Death Bucket List

Devina's POV

Paalis na sila, inaayos na nila ang mga gamit nila. Ang bilis ng oras, parang kanina lang nangyari. Pero dahil nga may kanya-kanya kaming buhay, may pasok pa bukas kailangan na nila talagang umuwe.

Nasa sala sila ngayon checking kung may naiwan pa sa kanila na gamit nila. Nang masigurado na nilang walang naiwan. Saka sila isa-isang nagpaalam sa akin. Hinatid ko naman sila palabas ng compound namin.

Isa-isa silang kumaway habang naglalakad palayo sa compound namin. Its a nice day anyway. Hindi ko tuloy mapigilang mapangiti.

Nang mawala na sila sa paningin ko tumalikod na ako para pumasok uli sa compound namin.

"Oh, nakaalis na ba ang lahat?" Biglang tanong ni Nay Ebang sa gilid ko.

"Opo, Nay nakaalis na silang lahat" Nakangiti kong sagot.

"Mabuti naman kung ganon" Nakangiti ding sagot sa akin ni Nay Senayda.

"Matagal-tagal na rin ng huli ka naming ngumiti ng ganyan" Biglang puna sa akin ni Nay Dilya. Napahinto naman ako sa pag ngiti.

"Oo nga, Apo" Sang ayon ni Nay Ebang.

"Sana lagi kang nakangiti. Ang ganda mong tignan" Pahabol ni Nay Senayda. Bigla naman akong nahiya sa sinabi nila. Saka ko lang narealized yung sinabi nila. Kailan nga ba ako noong huli akong ngumiti ng ganito?

Hindi ko na maalala. Sana! I wish na palagi akong nakangiti. Pero ang hirap ding ngumiti kahit na napipilitan ka lang na maging masaya. Kahit alam mo sa sarili mo na niloloko mo lang ang sarili mo na okay lang pero hindi. Mas mabuti ng ganito kisa pikiin mo ang sarili mo sa isang bagay na hindi naman totoo.

"Mabuti naman at natututo ka na uling ngumiti sana magpatuloy pa yan" Hiling ni Nay Ebang. Hiling ko din yan Nay.

"Kaya nga pero, huwag mong pilitin ang sarili mong ipakitang okay lang at ngumiti kung alam mong sa sarili mo na hindi. Mas maganda ng ipakita kung anong tunay na nararamdaman kisa itago sa bagay na hindi kapani-paniwala" Advice sa akin ni Nay Senayda. Napatango naman ako sa sinabi niya. Actually Nay Senayda we have the same thought.

"Ay nako, tama na nga yan. Drama na naman. Pumasok na tayo at dumidilim na" Biglang saad ni Nay Dilya sa madamdaming usapan namin nila Nay Ebang at Senayda.

"Nako! ikaw talagang tanders ka! Ang sarap mong kutusin. Panira ka ng moment" Inis na saad sa kanya ni Nay Senayda.

"Hay, kisa naman bumaha dyan sa kadramahan niyo" Balik niyang saad.

"Hay nako manahimik na nga kayo. Nag uumpisa na naman kayo" Suway sa kanila ni Nay Ebang. Napailing na lang ako sa kanila. Hindi na bago sa akin ang ganitong pangyayari.

Ang kulit nga nilang tignan eh. Kahit may edad na sila hindi nila nakakalimutan na gumawa ng mga gawain millenial. May moto nga silang tatlo eh "Were young enough to make us old". And I didn't see what make them to be it their moto?

Patuloy na bangayan ang narinig ko na nagpabalik sa akin sa wisyo. Ay nako! itong mga tander cats na ito.

"Nako, iwan na natin itong dalawang GURANG NA PUSA DITO!" Parinig ni Nay Ebang kila Nay Dilya at Senayda na nagbabangayan pa rin.

Napahinto naman sila ng marinig yun. Saka masamang liningon si Nay Ebang.

"Wow naman dai, Gurang? Nahiya naman kami sa iyo!" Sacratic na saad ni Nay Dilya. Saka tumingin kay Nay Senayda.

"Kaya nga, eh siya itong mas matanda sa atin. Kung makapagsalita eh kala mo kung sino!" Segunda ni Nay Senayda. Hay nako! ito na nga ba ang sinasabi ko eh. Kapag ito hindi pa natigil baka kung saan pa umabot.

"Ahh, pasok na po tayo. Gumagabi na po" Magalang kung sabat sa usapan nila. Napatigil naman sila sa parinigan nila tsaka napatingin sa paligid.

