Bakit gustong gusto nilang pabagsakin ang Daddy ko. At saktan kami? Ako? This war is to cruel to duel. At sana lang talaga matapos na. Kasi nahihirapan na ako. Paunti ng paunti ang oras ko. Para mas maging maaga pa kisa itinakdang oras.

****

Kunti na lang yieeeeeee. I hope you enjoy the update.

-PrincessNalics