Xyla's POV

                          ⭕  ⭕  ⭕  ⭕

      Ilang araw na ang lumipas pero hindi pa rin dumating si Tepes. I started getting worried and nervous at the same time. First time iting mangyari na hindi pa rin niya ako natatagpuan. Did something happen to Tepes? Sana pala hindi ko siya iniwan doon. This is my fault! Ang hina ko kasi tapos ang bobo ko pa.

     Napasabunot ako sa aking buhok dahil sa frustration. Ano kayang nangyayari kay Tepes ngayon? Sana naman walang masamang nangyari sa kanya because if there is then I would go on rampage. Tepes is my bestfriend. Binigay siya ni mommy sakin kaya please naman Lord. Iligtas niyo po siya at dalhin sa akin.

"Accept me." bulong ng isang boses. 

Nandiyan na naman ang boses na palaging bumubulong sa akin. Ang creepy ng boses niya kaya it send shivers down my spine. Paulit-ulit na lang. Ano ba kasing kailangan niya sakin? I'm weak and dumb.

"Release me, Xyla."  bulong niya sakin.

     Napalinga ako sa kung saan. There is something glowing towards rhat direction. What is it? I close my eyes dahil baka dulot lang ito ng stress. Hallucination lang. I open my eyes again at nawala na yung liwanag. See? I'm just stressed. Huminga ako ng malalim. Galit pa rin ba si Kuya Jake sa akin? I mean nagsinungaling ako at isa akong bampira. Mortals hate vampires. Ang sakit lang isipin. Bakit ba kasi naging tao si Kuya Xenon sa next life niya.

" Where the north wind
   Meets the sea
   There's a river
    Full of memory
  Sleep my darling
   Safe and sound
For in this river
  All is found." pagkakanta ng boses.

     Huminahin naman ako ng kunti. Ang ganda kasi ng boses niya. I feel like I know her. Familiar kasi ang boses niya. It sounds like my voice? Nah, it's impossible dahil I really don't know how to sing tapos ang pangit ng voice  ko so it's impossible. I know! Baka si Elsa or si Ana or si mommy nila yung kumanta. Char, feel ko na tuloy na ako si Elsa. 'Into the unknown' char, joke lang.

  I close my eyes. I'm going to sleep and hope that this is all a dream. I regret coming here. Silly me.

                       ⭕  ⭕  ⭕  ⭕

Tirik na tirik ang araw ngayon. Mabuti pa ang araw, happy but me? Not happy at all. Nag-expect pa ako na gumaan man lang ng kunti itong nararamdaman ko dahil tirik n atirik ang araw but no. Hindi, I will never get better. Hindi ko kaya mag-isa na harapin ang mga problemang ito. I'm always a carefree person. I don't mind the problems na dumadating sa akin noon but now? I don't know anymore. I really gate being left out and being alone. Hindi pa ako handa. Hindi pa.

    Tumulo ang isang butil ng luha mula sa aking kaliwang mata and just that ang dating tirik na araw ay napalitan ng malulungkot na ulan. Bakit kailangan pa kayong bumagsak ha? Dinadagdagan niyo lang kalungkutan ko eh. I hate you. I hate all of you but I hate myself more.

~•~•~•~

"Ahh!" iyak ng batang ako matapos madapa.

   Tumakbo ang batang ako patungo kay mommy upang magsumbong. Silly.

"Mommy. It hurts!" sumbong ko ngunit tumawa lang si mommy sabay abot ng alcohol.

Nag-umpisa na siyang lagyan ng alcohol ang sugat ko. Nang madampi ng alcohol ang sugat ko ay napatili ako ng malakas. Ang hapdi kasi at lalo lang sumakit yung sugat ko. Napasimangot tuloy ako.

"Ayoko na! Ang sakit. Hindi ko na kaya. Huwag mo na lang lagyan ng alcohol. Huwag mo na lang gamutin mommy!" naiiyak kong sumbong kay mommy. Silly.

"Xyla, dear. Alam kong makakaya mo because you're strong." saad ni mommy sa akin.

"I'm not mommy." sagot ko sa kanya. She just smiled at me.

"Believe me you are strong." nakangiting sabi niya.

~•~•~

       Kailan pa ako naging malakas? I'm always weak. Kailan pa ako naging idependent? I always need someone. I always need someone to rely on. See? I'm so pathetic without Tepes. Why am I like this? Instead of finding a way, I'm here regreting my actions. I shouldn't have come here in the first place.