"Oo nga no! tara na sa loob. Baka mahamugan pa ang bunbunan ni Dilya" Asar ni Nay Ebang. Bigla namang sumama ang mukha ni Nay Dilya sa narinig. Saka bumuwelta sa binitawang pang aasar ni Nay Ebang.

"Nako mabuti pa ngang pumasok na tayo baka mahamugan yung isa dyan. Lamigin tapos magkasakit, sakitin pa man din" Parinig niya kay Nay Ebang. Nako wala na talaga itong katapusan.

"Tara na, Nay Senayda" Yaya ko kay Nay Senayda na pinapanood na lang sila mag bangayan.

Tumango siya kaya nauna na kaming naglakad. Leaving those two who have been cat fighting. Natigil lang ng makita kaming nakalayo na sa kanila.

"Antay!" Reklamo nila dahil hindi sila makahabol sa amin. Dala na rin ng edad nila. Huminto kami saglit para makasabay sila sa amin bago uli naglakad. Tila isang gera na hindi matigil ang bangayan nila. Pinili ko na lang na manahimik. Hanggang sa makarating kami sa bahay.

Pagpasok ko pa lang sa may bungad ng sala. Tila nangulila na ako sa presensiya nila. Tahimik at malinis ng abutan ko ang sala. Ibang iba sa kaganap kahapon at kanina. It's back in the normal silent place of mine.

I press my lips and walk along to my kitchen. To finish the unfinish work. I silent look over around. Huhhhh! balik sa dati. Lumapit ako sa lababo kung nasaan andoon ang ginamit para sa late merienda bago sila umalis.

Bigla naman akong napadaing ng malagyan ng sabon ang sugat ko. I suddenly remember what Vanna do to make it stop from bleeding. At first I was so stun to refuse but my heart say not to. So I stay, when she was applying first aid in my wound.

The kind of feeling whenever she around still unclear to me. I don't what is it. Yung feeling na parang namimiss or something na hindi ko maintindihan. Para their a connection bond between us. Pero how? we don't know each other?

It was roaming around ny head eversince then I met her. That day, the first day when I work at the cafe. It never gone, it growover every now and then. At yun ang gusto kung malaman but my half self not working with me. Anxiety and shyness, attack when I tried to talk with her. The not so good self of me role over me whenever I tried to start a small chitchat with her.

My trust issue, triggered. Kaya mas pinipili ko na lang na manahimik. Matapos kung ligpitin ang lahat. Pinagsama-sama ko na ang mga gamit nila Nay Ebang, Nay Dilya at Nay Senayda.

"Oh ano yan ginagawa mo?" Biglang tanong ni Nay Ebang sa gilid ko. Saglit akong napatingin sa kanya bago siya sinagot.

"Pinaghihiwalay ko lang po ang magkakasama. Para maibalik na sa inyo" magalang na tugon ko habang patuloy na pinagsasama-sama kung alin ang sa kanila.

"Nako huwag mo ng pag aksayahan ng oras yan. Sayo na lang total hindi na rin namin yan magagamit. Mai-stock lang ayan sa bahay. Kaya sayo na lang magagamit mo din yan" Kontra sa akin ni Nay Dilya mula sa likod.

Napatigil ako sa ginagawa ko. Saka sila hinarap. A warm smile welcome me. They never fail me to make feel welcome. And I very thankful for that.
Tipid akong napangiti sa kanila. I didn't know what to say to them.

"Magpahinga ka na, it been a long day for you. Kami na bahala dito" Banayad na sambit sa akin ni Nay Ebang habang tinapik ako sa balikat. Sinasabing magpahinga na ako ayos lang na sila na ang gumawa ng ilang gawain dito.

Napabuntong hininga ako saka nagdesisyong nagpahinga na. Sabagay, ramdam ko na rin ang pagod sa buong maghapon na ginawa namin. It's tiring but worth it.

I walk along to my room to take a rest. Sa pagbukas ko ng pinto, I stop at the entrance and trace the every side of my room. Hindi ako sanay na maraming tao sa bahay pero bakit ganito na lang ang pakamiss ko bigla sa kanila? Baka dala ng emosyon dahil for the first time may nakitulog sa bahay ko na kakilala at matatawag kong friends.

But my self make me remember, do not trust easily. You have a fragile heart, its risky. Rinig kong bulong ng sarili ko sa akin.

