After our short trip, we decided to walk and talk, catching up on our lives. Of course, while holding hands. I can't stop thinking that this is one of my dreams before, walking under the moonlight together with the one I love. The night is not scary anymore because he is beside me.

"So, when are you coming back to the Philippines?" he asked, which made me chuckle.

"Wow, you acted like you didn't know, huh? You're typically my stalker, Enzo."

"Wow, what a confidence you got there!" Kiniliti niya naman ako.

I glanced at him. "C-can you stop? Bakit mo ba tinatanong? We'll fly back after two days!" sagot ko habang inaalis ang kamay niya at pinipigilan ang pagtawa.

"I know you are but what I mean is, when are you planning to stay for good? You see, your soon-to-be-husband is wealthy so you don't have to work your ass off here."

"Wow, what a confidence you got there, Engineer Enzo Iñigo Canillo!" panggagaya ko sa ibinanat niya sa akin kanina. "Well, I love my job so even if you got a lot of money in this world, I would still choose to work on my passion. I love traveling so your wealth is not enough to stop me from doing what I want."

Natawa siya. "Sabi na nga ba't gusto mo talaga akong maging asawa," hirit niya. Sinamaan ko sya ng tingin. Bakit ba lagi niya akong naiisahan? I thought we were talking about his wealth, why suddenly the desire of mine being him as my husband became the issue here?

Well, I must tell the truth. "Totoo naman," sagot ko na siyang ikinagulat niya. Ako naman ang natawa sa naging reaksyon ng mokong. "Oh, ano? Tanggal angas ka na naman? Lakas mong mang-asar, eh, kapag binanatan ka pabalik, nawawala ka sa wisyo."

Napakamot na lang siya ng ulo at muli napatunganga na para bang mine-memorize ang sinabi ko.

Ilang sandali pa ay nakarating na kami sa hotel na tinutuluyan namin ni Daisy. Nagpaalam na ako sa kaniya pero sumusunod pa rin siya sa akin.

"Hoy, saan ka pupunta?" tanong ko.

"Dito rin ang hotel ko," sagot niya. Kumunot ang noo ko pero knowing that he's Enzo, of course, he'll choose to stay near me. "O-okay."

Sumakay na kaming pareho sa elevator. Napatikhim ako sa katahimikang bumalot sa amin dahil dalawa lang kami sa loob. Hindi ko alam bakit parang ang tagal naman yatang mapunta sa twelfth floor ang elevator na 'to para makababa na ako. Sa fifteenth pa sya, eh. Mauuna akong lumabas.

Tiningnan ko ang repleksyon niya sa salamin. Napatikhim ako lalo nang makitang nakatingin din siya sa akin. Lumakas ang kabog ng dibdib ko.

Shit. Kakakita niyo palang sa isa't isa, Sunny. Huwag mong sabihing nagnanasa ka na agad?

Umiling ako at iniwas ang tingin sa kaniya.

Mabuti na lang at tumunog na ang elevator hudyat na nasa twelfth floor na kami.

"Good night, Enzo. See you next time," paalam ko.

Akmang lalabas na ako nang hawakan niya ang kamay ko at hilahin papasok muli.

"E-enzo, w-what are you doing?" nababahala kong tanong. Sumara na muli ang pinto ng elevator.

"Why see you next time? When would that be?" seryosong tanong niya. Nakakunot ang noo niya na para bang hindi siya natuwa sa tinuran ko.

"I-I don't know."

"Why don't you know? Don't you want to see me often?"

Napaatras ako sa tanong niya. Malalim ang boses niya na para bang nang-aakit. Nagtataasan tuloy ang balahibo ko sa katawan.

"You always see me often, don't you? You are always following me, Enzo."

"Then, how about you? Don't you want to see me too?"

I gulped as I tried to stay things straight. I want to calm myself because any longer now, I know, I will give in.

"I'm fine as long as I feel your presence. You're the one who always gives me that bottle of almonds, right? It was because of you that I can sleep soundly every night."

"Do you like it?" So, I was right. It was from him.

"I used to like it now," I answered.

"What do you mean?"

"Well, I am not a fan of nuts. Just like how you are not a fan of strawberries," I clarified. Tumunog na muli ang elevator dahil nasa fifteenth floor na kami. Ngumiti ako sa kaniya kasabay nang pagkaway. Pinindot ko na ang twelfth floor nang lumabas siya sa elevator. "Have a rest now. See you on the airplane," nakangiti kong sabi.

The door was about to shut when he asked a ridiculous question, "Can we sleep together tonight?"

Napalunok ako sa tanong niya. Those words woke up my inner feelings and desires that I have been suppressing ever since I saw him today. I stared at him. How can he ask something like that when he knows I can't turn him down?

Agad kong hinila ang collar ng damit niya tsaka ko siya sinunggaban ng halik at dahil do'n tuluyan na siyang nakasakay muli sa elevator. Napansin ko ang pagngiti niya sa gitna ng mga halik namin. I missed this. It's been years since he kissed me like this. I've longed for his touch and now that I have the chance, I don't think I can waste that opportunity.

Naging malalim pa ang paghahalikan namin at hindi ko kaagad napansin na tumunog na muli ang elevator dahil pinindot ko ang floor ko kanina. Natawa ako nang isandal ako ni Enzo sa gilid at siya na ang pumindot ng floor button niya.

"Sunny? What the fuck?"