"Hush. Why don't you listen to me and free me already? Like duh?"  naiiritang sabi ng boses. Eh? That excalated quickly.

"Why would I? Hindi ko nga alam iyang mga pinagsasabi mo sa akin. I don't even know you." sigaw ko sa kanya.

"Ugh. This is so freaking hard. Listen, you know me because I am you. I am a part of you. A part that is sealed within you. Get that?" pagsasabi niya sa akin. A part of me? Like what the actual fox.

"I don't quiet understand. Enlighten me." nakakunot noong sabi ko.

"Your mom sealed me to keep you safe."  sabi ng boses. I am getting crazy. I keep.on hearing voices at kinakausap ko pa.

"If my mom sealed you then bakit gusto mong kumawala? I can't help you then. My mom sealed you to keep me safe then why would I let you go?" nakangunot noo sagot ko sa kanya. Bumunting hininga ito.

"You're mom made a mistake. You need me afterall. You are so weak. Now, let me go. Release me."  seryosong wika nito. Release you? How can I? I don't know what to do.

"I don't know how." malungkot kong sagot.

"You know Xyla. You know how. Isipin mo." sabi niya. 

                         ⚫  ⚫  ⚫  ⚫  ⚫

Sumapit na ang gabi. Ang dami ng iniisip ko ngayon. Kumusta na kaya si Kuya Jake? Is he okay? Namamaga na talaga ang mga mata ko sa kakaiyak kaya hindi ko gustong umiyak ngayon. Not now please. Bakit ba sa tuwing iniisip kita ay nasasakyan lamang ako. Can you feel it too, Kuya Jake? Siguro hindi. Ako lang naman ang nakararamdam nito eh.

    I heard footsteps. Nahanap na ba nila ako? Oh my god! Hindi ito pwede. Nataranta naman ako ng maramdamang palapit na siya. Naghanap kaagad ako ng matataguan but unfortunately wala. Wala akong mataguan sa kwebang ito. Shocks! Katapusan ko na. Right, isn't that great? Mas maganda kung mamatay na lang ako dito para matapos na ito. Tanggap ko na. Tepes, I'm sorry at Kuya, I love you.

"Nandito ka lang pala." sabi nung isang boses. Huh?

    Lumingon naman ako at nakita ang isa pang kamukha ng Kuya Xenon ko, si Sen. Ano ginagawa niya dito? Hinahanap niya ba ako? Kung ganoon bakit naman?

"Anong ginagawa mo dito?" I dared ask.

"Hinahanap kita." he answered.

Nagulat naman ako dahil sa sagot niya. So hinahanap niya talaga ako. Napatitig ako sa mukha niya dahil he is so much alike kay Kuya Xenon ko and that's why it's confusing me.

"Bakit mo ako hinahanap?" tanong ko.

"I don't know. Simula ng makita kita noon. I can't sleep at hindi ako makakain ng maayos. Para bang nawalan ako bigla ng appetite." pagmamaktol niya.

"Ganoon na lang ba talaga ako kapangit para mawalan ka ng gana sa pagkain?" naiiritang tanong ko.

"Uhm, maybe." sagot niya. Like seriously? Hays.

"Paano mo ako nahanap?"  nagtatakang tanong ko. He just shrugged as an answer. Hell with him.

"I figured you need help with something?" sabi niya.

"You..."sambit ko. Gosh! Naiiyak na naman ako.

Lumapit naman siya sa akin at niyakap ako. His body is cold but it gives me warm just like Kuya Xenon. Kuya Xenon? No, not a slice.

"Thank...you." sinisinok kong pasasalamat at humiwalay sa kanya. "But I need to be alone." dagdag ko. Nawala naman ang kanyang ngiti pero tumango din naman siya. 

    Kulang. Kulang pa ang yakap. I'm not satisfied. Maybe because hindi yung yakap na yun ang hinahanap ko kundi ang yakap ni Kuya Jake. Yes, I need his hug and I need him. Am I stupid for hoping we will come? Stupid, hindi nga niya alam kong nasaan ako ngayon eh. Silly me.

To be continued~

______________________________________

Thank you sa pagsuporta sa story ko na hindi naman kagandahan. Thank you for giving your time to read this story. Thank you sa lahat. I love you all and sorry sa mga typos at wrong grammar. Lovelots.