Napaupo na lang ako sa may study table ko saka nangalumbaba. Napadako ang tingin ko sa may lalagyan ko ng mga notebook at napansin ang gray kung notebook. MY DEATH BUCKET LIST!

Kaagad ko itong kinuha sa lalagyan saka dali-daling nilapag sa lamesa. Woooo I almost forgot you. Buti na lang nagpakita ka.

Huminga ako ng malalim bago binuklat ang bawat page ng notebook. Sinusuri kung may nagawa ako maliban sa mga nakaraang nagawa ko na. Pagdating sa ikalimang pahina, doon ko nakita ang isang bagay na ginawa namin kanina. I have to cross out it.

So nakakalima na ako. Another achievement for me. Hooo, it's long way pa bago mabuo ang lahat ng ito. Mahirap ng magkaroon ng regret kapag mamamatay ka na. Kaya kung ano mang ang nakalagay dito ay gagawin ko talaga. For my peace.

Out of 40, 5 has cross out there's 45 left before its end. Hayyy! I able to do it? Parang napakaimpossible ng iba dito eh.

Like yung no. 9: Bonding with my siblings.

I don't kung masyado akong naniniwala sa sarili ko na darating ang araw na mangyayari ito. Pero anong masama kung umasa kahit minsan. Wala naman mangyayari kung hindi mo masyadong inaasahan. Minsan kasi kung ano pa yung hindi mo hiniling siya pa yung kusang dumadating.

Ilang araw na lang ba? buwan? May na pala. Ang bilis ng araw. 45 pa gagawin ko. I need to do anything in the list. Total malapit na ang bakasyon. Sulitin ko yun kahit na may trabaho. Mabawasan lang ang nasa Death Bucklet list ko.

Yung ibang napakaimposible pero bahala na. Before magbakasyon gawin ko na ang ilan dito. Kasama siya, the guy who cause pain on me. Hoooh, I need to face it.

11. Forgive him and closure.

Can I do this? Arghhh iniisip ko pa lang naloloka na ako. Paano ko sisimulan? Saan? Naloloka talaga ako. Ghad basta may time gagawin ko ito. Total may pasok naman na bukas. So chance ko na yun bago pa magbakasyon.

Arghhhh makatulog na lang nga. Wag nang isipin kung anong gagawin bukas hindi din naman nasusunod. Katulad ng plano mong magtravel, in the end drawing. Kaya bahala na si batman bukas. Kung paano at saan, let it happen unexpectedly.

Mas maganda yung ganon, more pressure, sure you make it. Hooooh! what ever happen, happen!

Gaya ng plano ko kagabi tuloy pa rin. Naandito ako sa tambayan ko. Nag iisip kung paano gagawin yung plano. Masyadong famous ang lalaking yun. Maraming nakapaligid, baka kapag nilapitan ko. Maging centro ako ng tukso at asaran.

Dapat yung kami lang, para masinsinan at walang sagabal. Lalo na yung babae niya ngayon. Grabe dinaig ang rogby sa dikit. Jusko hindi ko makita sa isang araw na hindi yung maalis sa tabi niya. Hey! I'm not jealous ghad, gusto ko ngang sampalin ang sarili dahil naging uto-uto ako sa kanya noon.

Pero dati yun iba na ngayon. Patuloy pa rin ako sa pag iisip ng plano ng may biglang nahulog mula sa punong pinagsisilungan ko. Muntik na akong mapasigaw ng todo lakas buti na lang napigilan ko ang sarili ko. Buti nalang hindi ako nabagsakan kung sino man yung nahulog.

Nakatingin lang ako sa lalaking nahulog sa puno. Pinapanood siyang mamilipit sa sakit ng katawan niya sa pagkabagsak niya.

"Hindi mo lang ba ako tutulungan?" Namimilipit sa sakit niyang tanong. Napatigil ako dahil sa kanyang boses. Familiar yung boses niya. Hindi kaya si?

"Hollis?"Patanong kong saad. Saglit siyang napatigil sa pagdaing ng tinanong ko siya. Dahan-dahan siyang lumingon sa gawi ko. Gulat ang remihistro sa kanyang mukha.

Mukha ba akong multo? Grabe naman ito.

"Hoy!" Pag aagaw atensyon ko sa kanya. Natauhan naman siya saka sinubukang tumayo. Ako naman si bangag hindi siya tinulungan at pinanood lang siyang magstruggle sa pagtayo.

Masama siyang lumingon sa gawi ko saka nagsalita.

