CHAPTER 19: I LOVE YOU TIL MY LAST BREATH

Nakatulog ako sa sobrang pagod ng aking katawan.

Nang iminulat ko ang aking mga mata, I found George sleeping beside me.

“ Wtf?” bulong ko sa sarili.

I was about to get out when he hugged me tight.

“ Don’t go please, I want to sleep with you, ”
He smoothly said to me.

“ But George, it was wrong. I hate you!” I shouted at him. Kaya napabalikwas siya sa kaniyangg higaan.

“ Okay, dito nalang ako sa sahig matulog para hindi  kana madisturbo diyan." Kinuha niya ang kaniyang kumot at pumunta sa sahig.

I stared at him. Swerte ng asawa nito. Ang daling magpakumbaba.

“ Ano tinititig mo? Ah? Gusto mo ako? Makatabi no? ” Ngumisi siya saakin .

“ Gusto mo mukha mo!”

“ But I have something to confess with you Alexis. ” Confess na naman? Nakakunot noo ako sa sinabi niya.

“ I will love you til my last breath,” Aniya.

Nakakain ata ito ng ipis. Kahit ano-ano nalang lumalabas sa bunganga nito.

Maya maya ay bumalik ito sa kama.
“ Malamig kasi doon.” muli niya akong niyakap at iginapos sa kaniyang mga braso.

Dahil hindi rin ako makaalis, hindi nalang ako gumalaw at hinayaan siyang matulog sa tabi ko. Minsan lang naman e.

Magkatabi kami sa higaan. He hugged me tight.
We’re like couples.

“ Good morning, my wife.” bungad siya saakin.

“ Hmm... guard! ” Malakas kong sigaw.

“ Po, ma’am? ” sagot ng guard. Marami kasing guwardiya sa kaniyang kumpanya kaya puwede kang makahingi ng tulong anytime.

“ Paki tawag ’yong asawa nito, sabihin mo na may sakit asawa niya.” utos ko sa kaniya.

Tinitigan ako ni George habang tumatawa.

“ Naku ma’am, ang hirap ng pinapagawa mo. Wala pa pong asawa o jowa si sir. Pasensya na ma--”

“ Umalis kana, ” wika niya sa guard.

“ Sige sir, ” tanging sambit ng guard.

Ibinaling ni George ang tingin sa akin.

“ Maghanda kana para sa kasal namin ng jowa ko mamaya, ” naguguluhan na ako sa sinasabi niya. Never ko pa nakita ang jowa nito tapos ikakasal na siya.

“Kung hindi kalang sana CEO dito, kanina pa kita tinadjakan, ” mahinang saad ko at lumabas ng room.

GEORGE P. O .V

“ Kawawang Alexis, hindi alam ang plano ko. Uto-uto talaga to. Hindi niya parin gets na siya ’yong itunuring kong jowa HAYSST..” aniko habang tinitigan siyang lumabas ng kwarto.

Ang sarap niyang kasama. Ang sarap rin asarin.

Siyempre, bumalik ako sa Pilipinas dahil nabalitaan ko na she's waiting for me. May reporter akong doctor, tapos may marites na Athena. They are my informer kahit noong nasa Japan pa ako.

I know that Alexis is waiting for me. I dropped the picture before I went to Japan para hindi niya ako makalimutan.  Siyempre, I tried to measure his patience kung hanggang kailan niya ako hihintayin. I promised my self that I will love her til my last breath. And today is the most remarkable day of us.

“ Oh, tapos na ako, ” bumalik siya sa kwarto suot-suot ang ipinakita kong dress last night which is wedding gown.

Yes, ngayon na kami ikakasal and I have prepared a lot for it.

She's beautiful. Kaya hindi ko siya kayang ipagpalit. Hinihintay niya ako within 5 years. Hindi ko talaga makalimutan ang mga panahong binago niya ako.

She makes me feel na importante ako sa kaniya.

Matapos siyang nagbihis ay agad naman akong pumunta sa Cr at nagbihis din ng pangkasal.

Pagkatapos ay lumabas na ako at nakita ko siyang hinihintay niya ako.

“ Come on, ” wika ko at hinawakan ang kaniyang mga kamay.

Hindi naman ito umimik at parang wala lang. Pinasuot ko siya ng sandal na may heels tsaka inalalayan pababa ng hagdan.

“ Hindi ba dapat jowa mo ’yong inalalayan mo ngayon at hindi ako? Ano ang magagawa ng bridesmaid diyan ah?” tanong niya sa akin.

“ Eh? Inihatid ko na kasi siya sa simbahan, ” matipid na sagot ko.

“ Paanong inihatid? Katabi kita natulog kagabi. Ahhh.... George, did you fooled me?” tanong ni Alexis sa akin.

“ Saka mo na malalaman.” sagot ko sa kaniya.

Hinihintay na ako ni Mama sa baba at nandiyan na rin ang kotse na sasakyan namin. Yes, si mama nalang yong meron ako.

Nandiyan narin ang magulang ni Alexis. And we pretend na kinidnapped ko sila para sa pagdalo ng kasal namin ni Alexis.