Alive

Marco's POV

A good mood of morning great me when I wake up. I still remember what happened last night. Although its bother me, I ignored it. Cause he come to save me.

Wala na siya sa tabi ko ng magising ako. Siguro inantay lang na makatulog ako ng mahimbing bago umalis. Naiintindihan ko naman yun, sapat na yung ginawa niya sa akin para makampanti na sa pagtulog. Napakalaking naitulong niya sa pagtabi sa akin.

"Oh gising ka na pala, ipapagising sana ka ni Sir sa akin pero mukhang hindi na kailangan" Bungad ni Kuya Hence sa akin.

Naninimbang siyang tumingin sa akin. Alam kong may alam na rin siya sa nangyari kagabi. I smile at him to assure me that I am fine now.

"Sigurado ka?" Hindi niya sure na naniniwalang tanong sa akin. Maybe sa tagal na naming magkasama alam na niya kapag may mali sa akin. Pero ngayon sure na sure akong ayos lang ako.

"Opo, Kuya Hence ayos lang ako" Final at sincere kong sagot sa kanya. Nasa may pinto lang naman siya nakatayo.

Napabuntong hininga mo na siya bago uli nagsalita.

"Kung ganoon, mag ayos ka na at bumaba kanina ka pa niya hinihintay" Habilin niya sa akin bago lumabas ng kwarto ko.

Nanatili pa ako ng ilang segundo sa higaan bago bumangon nang makapag ayos na ako. Mamaya ko na lang aayusin mga gamit ko.

Pumasok ako sa C.R. para mag ayos na. Humarap ako sa may lababo para maghilamos. Naalala ko na naman ang nangyari kagabi. That was a part of my past, but Tito Broody was right it was part of me right now.

Saka ko lang narealize na madami na palang nangyari. The mark on my face, now it was gone. It heal by the time, but my memory still not. Maybe in other day o time. Healing need a process of accepting things na, it happened already all you need is to let go, make a move and start again.

I need to gather all things, hindi pa ako ganoon kahanda sa proseso. Maybe in other time, magagawa ko rin yun.

Pagkababa ko sa pangalang palapag kaagad na sumalubong sa akin si Kuya Hence.

"Nasa may garden siya" Pag imporma niya sa akin. Ngumiti ako sa kanya bago nagsabi ng, "Thank you" Bago umalis patungo kong nasaan siya.

Nag iba ako ng direksiyon patungo sa garden. Lumabas ako sa may kitchen area, naglakad patungo sa may likod kung nasaan ang garden niya. It not was a big but, relaxing because of different color and kind of flower plant on it.

Naabutan ko siyang nagdidili mismo ng kanya mga tanim. Siya rin ang nagtanim ng mga bulaklak na andito. Sa pagkakaalam ko, narinig ko sa mga yaya niya na mahilig talaga siya sa mga bulaklak. Pati rin ang babaeng mahal niya mahilig din sa bulaklak, lalo na sa sunflower. Kaya alagang-alaga niya ang mga tanim niyang sunflower dito.

Sabi niya its remind of her, kahit masakit at least they have a sweet memory that they share together.

Napag alamanan ko din na kilala sila dito bilang magkasintahan. Kaya laking gulat ng mabalitaan nilang ikakasal na siya sa ibang lalaki. Usap-usapan yun dito sa kanilang lugar, kaya hindi ko lubos maisip na may taong kayang tanggapin ang isang masakit na pangyayari sa buhay nila ng ganoon kahit hindi sa madaling paraan.

Ramdam ang panghihinayang ng mga tao dito, pati na ang mga magulang niya. Boto sila dito pero hindi ang magulang ng babae. Maybe dahil sa usapang politika kaya ganoon.

"Oh! andito ka na pala! Kanina ka pa dyan, hindi ka man lang umiimik!" Nakangiti niyang saad matapos na diligan ang favorito niyang mga sunflower. Lumapit naman ako sa may table kung saan may mga pagkaing nakahain.

"Busy po kasi kayo sa pagdidilig, kaya hindi ko na kayo inistorbo" Pangangatwiran ko sa kanya. Bigla namang naiwan sa ere yung ngiti niya. Marahil na gets niya yung sinasabi ko. Alam na siguro niyang kahit papaano may alam ako dahil hindi yun ganoon kasekreto dito.