Agad akong napabitiw kay Enzo nang marinig ko ang boses ni Daisy na ngayo'y nasa harapan ng elevator at nakanganga dahil sa nakita niya. Napakamot naman ako ng ulo ko samantalang napasipol naman si Enzo.

"What are you doing? Why the hell are you with this guy?"

Hindi ako nakasagot dahil hinila na ako palabas ni Daisy. I bit my lip as I glanced again to my man. He seems annoyed too because we were interrupted.

"Ikaw? Bakit ka nand'yan? Sumunod ka sa 'kin!" utos ni Daisy kay Enzo na walang nagawa kung hindi sumunod na rin sa best friend kong bukod sa nag-aalab sa lagnat ay nag-aalab sa galit. Kapwa kaming naglalakad kasunod ni Daisy habang nagkakatinginan at sige sa pagsisisihan hanggang sa tuluyan na kaming makapasok sa kwarto sa twelfth floor.

"Now, the two of you, sit," utos ni Daisy sa amin ni Enzo na tila ba para kaming mga anak niya. Siya naman ay umupo sa harap namin.

"Sunny, anong ibig sabihin nito? Bakit kayo magkasama?" tanong nito sa akin.

"Let me explain," sabat naman ng lalaking katabi ko.

"Hindi pa ikaw ang tinatanong ko kaya huwag kang sumagot. You will have your own time of interrogation," mataray na saad ng best friend ko sabay tingin sa ulo at paa ni Enzo. Pansin kong sa pag-asta niya ay galing na siya. Mabuti naman. May kasama na akong gumala bukas. Magkakaroon na rin ako nang maayos na picture. Sa wakas!

But I still have a case to finish right now to be worried about tomorrow.

"Ano, Sunny? Sagot."

Nabalik ako sa reyalidad. "Ha? Ah? I was almost—" Hinawakan ni Enzo ang kamay ko.

"I saved her from the bad guy that's why we ended up being together."

Nanlaki ang mga mata ni Daisy at pabalik-balik ang tingin niya sa akin. "What? Sandali nga, huwag kang magsalita hangga't hindi pa kita tinatanong!" Ipinirmi ni Daisy ang atensyon niya sa akin na mukhang nayayamot na dahil hindi ako sumasagot nang deretso.

I heaved a sigh.

"What do you want to know? I love him so stop questioning me anymore."

Their jaw both dropped. What? Hindi pa ba sapat ang sagot ko sa mga nakaabang niyang tanong?

"I already know that, Sunny! But, how come you are already giving yourself to him again?"

Napalunok ako but I tried to contain myself. "Look. I'm already twenty-five, Sunny. My body felt the need so I gave in. Normal na 'to sa industry natin."

"It is not normal, Sunny. Hindi porque ginagawa ng marami ay normal mo nang gayahin. I know you love him and I am not questioning you spending the night with him because that wasn't concern..."

Napasapo siya sa noo niya tsaka tumayo. "Ano pala?" habol na tanong ko.

"Why are you doing that inside the elevator?" She turned her attention to Enzo. "Hindi ka ba marunong magpigil? Pwede naman kayong maghalikan sa kwarto, ah! Hindi na ba kayo makapaghintay? Respeto naman sa mga single!"

"S-sorry. It was her, who kissed me," panlalaglag ni Enzo sa akin which I never expected. Wow. Ngayon parang ako pa ang masama? Siya kaya 'tong nagtanong kung pwede ba kaming matulog nang magkasama ngayong gabi! Wala ito! Ayoko na! Lumipat naman ang atensyon ni Daisy sa akin.

"Ikaw ang unang humalik? What the hell, Sunny?"

Napapikit siya na para bang nagtitimpi. "Well, ikaw nga pala ang pinag-uusapan natin. Hindi na ako magtataka." Muli siyang umupo. "So, tell me, kailan niyo balak sabihin kay tita na nagkabalikan na kayo? Kailan ang kasal?" sunod-sunod niyang tanong na siyang ikinagulat ko.

"Hindi pa naman kami official na nagkabalikan," sagot ko. "Liligawan niya palang ako."

"Tang ina mo, Sunny. Anong liligawan? Ulol. Naghahalikan na kayo tapos hindi pa kayo nagkakabalikan? Anong trip mo sa buhay?" natatawang pang-iinsulto ni Daisy sa akin. Ah, so kakampi na siya ni Enzo ngayon?

Napansin ko namang natawa si Enzo pero nagkibit-balikat lang siya nang sulyapan ko. Yari ka talaga sa akin.

"Magpakasal na kayo mga abno, para kahit kailan ninyo gustuhing gawin, malaya kayo. Walang mga matang huhusga sa inyo. Tsaka, sinubok na ng panahon ang pagmamahalan niyo. I doubt na maghihiwalay pa kayo. Just tie the knot. Well, I'm not pressuring you two but that's what I think you must do. Lalo ka na Enzo, show some respect to Tita. You know he doesn't like you once so prove her that you deserve to be trusted again. Huwag pairalin ang bayag palagi."

I pouted as I felt the love of a real friend through her. I can't help but embrace her without a warning. "Thank you, Daisy!" I kissed her on her cheeks.

"Hoy, hindi pa ako fully galing! Mamaya, mahawa ka!" Pilit niya akong itinutulak pero mas lalo ko lang siyang niyayakap nang mahigpit.

"May mag-aalaga na sa 'kin bukod sa 'yo so don't worry."

"Baliw."