"So you just watch me here? or you help?" Maarte niyang tanong. Kalalaking tao kaartehan minsan napapaisip ako kung bakla ba ito o hindi.

Napairap ako bago tamad na tumayo. Lumapit ako sa gilid niya saka inalok ang kamay ko. Nakaluhod naman na siya hindi katulad kanina na nakadapa.

Padabog niyang inabot ang kamay ko halatang napipilitan. Well, hindi ko siya pinipilit. Siya yung humingi ng tulong. Pwedeng pwede ko siyang iwan dito na namimilipit sa sakit eh. At dahil mabait ako syempre, tutulungan ko na rin at may pakay din ako sa kanya.

Binigatan ko ang aking sarili para gawin niyang suporta na tumayo at hindi masama sa kanyang matumba. Ghad, ang bigat naman ng lalaking ito. Grabe kasing lumamon ang bigat bigat tuloy payat naman.

"Oh ano? Hindi ka ba kikilos ha?" Demanding niyang reklamo. Kikilos? aba't saan kami pupunta? Sa clinic? Wow, naman sige na nga kung hindi ko lang kailangan eh.

"Fine, demanding" Mahina kung bulong sa demanding. Mabagal kaming naglakad para kunin ang gamit ko saka mabagal na naglakad papunta sa clinic. Gaya ng inaasahan ko, Am now an apple of the eye ng mga studyante dito. Ghad napaka attention magnet nitong lalaking ito. Issue na naman ito mamaya.

Napailing na lang ako sa kakahantungan ko mamaya. Tahimik lang kaming binabagtas ang pathway patungo sa clinic. Buti na lang yung iba may klase pa. Hindi ganon kalala ang aabutin ko.

Hay! sa wakas nakaabot din kami sa clinic. Pagkatapat ko sa may pintuan ng clinic. Napahinto ako sa pagbukas ng may marinig kaming hagikgik sa loob. Napatagilid ako ng ulo ko sa tunog ng mga boses nila.

Napalingon naman ako sa katabi ko dahil mas lalo siyang bumigat. Anong mayroon? Napansin ko nalang na binubuksan na niya ang pinto ng clinic. Gamit ang kaliwa niyang kamay.

Sa dahan-dahan na pagbukas niya ng pinto mas lalong nagiging malakas at malinaw ang tunog na naririnig namin. Napapikit ako ng marealized ko kung anong tunog yun. Ghad sa clinic pa talaga. Arghhh why such lustful person sa clinic nagmimilagro?

Pero mas nakakagulat ng mabuksan na namin ng tuluyan ang pintuan. Tumambad sa amin ang puting kurtina sa unang higaan. Malikot at parang lumilindol.

Ghad, ayokong makita first person view kung ano mang milagro ang nasa kabilang puting kurtina na yan. Pero salungat sa kagustuhan ng kasama ko. Unti-unti siyang humakbang habang ako nanatiling nakatayo sa pwesto ko. Napalingon naman siya sa gawi ko ng hindi ako kumilos.

"What?" Saad ko ng walang boses.

"Come on" Sagot niya. This guys such a demanding jerk. Sarap piktusan.

Wala akong nagawa kundi ang sundin siya. Dahan-dahan kaming lumapit ng walang ingay. Palakas naman ng palakas ang hagikgik at ungol ng dalawa o should I say more than two. Kung tama ang pagkakarinig ko, dalawang lalaki at isang babae. Hanip ang lupet ni ate girl. Dalawa talaga?

Nasa tapat na kami ng puting kurtina na ito. Huminga siya ng malalim bago pabiglang buksan ang kurtina. Na lumikha ng malakas na tunog. Napanganga ako sa nakita naming sitwasyon. Jusmiyo marimar, May kinakabayo at naglololipop.

Ghad ngayon pa talaga. Hindi kinaya tanghaling tapat. Pero mas lalo akong nagulat kung sino yung nasa kama with two half nake guys. Ani? Napalingon ako sa katabi ko ng marealized kung sino yun. Matalim at madilim ang itsura ng katabi ko.

Well sino bang hindi magagalit. Girlfriend mo dalawa ang nangangabayo at ang malala pa tropa mo diba? Friendship goals?

Gulat at napahinto sila sa kanilang ginawa ng makita ang kaibigan nila. Ilang segunda pa bago sila nakarecover. Kaagad na silang nagbihis, parang mga ninja.

Nanginginig na sa galit itong katabi ko. Anytime sasabog na ito.