Napapag usapan kahit saan, dahil magkaribal sila sa politika bilang Senator. Pero para kay Senator Atty. Broody, wala siyang paki kung nakikipagkumpitinsiya si Sir Brady sa kanya. As the matter of fact masaya siyang parehas sila ng tinahak na landas.

Kung ako yun, nako panigurado na may paglalagyan siya.

"Ganoon ba? pasensiya na, alam mo naman na nadala lang dahil sa pangungulila ko" Kung kanina nakangiti ngayon napawi. Ayaw kasi sana hindi ka na nagbigay ng clue.

"Ayos lang po" Magalang na tugon ko. Pinagmasdan ko naman siyang muling tinanaw ang mga bulaklak bago ako bigyan ng atensiyon.

"Kamusta nga pala ang pakiramdam mo? Maayos na ba?" Sunod sunod na nag aalalang tanong niya sa akin. Kita ko naman sa mukha niya ang pag aalala sa akin. Napangiti ako dahil kahit papaano may taong nagbibigay ng importansiya sa akin.

"Ayos na po ang pakiramdam ko. Salamat nga po pala kagabi. Kung hindi kayo dumating, hindi ko na naman po alam ang gagawin ko" Nakayuko kong sagot dahil medyo nahihiya ako sa kanya.

"Ano ka ba no! Responsibilidad ko na yun simula ng maligtas kita at kupkupin. Your now my son, keep that. From your horrible experience on your father, I hope na mabura ko yun ng pakunti-kunti" Pagpapanatag siya sa kalooban ko. Napakagat-labi ako para mapigilan ko ang nagbanadyang luha sa akin mga mata. Ito na naman ako nagiging emosiyonal kapag tungkol sa nakaraan ko ang pinag-uusapan. Sa mata ng iba isa akong seryoso at matapang na tao, dahil sa aking tikas. Pero deep inside of the is the weak Marco, Living on the dark side of him.

Mahirap makawala sa madilim na nakaraan, pero mas mahirap ang magpanggap na wala na yun. Sa sinabi ko kay Devi, hindi lang para sa kanya yun. Para din sa akin yun, hindi man halata pero nagpapanggap din lang ako.

"Ay! nako ito na naman tayo. Ang aga-aga drama, kumain na lang nga tayo" Pag babagsak ng kadramahan ni Senator. Ito yun gusto ko sa kanya, kahit mukha siyang masungit, nakakatakot at hindi palangiti sa harap ng publiko, pero kapag kami lang napakasaya niyang kasama. Although na madali siyang lapitan ng mga mamamayan, pero yun makabiruan mo siya ng ganito sa iba,medyo mahirap. Syempre may pinangangalagaan din siyang imahe no. Mahirap talagang nasa politika, kailangan na magaling kang mag panggap. Mag panggap na mabait, matulungin at maasahan dahil kung hindi, hindi ka mamahalin ng mga kababayan mo o hindi ka nila susuportahan. Katulad nalang ng Ama ni Devi ngayon, si Senator Broody.

Isa siya sa mga pinakakilalang Senator dahil sa dami ng natulungan niya. Pero hindi nila alam na ang taong iyon ay sing sama ng di nila inaakala. Alam ko yun dahil minsan ko na silang nasaksihan.

Kasama ko si Senator noon ng tambangan kami ng mga tauhan niya. Madali lang naman matukoy na kanya iyon, dahil sa pagkakakilanlan nila. May logo silang suot na G sa upper left side ng damit nila. Hindi uso sa kanila ang salitang takot dahil ang kalaban mismo ang takot sa kanila. Sa lawak ba naman ng kapangyarihan nila, isang pitik ka lang nila.

Masaya kaming nag umagahan ni Senator. May ilan din kaming pinag usapan tungkol sa politika kung ano yung opinion ko sa ilang usapin. Hanggang sa matapos kaming kumain.

"Siya nga pala, tungkol sa kanya. Ayos lang ba siya? Hindi na ako nakapagtanong kagabi dahil alam kung pagod ka na sa byahe" Simple niyang tanong patungkol sa kanya. Pansin ko nga din kagabi ang pananahimik niya, kaya pala. Akala ko may problema na naman kaya hindi na siya nangulit tungkol sa kanya.

Bigla ko naman naalala ang sinabi ni Blyst sa akin kagabi. Na nasa panganib siya, pero hindi niya sinabi kung bakit!

"Anong problema? May nangyari ba?" Nag aalalang tono ng pagtatanong niya sa akin ng mapansin ang pag iiba ko ng emosiyon sa mukha.

"Sinabi sa akin kagabi ng kasama ko sa trabaho na"

"Na?" Ata niyang tanong.

"She's in danger" Direktang sagot ko. He stiff on his seat, his skin turn pale.
His unmove for a beat, before he sturtter ask me why

"I don't know what exactly is it. But my friend told me, Connor Preston arrived in Cafe were we working to had a meeting with our boss. Regarding on her safety. Wala na siyang sinabi na iba pang detalye. But I assure you once I back at the Manila. I secure her safety" Sigurado at determinado kong sagot sa kanya.

Hindi pa siya ganon nakarecover pero maayos na siyang nakakapag salita.

"So alam na nila kung sino talaga siya?" Kinakabahan niyang tanong.

"Maybe yes, we all know their family was so popular in Manila. So I though that there's no one didn't know about them"

"So nasa piligro nga talaga ang buhay niya. Ito na ang pinakakatakutan ko kaya, kahit gusto ko na siyang makasama hindi ko ginawa dahil sa gulo ng buhay politika" Madamdamin niyang saad. Alam ko kaya saludo ako sa kanya. His wanting to be with her is so he finally waiting to become true.

"Bunyad na ang pagkatao niya. Alam kong makapangyarihan sila pero kahit na ganon, hindi parin nila nailigtas ang bunso nilang lalaki. Hindi ganon kalaki ang tiwala ko sa kanila. Natatakot ako, Marco!" Halata nga sa boses niya na natatakot siya para sa kalagayan ng kaisa-isa niyang anak.

Pinili nitong hindi makasama dahil sa hindi ganoon katindi ang pundasiyon ng siguridad niya. Kaya kahit labag sa kalooban sumang ayon siya sa mahal niyang mapunta ito sa pangangala nila. Pero ang di niya alam, kung ano ba talaga ang nangyayari sa kanya doon.

May idea na ako pero hindi ko pa pwedeng sabihin kay Senator dahil, wala akong sapat na ibedensiya. Mahirap magkaroon ng contact sa loob. Mahigpit ang security nila. Hindi basta basta makakapasok kung walang pahintulot ni Senatot Brady.

Pero kahit kaunting pag asa hindi ako nawawalan. Sa loob lang mahigpit pero pagdating sa labas, humihina ang security nila.

Hindi naging palagay ang pakiramdam niya kaya kailangan na niyang umalis para makapagpahinga. Ramdam ko ang takot sa kanya sa bawat kilos niya. Ang tangin gusto lang niya para sa anak ay ang ligtas na pamumuhay at simple. Hindi yung magulo katulad ng buhay niya.

Nangako ako sa sarili ko na gagawin ko ang lahat para kay Senator. At sa tingin ko ito na ang tamang panahon para gawin yun. Ang siguraduhing ligtas ang anak niya. Isang buwan lang ako dito, sigurado naman akong walang mangyayaring masama sa kanya. Alam kung babantayan din siya ng iba, Katulad ni Blyst pati na ang ilan kung kaibigan sa Cafe.

Nasabihan ko na sila noon, na kapag wala ako sila mo na ang bahala sa kanya. At sure akong gagawin nila yun. Bago ko pa siya nahanap doon, ginagawa na nila yun. Hindi dahil sa Garcilla siya kung hindi dahil babae siya. At hindi dapat pinaglalakad sa dis oras ng gabi ang mga babae sa gitna ng kalsada.

Natuto na rin kasi sila sa dati nilang kasamahan. May kasamahan silang babae na nangungulit na ihatid siya pauwe sa kanila dahil malalim na ang gabi. Lalo't pa na malayo ang lugar niya, delikado pa. Pero hindi sila nakinig kaya, sa isang hindi inaasahan pangyayari. Hindi nila nakita yung kasamahan nila for almost one week. No communication, kinabahan sila dahil kapag hindi siya papasok ay mag sasabi ito.

Pero mahigit na ang isang linggo wala pa rin, kinabahan na sila. Hanggang sa dumating ang mabigat na balita sa kanila. May pulis na pumunta sa Cafe para kausapin si Ma'am Elle. Tinanong nila if may kakilala silang Ahyaa Sanyos. Nang narinig nila ang pangalan na iyon, lahat sila nagtaka kung bakit may natatanong tungkol sa kanila.