"Can somebody explain what happened here ? Clearly?" Pigil galit na tanong niya sa kaibigan at jowa niya. Paktay kang babae ka, kinati? nagpatira sa iba? Bakit hindi magaling si Hollis? At naghanap pa ng iba? Pero sa naririnig ko sa iba niyang babae malupet din ito sa kama eh. Ah, karma? Hmmm buti nga.

"T-to-tol" Nauutal sa takot ng tropa niyang si Edward. Yung lalaking nangangabayo sa girlfriend niya na sarap ba sarap naman.

"Bakit kasama mo siya?" Matapang na tanong ng girlfriend niya. Aba kapal ng mukha kala mo walang ginawang kadugyutan sa harap ng jowa niya.

"Its none of your business, don't change the topic you dirty slut" Madiing sagot niya sa jowa niya. Napatahimik naman siya..Oh ano ka ngayon teh! pipi? kung makaharder, more at ano pa yung isa? Basta yung ang lakas. Nanghingi ng explanation ang jowa walang masabi? Ano nasarapan teh?

Ramdam ko ang galit niya kung hindi lang wrong timing ang pagkahulog niya. Panigurado hindi hospital aabutin nito kundi funeralya na kaagad.

Palihim akong dumaing ng higpitan niya ang kapit sa baywang ko. Ahhhh, ang payat ko na nga, hinigpitan pa niya ang kapit niya. Tol, boto na yan.

Hindi ko pinahalata na nasasaktan ako dito. Baka maagaw ko ang eksina.
Hindi sila nakapagsalita. Buti na lang may dumating na nurse. Saan ba ito naglalagi? Hindi niya alam may sa kaberdehan na nangyayari dito.

"Oh! Anong mayroon dito? Zabala?" Tanong niya kay Hollis. Zabala ang apelyido niya, halata diba? Ang pinupunto ko kilala kasi sila dito. Board member both parents niya sa school na ito. Kaya he has a power to rule what ever he wants.

"An immoral act" Nangdidiri niyang sagot.

"Huh!" Slow na pick up ng nurse. Bago pa nagsalita uli si Hollis. Kumaripas na ng takbo yung dalawa niyang duwag na kaibigan. Habang itong si Bhel nakatayo pa rin sa harap namin.

"What you waiting for? Get out of my sight" Pautos niyang sambit sa kanya. Natauhan naman siya at nakayukong umalis. Pero bago siya makalabas ay pinasundan pa ni Hollis yun ng katagang naging breakdown ko dati.

"And take note, break na tayo" Simple niyang pahabol bago mabilis na lumabas si Bhel. Oh I just watch a break up scene? Eh? Ang pakay ko lang closure sa lalaking ito eh.

"Aheem" Pag aagaw pansin niya sa attention ko. Napatingin naman ako sa kanya sa tinuro ang sofa sa may gilid. Hay, nako Devi hindi ka pa nasanay. Ganito naman lagi dati. Pairap akong naglakad papunta doon.

Nakatingin lang sa amin ang nurse na wala pa rin ka alam-alam sa nangyari. Maingat siyang umupo sa sofa bago tinawag ang nurse. Bastos na bata, walang galang.

"Hoy, gamutin mo ko" Mayabang niyang utos. Kaagad namang sumunod ang nurse. Kapag hindi tanggal siya sa serbisyo niya. Pinanood ko lang magkadaugaga ang nurse kunin ang lahat ng kailangan niya. Saka mabilis na nilapitan ni Hollis.

Tinanong niya muna kung anong nangyari bago siya ginamot. Matapos siyang gamutin pinaalis niya ito kaagad. Naiwan naman kaming dalawa dito sa loob ng clinic. Tahimik walang gustong umimik.

Hoy! Babae nasaan na yung plano.mo ha? Ano urong ka na teh? Nahabag din buntot mo? bulyaw sa akin ng utak ko.

Teka lang naman teh ha wag kang excited nag iisip pa ako ng sasabihin ko! Galit na ganti ng puso. Hala nag aaway na sila. What to do?

"Mas lalo ka yatang pumayat" Puna niya sa akin? Gulat naman akong napatingin sa kanya. Napansin pa niya yun? Buti naman ang sakit sa boto yung ginawa niya kanina.

"Paki mo ba?" Pagtataray ko, aba gusto pa niya akong asarin.

"Bakit nga ba hindi ka nagwala kanina? Nakakapanibago! May sanib ka?" Hindi ako makapaniwalang pang aasar sa kanya. Matalim naman niya akong tinignan.