Ang hindi nila alam na, nagtatanong ang pulis para sa pagkakakilanlan pa nito. Saka lang nila nalaman na patay na ito ng ideklara mismo ng pulis sa harapan nila. Labis na panlulumo at pagsisi ang naramdaman nila.

Ahyaa Sanyos was declare dead on the spot sa maanib na lugar. Sa isang madilim na bahagi ng kakayuhan, natagpuan ang bangkay niya. Halos naaagnas na ng matagpuan ito.

Walang saplot at malamig na ng makita ng mga awtoridad. Base sa itsura nang nakita ito, walang duda na nirape ang biktima bago pinaslang. Laking pagsisisi nilang hindi pinakinggan ang pakiusap nitong ihatid siya. Matagal na pa lang may sumusunod na di kilalang tao sa kanya sa tuwing umuuwe siya ng alas onse ng gabi. Tila alam na ng suspect kung anong oras siya matyetempuhan. Kaya ngayon ay natuto na sila. Kahit maaga silang umalis sa Cafe. Nasa paligid lang sila nagmamasid. Hindi lang sila nagpapakita, lalabas lang sila kapag may panganib na lalabas.

Kaya kahit wala ako doon, medyo kampante ako na ligtas siya pauwe sa kanila. Ang hindi ko lang sigurado kapag armado ang kalaban, dehado ang nagbabantay sa kanya. Pero kahit ganoon pa man, tiwala ako sa kanila. Kaya nila yun, kung armado man, may cellphone para tumawagng tulong.

Nanatili pa ako ng ilang saglit sa labas bago nagdesisyong pumasok na sa loob. May aasikasuhin pa pala ako, yung mga gamit ko. Sa pagpunta ko sa kwarto ko sa taas. Namataan ko si Kuya Hency, kakambal ni Kuya Hence na nasa baba ng hagdan nag aantay sa pagdating ko. Hindi ko pala siya nakita kagabi, saan kaya siya galing o baka naman sa sobrang pagod ko hindi ko na siya napansin.

"Andito ka na nga talaga!" May bakas ng gulat sa tono ng pagsasalita niya. So hindi niya alam na darating ako?

"You don't know, they don't inform you that I caming home?" Taka kong tanong sa kanya. Napaka uncommon naman ata non. Kapag may balitang bisita o darating ako lahat sila nainform, anong nangyari?

"Hah? Hindi alam ko hindi lang ako.naniniwala dahil akala ko ginogood time na naman ako ng magaling kong kakambal. Alam mo naman na kung ano siya diba? Kaya minsan hindi ako naniniwala sa mga pinagsasabi niya unless galing mismo kay Boss" Paliwanag niya sa akin. Natawa naman ako sa dahilan niya, hanggang ngayon ba naman ganoon pa rin sila.

"What's funny?" Biglang iritado niyang tanong sa akin. Napatahimik naman ako, pinigil ang pagtawa dahil sa iritable niyang itsura.

"I just can't help to laugh you know, hindi pa rin pala kayo nagbabago hahahaha" Hindi ko mapigilan ang pagtawa dahil naaalala ko sila kung paano magtalo magkapatid.

Napatigil ang pagtawa ko dahil sa madilim na ang pagtingin niya sa akin. His dim figure get more define with he become serious. His lips put on grim line, no trace of smile or being happy on what I did. Oaww his serious, napatikhim ako para ibahin ang atmosphere dito, to dense.

"Ah, mauna na ako aayusin ko pa yun mga gamit ko. One month vacation" Pangangatwiran ko bago siya nilagpasan para umakyat na. Wala siyang imik, lagot na badtrip na naman yun. Ano ba kasing ginawa na maman ni Kuya Hence. Itong kambal talaga na ito, sakit sa ulo. Buti hindi sumasakit ang ulo ni Senator sa kanilang dalawa o baka naman sanay na. Yari na naman ako kapag mag cocombat training kami. Panigurado doon yan babawi sa ginawa ko kanina. Speaking of combay training, mag i-sparing pala kami mamayang hapon. Patay siya pa naman ang makakalaban ko mamaya. Maliban kay Kuya Aeki, si Kuya Hency ang magaling pagdating sa one on one battle.

Si Kuya Hence naman sa firing, sa baril siya magaling. Light palang ang itinuturo sa akin pagdating sa firing, lalo na wala pa akong rehistradong baril. Delikado din, kasi kaya hanggang training na muna ako doon.

Habang inaayos ko ang mga damit ko bigla naman nagring ang phone ko na nasa higaan. Naiwan ko nga pala kanina, for sure tadtad ito ng tawag at text ni Blyst. Hindi nga ako nag kakamali, Andami niyang missed called pati text.

"Oh!" Bored kong sagot sa tawag niya.

"Ang ganda naman ng bungad mo sa akin matapos mong hindi sagutin ang mga tawag ko kanina ha! Pati mga texr ko hindi mo nirereplayan. Ano may iba ka na ba dyan ha? Kinalimutan mo na ako kaagad. Napakawalang hiya mo talaga!" Parang girlfriend niyang tanong sa akin. Ay ito na naman sa mga kalokohan niya.

"Ano ha? totoo may iba ka na. Ano bakit hindi ka makasagot!" Sumisigaw na niyang tanong sa akin.

"Can you take of your drama, be serious pards. At FYI I don't have any here, so stop being nagger. Baka ipatumba pa kita dyan" I serious reply him with my little bit high tone voice.

"Okay, so dahil pinatigil mo ang drama ko ito na. Its about Devi, why don't you tell me about it. For all those year, alam mo tapos hindi mo sasabihin sa akin. Nakakatampo ka, kung hindi lang ako pagod kagabi nagera ka talaga sa akin. Baka sundan pa kita dyan ng wala sa oras" Pagalit niyang sabi sa akin.

"About her, its your fault. First, you never ask me about her. Second, You always care for the other girls you flirt with you. And lastly, you never listen to me when I give some clue about her. You just tell me story of your girl, kung paano ka kinindatan, nilandi at nilapitan. Ano may idadahilan ka pa ba?" Paratang ko sa kanyang reklamo. Hindi naman siya nakaimik for a second.

"Hoy!"

"Oo na kasalanan ko na, happy?" Sacratic niya sagot sa akin.

"Buti naman at alam mo. Yun lang ba ang itinawag mo sa akin?"

"Oo sa ngayon, yung iba saka na!" Mataray niyang sagot tsaka pinatay ang tawag. Nako ang damuho talagang yun, pasaway katulad niya.

"Sir lunch na po" Biglang saad ni Manang sa likod ko. Hindi ko siya napansin na pumasok.

"Ay Sir pumasok na po ako, kasi busy kayo sa kausap niyo. Mukhang nagtatalo pa ho kayo kaya hindi ko na kayo inostorbo. Girlfriend niyo ho ba?" Usisa niya sa akin. Tsk, Blyst talaga oh.

"Hindi ho Manang, kaibigan po. Nagtatampo lang dahil hindi ko nasabihan aalis ako" Paliwanag ko sa kanya, kapag kasi sinabi ko na lalaki yun baka isipin nito na bakla ako. Strikto pa naman ito, lalo na sa usaping relasyon ng lalaki sa bakla.

"Ah akala ko nobya mo, kung ganon mauna na ako sa iyo. Sumunod ka na lang sa hapagkainan. Naandoon na sila ikaw nalang ang wala. Bilisan mo.na dyan, sumunod ka kaagad" Bilin niya sa akin bago lumabas ng kwarto ko. Pahamak talaga siya kahit kailan. Binilisan ko nalang ang pag aayos ko ng gamit tska nag bihis bago bumaba.

Tama nga si Manang ako nalang amg hinihintay nila. Kaagad akong umupo para makakain na kami. Tahimik tangin tunog ng kubyertos lang ang umaalingawngaw sa buong hapag kainan. Hanggang Si Senator na mismo ang bumasag nito.

"Marco, I want you to promise me to keep her safe and alive please. Gusto ko pa siyang makasama kahit saglit lang" Pakiusap niya sa akin. Napatingin naman ang kambal sa akin pati na si Ate Herschel na sekretary niya.

"Yes, I promise" Firm and determine answer to him. Hindi ko siya bibiguin, I promise him to keep her safe a d alive even it take my life for a exchange. I don't hesitate to do it. Because he keep me also alive when I about to lost.

~~~

Yieee another heavy update, will what you can expect its sa heavy drama genre. So expect it and be aware guys. Masasaktan kayo hahaha, so hold tight don't listen to sad song or break up song. Naiiyak kayo pramis hahahaha. So I just leave it here. Enjoy reading it, lovelots.

~ PrincesssNalics~