"What?" Inosente kong tanong sa kanya.

"Waste of time kung papatulan ko pa sila. Hindi sila worth it ng lakas ko" Rason niya. Napatawa naman ako seriously?

"Talaga? O baka naman dahil wala ka sa condition at kapag lumaban ka matalo ka mapahiya ka no?" Pang uusisa ko sa kanya. Mas lalong tumalim ang tingin niya sa akin. Oh okay Devina zipped your mouth. Lumalabas na naman ang pagiging basher mo.

"Pwede ka ng umalis" Pagtataboy niya sa akin. Ayan tuloy hindi mo pa nagagawa yung plano mo, pinapalayas ka na. Pangaral sa akin ng utak ko.

"Sure ka?" Paninigurado ko.

"Nga pala, may gusto lang akong sabihin sayo" Sabay namin sabi sa isa't- isa. Napatigil din kami ng sabay saka nagkatitigan.

"Ikaw na!" Sabay uli namin sabi. Oh may rhyming?

"Ah, mauna ka na" Saad ko sa kanya. Saglit siyang tumahimik bago nagsimulang magsalita.

"I just want to say-" Pabitin niyang saad sabay kamot ng batok niya. Makati din?

"Say, what?" Tanong ko.

"I just wanna say, Sorry for everything. You from the start. I don't enumerate it. I don't wanna remember every scene. I just make it short but sincere. Sorry!" Pahina ng pahina niyang sabi. Napatigil ako pero dahil mukhang umaayon sa akin ang plano ko. Sino ba ako para hindi siya patawarin. Total matagal na rin yun. Nakamove on na ko. So it's finally to cut my connection on him.

"Okay, your forgiven" Simpleng sagot ko. Gulat naman siyang napatingin sa akin. Parang hindi naniniwala sa sinabi ko.

"What?" Paos niyang tanong

"I said your forgiven. Pero kung ayaw mo okay lang" Agaran kung bawi sa sinabi ko.

"Hindi- hindi sa ganon. Siguro gulat lang ako sa narinig ko na, pinatawad mo na ako. I just, I don't know how to.react. I cause you a lot of pain before. And I'm sorry for that. I trying ko take a change ever since you left me.Maraming nagbago  non, you taught me something about life, to be contented and happy. You know what? I envy you for being free. Free to choice what you want. No one expect and pressure you. Saglit lang tayong nagkasama pero ang laki na ng impak mo sa buhay ko. At nagpapasalamat ako sa iyo at the same time, sorry" Mahaba niyang paliwanag. Nakanganga lang akong nakatingin sa kanya.

Wow, did I heard it right? This guy adapting the change wow naman.

"Well, sabi ko nga kanina. Matagal na kitang napatawad. Actually, gusto sana kitang makausap about dyan. Mabuti na lang at nahulog ka sa puno. Magandang timing, mahirap kang hagilapin eh. So, gaya nga ng paulit-ulit kung sabi. Your forgiven and I just want to have a clear closure from you so we can start a new beginning." Mahabang paliwanag ko sa side ko. Nakatulala naman siyang nakatingin sa akin.

"Hoy" I snap at his face. Napakurap naman siya at natauhan.

"Ah, buti naman kung ganon. Buti na lang pala nahulog ako sa puno. Nakausap kita" Pahina ng pahina niyang bulong.

"Ano yun sinabi mo sa dulo?" Pag uulit ko ng tanong sa kanya.

"Ha? Wala kako" Mabilis niya saad. Napatango naman ako.

"So, were close, I mean the thing between us it's closed." Paninigurado ko.

"Yup" Tangin sagot niya.

Buti naman hindi naging ganon kahirap ang nangyari. Akala ko mangungulilat ako ngayon. Hay buti.na lang nakisama ang panahon sa akin.

"Okay" Sagot ko saka lihim na napangiti. One down yeahhhh. We stay a little bit then nagpaalam na ako na mauuna na ako dahil may klase na ako.

"I gotta go" Paalam ko sa kanya. Tumango naman siya saka ako tumalikod para umalis.

Mahina akong napa'yes' ng nakalabas ako. Saka mabilis na tumakbo papunta sa second subject ko. Such a wonderful day to continue.

~~••~~••~~••~~

A/N

Sorry for the delayed update I've been busy this past few week. Katatapos lang din ng hell week namin. So enjoy the update.'till next update.